هدف این پژوهش بررسی رفتار و پایداری پادزیستی باکتری های کشت پذیر در پی افزایش سه پادزیست پرکاربرد در سه خاک کشاورزی، چراگاه و معدن با اندازه های گوناگون فلزهای سنگین بود.پادزیست های آموکسی سیلین، سفیکسیم و مترونیدازول هریک به اندازه های 100 و 200 میلی گرم در کیلوگرم سه خاک کشاورزی، معدن و چراگاه به کار رفتند و در یک بازه کوتاه مدت (صفر، 1، 3 و 7 روز) فراوانی باکتری ها در کشتگاه های نوترینت آگار و درصد باکتری های پایدار در کشتگاه نوترینت آگار دارای پادزیست (16 میکروگرم آموکسی سیلین، 2 میکروگرم سفیکسیم، 8 میکروگرم جنتامایسین، 16 میکروگرم مترونیدازول و 8 میکروگرم تتراسایکلین در میلی لیتر نوترینت آگار) شمارش و برآورد شد.درصد باکتری های پایدار در برابر پادزیست های سفیکسیم، جنتامایسین و تتراسایکلین در خاک معدن به ویژه چراگاه که آلودگی زیادی به فلزهای سنگین داشتند، بیشتر از خاک کشاورزی بود و تنها درصد باکتری های پایدار در برابر آموکسی سیلین و مترونیدازول در خاک کشاورزی بیش از معدن بود. در خاک چراگاه 100 درصد باکتری ها در برابر پادزیست های آزمون شده به جز تتراسایکلین پایداری داشتند. تیمار خاک ها به آموکسی سیلین باعث افزایش درصد باکتری های پایدار شد که این افزایش به ویژه در خاک کشاورزی در غلظت 200 میلی گرم بر کیلوگرم نمایان تر بود. همین یافته در کاربرد سفیکسیم نیز دیده شد؛ اما در خاک معدن غلظت بالای این پادزیست پیامد کاهشی نشان داد و درصد باکتری های پایدار در دو خاک چراگاه و کشاورزی نزدیک 100 درصد بود و در خاک معدن به کمتر از 20 درصد رسید. درصد باکتری های پایدار در خاک های تیمارشده با مترونیدازول نیز در برابر خاک های تیمارنشده افزایش چشمگیر داشت؛ اما در این تیمار پاسخ باکتری های خاک کشاورزی به غلظت 200 میلی گرم بر کیلوگرم کاهشی بود و خاک معدن چنان پاسخی را نداشت.به طور کلی در همه تیمارها توان باکتری کشی تتراسایکلین و سپس جنتامایسین در غلظت های به کاررفته در کشتگاه در برابر سه پادزیست آموکسی سیلین، سفیکسیم و مترونیدازول بیشتر بود. پایداری پادزیستی باکتری های خاک به آلودگی خاک به فلزهای سنگین و گوناگونی باکتری های خاک، اندوخته ژنتیک و توان جابه جایی ژن های پایداری در میان آنها وابسته است. تنش همزمان آلودگی فلز و پادزیست ها در خاک، با توجه به ویژگی های خاک و پادزیست باعث چیرگی گونه های ویژه و پایدار می شود که می تواند باعث افزایش جابه جایی ژن های پایداری و فراوان شدن آنها شود.

1سابقه و هدف: از آن جایی که آفت دهانی بسیار دردناک است و درمان قطعی برای آن معرفی نشده است، تلاش در زمینه تهیه دارویی که این بیماری را کنترل نماید، بسیار مفید می باشد. اسید فولینیک مشتق 5 فرمیل اسید تتراهیدروفولیک است. برخلاف اسید فولیک (شکل مصنوعی فولات)، اسید فولینیک یکی از اشکال فولات است که به طور طبیعی در غذاها یافت می شود. در بدن، اسید فولینیک می تواند به سایر اشکال فعال فولات تبدیل شود و فعالیت ویتامین کامل اسید فولیک را دارد. از آن جایی که اسید فولینیک، دارای اثرات ترمیم زخم است، ممکن است نقش مهمی در تسریع بهبود زخم های آفتی داشته باشد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر اسید فولینیک بر رشد سلول های فیبروبلاست لثه به عنوان یک درمان بالقوه برای زخم های دهان، انجام پذیرفت. با تعیین دوز بهینه، اسید فولینیک می تواند به عنوان یک گزینه درمانی توصیه شده برای افراد مبتلا به زخم دهان مانند افت پیشنهاد شود. مواد و روش ها: طی این مطالعه تجربی، رده های سلولی فیبروبلاست لثه انسانی در شرایط استریل در محیط کشت DMEM و سرم گاوی 10 درصد و آنتی بیوتیک پنی سیلین و تتراسیکلین 1 درصد در دمای 37 درجه کشت داده شدند. این سلول ها در معرض غلظت های مختلف از داروی فولینیک اسید (5، 20، 25، 30، 40، 50، 80 و 100 میکرومولار) قرار گرفتند. روش MTT برای ارزیابی زنده مانی سلول ها و تعیین IC50 (غلظت مهاری) استفاده شد. در این آزمایش به دلیل مشخص نبودن دامنه سمیت آن بر روی سلول ها در یک مرحله به صورت پـایلوت و تکرارهای کم، سمیت نسبی تعیین شد. هر غلظت چهار بار تکرار شد و در زمان های مختلف (24، 48 و 72 ساعت) انکوبه شد. پس از زمان انکوباسیون، محیط رویی هر چاهک دور ریخته و به هر چاهک 100 میکرولیتر محلول MTT اضافه شد. پس از چهار ساعت انکوباسیون، محلول رویی دور ریخته و 100 میکرولیتر DMSO اضافه شد. سپس با استفاده از دستگاه الیزا ریدر، جذب نوری هر چاهک در طول موج 540-690 نانومتر اندازه گیری شد. در نهایت IC50 که نشان دهنده غلظت داروی لازم برای مهار 50 درصد رشد سلول است با استفاده از منحنی رشد محاسبه شد و نتایج با استفاده از نرمافزار SPSS (نسخه 19) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه اثر سمیت سلولی فولینیک اسید بر رده سلولی فیبروبلاست لثه انسانی (HGF1) در محیط کشت سلولی در سه زمان در غلظت های مختلف بررسی شد. نتایج نشان داد در 24 ساعت تا غلظت 100 میکرومولار هنوز 70 درصد از سلول ها زنده ماندند که این مورد می تواند نشانگر استفاده موثر از این دارو برای درمان آسیب های ضایعات آفتی باشد. در 48 ساعت 78/1=IC50 میکرومولار به دست آمدکه این نشانگر این است که در مطالعاتی با محدوده زمانی 48 ساعت می توان تا دوز نزدیک80 میکرومولار از فولینیک اسید جهت استفاده از تاثیرات درمانی این دارو استفاده کرد. در 72 ساعت IC50 برابر با66/7 میکرومولار محاسبه گردید. استنتاج: یافته های این مطالعه نشان داد که غلظت های بالاتر اسید فولیک در ابتدا برای دستیابی به کاهش قابل توجهی در رشد سلولی مورد نیاز است، اما با قرار گرفتن در معرض طولانی تر، غلظت های پایین تر می تواند موثر باشد.