مقدمههدف از این مطالعه، بررسی هیستولوژیک اثرات تزریق دگزامتازون بطور موضعی بر روی التهاب بافت پری آپیکال بدنبال درمان ریشه در گربه بود که متغیرهای شدت ارتشاح سلولهای آماسی، ادم و وازودیلاتاسیون بررسی شد. در این مطالعه 63 دندان کاوین فک پایین از 32 گربه سالم در اینتروالهای 6 و 12 و 24 ساعت جهت بررسی هیستولوژیک اثرات تزریق منفرد دگزامتازون بر روی التهاب پری اپیکال بشرح ذیل استفاده شد:مواد و روشها1-گروه تجربی: شامل 24 گربه بدین صورت که دندان کائین سمت راست فک پائین نیم ساعت قبل از کار تحت تزریق 4 میلی گرم دگزامتازون بطور موضعی (زیرمخاطی) قرار گرفت و دندان کانین سمت چپ فک پایین تحت تأثیر سیستمیک با کانین راست پایین که دگزامتازون دریافت کرده بود، بررسی شد.2-گروه کنترل مثبت: شامل 6 گربه بدین صورت که هر دو دندان کانین فک پایین تحت درمان ریشه قرار گرفتند. بدون اینکه دگزامتازون دریافت کنند.3-گروه کنترل منفی: شامل 2 گربه، بدون اینکه درمان ریشه انجام شود و یا دگزامتازون تزریق گردد. حیوانات تحت Vital Perfusion کشته شدند، پس از تهیه بلوک، طی مراحل هیستولوژیک مقاطعی به ضخامت 5 میکرون تهیه و به روش E&H رنگ¬¬آمیزی و با میکروسکوپ نوری توسط پاتولوژیست مجرب بررسی و تفسیر گردید.یافته¬ها و نتیجه¬گیریتفاوت معنی¬دار بین دو گروه تزریق موضعی دگزامتازون و بررسی اثرات سیستمیک آن از نظر آماری مشاهده نشد. تزریق دگزامتازون بطور موضعی در اینتروال 12 ساعت، ادم و در اینتروال 24 ساعت، ارتشاح سلولهای آماسی را کم کرد. شدت ارتشاح سلولهای آماسی، ادم و وازودیلاتاسیون بین دو گروه کنترل مثبت و منفی در متغیر شدت ارتشاح سلولهای آماسی در تمامی اینتروالها و در متغیر ادم در 12 ساعت از نظر آماری اختلاف معنی¬داری داشت.

1سابقه و هدف: جنس Convolvulus (خانواده Convolvulaceae) یکی از جنس های مهم دارویی است که شامل حدود 250 گونه است که به طور گسترده در سراسر جهان توزیع شده اند. بسیاری از محققان به جنس Convolvulus به دلیل ترکیبات فیتوشیمیایی مهم، فعالیت های بیولوژیکی و سلامتی در مصرف آن ها توجه کرده اند. این جنس حاوی پروفایل های شیمیایی مختلفی مانند فلاونوئیدها، اسیدهای فنلی، کومارین ها، تانن ها و اسانس ها می باشد. تمام قسمت های این گیاهان دارای فعالیت های دارویی مانند فعالیت های ضد میکروبی، ضدسرطانی و آنتی اکسیدانی هستند. این مطالعه به منظور بررسی فعالیت آنتی اکسیدانی و آنتی هیپوکسی C. fruticosus طراحی شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، عصاره گیری اندام هوایی گیاه به روش خیساندن با حلال متانول انجام شد. فعالیت آنتی اکسیدانی با چهار روش بدام اندازی رادیکال