در منطق جدید استلزام منطقی فیمابین مقدمات و نتیجه در هر برهان، همچنین استلزام فیمابین نقیض نتیجه و تناقض حاصل از آن در برهان های غیرمستقیم از نوع استلزام مادی است، اما در منطق قدیم از نوع لزومی است، علاوه بر این در برهان های غیرمستقیم، پس از فرض این رابطه لزومی، چنین فرض می شود که خود نتیجه به نحو اتفاقی به نقیض خود مشروط می شود و رابطه اخیر پایه و اساس برهان خلف تلقی می شود. در حالی که بر اساس این تحقیق این رابطه نه تنها اساس برهان خلف نیست، بلکه اولا زاید است و نیازی به فرض آن نیست، ثانیا دلیل آن مخدوش است. همچنین نشان خواهیم داد دامنه کاربرد برهان خلف در منطق قدیم فراخ تر از حد مجاز فرض شده است. علاوه بر این اولاً کاربرد آن در دستگاههای صوری مختلف تابع اثبات سازگاری و تمامیت آن دستگاه است. ثانیا از آنجا که این برهان بر پایه اصل طرد شق ثالث استوار است در دستگاههای صوری چند ارزشی، کاربردی نخواهد داشت.  

زمینه و اهداف: این بررسی از طرفی به منظور به دست آوردن آماری در مورد شیوع ناهنجاریهای مادر زادی دستگاه ادراری بالایی در افراد ظاهرا بدون علامت بالینی و از طرفی پاسخ به این سوال که آیا انجام سونوگرافی کلیه ها و مثانه به منظور تجسس این چنین ناهنجاریهای احتمالی، حداقل در کودکان زیر شش سال، لزومی دارد یا خیر، انجام گرفته است .روش بررسی: در این مطالعه که در مدت 2 سال انجام گرفته، 465 کودک (214 دختر و 251 پسر) و 535 بزرگسال (300 زن و 235 مرد) که با علایم بالینی بدون ارتباط با دستگاه ادراری مراجعه کرده بودند، ابتدا به وسیله سونوگرافی و در صورت لزوم با سایر امتحانات تکمیلی بررسی شدند.یافته ها: در گروه کودکان 18 مورد (در حدود 4%) ناهنجاریهای مختلف دستگاه ادراری بالایی و در گروه بزرگسالان نیز 17 مورد (در حدود 3%) ناهنجاریهای مشابه کشف شد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این بررسی، انجام سونوگرافی روتین جهت کشف ناهنجاری های مادرزادی احتمالی دستگاه ادراری بالایی، باارزش بنظر می رسد و حداقل در گروه سنی زیر 6 سال قابل توصیه می باشد.

هدف از این بررسی این است که ارتباط بین محل شدیدترین پرفیوژن, شدیدترین تنگی کرونر و انفارکتوس حاد میوکارد (AMI) که متعاقب آنها اتفاق خواهد افتاد مورد بررسی قرار گیرد. روش: از 1590 بیماری که با تشخیص انفارکتوس حاد بستری شده بودند مشخص شد که 44 نفر از آنها, قبل از بستری SPECT انجام داده بودند. 31 نفر از این 44 نفر آنژیوگرافی نیز انجام داده بودند. ارتباط بین محل شدیدترین اختلال پرفیوژن, شدیدترین تنگی کرونر و محل انفارکتوس میوکارد متعاقب آنها, مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: آنهایی که دارای شدیدترین اختلال پرفیوژن بودند فقط 71% آنها در آن محل دچار انفارکتوس حاد میوکارد شده بودند. این یافته ها موقعی ارزش دارد که فاصله زمانی بین بررسی ها و انفارمتوس حاد میوکارد کمتر از 3 ماه باشد و یا دیفکت های پرفیوژنی در حد متوسط تا شدید بوده و تنگی های کرونر در حد 99-90% باشند. نتیجه گیری: همیشه لزومی ندارد که انفارکتوس حاد میوکارد در محل شدیدترین اختلال پرفیوژن و یا در محل شدیدترین تنگی کرونر اتفاق بیفتد. SPECT و آنژیوگرافی به ترتیب در 71% و 64% موارد می توانند جای انفارکتوس حاد میوکارد را پیشگویی کنند.

