برای مطالعه پوشش گیاهی منطقه ای در اطراف شهر بابک، میمند از استان کرمان، کلیه گیاهان این منطقه منحصر به فرد جمع آوری گردیده است. در میان نمونه های جمع آوری شده یک گونه گون از بخش .Microphysa Bge به عنوان گونه جدید و گونه دیگر از بخش Chronopus به عنوان گزارش جدید به همراه یادداشتی کوتاه معرفی می شوند.

منطقه میمند شهر بابک با 7000 هکتار مساحت در جنوب غربی رفسنجان و جنوب شرقی یزد واقع شده است. حداقل ارتفاع 1880 متر و حداکثر ارتفاع آن 2750 متر از سطح دریا می باشد. میزان متوسط بارندگی 110 میلیمتر است. بررسی به عمل آمده نشان داد که در منطقه مورد مطالعه 38 خانواده، 116 جنس و 181 گونه گیاهی وجود دارند. از مهمترین خانواده های منطقه می توان Asteraceae و ( 33 گونه، 18.17 درصد(، Papilionaceae  (22گونه 12.12 درصد) Poaceae و (16 گونه، 8.82 درصد) و Lamiaceae (15 گونه، 8.27 درصد) را نام برد. از نظر شکل زیستی، 46.63 درصد گونه های همی کریپتوفیت، 25.16 درصد تروفیت، 11.04 درصد کریپتوفیت، 10.42 درصد کامفیت، و 6.75 درصد فانروفیت هستند. از نظر عناصر رویشی منطقه، 73 درصد عنصر ایران ـ تورانی، 3.07 درصد عنصر ایرانی ـ تورانی و صحارا ـ سندی، 6.75 درصد عنصر ایران ـ تورانی و مدیترانه ای، 6.75 درصد عنصر ایران ـ تورانی، اروپا ـ سیبری و مدیترانه ای، 1.23 درصد عنصر ایران ـ تورانی و اروپا ـ سیبری، 1.23 درصد عنصر ایران ـ تورانی، صحارا ـ سندی، اروپا سیبری و مدیترانه ای، 3.07 درصد عنصر جهانی و 4.9 درصد عنصر ایران ـ تورانی، مدیترانه ای و صحارا ـ سندی می باشند.

به منظور دست یابی به مدیریت پایدار اراضی و بهبود کیفیت آنها، ارزیابی کمی عوامل و شاخص های موثر در پایداری اراضی ضروری است. در بررسی حاضر آثار عوامل مختلف مانند نواحی جغرافیایی، کاربری و مدیریت اراضی بر تغییر پذیری برخی شاخص های کیفیت خاک در زاگرس مرکزی ایران مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور 12 منطقه مطالعاتی در مناطق واقع در استان های چهارمحال و بختیاری (سبزکوه و بروجن)، اصفهان (سمیرم) و کهکیلویه و بویراحمد (میمند یاسوج) انتخاب و در هر منطقه با توجه به کاربری و مدیریت های مختلف اراضی شامل مرتع (قرق، چرای کنترلی، چرای بی رویه)، کشاورزی (گندم دیم، گندم آبی، یونجه) و جنگل (قرق و تخریب شده) اقدام به نمونه برداری منظم و به تعداد 50 نمونه در هر منطقه شد. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل های آماری تک متغیره و چند متغیره نشان داد که کلیه عوامل نواحی جغرافیایی، نوع کاربری و مدیریت اراضی به طور معنی داری بر تغییر پذیری مکانی شاخص های مورد مطالعه کیفیت خاک شامل فعالیت آنزیم فسفاتاز، تنفس میکروبی، مواد آلی و ازت کل خاک در عرصه های مختلف کشاورزی، مراتع و جنگل تاثیر گذاشته اند. از سوی دیگر، نتایج حاصل از روش تجزیه به توابع تفکیک کارایی شاخص های مورد مطالعه کیفیت خاک در شناسایی اکوسیستم های پایدار و مدیریت های بهینه به ویژه در مناطق کشاورزی و جنگل را نشان می دهد.