آزاد DPPH، رادیکال ازاد نیتریک اکساید، تست احیاءکنندگی و تست شلاته کنندگی آهن سنجیده شد. محتوای تام فنلی و فلاونوئیدی ارزیابی شد. کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا برای تشخیص اسیدهای فنولیک در عصاره به کار رفت. اثر محافظتی عصاره در دوزهای mg/kg 250-5/62 در مقابل مرگ و میر ناشی از هیپوکسی در موش سوری با سه مدل خفگی، خونی و جریان خونی مورد اررزیابی قرار گرفت. زمان زنده ماندن موش ها به دقیقه اندازه گیری شد. کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مازندران نیز پروتکل آزمایشی را تایید کرد. در تست هیپوکسی خفگی، فنی توئین (mg/kg 50، داخل صفاقی) و در دو تست بعدی پروپرانولول mg/kg 20 ، داخل صفاقی) به عنوان کنترل مثبت به کار رفت. نرمال سالین به عنوان کنترل منفی به کار گرفته شد.آنالیز واریانس یک سویه و متعاقب آن نیومن کولز با کمک نرم افزار گراف پد پریزم 8 به منظور تعیین اختلاف بین میانگین ها استفاده شد. یافته ها: محتوای تام فنولی و فلاونوئیدی عصاره به ترتیب معادل 113/37 میلی گرم گالیک اسید و 20/32 میلی گرم کوئرستین در هر گرم عصاره بود. مقدار IC50 در بدام اندازی رادیکال آزاد DPPH و نیتریک اکساید برای عصاره به ترتیب 85/28 و 177/40 میکروگرم در میلی لیتر به دست آمد. عصاره اثر خوبی در تست احیاکنندگی از خود نشان داد و اختلاف معنی داری بین عصاره و استاندارد در غلظت های بالاتر وجود نداشت(0/05P>). عصاره در تست شلاته کنندگی اثری نداشت. عصاره در هیپوکسی خونی در تمامی دوزها، اثر خوب و وابسته به دوزی از خود نشان داد. در mg/kg 62/5 موجب افزایش حدود 2 دقیقه در زمان بقاء در موش ها دقیقه شد(0/05P<). عصاره در دوز mg/kg 250، اثری مشابه پروپرانولول از خود نشان داد(0/05P>). در هیپوکسی گردش خونی نیز عصاره در تمامی دوزها، اثرات خوب و وابسته به دوزی نشان داد. در mg/kg 62/5، بیش از 2 دقیقه موجب افزایش زمان زنده ماندن در موش ها شد(0/05P<). عصاره در دوز mg/kg 250، 8 دقیقه زمان بقا را افزایش داد(0/0001P<). تاثیر عصاره در دوز mg/kg 62/5 و پروپرانولول مشابه بود(0/05P>). در تست هیپوکسی خفگی، عصاره در هیچ یک از دوزهای تست شده فعالیتی از خود نشان نداد. استنتاج: وجود ترکیبات فنلی در عصاره، می تواند مسئول ایجاد فعالیت آنتی اکسیدانی مشاهده شده در عصاره گیاه باشد. عصاره با انجام تست های مربوط به آنتی هیپوکسی در دو مدل هایپوکسی خونی و وابسته به گردش توانست اثرات محافظتی خوبی در افزایش زمان زنده ماندن موش های سوری در شرایط مختلف هیپوکسی از خود نشان دهد. فعالیت خوب آنتی اکسیدانی این عصاره می تواند مکانیسم احتمالیبرای فعالیت آنتی هیپوکسی باشد.

