عدم انطباق تورم اعلام شده توسط نهادهای آماری با نرخ تورم احساس شده توسط افراد جامعه یکی از مسائلی است که در سال های اخیر تشدید شده است. براساس افکارسنجی انجام شده در مرکز پژوهش های مجلس در مردادماه 1401 میانه نرخ تورم احساس شده توسط مردم 86 درصد بوده است. این درحالی است که بانک مرکزی و مرکز آمار نرخ تورم نقطه به نقطه این ماه را به ترتیب 46 و 51 درصد اعلام نموده اند. تفاوت در نرخ تورم احساس شده و نرخ تورمی اعلامی نهادهای رسمی در میان مدت به آمارهای رسمی کشور خدشه وارد می کند. همچنین با توجه به آنکه مطالعات مختلف نشان می دهد انتظارات تورمی شکل گرفته افراد متأثر از درک افراد از تورم گذشته است سیاستگذار پولی برای اجرای سیاست پولی باید نرخ تورم احساس شده افراد را به طور مستمر رصد نماید. در این گزارش از دو منظر علل فنی مربوط به نحوه محاسبه شاخص و همچنین علل رفتاری و روانی سعی شد این تفاوت توضیح داده شود. الگوهای متفاوت مصرف افراد و گروه های جمعیتی، نحوه محاسبه شاخص و ذهنیت متفاوت افراد درخصوص نحوه لحاظ رشد قیمت مسکن در شاخص قیمت مصرف کننده از مهم ترین دلایل فنی این تفاوت هستند. همچنین در نظر گرفتن اقلام خریداری شده روزمره به جای کل سبد توسط افراد و لحاظ وزن بالاتر برای قیمت های افزایشی از مهمترین علل رفتاری این تفاوت می باشند.

گزارش حاضر آسیب شناسی اجرای «قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی و خدماتی کشور و حمایت از کالای ایرانی» را با اخذ نظر ذی ربطان و مرتبطین با این قانون از طریق توزیع دو پرسش نامه بین حدود 50 نفر از فعالان اقتصادی و سازمان های مجری انجام داده است. در این گزارش تلاش شده تا کیفیت اجرا و اثربخشی احکام ارزیابی شده و نتیجه کلی با توجه به وزن و اهمیت احکام، تجمیع شده و گلوگاه های اجرایی قانون بر این اساس شناسایی شود. نتایج به دست آمده حاکی از تفاوت معنادار ارزیابی فعالان اقتصادی (بخش خصوصی) از اجرای قانون نسبت به دستگاه های دولتی است. در حالی که دستگاه های مجری معتقدند 70 درصد مواد قانون به صورت اثربخش اجرا شده اند، بخش خصوصی از عملکرد 25 درصدی خبر می دهد. همچنین درحالی که این دستگاه ها معتقدند تنها 5 درصد قانون اجرا نشده، بخش خصوصی معتقد است 20 درصد احکام اجرا نشده اند. علاوه بر این، با توجه به اینکه همه احکام از وزن و اهمیت مساوی برای فعالان اقتصادی برخوردار نیستند، نتایج اولیه با دادن ضرایب به احکام و سپس ارزیابی مجدد مقایسه شد. این مقایسه نشان می دهد درحالی که با اعطای وزن برابر، در حدود نیمی از احکام قانون اثربخش اجرا شده و سهم احکام غیراثربخش کمتر از 20 درصد است، هنگام تجمیع وزنی احکام بر اساس اهمیت آنها، کمتر از 20 درصد احکام به صورت اثربخش اجرا شده اند. درواقع احکامی که برای فعالان اهمیت بیشتری داشته اند، کمتر به صورت اثربخش اجرا شده اند. بنابراین می توان گفت که براساس نتایج ارزیابی، این قانون به خوبی اجرا نشده و به تبع اثربخشی مورد نظر را نیز نداشته و نیاز به جدیت در اجرای مواد و احکام این قانون وجود دارد.

