هگزاکلرو 3، 1- بوتادی ان (Hexachloro 1, 3-butadiene, HCBD) یک فراورده جانبی در طی مراحل سنتز پرکلرواتیلن و تتراکلرواتیلن و یک آلوده کننده محیط میباشد که یکی از نفروتوکسیک ترین ترکیبات هیدروکربن هالوژنه در جوندگان است. سمیت این دارو ناشی از نوع متابولیسم آن است که شامل کونژوگاسیون با گلوتاتیون و تولید پنتا کلرو بوتادی انیل گلوتاتیون، و سرانجام تبدیل آن به پنتاکلروبوتادی انیل سیستئین و برداشت توسط کلیه ها و تجزیه آنزیمی آن توسط سیستئین کونژوگیت بتا - لیاز (Cysteine Conjugate – β-lyase) و تولید یک متابولیت سمی میباشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات نوروتوکسیستیه HCBD با اثر ویژه بر روی سیستم عصبی رت میباشد.در این تحقیق از موش صحرایی جوان 28 روزه استفاده شده است. گروه های مختلفی از این حیوان،  HCBDرا به صورت دوز روزانه و با مقادیر 25 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 2، 3، 4 و 7 روز و 100 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت یک و دو روز به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. به گروه کنترل روغن ذرت به مقدار 1 میلی لیتر بر کیلوگرم تزریق گردید. تمام حیوانات کشته شده و مغز آنها خارج و به دو قسمت تقسیم گردید. یک قسمت جهت مطالعات بافت شناسی در فرمالین فیکس شده و قسمت دیگر جهت اندازه گیری فعالیت آنزیمی ابتدا در محلول ایزوپنتان سرد شده با یخ خشک فریز شده و در فریزر 80- درجه سانتی گراد نگهداری شد. برشهای 5 میکرونی از بافت فیکس شده در فرمالین تهیه و با محلول هماتوکسیلن و ائوزین رنگ آمیزی گردیدند. بررسی های میکروسکوپی این بافتها بیانگر وجود آسیب شدید و خونریزی گسترده در شبکه کورویید موجود در بطنهای جانبی و سوم مغز در حیوانات دریافت کننده دوز بالای HCBD بود. در گروه هایی که دوز پایین دریافت نموده بودند خونریزی خفیف در بطنهای مغزی و سلولهای پیکنوتیک و میتوتیک در سلولهای کوروئیدال مشاهده گردید. در حیوانات تزریق شده با دوز پایین HCBD گرچه فعالیت آنزیم گلوتامین - ترانس آمیناز (GTK) K بیشتر از گروه کنترل نشان میداد ولی از نظر آماری اختلاف معنی داری وجود نداشت. در گروه درمان شده با دوز بالا فعالیت آنزیم کمتر از گروه کنترل بود. در این بررسی نشان داده شده است که شبکه کورویید موجود در بطنهای جانبی و سوم مغز حساس ترین قسمت نسبت به اثرات سمی HCBD میباشد.

زمینه و هدف: یکی از کاربردهای شایع حلال ها، استفاده از پرکلرواتیلن در خشکشویی ها می باشد. مواجهه با این ماده شیمیایی اثرات منفی بسیاری داشته و اندام های مختلف بدن از جمله کبد، کلیه، اعصاب و قلب را می تواند تحت تاثیر قرار دهد. در این مطالعه ما اثرات نورولوژیک مواجهه مزمن با پرکلرواتیلن در کارکنان خشکشویی ها را مورد بررسی قرار دادیم.روش بررسی: در یک مطالعه همگروهی تاریخی، 40 نفر گروه مواجهه یافته با پرکلرواتیلن با 40 نفر غیر مواجهه مقایسه شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه و فهرست باز بینی استفاده شد. جمع آوری اطلاعات توسط محققین انجام گرفت. فراوانی مشکلات گزارش شده در دو گروه محاسبه و با یکدیگر مقایسه شد.یافته ها: فراوانی افسردگی در گروه مواجهه و گروه غیر مواجهه به ترتیب 42.5 درصد و 22.5 درصد بود و این اختلاف پس از حذف اثر سن و سطح تحصیلات از نظر آماری معنی دار بود (P=0.056). فراوانی فراموشکاری در گروه مواجهه از گروه غیر مواجهه بیشتر بود، ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (P>0.05). برخلاف انتظار، فراوانی شکایت از بازبینی مکرر در گروه غیرمواجهه بیشتر بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P>0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما در مورد افسردگی با نتایج مطالعات دیگر همخوانی داشت، ولی در سایر موارد رابطه معنی داری بین مواجهه مزمن با پرکلرواتیلن در خشکشویی و علایم عصبی، روانی سنجیده شده توسط این مطالعه یافت نشد و در مورد شکایت از بازبینی مکرر یافته ای غیر قابل انتظار داشتیم.