آنژیوفیبروما شایع ترین تومور خوش خیم ناحیه نازوفارنکس است، اگر چه تومورهای این ناحیه کلا نادر بوده و آنژیوفیبروم کمتر از 0.5 درصد تومورهای سر و گردن را تشکیل می دهد. (1 و 2 و 3). منشا این تومور در دیواره پوسترولترال بینی و محلی است که زائده اسفنوئید استخوان پالاتین و بال افقی ومر و ریشه زائده پتریگوئید استخوان اسفنوئید با یکدیگر تلاقی می کنند. این محل لبه فوقانی سوراخ اسفنوپالاتین را میسازد. (1 تا 5) با توجه به محل آناتومیک تومور میتوان گسترش آن را به بینی نازوفارنکس، سینوس های پارانازال، تمپورال و اینفراتمپورال فوسا، پتریگو ماگزیلاری فوسا و کرانیوم پیش بینی نمود. (1، 3، 4)آنژیوفیبروم توموری صاف، آبی رنگ پریده و اغلب لوبوله است که از نظر بافت شناسی حاوی کانال های عروقی متعددی است که با بافت هم بندی فیبرو احاطه شده است. این کانال ها فاقد عضلات صاف هستند که این مساله سبب استعداد به خونریزی شدید هنگام جراحی یا بیوپسی میشود. اتیولوژی این تومور ناشناخته است. (1 تا 6)شایع ترین عروق تغذیه کننده تومور از شریان کاروئید خارجی منشا گرفته و عبارتند از: شریان ماگزیلاری داخلی و فارنژیال صعودی. این تومور اساسا در جنس مذکر و حوالی بلوغ دیده میشود. علائم آن اختصاصی نیست ولی شایعترین علائم شامل انسداد بینی و خون دماغ است که در بیش از 80% بیماران رخ میدهد. بسته به میزان توسعه تومور علائم دیگری مثل برجستگی صورت، پروتیوز نیز ممکن است ایجاد شود ولی حتی در صورت توسعه بداخل جمجمه، علائم سیستم عصبی مرکزی در این تومور نادر است. (1، 2، 4، 7)تشخیص این تومور بر اساس علائم بالینی و رادیولوژیک است و از بیوپسی قبل از عمل جراحی بدلیل خطر خونریزی شدید اجتناب می شود. یافته های رادیوگرافی ساده وCT  اسکن وMRI  برای تومور تیپیک هستند و برای تشخیص در اغلب موارد لزومی به انجام آنژیوگرافی نیست. خم شدن دیواره خلفی سینوس ماگزیلاری به جلو(Holman-Miller's sing)  پاتوگونومونیک یا دیاگنوستیک آنژیوفیبروم در نظر گرفته می شود. (1، 2، 3، 4، 8)اساس درمان و شایع ترین روش درمانی آنژیوفیبروم جراحی است و از آمبولیزاسیون قبل از عمل جراحی برای کاهش خونریزی حین عمل استفاده میشود اگر چه بعضی معتقدند این روش باعث نامشخص شدن مارژین جراحی شده، احتمال عود را بالا می برد. (1، 2، 3، 6، 7)

