تعدادی از پلی اترهای غیر حلقوی با گروههای انتهایی متفاوت و افزایش طول زنجیر برای استخراج نمک لیتیم از محیط آبی به فاز آلی مانند کلروفرم، کربن تتراکلرید، 1،2- دی کلرواتان ومطالعه اثر تغییر ساختار در مولکول استخراج کننده در انتخابگری و بهره، به کار گرفته شده اند. یونوفرهای استفاده شده عبارتند از: DEG (I), DEGDME (II), DEGMBE (III), DEGDBE (IV), DEGDB (V), EE (VI), ME (VII), Cryptofix (VIII), TEG (IX), TrEG (X). روند استخراج IV > III > I ≈ II > VI > VII > V > VIII ≈ IX ≈ X. مشخص گردید که DEGDBF مناسب ترین یونوفر برای استخراج یون لیتیم است.

در این مقاله، روش های گرماسنجی دیفرانسیلی (Differential Scanning Calorimetry) DSC، اسپکترومتری جرمی (Temperature Programmed Desorption-Mass Spectrometry) و پراکندگی نوترون ها در زاویه های کوچک (Small angle neuron scattering) برای بررسی جذب گاز CO2 به وسیله ذغال سنگ، مورد استفاده قرار گرفته است. جذب سطحی CO2 به وسیله ذغال سنگ، به وسیله DSC مورد مطالعه قرار گرفت. منحنی های گرمازا در دماهای پایین، مربوط به جذب سطحی CO2 به وسیله ذغال سنگ بوده و نشان دهنده واکنش قوی بین کربن دی اکسید و ذغال سنگ می باشند. کاهش در مقادیر منحنی های گرمازا طی برخوردهای اول و دوم CO2 با ذغال سنگ Wyodak نشان می دهد که حتی پس از گرم شدن تا دمای 200 درجه سانتی گراد مقداری از گاز CO2 به طور برگشت ناپذیر جذب ذغال سنگ شده است. نتیجه های DSC همچنین نشان می دهند که جذب سطحی CO2 روی ذغال سنگ فرایندی فعال شده بوده و به احتمال در دمای شروع منحنی های گرمازا، انرژی گرمایی کافی برای برطرف کردن انرژی فعال سازی برای جذب سطحی، موجود می باشد. فرایند جذب سطحی با نفوذ سریع اما بسیار آهسته مولکول های گاز به درون ساختار ذغال سنگ (فرایند جذب) دنبال شده است. کاهش قابل ملاحظه دمای انتقال از حالت شیشه ای به حالت لاستیکی (Glass transition temperature) در ذغال سنگ پس از جذب CO2، نشان دهنده تغییرات ساختاری بر اثر حل شدن CO2 در ساختار ذغال سنگ بوده و مقدار گاز حل شده در ساختار ذغال سنگ با افزایش فشار گاز کربن دی اکسید افزایش می یابد. نتیجه های مطالعه دفع CO2 از ساختار ذغال سنگ به وسیله TPD-MS نشان می دهند که دفع CO2 از ساختار ذغال سنگ از یک مدل سینتیکی درجه اول پیروی می کند. افزایش انرژی فعال سازی دفع CO2 با افزایش فشار CO2 جذب شده نشان می دهد که فشارهای بالا انتقال مولکول های CO2 از درون موانع را آسان تر می نمایند. بنابراین، مقدار گاز ذخیره در فشارهای بالاتر بیشتر بوده و تلاش بیشتری برای دفع مولکول های CO2 جذب شده در فشارهای بالا لازم است. بررسی ساختار ذغال سنگ تحت CO2 با فشار بالا به وسیله SANS نیز نتیجه های بالا را به خوبی تایید می نماید.

بتن یا ملات گوگردی، به مخلوط سنگدانه و گوگرد اصلاح شده گفته می شود که گوگرد اصلاح شده در آن نقش چسباننده را دارد. در این پژوهش، گوگرد مذاب در دمای 130 تا 140 درجه سانتی گراد با افزودنی اولفینی واکنش کرده، سپس با فیلر و سنگدانه های از پیش گرم شده مخلوط شد. در ادامه اثر دما و زمان واکنش روی خواص مکانیکی ملات گوگردی مورد آزمایش قرار گرفت. طرح اختلاط نمونه های ملات ساخته شده شامل 32 درصد گوگرد اصلاح شده، 10 درصد فیلر و 58 درصد سنگدانه می باشد. نمونه های ملات گوگردی با استفاده از فیلرهای نرمه سیلیس، میکا و کربن تهیه شد که در بین آنها نرمه سیلیس بوی نامناسب نمونه ها را تا حدودی کاهش داد. نمونه های ملات گوگردی دارای مقاومت فشاریkg/cm2  200-424، مقاومت کششی بیشتر از 80 kg/cm2 و مقاومت خمشی 110-120 kg/cm2 می باشند.