گرچه نقاط روستایی، بویژه روستاهای ارزشمندی نظیر ابیانه و کندوان و میمند، همواره مورد توجه و نظر معماران و دانشجویان معماری بود، اما شناخت و بررسی ویژگی های روستاهای شاخص و آگاهی از فرهنگ و زندگی و معماری روستایی در قالب فرصت های علمی و تجربی دانشگاهی، قبل از تجدید نظر در برنامه های آموزشی معماری در دهه شصت جایگاه روشنی در دانشکده های معماری نداشت. دیدگاه عدالت طلبانه پس از پیروزی انقلاب اسلامی و خواست عمومی در جهت رفع نابرابری ها و محرومیت های جامعه روستایی، به همراه موضع گیری در برابر شهرگرایی و روند سریع و افسار گسیخته توسعه شهری و مهاجرت بی رویه روستاییان به شهر، آثار خود را در برنامه ریزی آموزشی معماری نیز آشکار کرد و به موزات توجه به روستاها، درس مستقلی برای آشنایی با معماری روستایی و شناخت ابعاد گوناگون زندگی روستاییان پیش بینی شد. اکنون سال هاست دانشجویان معماری از طریق این درس فرصت آشنایی با جامعه روستایی و ویژگی های آن را می یابند. اما مشخص نیست فرصت هایی که از این طریق برای تعمیق آموزش معماری نصیب موسسات آموزشی می شود و تاثیر آن در محتوای آموزش این رشته تا چه حد مثبت بوده و در جهت تحقق اهداف آموزش معماری مدد رسانیده است.از سوی دیگر، آموزش درس روستا در سال های اخیر با نقد و چالش هایی در محیط های علمی مواجه بوده و موجب شده است تا برخی از مدارس معماری نسبت به تجدید نظر در نحوه آموزش این درس و در مواردی حذف یا تعدیل آن قدم بردارند. حال آنکه روش ها و دستاوردهای آموزش «ویژگی های معماری روستا» در ساختار آموزش معماری هیچ گاه به صورتی عمیق و جدی مورد بحث و بررسی قرار نگرفته است.مقاله حاضر بر آن است ضمن بررسی روند آموزش روستا در مدارس معماری، جایگاه این درس را در مجموعه دروس این رشته مورد توجه و بررسی قرار دهد و رویکردهایی نوین برای ارتقای کیفی و اثرگذاری بیشتر آن در فرآیند آموزش معماری مطرح کند. این نوشتار، ضمن معرفی سابقه و جایگاه روستا در آموزش معماری و بررسی اهمیت و نقش روستاها در نظام سکونتگاهی کشور، به طرح محتوای آموزشی و چگونگی آموزش درس روستا و همچنین نقش استادان و دیدگاه های آنان نسبت به مقوله روستا می پردازد و با تاکید بر ویژگی میان موضوعی و جامعیت درس روستا بر پیش بینی ها و راهکارهای تحقق اهداف آموزش این درس متمرکز خواهد شد.

پایگاه میراث فرهنگی و گردشگری مستقر در روستای میمند در طول فعالیت 5 ساله خود در این روستا، در کنار مرمت و حفاظت از کالبد روستا، در زمینه های مختلف پژوهشی، همچنین پرورش استعدادهای کارشناسان بومی و غیر بومی در زمینه های مختلف پژوهشی و اجرایی نیز فعالیت های عمده ای داشته است. سیاست های مدیریتی در زمینه احیا بافت میمند که به واسطه دستکند بودن آن، در ردیف بافت های خاص قرار می گیرد، تاثیر بسزایی در معرفی بهتر روستا و خدمات رسانی بهتر به گردشگر و در نهایت رونق زندگی بومی در این روستا دارد. سیاست های خاصی که پایگاه میراث فرهنگی در این زمینه در پیش گرفته، به الگویی برای طراحی در بافت روستا و همچنین استفاده بهینه از فضاهای دستکند متروکه روستا گردیده است. این نتایج و مقاله پیش رو نتیجه پژوهش های میدانی و روش آزمون و خطا، طی سال های گذشته به دست آمده است و در نهایت گویای این مساله است که با در نظر گرفتن الگوهای اصیل و بومی منطقه میمند، گام های موثری در راه احیا این روستای تاریخی برداشته شده است؛ و می توان در بافت های روستایی دیگر نیز از این الگوهای بومی الهام گرفت.

منطقه باستانی میمند با وسعت حدود 69600 هکتار در 38 کیلومتری شمال شرق شهرستان شهر بابک استان کرمان واقع می باشد. سیمای منطقه متشکل از پیکره ای کوهستانی به همراه گستره ای از دشت ها و تپه ماهورهای باز در بخش جنوبی بوده، که امتداد کوه های مرکزی ایران و دنباله شیرکوه یزد می باشد. دامنه تغییرات ارتفاعی منطقه بین 1860 الی 2850 متر و دامنه تغییرات دمایی آن بین 8/17- تا 4/40 درجه سانتی گراد متفاوت است. به منظور معرفی گونه های دارویی و معطر منطقه، از فروردین سال 1383 تا اردیبهشت سال 1385، گیاهان جمع آوری شده از منطقه پس از انتقال به هرباریوم با استفاده از فلورهای مختلف مورد شناسایی قرار گرفتند. سپس با استفاده از اطلاعات محلی حاصل از مصاحبه ها و پرسشنامه ها و نیز کتب مرتبط، به ثبت مشخصات دارویی آنها اقدام گردید. در این بررسی 105 گونه دارویی متعلق به 90 جنس و 42 تیره گزارش شده است. بیشترین تعداد گونه های دارویی متعلق به تیره های نعناع با 12 گونه و گل سرخ با 11 گونه می باشد. علاوه بر این در این پژوهش، نام علمی، نام فارسی و انگلیسی، تیره، فرم رویشی، قسمت های مورد استفاده و خواص مهم دارویی گیاهان شرح داده شده است.