هدف تحقیق: با توجه به اهمیت واکسن هپاتیت در سالهای اخیر و عدم آگاهی کامل نسبت به میزان ایمنی زایی و مدت آن و با توجه به این که در سالهای اخیر عده ای نظر به تکرار واکسیناسیون پس از 5 سال داشته اند و این خلاف آن خاطره ایمنی است که قبلا 12 ساله و فعلا 15 ساله ذکر می شود ما در تحقیقی بر آن شدیم که آنتی بادی hbs بعد از 5 سال را بررسی نماییم. روش و مواد تحقیق: تعداد 110 نفر از بین کودکان و بالغین انتخاب شدند.جامعه مورد مطالعه، کودکان و بالغینی بودند که 5 سال از آخرین دوز واکسن هپاتیت آن ها گذشته و کلیه افراد سه تزریق واکسن را 5 سال قبل انجام داده بودند و به صورت 6-1-0 و در نــــوازدان 9-1-0 با مادران hbs منفی که سابقه ابتلا به هپاتیت b را در گذشته نداشتند. افراد انتخاب شده به دو گروه اطفال و بزرگسال تقسیم شدند. گروه 1 اطفال به تعداد20 نفر که دو گروه شدند. گروه الف) با پاسخ مثبت که 14 نفر یعنی 70% کل را شامل می شد . گروه ب) با پاسخ منفی 6 نفر یعنی 30% کل. گروه 2 بزرگسال شامل 90 نمونه در دو گروه الف با پاسخ مثبت 75 نفر که 3/83% را شامل می شد و گروه ب با پاسخ منفی ، 15 نفر که 7/16% را در بر می گرفته است. به طور کلی از تعداد کل 110نفر 89 مورد یعنی 81% پاسخ مثبت و 21 مورد یعنی 19% پاسخ منفی داشتند. بنابراین از آنجا که ارتباط معنی داری بین تیتراژ anti hbs با زمان سپری شده از واکسن و مصونیت حاصل از آن وجود ندارد لذا درافراد واکسینه شده به جز در افراد پرخطر توصیه به تزریق یادآور نمی شود و درافراد پرخطر دوز یادآور تنها در صورتی که غلظت anti hbs به کمتر از iu.ml 10 برسد کاربرد دارد. در گروه 1 کودکان 6-5 ساله مراجعه کننده به بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) که برای تزریق دومین دوز یادآور سه گانه مراجعه داشتند با سابقه گرفتن 3 نوبت واکسن هپاتیت که آخرین آن در 9 ماهگی بود به آزمایشگاه فرستاده شدند و از بین گروه 2 از بین انترن های آن مرکز با سابقه واکسیناسیون در 5 سال پیش، نمونه خون گرفته شد. نمونه گیری در بهار و تابستان 1381 و نمونه های سرم در دمای 20 درجه نگهداری شده و در مدت کمتر از 24 ساعت به آزمایشگاه سازمان انتقال خون فرستاد شد. در نوبت های مختلف و با روش eliza و با کیت های مخصوص انجام و پاسخ آنان به صورت مثبت و منفی گزارش شد.نتیجه: anti hbs مثبت 81% موارد وجود داشت که با آمارهای 95-80% کتب مرجع مطابقت دارد. میزان منفی 19% که نزدیک به آمارهای کتب مرجع 15% است و در سنین مختلف تفاوتی نداشته است به جز این که از تعداد 21 نفر منفی 19%، سن بالاتر از 30 داشته اند. لذا شاید بتوان گفت در سنین بالاتر توانایی پاسخ گویی به واکسن کاهش می یابد و به طور کلی این تحقیق تاکیدی بر آن است که بعد از 5 سال از تزریق دز یادآور، لزومی ندارد مگر در موارد پرخطر که آن هم باید با تعیین تیتر آنتی بادی باشد.

طول عمر مفید تراورس های اشباع شده در ایران بسیار کمتر از استاندارد جهانی است و نظر برخی پژوهشگران بر آن است که درصد رطوبت چوب پیش از انجام عملیات اشباع در حد مطلوب نبوده است. به این دلیل، تحقیق حاضر با این تفکر برنامه ریزی شد تا سه سطح رطوبتی متفاوت را (12، 23 و 51 درصد) برای نمونه های چوبی انتخاب و پس از انجام عملیات اشباع در مخازن تحت فشار به روش بتل، مقدار جذب و عمق نفوذ آنها را با یکدیگر مقایسه نماییم. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین سطوح رطوبتی 12 و 23 درصد (زیر نقطه اشباع الیاف) تفاوت معنی داری در مقدار جذب وجود ندارد و به این دلیل کافی است رطوبت چوب ها را به حدود 23 درصد رسانید تا از اشباع بهینه چوب آلات با ماده حفاظتی کرئوزوت اطمینان حاصل شود و لزومی به خشک کردن چوب آلات تا حدود بسیار پایین (12 درصد) نیست. این امر باعث سهولت برنامه ریزی در کارخانه های شده و طول عمر چوب آلات اشباع شده از جمله تراورس های راه آهن را ارتقا می دهد.