آلفا تالاسمی نوعی کم خونی ارثی با توارث اتوزومی مغلوب است که در آن میزان تولید هموگلوبین در خون کاهش می یابد. این بیماری در سطح مولکولی از هتروژنی بالایی برخوردار است و در هر جمعیتی دارای الگوی خاصی از موتاسیون های ژنتیکی می باشد. در این بیماری، شناسایی موتاسیون های ژنتیکی عامل بیماری آلفا-تالاسمی در توصیف پاتولوژی مولکولی بیماری، شناسایی سریع ناقلین، تشخیص پیش از تولد در خانواده های در معرض خطر، جلوگیری از موارد خاص هم توارثی با بتا-تالاسمی، تشخیص علت میکروسیتوز و جلوگیری از آزمایش های مکرر پرهزینه و طولانی مدت بسیار حائز اهمیت است. حدود 5% از کل جمعیت جهان دارای موتاسیون های مربوط به ژن گلوبین هستند که از این میزان حدود 7. 1% ناقل موتاسیون های مربوط به آلفا-تالاسمی می باشند. طرح حاضر به منظور طراحی روشی کارآمد جهت شناسایی حذف ها و مضاعف شدگی در کلاستر ژنی آلفا-گلوبین انسانی (بازوی کوتاه کروموزوم 16) که منجر به بروز بیماری ژنتیکی آلفا-تالاسمی می شود، انجام شده است. اساس عملکرد این روش تشخیصی، یک روش مولکولی نوین به نام Multiple Fluorescent Probe Amplification یا به اختصار MFPA می باشد که حاصل ایجاد نوآوری در روش های مولکولی رایج در تشخیص آلفا-تالاسمی است. این روش با استفاده از پروب های فلورسنت و تکثیر چندگانه، قادر است تمامی حالت های ممکن از تعداد کپی ژن های آلفا گلوبین را تشخیص دهد. نتایج این طرح نشان داد که کیت MFPA دارای دقت و عملکرد مشابه روش مرجع ( PCRچندگانه) است و می تواند حذف و مضاعف شدگی های رایج در کلاستر ژن آلفا را با سرعت و سهولت بیشتری تشخیص دهد. این کیت می تواند به عنوان یک روش تشخیصی کارآمد و اقتصادی برای غربالگری و تشخیص تالاسمی آلفا در جمعیت های در معرض خطر مورد استفاده قرار گیرد.

آمیلاز آنزیمی است که از غدد بزاقی و پانکراس ترشح می شود و با هیدرولیز پیوندهای 4 و 6 آلفا گلوکوزیدار به هضم نشاسته کمک می کند. آمیلاز پانکراتیک توسط پانکراس تولید و در مجرای روده آزاد می گردد. هدف از این پروژه توسعه یک پنل شناسایی ریسک موربیدیتی به کووید 19 یا پنل پروگنوز شدت علائم است. این پنل بر اساس اندازه گیری آمیلاز سرم و تجزیه و تحلیل ژنتیکی ژن های مرتبط با ایمنی ذاتی طراحی شده است. در این طرح از هر بیمار نمونه خون گرفته شده و میزان آمیلاز سرم و ژنوتیپ ژن های مرتبط با ایمنی ذاتی با استفاده از روش های آزمایشگاهی مناسب تعیین شده است. داده ها با استفاده از روش های آماری مناسب تجزیه و تحلیل شده و رابطه بین آمیلاز سرم، ژنوتیپ و شدت علایم مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که بیماران با میزان آمیلاز سرم بالاتر و ژنوتیپ های حساس تر به عفونت کووید 19، شدت علائم بالاتری داشتند. همچنین یافته ها نشان دادند که آمیلاز سرم و ژنوتیپ ها به عنوان عوامل پیش بینی کننده قابل اعتمادی برای تشخیص پانکراتیت حاد در بیماران مبتلا به کووید 19 عمل می کنند. این طرح یک پنل شناسایی ریسک موربیدیتی به کووید 19 یا پنل پروگنوز شدت علائم را ارائه داده است. این پنل می تواند به پزشکان کمک کند تا از طریق درک مکانیسم های مولکولی و ژنتیکی، بیماران با خطر بالای ابتلا به پانکراتیت حاد را شناسایی و درمان مناسب را انجام دهند.