در این تحقیق، اثر تغییرهای اندازه حفره های غشا (MWCO) در سه سطح (10، 20 و 50 کیلو دالتون) بر رفتار دینامیکی شار تراوه (Jp)، مقاومت های هیدرولیکی (مقاومت هیدرولیکی کل، RT، مقاومت گرفتگی برگشت پذیر، Rrf، مقاومت گرفتگی برگشت ناپذیر، Rif و مقاومت ذاتی غشا، Rm) و درصد دفع اجزا محلول شیر (پروتئین، RP، چربی RF، لاکتوز RL، املاح، RM و مواد جامد کل، RTS) مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام آزمایش ها، از یک سیستم پایلوتی اولترافیلتراسیون مجهز به مدول مارپیچ حلزونی با غشای پلی سولفن آمید استفاده شده است. استراتژی عملی سه مرحله ای بر مبنای مدل سه پارامتری مقاومت متوالی (لایه مرزی ـ جذب سطحی) برای تعیین انواع مقاومت های هیدرولیکی به کار گرفته شد. نتیجه های این تحقیق نشان داد، مقدارJP با گذشت زمان عملیات به شدت کاهش می یابد، اما مقدار JP برای غشای 20 کیلودالتون به طور قابل ملاحظه ای بزرگ تر از غشاهای 10 و 50 کیلودالتون به دست آمد. RT در همه سطح های اندازه حفره غشا در طی عملیات افزایش نشان داد، اما مقدارهای مقاومت های هیدرولیکی برای غشا 50 کیلودالتون، بسیار بزرگ تر از غشاهای 10 و 20 کیلودالتون بود. نتیجه های درصد دفع ترکیب های شیر نیز نشان داد که RP و RF در هریک از سطح های اندازه حفره غشا با زمان فرایند، ثابت می باشد، در حالی که درصدRL ، RM و RTS به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت.

در تحقیق حاضر تأثیر افزودن نانوذرات رس اصلاح شده/اصلاح نشده، با درصدهای وزنی مختلف بر رفتار خمشی کامپوزیت های لایه ای آلومینیوم 2024-T3-رزین اپوکسی/الیاف بازالت بررسی شد. ابتدا به منظور ایجاد برهمکنش مناسب بین نانوذرات رس و زمینه اپوکسی، عملیات اصلاح سطحی با عامل کوپلینگ سیلان بر روی نانوذرات رس انجام شد که در ادامه، ایجاد گروه های عاملی بر روی سطح نانوذرات رس توسط آزمون طیف سنجی مادون قرمز (FT-IR) ثابت شد. نانوذرات رس اصلاح شده با درصدهای وزنی 0، 1، 3 و 5 به اپوکسی افزوده شد و سپس جهت پخش و توزیع مطلوب تر آن در زمینه از دستگاه همزن مکانیکی و آلتراسونیک استفاده شد. همچنین به منظور برهمکنش و چسبندگی بهتر بین زمینه و ورق آلومینیومی، عملیات مکانیکی و شیمیایی بر روی آلومینیوم انجام شد. در ادامه مخلوط های حاصل همراه با الیاف بازالت بافته شده و لایه های آلومینیوم در ساخت کامپوزیت لایه ای مورد استفاده قرار گرفت. نمونه های ساخته شده جهت بررسی تأثیر افزودن نانوذرات رس تحت آزمون خمش سه نقطه ای قرار گرفتند که حداکثر تاثیر نانوذرات اصلاح شده بر افزایش استحکام خمشی و انرژی شکست در 3 درصد وزنی آن اتفاق افتاد. این خواص در مورد نمونه حاوی 3 درصد وزنی نانوذرات رس اصلاح نشده نسبت به نمونه مشابه اصلاح شده تضعیف شد. علاوه بر این مدول خمشی با افزایش نانوذرات رس به صورت پیوسته افزایش یافت. همچنین به منظور بررسی مکانیزم شکست بخش پلیمری از میکروسکوپ روبشی الکترونی گسیل میدانی (FESEM) استفاده شد. تصاویر میکروسکوپی بیانگر این بودند که افزودن نانوذرات رس باعث بهبود برهمکنش بین زمینه و الیاف بازالت شده و منجر به بهبود خواص خمشی می شود.

نانومنیپولیشن و جابه جایی میکرو/نانو ذرات، امروزه کاربردهای گسترده ای در علوم مختلف پیداکرده است. یکی از ابزارهای اساسی جهت انجام فرآیند نانومنیپولیشن، میکروسکوپ نیروی اتمی می باشد. امروزه میکروسکوپ نیروی اتمی کاربردهای مختلفی ازجمله تصویربرداری سطوح، منیپولیشن و جابه جایی ذرات، استخراج خواص مواد و بافت ها پیداکرده است. منیپولیشن نانو ذرات معمولاً شامل دو فاز می گردد. فاز نخست تا پیش از آغاز به حرکت ذره و استخراج نیروی بحرانی و زمان بحرانی را در برمی گیرد. فاز دوم نیز شامل بررسی ذرات در حین حرکت در خلال نانومنیپولیشن و جابه جایی می باشد. با توجه به این که در ابعاد میکرو/نانو، نیروهای سطحی نسبت به نیروهای حجمی اثر بیشتری دارند، لذا انتخاب مدل تماسی مناسب در مدل سازی و شبیه سازی فرآیند نانومنیپولیشن، بسیار حائز اهمیت می باشد. پارامترهای مختلفی بر مدل های تماسی در مقیاس میکرو/نانو اثرگذار می باشند. در این پژوهش به بررسی تأثیر پارامترهای مختلف بر مدل های تماسی هرتز، جیکیآر و دی ام تی پرداخته شده است. بدین منظور جهت بررسی تأثیر پارامترهای ورودی مختلف، از روش آماری آنالیز حساسیت تحت عنوان ای-فست که یکی از روش های سریع می باشد، استفاده شده است. پارامترهای ورودی موردبررسی در این پژوهش، شامل شعاع سوزن، حجم ذره، مدول الاسیسته سوزن، مدول الاسیسته ذره ، ضریب پواسون سوزن و ضریب پواسون ذره همچنین عمق نفوذ و نیرو به عنوان پارامترهای خروجی تبیین می گردد. نتایج به دست آمده بیانگر تأثیرگذاری زیاد حجم ذرات هدف و شعاع سوزن در نیرو و عمق نفوذ در مدل های تماسی می باشد.