زمینه و هدف: تعویض خون یکی از راههای درمانی هیپر بیلی روبینمی نوزادی است، اما علیرغم نقش درمانی بسیار مهم می تواند عوارض مهمی داشته باشد. یکی از عوارضی که بعضی از مولفین ذکر می کنند هیپوکلسمی است ولی در این مورد اتفاق نظر وجود ندارد، از اینرو برخی مطالعات تجویز گلوکونات کلسیم را در نوزادانی که تعویض خون می شوند توصیه می نمایند در حالیکه برخی مطالعات تفاوتی در میزان بروز هیپوکلسمی بین نوزادانی که کلسیم گرفته با آنانی که کلسیم نگرفته اند، مشاهده نکرده اند. از آنجائیکه در این مورد اتفاق نظر وجود ندارد مطالعه مذکور با هدف مقایسه میزان بروز هیپوکلسمی با و بدون تجویز کلسیم در حین تعویض خون انجام شده است. مواد و روش کار: در یک کارآزمایی بالینی تعداد 40 نوزاد بستری شده در بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) زاهدان در سال 1380 تا 1381 که به علت هیپربیلی روبینمی بستری شدند مورد مطالعه قرار گرفتند. این تعداد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند بطوریکه هر دو گروه از نظر نارس بودن همسان شدند. به 22 نوزاد در حین تعویض خون به ازاء هر 100 سی سی خون تعویض شده، یک سی سی گلوکونات کلسیم 10 درصد تزریق شد و 18 نوزاد دیگر کلسیم دریافت نکردند. در هر دو گروه کلسیم سرم قبل از تعویض خون، بلافاصله بعد و 6 ساعت پس از تعویض خون به روش کملکسومتریک اندازه گیری شد و آنالیز یافته ها با استفاده از آزمون دقیق فیشر و کای اسکوئر انجام شد. یافته ها: 4 نوزاد در گروه بدون تجویز کلسیم (هر 4 نوزاد مذکورنارس بودند) پس از تعویض خون هیپو کلسمیک شدند که تفاوت آن معنی دار بود (P<0.03) در حالیکه در نوزادان ترم بدون تجویز کلسیم نیز کاهش سطح کلسیم نسبت به کلسیم قبل از تعویض خون مشاهده شد اما هیچ یک در حد هیپوکلسمیک نبود. در گروهی که کلسیم تجویز شده بود، پس از تعویض خون هیپوکلسمی مشاهده نشد اما بروز هیپرکلسمی افزایش معنی داری نسبت به گروه بدون تجویز کلسیم داشت، که بیشتر در نوزادان ترم اتفاق افتاد (p<0.028)نتیجه گیری: بر اساس یافته های مذکور می توان پیشنهاد نمود که در طی تعویض خون در نوزادان نارس کلسیم تجویز شود در حالیکه در نوزادان ترم بدلیل بروز احتمالی هیپرکلسمی لزومی به تجویز کلسیم حین تعویض خون وجود ندارد هر چند ممکن است نیاز باشد مطالعات وسیع تری در این زمینه انجام شود.

بیان مساله: یکی از هدف های مهم درمان ریشه از میان بردن کامل محرکات از فضای کانال ریشه و شکل دادن مناسب به فضای کانال برای پرکردن مطلوب آن است. در این راستا، توجه به میزان خمیدگی ریشه، از آن رو که، هر چه خمیدگی کانال افزایش یابد، آماده سازی مناسب دشوارتر گردیده و احتمال بروز خطاهای هنگام کار افزایش می یابد، دارای اهمیت است.هدف: هدف از این پژوهش، ارزیابی و اندازه گیری خمیدگی ریشه دندان های دایمی درمان شده در بخش درمان ریشه دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز است.مواد و روش: برای این بررسی مورد شاهدی، همه پرونده های بیماران درمان شده به وسیله این دانشجویان بازبینی و پرتونگاری استاندارد مربوط به اندازه گیری طول کارکرد ارزیابی گردید و خمیدگی ریشه با روش اشنایدر اندازه گیری شد. به این گونه که، پس از پروژکت کردن کلیشه ها بر روی صفحه کاغذ و رسم دو خط، یکی در راستای محور طولی کانال و خط دوم، از فورامن اپیکال تا نقطه ای که، خط نخست از محور طولی کانال منحرف شده و زاویه ی میان این دو خط، اندازه گیری گردید و میانگین گرفته شد. به علت نوع بررسی (مورد شاهدی) لزومی به انجام آزمون آماری نبود.یافته ها: از میان 398 کلیشه پرتونگاری استاندارد بررسی شده در این پژوهش آشکار گردید که، خمیدگی ریشه در دندان های پشتی بیشتر از خمیدگی ریشه در دندان های جلویی است. بیشتر ریشه ها (در حدود 80 درصد) دارای اندازه ای از خمیدگی به سمت مزیال یا دیستال بودند. در حالی که، خمیدگی به سمت دیستال شایع تر بود. خمیدگی ریشه در بیشتر دندان ها ملایم تا متوسط (کمتر از 25 درجه) بود، بجز ریشه مزیال مولر نخست پایین که، دارای خمیدگی شدید (بیشتر از 25 درجه) بود. کم ترین خمیدگی ریشه در دندان سانترال فک بالا و بیشترین آن در ریشه مزیال مولر نخست پایین بود. میانگین خمیدگی ریشه در دندان های دایمی بررسی شده از 2.76 تا 27.28 درجه بود.نتیجه گیری: از این بررسی، می توان نتیجه گرفت که، خمیدگی ریشه یک پدیده شایع در دندان ها بوده و دندانپزشک به هنگام درمان ریشه دندان، باید همواره آگاه بوده و آمادگی رویارویی و برخورد درست با رخدادهای احتمالی هنگام درمان را داشته باشد و در صورت ناتوانی، بهتر است به متخصص ارجاع داده شود.

