معماری رشته ای تلفیقی از مباحث علوم انسانی، هنر و علوم فنی می باشد. به همین علت تحقق معماری، نیازمند برخورداری از مجموعه ای از معرفت ها و دانش های گوناگون است. از سال 1939، آموزش آکادمیک معماری در دو مقطع کاردانی و کارشناسی ارشدپیوسته، جهت تربیت نقشه کش و معمار تعریف و جایگزین شیوه سنتی گردید و در سال 1998دوره کارشناسی پایه ریزی شد. مسئله پژوهشی حاضر، بررسی و مقایسه میزان انطباق برنامه درسی رشته معماری به شیوه کارشناسی ارشدپیوسته با شیوه ناپیوسته، بر مبنای بنیان های آموزش معماری می باشد. این پژوهش کاربردی، از نظر ماهیت در شمار تحقیقات توصیفی تحلیلی و درطیف مطالعات ارزشیابی قرار می گیرد. به لحاظ نحوه جمع آوری داده، روش آمیخته تشریحی استفاده شده است. ابتدا محتوای آموزش و آنچه یک دانشجوی معماری باید بیاموزد، بحث و ارائه گردید. سپس در مورد بنیان های آموزش، تفسیرها و نظرات صاحبنظران با پرسشنامه در مقیاس5 گزینه ای لیکرت، اخذ گردید. بر اساس یافته ها، محتوای آموزش معماری در سه بنیان دانش، توانش و بینش نمود می یابد. در دوره کارشناسی ارشد پیوسته، 67واحددرسی(1663ساعت)در حوزه دانش و88واحد(3426ساعت)در حوزه توانش قرار می گیرد. در مجموع دوره ناپیوسته، در حوزه دانش، 65واحد(1204ساعت)و85واحد(2690ساعت)در حوزه توانش وجود دارد. از دیدگاه اساتید، کارفرمایان و دانش آموختگان، در هرسه حیطه دانش وخصوصا توانش و بینش، دوره کارشناسی ارشد پیوسته دوره کاملا موفق تری است و این دوره، در اکثر زمینه ها بر دوره کارشناسی ارشد ناپیوسته ارجحیت دارد.

چکیده زمینه:فناوری دیجیتال پدیده ای حیاتی در عصر حاضر است و همواره با دگرگونی ساختارهای اجتماعی همراه بوده است,از آنجا که ذات فناوری امری خنثی نیست،میان فناوری و تولید اندیشه رابطه ای دو سویه بوده است و فناوری دارای دانش خاص خود است؛لذا مرتبط با زیرساخت های فلسفی زمان تغییر می کند,یکی از رویدادهای فناورانه،تحقق فضای سایبرنتیک است که با بیشترین نزدیکی ماهیت فناوری را آشکار می کند, هدف:هدف این پژوهش تحلیل فلسفی فناوری و یافتن نقش آن در شکل گیری فضای مجازی است,روش پژوهش:موضوع پژوهش به گونه ای است که ضرورتی برای طراحی فرضیه وجود ندارد,نوع پژوهش از لحاظ هدف کاربردی است و روش انجام آن اسنادی-تحلیلی می باشد,یافته های تحقیق:تحلیل فلسفی فناوری نشان می دهد فناوری غیر از علم است و ذات آن امری خنثی نسبت به ساخت های اجتماعی نیست,شکل گیری فضای مجازی از فناوری از خلال تکنولوژیکی بودن فضای مجازی،سکونت جدید انسانی در قالب فراانسان گرایی و میل وافر به گردش اطلاعات از نوع ریزومی،چند وجهی و غیر متمرکز به دست می آید,نگرش گشتالتی به فناوری،تبعات بسیاری برای رابطه ی انسان با فناوری دارد,این نسبت را دانش خاص فناوری با اتکای مفهومی خود به دانش پست مدرنی تبیین می کند,همین دانش در فضای مجازی به صورت وانمودگی،دولایه گی و توسعه شبکه ای حضور دارد,