جهت بررسی تاثیر کاربرد Penicillin G Procaine بصورت پروفیلاکتیک و تراپوتیک در روند آماس پری آپیکال متعاقب معالجه ریشه دندانهای عفونی و مقایسه آن با روند آماس در موارد بدون تجویز دارو 30 گربه سالم در این مطالعه انتخاب و در سه دندان کانین هر گربه بمدت 6 هفته ضایعه پری آپیکال ایجاد گردید. یک دندان کانین در هر گربه دست نخوده باقی ماند و بعنوان کنترل منفی در نظر گرفته شد. 9 گربه در این مرحله مردند. 3 گربه بدون معالجه ریشه دندانهای کانین هرکدام در یک فاصله زمانی 3 و 24 و 48 ساعت Vital perfusion  گردید و بعنوان کنترل مثبت در نظر گرفته شد. 18 گربه باقی مانده به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل 6 گربه که بدون تجویز پنی سیلین دندانهای کانین در یک جلسه معالجه ریشه شد. گروه دوم شامل 6 گربه که 12 ساعت قبل از معالجه ریشه پنی سیلین G  پروکائین بصورت IM دریافت کردند. گروه سوم شامل 6 گربه که بلافاصله پس از معالجه ریشه دندانها پنی سیلین G بصورت IM دریافت نمودند (تزریق تا زمان کشتن گربه ها هر 12 ساعت ادامه می یافت). در فواصل زمانی 3 و 24 و 48 ساعت پس از معالجه ریشه (در هر اینتروال 2 گربه از هر گروه) حیوانات تحت Vital perfusion کشته شدند. دندانهای کانین همراه با پریودنشیوم و کمی از استخوان سالم اطراف جدا شده، پس از دکلسیفیه نمودن از هر نمونه 5 برش به ضخامت 6µm تهیه و رنگ آیزی با H&E انجام گردید.در گروه با تجویز پنی سیلین بصورت پروفیلاکتیک پس از گذشت 3 ساعت از معالجه ریشه شیوع آماس مزمن نسبت به دو گروه بدون دارو و گروه تجویز پنی سیلین G بصورت تراپوتیک بصورت معنی داری بیشتر بود. ولی در 24 ساعت و 48 ساعت پس از درمان ریشه نوع آماس در سه گروه تفاوت معنی داری نداشت. از نظر شدت آماس و مشاهده تکثیر فیبروبلاست در گروههای مورد مطالعه در تمام فواصل زمانی اختلاف عمده ای دیده نشد. اغلب آماس از نوع حاد و شدید بود و با گذشت زمان شیوع مشاهده تکثیر فیبروبلاست افزایش یافت.

زمینه: به علت استفاده از لاپاراسکوپی به جای لاپاراتومی، دانستن اثرات پاتوفیزیولوژیک و عوارض ناشی از آن ضروری به نظر می رسد.هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثرات لاپاراسکوپی بر روی سیستم عروقی و تنفسی انجام شد.مواد و روش ها: 50 بیمار مراجعه کننده جهت بستن لوله های رحمی به روش لاپاراسکوپی تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند. در شرایط مساوی و قبل از ایجاد پنوموپریتونیوم، فشار خون سیستولی، دیاستولی و ضربان قلب بیماران اندازه گیری و آنالیز گازهای خونی انجام شد. بعد از ایجاد پنوموپریتونیوم، وقتی فشار داخل شکم به 20 میلی متر جیوه رسید، مجددا پارامترهای فوق اندازه گیری و مقایسه شدند.یافته ها: بعداز ایجاد پنوموپریتونیوم، میانگین فشار خون سیستولی 18.7% و میانگین فشار خون دیاستولی 19.7% افزایش یافت که اختلاف میانگین از نظر آماری معنی دار بود (p<0.0001)، ولی تغییری در ضربان قلب مشاهده نگردید. در تجزیه گازهای خونی اسیدوز تنفسی مشاهده شد. میانگین فشار اکسیژن خون شریانی 27.6% و میانگین میزان اشباع اکسیژن خون شریانی 1.55% کاهش یافت که اختلاف میانگین آن ها از نظر آماری معنی دار بود (p<0.0001).نتیجه گیری: افزایش حجم دقیقه ای مانع از بروز اسیدوز تنفسی و هیپوکسی خواهد شد و این کار همراه با کنترل فشار داخل شکم تا حدی از بروز تغییرات سیستم همودینامیک جلوگیری خواهد کرد.