یک مدل عددی لاگرانژی با تغییر شکل های بزرگ برای بررسی نفوذ مخروط در خاک ها، میزان مقاومت خاک و ضریب مخروط به کار گرفته می شود. خاک را ماده ای الاستیک - پلاستیک کامل فرض می کنیم که در وضعیتی با تقارن محوری، از طریق یک درز مخروطی - استوانه ای با مخروط فولادی در تماس است. وضعیت تماسی خاک و مخروط در طول نفوذ مخروط دایما تغییر می کند و به روز می گردد. با این مدل، تحلیل پارامتری در خصوص آزمایش CPT در خاک های رسی و ماسه ای و بالاخره خاک های لایه ای انجام می شود و اهمیت پارامترهای مرتبط با نفوذ مخروط در خاک، نظیر سختی خاک، چسبندگی و زاویه اصطکاک خاک، عمق نفوذ مخروط و ... بر روی ضریب مخروط، مورد بررسی و مداقه قرار می گیرد. تحلیل های انجام شده در خصوص خاک های ماسه ای از آن نظر اهمیت دارد که در مورد بررسی عددی نفوذ مخروط در این گونه خاک ها، مطالعات انجام شده بسیار اندک اند.

طی این پژوهشی با انجام مطالعات صحرایی بر روی اغلب دیاپیرهای نمکی حوضه ایران مرکزی و تهیه نقشه ای از نحوه پراکندگی آنها گسترش حوضه های رسوبی و چگونگی ایجاد آنها مورد بررسی قرار گرفته است. دیاپیرهای ایران مرکزی را می توان بطور کلی به سه حوضه رسوبی مرتبط دانست. اولین حوضه تقریبا به موازات روند زاگرس بوده که از جنوب شرقی اردکان تا حوالی تبریز ادامه داشته است. حوضه تبخیری دیگری نیز در جنوب سمنان وجود داشته است که در حال حاضر نمک دیاپیر های حوضه کویر بزرگ را تغذیه می نماید. سومین حوضه تبخیری در شمال ایران مرکزی به موازات فوردیپ البرز مرکزی و خصوصا به موازات لولای تغییر روند البرز مرکزی ایجاد گردیده است. با توجه به اینکه سن اغلب این نمکها متعقل به ائوسن پایانی- الیگوسن آغازین می باشد شکل گیری کلی حوضه های تشکیل آنها در پی فاز کوهزایی معادل پیرنه مورد بررسی قرار گرفته است. دیا پیرهای شمال حوضه ایران مرکزی غالبا در بخشهای شمالی و شمال غربی شهرستان گرمسار از سطوح ضعف گسله های تراستی و امتداد لغز به سطح طمین رسیده و سپس در اثر حرکت ثقلی بر روی سطح گسترش سافته اند. با وجود ادامه یافتن رخنمون این دیاپیرها به موازات فوردیپ البرز مرکزی تا حوالی ده نمک ولی ارتفاع کم دیاپیرها و عدم رخنمون قابل توجه نمکها دلیلی بر ضخامت کم نمک تغذیه کننده دیاپیرها در این نواحی می باشد. گسترش وسیع توده های نمک غالبا به موازات لولای تغییر روند البرز مرکزی و همچنین وجود رخنمونهایی از سازند قرمز فوقانی که تا نواحی شمال شرقی فیروزکوه نیز ادامه ساقته است دلیلی بر پیشروی محیط رسوبی ایران مرکزی تا بخشهای میانی البرز مرکزی می باشد. این پدیده به علت ایجاد یک محیط کششی در البرز مرکزی در پی تغییر روند البرز شرقی طی حرکات تکتونیکی معادل فاز پیرنه می باشد. جهت تعیین نرخ خروج نمک و به تبع آن میزان رشد دیاپیرهای منطقه گرمسار در این پژوهش روش جدیدی بکار گرفته شده است. در این روش که در سه محل اجرا شده است با ایجاد نفاط ثابت نقشه برداری بر روی دیاپیرها و دو نقطه کنترلی در دشت های مجاور آنها علاوه بر تعیین حرکت الاستیک روزانه آنها پلاستیک آنها نیز اندازه گیری شده است. از جمله نتایج بدست آمده طی چندین مرحله اندازه گیری تشخیص حرکات الاستیک روزانه نمکها در جهات افقی و قائم برای اولین بار در جهان می باشد. هر چند که جهت بیان علت اینگونه حرکات و همچنین تعیین میزان دقیق حرکات پلاستیک نمکها نیاز به داده های بیشتری طی چند سال دیگر وجود دارد ولی نتایجی که تاکنون بدست آمده ارزشمند بوده و در غالب چند مقاله داخلی وبین المللی ارایه شده است.