مقدمه: پرکلرواتیلن (Perchloroethylene یا PCE) از دسته هیدروکربن های آلیفاتیک کلردار است که کاربرد گسترده ای در بسیاری از صنایع دارد. پساب های صنعتی حاوی PCE به دلیل خطرات احتمالی ناشی از سرطان زایی این ترکیب باید تصفیه شوند. هدف از این مطالعه، تعیین قابلیت تجزیه بیولوژیکی پرکلرواتیلن در غلظت های بالاتر از مقادیر به کار رفته در سایر مطالعات مشابه، توسط یک راکتور بی هوازی با بستر سیال (AMBR) بود، که تاکنون برای تجزیه بیولوژیکی PCE مورد استفاده قرار نگرفته است.روش ها: در این مطالعه یک راکتور بی هوازی با بستر سیال (AMBR یا Anaerobic mobile batch reactor) در مقیاس آزمایشگاهی به حجم کل 10 لیتر با 4 محفظه برای تجزیه بیولوژیکی پرکلرواتیلن از سوبستره سنتتیک مورد استفاده قرار گرفت. راه اندازی راکتور به کمک لجن هاضم بی هوازی انجام شد. پس از راه اندازی، کارایی راکتور طی 4 مرحله از بارگذاری PCE معادل 3.75 mgPCE/Ld تا 75 مورد بررسی قرار گرفت. زمان ماند هیدرولیکی (HRT یا Hydraulic retention time) برابر 32 ساعت ثابت نگه داشته شد.یافته ها: بهترین بازده حذف COD به میزان 98 درصد در بارگذاری آلی COD معادل 3.1 gCOD/Ld به دست آمد. برای حذف PCE نیز بالاترین بازده به میزان 99.8 درصد در بارگذاری PCE معادل 37.5 mgPCE/Ld حاصل شد. میانگین بازده حذف COD و PCE در کل دوره فعالیت راکتور به ترتیب برابر 91.4 و 99.5 درصد بود.نتیجه گیری: راکتور بی هوازی با بستر سیال(AMBR) ، در صورت انجام مطالعات تکمیلی در مقیاس کامل و استفاده از پساب صنعتی واقعی آلوده به پرکلرواتیلن یک روش ساده، کارامد و قابل اطمینان برای تصفیه پساب های صنعتی آلوده به این ترکیب است.

بیان مساله: پرکلرواتیلن (PCE) از دسته هیدروکربن های آلیفاتیک کلردار است که کاربرد گسترده ای در صنایع دارد. هدف از این مطالعه تعیین قابلیت تجزیه بیولوژیکی PCE بوسیله یک راکتور AMBR است. غلظت PCE در این مطالعه بیشتر از مقادیر به کار رفته در سایر مطالعات مشابه است و راکتور AMBR نیز تاکنون برای تجزیه بیولوژیکی PCE مورد استفاده قرار نگرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه تجربی آزمایشگاهی بود. یک راکتور AMBR در مقیاس آزمایشگاهی به حجم کل 10 لیتر با 4 محفظه برای تجزیه بیولوژیکی پرکلرواتیلن از سوبستره سنتتیک مورد استفاده قرار گرفت. کارایی راکتور طی 4 مرحله از بارگذاری PCE معادل 3.75 تا 75mgPCE/L.d مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعه با نرم افزار Excel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: بهترین بازده حذف COD به میزان %98 در بارگذاری آلی COD معادل3.1 gCOD/L.d  بدست آمد. برای حذف  PCEنیز بالاترین بازده به میزان %99.8 در بارگذاری PCE معادل37.5 mgPCE/L.d  حاصل شد. میانگین بازده حذف COD و PCE در کل دوره فعالیت راکتور به ترتیب برابر 91.4 و %99.5 بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که راکتور AMBR، در صورت انجام مطالعات تکمیلی در مقیاس کامل و استفاده از پساب صنعتی واقعی آلوده به پرکلرواتیلن یک روش ساده، کارآمد و قابل اطمینان برای تصفیه پساب های صنعتی آلوده به این ترکیب می باشد.