تحقیقات در زمینه هیپوکسی مصنوعی امروزه یکی از تحقیقات مهم و ضروری در فیزیولوژی ورزشی و آمادگی ورزشکاران ماهر محسوب می شود. هدف محقق در این تحقیق تعیین کارایی استفاده از تمرین های هیپوکسی مصنوعی در افزایش توانایی ورزشکاران و مقایسه آن در وضعیت های مختلف با استفاده از متدهای فیزیولوژیکی و ارگومتریکی بوده است. در این تحقیق تعداد 25 نفر از شناگران در طی 4 هفته در تمرین های تناوبی روی دوچرخه کارسنج در شرایط نورم اکسی و هیپوکسی شرکت کردند. مطالعات ما نشان می دهد که تلفیق تمرین های هیپوکسی اینتروال با دزهای مختلف با انواع اضافه بارهای تمرینی سنتی به مقدار قابل ملاحظه ای اثرات تمرین را بهبود می بخشد و موجب افزایش توانایی های ورزشکاران متناسب با جهت گیری های تمرینی می شود. نتایج تحقیق حاکی از آن است که در تمرین های ترکیبی هیپوکسی اساسی ترین شاخص افزایش توانایی های بی هوازی بوده است که در طی آن مقدار pH، Co2، VE و BE در P<%5 در مقایسه با تمرین های بدون هیپوکسی و تمرین های هیپوکسی تغییرات معنی داری را نشان می دهد. در عین حال با کاهش حجم و تعداد جلسات تمرین های هیپوکسی مقدار Vo2 max افزایش قابل ملاحظه ای را نشان نمی دهد.  

مناطق جنوب غربی ایران جز مناطق گرم و خشک جهان است و در تابستانها جز گرمترین مناطق جهان بحساب می آید. در فصل تابستان موارد بسیار زیادی از گرمازدگی به همراه بیماری های ناشی از گرما در بین مردم ساکن این مناطق ایجاد می شود. این مطالعه با هدف دستیابی به راهکار درمانی مناسب و موثر برای بیماران گرمازده به صورت گذشته نظر و توصیفی روی مدارک و اسناد موجود در بهداری منطقه ای جنوب سپاه انجام شد. سه حالت متمایز برای گرمازدگی تعریف شده است خستگی گرمایی Heat Fatique خستگی مفرط ناشی از گرما Heat Exhaustion همراه با اختلالات سدیم و آب سکته گرمایی (Heat Stroke) که معمولا با اغما و بیهوشی همراه است. بیماران نوع اول معمولا کرامپ عضلانی دارند و در دسته دوم بدن مرطوب و کاملا خنک است در حالیکه در دسته سوم بدن خشک و گرم می باشد. نوع فراوان تری از ضایعات گرمایی بنام آماس غدد عرق (میلیر قرمز) وجود دارد که با دوش آب سرد بهبود می یابد [3]. 5.13% از بیماران مورد مطالعه 9477 نفر از 184627 نفر دچار ضایعات ناشی از گرما بودند که 44.02% آنها فقط خستگی گرمایی داشتند 49.47% از آنها دچار خستگی مفرط ناشی از گرما همراه با اختلالات سدیم و آب بدن بودند و تنها 6.49% از موارد دچار سکته گرمایی بودند. 11.30% از موارد را بیماران چاق، 55.28% از موارد را بیماران با جثه ای متوسط و 33.41% مابقی را افراد لاغر تشکیل می دادند. ضایعات نوع اول با نوشیدن مایعات خنک و استراحت در محیط خنک معمولا مرتفع می شوند. درمان ضایعات دسته دوم منوط به تجویز وریدی محلولهای نمکی خنک و جبران آب و الکترولیت از دست رفته است. در حالیکه بیماران گروه سوم با خنک کردن سریع بهبود می یابند و بهترین روش برای خنک کردن آنها استفاده از روش تبخیر است. در بیماران گرمازده باید دقت و مواظبت به عمل آورد که رابدومیولیز، انفارکتوس میوکارد و هیپوکسی برای آنها عوارض و آثار خطرناک ایجاد نکند. بهترین راه جلوگیری از بروز گرمازدگی پیشگیری از تابش مستقیم خورشید و کاهش فعالیت های جسمانی در ساعات گرم روز (10 صبح تا 4 بعدازظهر) می باشد.