تعداد 7 واریته توتون تیپ بارلی به نامهای Burley, Burley Banket, Burley14, Burley Resistant Burley TN 86, Burley 26, Burley 21, CDL 28 در سال 1379 به صورت یک طرح نیمه دی آلل تلافی و در سال 1380 در قالب یک طرح بلوکهای کامل تصادفی کاشته شده و صفات کمی و تعیین کننده کیفیت والدین و نتایج مورد بررسی قرار گرفنت. تجزیه واریانس نتایج تلافیهای دی آلل در مورد صفاتی مانند ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته، زمان نشاکاری تا شروع گلدهی و همچنین عملکرد برگ سبز و خشک حاکی از وجود تفاوتهای معنی دار بین ژئوتیپ ها بود. لذا مبادرت به تجزیه داده های دی آلل به روش گرافیکی هایمن گردید. در موارد ارتفاع بوته و عملکرد برگ سبز اثرات جزئی ژنها مشاهده شد. بناربراین، به نظر می رسد در شکل گیری صفاتی مانند ارتفاع بوته و عملکرد برگ سبز ارقام توتون اثرات افزایشی ژنها نقش تعیین کننده ای داشته باشند. بدین ترتیب امید می رود با تکیه بر وراثت پذیری نسبتاً بالای این صفات به توان لاین های مناسب و مورد توجه برای این صفات را گزینش کرد. با در نظر گرفتن این امر که در مورد عملکرد برگ خشک ارقام اثرات فوق غالبیت ژنها مشهود بود، به نظر می رسد اثرات غیرافزایشی ژنها در شکل گیری عملکرد با مهم تر بوده است. تحلیل گرافیکی داده ها نشان می دهد که ارقام Burley Banket, Burley21برای صفت عملکرد دارای بیشترین ژنهای غالب، ارقام Burley Resistant, Burley26, Burley CDL28 دارای بیشترین ژنهای مغلوب هستند و ارقام Burley TN 86, Burley 14 از نظر دارا بودن ژنهای غالب و مفلوب وضعیت حدواسط را داشته اند. برآورد وراثت پذیری خصوصی عملکرد به دو روش گریفینگ و هایمن بین 25 تا 52% بود بدین ترتیب به نظر می رسد، امکان متوسطی برای گزینش لاینهای با عملکرد بالا در بین نتایج وجود داشته باشد.

گلرنگ یکی از گیاهان خانواده آستراسه (Asteraceae) است، 250 گونه مختلف این گیاه از اسپانیا تا شمال آفریقا و غرب آسیا تا هندوستان پراکنده شده اند. وجود تیپ های مختلف وحشی که در سراسر کشور پراکنده اند نشان از سازگاری بالای این گیاه روغنی با آب و هوای کشور ما دارد (Daju and Mundel, 1996).گلرنگ یکی از گیاهان روغنی بومی ایران است. تحقیقات گلرنگ در ایران از سال 1348 و با جمع آوری توده های بومی گلرنگ کشور در مرکز ورامین آغاز شد و به دنبال آن با وارد کردن ارقام اصلاح شده نظیر فریو، ژیلا، نبراسکا و UC1 ادامه یافت. یافتن ارقام و لاین های پاییزه و بهاره پرمحصول نظیر 1I.L.11, L.R.V.51.5، ورامین 295، اراک 2811 و محلی اصفهان حاصل همین بررسی ها است.

قارچ بیمارگر Fusarium oxysporum f.sp. carthami (FOC) از عوامل اصلی بوته میری گلرنگ در ایران و جهان است. تغییرات اقلیمی و توسعه کشت گلرنگ به خصوص در زراعت دیم، سبب خسارت چشمگیر این بیماری شده است. گونه های متعددی از فوزاریوم به عنوان بیمارگر از ریشه و طوقه گلرنگ جدا و معرفی شده اند که در میان آنها گونه یادشده فراوانی و اهمیت بیشتری نسبت به سایر گونه ها دارد. به نظر می رسد که استفاده از مقاومت ژنتیکی یکی از مهمترین روش ها برای مدیریت این بیماری باشد. بیمارگر یادشده پس از جداسازی، خالص سازی و اثبات بیماری زایی در شرایط آزمایشگاهی، در آزمون های ارزیابی مقاومت 16 ژنوتیپ گلرنگ به کار برده شد. در این آزمایش ها، از روش آلوده سازی خاک سترون با دیسک آگار حاوی پوشش قارچ بیمارگر FOC برای آلوده سازی ژنوتیپ های گلرنگ استفاده گردید. برای هر ژنوتیپ سه تکرار (گلدان) برای تیمار مایه زنی و سه تکرار برای شاهد بدون مایه زنی استفاده شد. در نهایت 45 روز پس از مایه زنی، علاوه بر یادداشت برداری شدت بیماری با یک مقیاس شش قسمتی، ارتفاع گیاهان، وزن ریشه ها و وزن توده بخش هوایی برای هر تکرار اندازه گیری سپس درصد کاهش ارتفاع بوته ها، وزن ریشه ها و وزن توده بخش هوایی در مقایسه با شاهد برای هر تکرار محاسبه و با آزمون های آماری با یکدیگر مقایسه شدند. همه صفات اندازه گیری شده تفاوت های معنی داری بین ژنوتیپ ها در سطح 1 درصد نشان دادند. مقایسه شاخص بیماری بین ژنوتیپ ها نشان داد که رقم گلدشت دارای پایین ترین نرخ آلودگی به فوزاریوم بوده و لاین های 160 و 136 به ترتیب در رده های بعدی قرار دارند، بنابراین دارای بیشترین سطوح مقاومت به قارچ FOC هستند. آزمون همبستگی پیرسون بین 5 صفت اندازه گیری شده حاکی از وجود همبستگی معنی دار بین شاخص بیماری با شدت بیماری و درصد کاهش ارتفاع بوته های تیمارشده بود (r = 0.72). خوشه بندی ژنوتیپ ها با استفاده از الگوریتم های خوشه بندی، 16 ژنوتیپ مورد آزمایش را در چهار خوشه قرار داد. در این خوشه بندی، ارقام گلدشت، لاین 160 و لاین 136 در یک خوشه قرار گرفتند. ارقام حساس پدیده، توده محلی قزاقی، لاین 72 و لاین 111 نیز در خوشه جداگانه ای واقع شدند. در این تحقیق، خوشه بندی تفکیکی ژنوتیپ های گلرنگ با الگوریتم k-means توانست ژنوتیپ ها را از نظر حساسیت به بیماری در چهار گروه مختلف دسته بندی نماید که احتمالاً بتوان هر کدام از این خوشه ها را متناظر با یکی از واکنش های حساس، نسبتاً حساس، نسبتاً مقاوم و مقاوم در نظر گرفت. اگرچه در این تحقیق از گونه FOC برای ارزیابی مقاومت ژنوتیپ های گلرنگ استفاده شد ولی گونه های دیگری مثل F. solani وF. verticillioides نیز دارای فراوانی قابل توجهی بودند که بیماری زایی آنها در شرایط آزمایشگاهی نیز تأیید گردید. بنابراین لازم است در آزمون های ارزیابی مقاومت، آزمایش های جداگانه ای برای هر کدام از آنها انجام پذیرد.