بازیابی و یا حذف بیشتر محلول های حاوی اسیدهای آلی به طور معمول به وسیله فرایندهای جذب سطحی با بستر ثابت انجام می شود. از میان جذب کننده های مختلف، کربن فعال غربال شده، به طور متداول برای حذف ناخالصی های آلوده کننده مانند بنزوییک اسید از پساب ها استفاده می شود. در این پژوهش، منحنی های جذب بنزوییک اسید روی کربن فعال در دماهای 25 تا 60 درجه سانتی گراد به دست آمده و غلظت بنزوییک اسید در خوراک و روی جاذب تعیین شده است. نتیجه ها نشان می دهند که مدل ریاضی جذب ایزوترم رادکه ـ پرازنیتز (Radke and Prausnitz) در میان 5 مدل کاربردی ایزوترم جذب، بهترین هم پوشانی را با تجربیات آزمایشگاهی به دست آمده دارد. در این تحقیق برای اولین بار، یک مدل جدید برای اثر دما روی منحنی جذب بنزوییک اسید تهیه شده است. این مدل می تواند منحنی های ایزوترم جذب را بر اساس اطلاعات جذب تنها در یک دمای مرجع با خطای نسبی کم تر از 1.2 درصد به دست آورد. بنابراین، ترم اثر دما (T.E.T) قادر به پیش بینی منحنی های ایزوترم جذب در دماهای مختلف با استفاده از یک سری از آزمایش های تجربی است آن هم تنها در یک دمای مرجع.به علاوه با همراهی مدل اثر دمای به دست آمده به وسیله این گروه و مدل تعیین منحنی ایزوترم جذب رادکه ـ پرازنیتز، قادر به تعیین منحنی های ایزوترم جذب در هر دمایی تنها با تعیین سه نقطه تعادلی (ضرایب مدل رادکه ـ پرازنیتز) با خطای اندک است. درصد خطای نسبی به دست آمده در این مورد کم تر از 1.4 درصد می باشد.

امروزه، توجه پژوهشگران به سوخت های مورد استفاده در موتورهای احتراق داخلی متمرکز شده است. اثرهای زیست محیطی موتورهای احتراق داخلی به ویژه به عنوان منابع آلاینده محیط زیست از یک سو، و نیز کاهش روزافزون منابع سوخت های فسیلی از سویی دیگر سبب شده که در بسیاری از کاربردها، سوخت گاز طبیعی فشرده به عنوان سوخت جایگزین در موتورهای دیزلی و بنزینی معرفی شود. عدد اکتان تحقیقاتی بالا که امکان احتراق در نسبت تراکم های بالا بدون بروز پدیده کوبش را فراهم می سازد و نیز ویژگی های مناسب آلایندگی موتور از نظر آلاینده-های هیدروکربن های نسوخته و مونوکسید کربن از جمله مهم ترین مزایای گاز طبیعی به عنوان سوخت در موتور خودروهاست. در این مقاله، گاز طبیعی به عنوان یک سوخت جایگزین در یک موتور اشتعال جرقه ای مورد بررسی قرار گرفته است. عملکرد و آلاینده های خروجی از موتور در محدوده وسیعی از شرایط عملکردی موتور به طور آزمایشگاهی برای دو سوخت بنزین و گاز طبیعی مورد بررسی قرار گرفته اند.

در این تحقیق، 35 سویه قارچی از سبزی های فاسد شده جدا شد و برای استفاده از پلی گالاکترونیک اسید به عنوان تنها منبع کربن مورد غربال گری قرار گرفت. 25 نمونه جدا شده دارای فعالیت پلی گالاکتروناز بودند که در سنجش توسط پلیت با ایجاد یک منطقه شفاف قابل دیدن بود. سویه هایی که بیشترین تولید را داشتند، به وسیله اندازه گیری ناحیه شفاف تشکیل شده در اطراف کلنی هایی که با رنگ آمیزی اختصاصی رتنیوم رد، رنگ آمیزی شده بودند، قابل تشخیص بودند. قارچی که بیشترین خاصیت تولید آنزیم پلی گالاکتروناز را داشت، قارچ تتراکوکوسپوریوم بود که بر اساس ویژگی های مورفولوژیکی و میکروسکوپی شناسایی شد. کشت سویه انتخابی (سویه قارچی تتراکوکوسپوریوم) در محیط مایع انجام شد که در نتیجه مقدار زیادی آنزیم تولید گردید. بیشترین میزان تولید آنزیم، پس از گذشت 48 ساعت از کشت مایع می باشد. پلی گالاکتروناز تولید شده در pH برابر 5 و دمای 35 درجه سانتی گراد دارای حداکثر فعالیت می باشد.Mn2+ ، Ag3+ و دترجنت های فعال سطحی مانند توین 20 و تریتون 100-X  فعالیت پلی گالاکتروناز را تا 37 درصد افزایش داده و EDTA  فعالیت آنزیم را به 125 درصد حد معمول می رساند.