زمینه و هدف: پرکلرواتیلن یک هیدروکربن کلرینه است که به عنوان حلال دارای مصارف متعددی است. لذا این مطالعه با هدف تعیین اثرات اکولوژیکی و سمیت پرکلرواتیلن قبل و بعد از فرایندهای اکسیداسیون پیشرفته استفاده شده جهت حذف پرکلرواتیلن، (فرایند اولتراسونیک، تابش فرابنفش و پراکسید هیدروژن)، به وسیله آزمایشات زیست آزمونی توسط دافنیا مگنا انجام شد.روش بررسی: با توجه به حساسیت دافنیا و گزارش های موجود در مورد اینکه دافنیا مگنا حساس ترین آبزی بی مهره به ترکیبات آلی مختلف است، سمیت پرکلرواتیلن و محصولات حاصل از تخریب پرکلرواتیلن در فرایندهای مختلف توسط دافنیا انجام شد. میزان غلظت کشنده 50 درصد(LC50)  و واحد سمیت (Tu) تعیین شدند. جهت تعیین سمیت پرکلرواتیلن ابتدا محلول مادر آن با غلظت mg/L 100 تهیه شد، پس از آن 9 نمونه که هریک به ترتیب حاوی 0 (بلانک)، 5، 10، 20، 30، 40، 50، 75 و 100 درصد حجمی از محلول مادر اولیه بودند جهت استفاده در مراحل بعدی تهیه گردید. جهت تعیین سمیت محصولات حاصل از تجزیه پرکلرواتیلن توسط فرایندهای اولتراسونیک، فتولیز، فتولیز به همراه پراکسید هیدروژن و فتوسونیک، نمونه های اولیه جهت آزمایشات، از محلول خروجی هریک از راکتورها که غلظت اولیه پرکلرواتیلن آنها 100 mg/L بود، تهیه گردید. کلیه آزمایشات در آزمایشگاه میکروبیولوژی دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که 24 LC50 ساعته پرکلرواتیلن بر روی دافنیا مگنا برابر با  35.51 mg/L است.48 LC50 ساعته، 72 ساعته و 96 ساعته پرکلرواتیلن نیز به ترتیب برابر 28.058، 21.033 و19.27 mg/L بود. میزان سمیت در فرایندهای اکسیداسیون به کاربرده شده جهت تجزیه پرکلرواتیلن کاهش یافت.نتیجه گیری: میزان سمیت در فرایندهای هیبریدی (کاربرد چند روش اکسیداسیون با هم) کمتر از فرایندهایی با یک روش اکسیداسیون (مثلا اولتراسونیک به تنهایی) بود. توالی کاهش سمیت در مورد تمام دوره زمانی مشابه بود. لذا فرضیه کاهش سمیت محصولات حاصل از تجزیه پرکلرواتیلن بعد از انجام فرایندهای ذکر شده قابل قبول است. لازم به ذکر است اگرچه در محلول خروجی از فرایندهای مختلف اکسیداسیون شیمیایی ترکیبات بینابینی مختلفی وجود دارد ولی سمیت آنها کمتر از سمیت اولیه پرکلرواتیلن است علت این امر ممکن است جزیی بودن غلظت محصولات بینابینی باشد که باعث کاهش مقدار سمیت می شود.

فناوری الکتروکینیتیک یکی از روش های پیشرفته برای تجزیه و استخراج فلزات سنگین و آلاینده های آلی از خاک های اشباع، غیر اشباع و آب های زیرزمینی به شمار می آید. در این روش با اعمال میدان الکتریکی ضعیف، آلاینده ها با مکانیزم های مختلف الکترولیز، الکترواسمز، مهاجرت الکتریکی و الکتروفورز به حرکت در می آیند. در این تحقیق، روش الکتروکینیتیک به کمک شوینده غیر یونی برای حذف پرکلرواتیلن از خاک های رسی در مقیاس آزمایشگاهی به مدت 10 روز بررسی گردید. میزان تغییرات جریان الکتریکی، جریان الکترواسمز و همچنین pH در مخازن آند و کاتد به صورت روزانه و مقدار پرکلرواتیلن در انتهای دوره آزمایش مورد سنجش قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد در فرآیند الکتروکینیتیک، پرکلرواتیلن به دلیل حلالیت کم، غیر قطبی بودن و جذب بالا در خاک، تحت تاثیر جریان الکترواسمز و مهاجرت یونی قرار نمی گیرد. ولی با استفاده از شوینده غیر یونی، بازده حذف آلاینده به میزان قابل توجهی افزایش یافته و سبب حذف 51% پرکلرواتیلن از خاک شده است.