مقدمه: درباره بروز هیپوتیروییدی درپی عمل جراحی توافق نظر وجود ندارد. گاه پس از انجام جراحی ساب توتال تیروییدکتومی بدون تجویز هورمون جایگزین بیمار بی علامت باقی می ماند و گاه پس از لوبکتومی ـ ایسمکتومی تا 36%. هیپوتیروییدی دیده می شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز هیپوتیروییدی و عوامل خطرساز آن پس از تیروییدکتومی است. مواد و روش ها:102 بیمار که مبتلا به سرطان تیرویید نبودند و تحت جراحی های لوبکتومی ـ ایسمکتومی ساب توتال و نزدیک توتال (near total) تیروییدکتومی قرار گرفته بودند، به مدت یک سال بدون تجویز هورمون جایگزین تحت نظر گرفته شدند. پس از عمل جراحی، آزمایش عملکرد تیرویید به عنوان پایه و پس از آن هر 3 ماه تا یک سال بررسی شد و در صورت بروز هیپوتیروییدی، هورمون جایگزین تجویز شد تا آزمایش عملکرد تیرویید طبیعی شود. پس از طبیعی شدن TSH، برای 3 ماه دارو تجویز شد و سپس برای یک ماه دارو قطع شد تا گذرا یا پایدار بودن هیپوتیروییدی بررسی شود.یافته ها: در این مطالعه 30 مرد (29٪) و 72 زن (71٪) شرکت داشتند. متوسط سن تمامی افراد 39±13.6 سال (زنان 38.4±5.1 و مردان 40.5±14.2 سال) بود. 36 نفر از کل بیماران با زمان متوسط بروز حدود 5±3.2 ماه، به هیپوتیروییدی مبتلا شدند (35.2%). در میان متغیرهای مورد بررسی، افزایش سن، نوع عمل جراحی (تیروییدکتومی نزدیک توتال)، گزارش آسیب شناسی (گریوز و گواتر آدنوماتوز)، نوع بیماری اولیه (گواتر مولتی ندولر سمی و گریوز)، انفیلتراسیون لنفوستیک در لام پاتولوژی، افزایش طول مدت بیماری اولیه و مصرف لووتیروکسین قبل از عمل جراحی، موارد معنی دار در ارتباط با بروز هیپوتیروییدی پس از تیروییدکتومی بودند. در صورتی که جنس، درجه تیرومگالی قبل از عمل جراحی، عوارض پس از عمل و متوسط میزان TSH که بلافاصله پس از عمل چک شد، ارتباط معنی داری با بروز هیپوتیروییدی پس از عمل نداشت.نتیجه گیری: پس از تیروییدکتومی الزاما نیازی به تجویز هورمون تیرویید نیست؛ این در صورتی است که لزومی به درمان هیپوتیروییدی نباشد و بتوان با معاینات و آزمایش های متوالی بیمار را از نظر برگشت بیماری اولیه تحت نظر داشت. با توجه به درصد بالای هیپوتیروییدی در پی ابتلا به بیماری گریوز و انفیلتراسیون لنفوستیک در بررسی آسیب شناختی، این بیماران باید مورد توجه خاص قرار گیرند.

استقرار مالیات بر ارزش افزوده (VAT) در ایران از جنبه های متفاوتی می تواند مورد بررسی قرار گیرد. این مقاله با اتخاذ یک روش مقایسه علمی جدید در صدد پاسخ به این سوال است که آیا لزومی بر اجرای مالیات بر ارزش افزوده در ایران وجود دارد یا خیر؟ از این رو با تبیین یک "مقایسه ارزشی" که متکی بر منطقی علمی است ابتدا کلیت نظام مالیاتی ایران با یک متوسط جهانی مقایسه شده و سپس با بررسی اجزای نظام مالیاتی به تحلیل لزوم حرکت به سمت استقرار مالیات بر ارزش افزوده در ایران می پردازیم. نتایج تحلیل به کارگیری این روش حاکی از آن است که به طور کلی استقرار مالیات بر ارزش افزوده در ایران می تواند فاصله میان ایران و متوسط جهانی را در سطح دستیابی به شاخصهای مطلوب مالیاتی کاهش دهد.