زمینه و هدف: پرکلرواتیلن به دلیل اثرات سوء بهداشتی و پایداری در منابع آب زیرزمینی، در دسته آلاینده های نگران کننده قرار دارد. مانع واکنش دهنده نفوذپذیر با بستر آهن صفر ظرفیتی یک ناحیه تصفیه غیرفعال بوده که در آن، اتن های کلره بصورت در محل و از طریق مکانیسم احیای شیمیایی تجزیه می شوند. هدف از انجام این پژوهش، بهینه سازی و مدل سازی تکنولوژی مانع واکنش دهنده نفوذپذیر با بستر آهن صفر ظرفیتی با استفاده از روش رویه پاسخ، برای حذف پرکلرواتیلن از محیط آبی است.روش بررسی: به منظور شبیه سازی مانع واکنش دهنده نفوذپذیر با بستر آهن صفر ظرفیتی، از یک ستون پر شده با ماسه سیلیسی و پودر آهن صفر ظرفیتی استفاده شد و تاثیر سه متغیر pH، ارتفاع ستون یا ضخامت مانع و دبی بر کارایی کلرزدایی کاهشی بررسی گردید. طراحی آزمایش، مدل سازی و آنالیز داده ها از طریق روش رویه پاسخ صورت گرفت.یافته ها: کارایی کلرزدایی حدود 93% در شرایط بهینه (pH برابر با 5، ارتفاع ستون26 cm  و دبی 2 mL/min) بدست آمد. روند افزایشی pH در طول ستون نشان دهنده حاکم بودن شرایط احیا بر ستون بود. ضریب تعیین 0.98 نیز تطابق بالای نتایج آزمایشگاهی با مقادیر پیش بینی شده حاصل از مدل را نشان داد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج، تکنولوژی مانع واکنش دهنده نفوذپذیر با بستر آهن صفر ظرفیتی کارایی بالایی در کلرزدایی پرکلرواتیلن دارد. همچنین با توجه به عدم نیاز به مصرف انرژی، فراوان بودن آهن، عدم تولید محصولات جانبی مضر و هزینه اثربخش بودن، مانع واکنش دهنده نفوذپذیر با بستر آهن صفر ظرفیتی به عنوان یک تکنولوژی پایدار، سبز و دوستدار محیط زیست در تصفیه آب های زیرزمینی مطرح است.

بیان کمی ویژگی های هیدرولیکی خاک نقش مهمی در پیش گیری از ورود آلاینده های هیدروکربنی به خاک و آب های زیر زمینی دارد. به منظور بررسی رفتار هیدرولیکی پرکلرواتیلن به عنوان یک آلاینده سمی کلردار در خاک، منحنی های نگهداشت پرکلرواتیلن و آب در خاک بدست آمد. سپس هدایت هیدرولیکی اشباع برای این دو سیال به روش بار ثابت تعیین که مقدار آن برای آب و پرکلرواتیلن به ترتیب 395.27 و 410.84 سانتی متر بر روز به دست آمد سپس پارامترهای مدل های نگهداشت ون گنوختن، بروکس- کوری و کوسوگی و هدایت هیدرولیکی غیر اشباع به عنوان تابعی از پتانسیل ماتریک خاک بر پایه مدل های معلم- ون گنوختن، معلم- بروکس- کوری و معلم- کوسوگی تعیین شد. دقت مدل ها به وسیله آماره های خطای ماکزیمم، ریشه میانگین مربعات خطا، ضریب تعیین، کارایی مدل و ضریب جرم باقیمانده مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که برای سیال پرکلرواتیلن، مدل ون گنوختن نسبت به دو مدل دیگر از دقتی بیشتر برخوردار است. مقدار پارامترهای توزیع تخلخل و نقطه ورود هوا در سیستم دو فازی آب- هوا نسبت به پرکلرواتیلن- هوا کاهش یافت. این رفتار به دلیل لزوجت و مقاومت بیشتر آب نسبت به پرکلرواتیلن در برابر جریان است. به این مفهوم که زهکشی آب نسبت به پرکلرواتیلن از محیط متخلخل به مکش بالاتری نیاز دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که در یک مقدار معین از فاز مایع، آب نسبت به پرکلرواتیلن نگهداشت بیشتری دارد. به دلیل لزوجت کمتر پرکلرواتیلن، هدایت هیدرولیکی اشباع و غیر اشباع محیط متخلخل برای پرکلرواتیلن بیشتر از آب است. سیال پرکلرواتیلن با توجه به هدایت هیدرولیکی بیشتر و نگهداشت کمتری که نسبت به آب دارد، در صورت ورود به محیط متخلخل حرکت سریع تری به سمت آب های زیرزمینی خواهد داشت.

زمینه و هدف: روش ریز نمونه گیر تله سوزنی با دارا بودن مزیت های روش های ریز استخراج چون روش ریز استخراج فاز جامد، بدلیل سهولت در استفاده، در حال تبدیل شدن به روشی جایگزین معتبر و قدرتمند در سنجش نمونه های هوا می باشد. این مطالعه عملکرد روش تله سوزنی حاوی جاذب کامپوزیتی نانو لوله کربنی تک دیواره با بنیان سیلیکاتی سنتز شده به روش سل ژل، با هدف معرفی یک جاذب جدید جهت نمونه برداری از پرکلرواتیلن در هوا را مورد بررسی قرار می دهد.روش بررسی: در این مطالعه بعد از مرحله آماده سازی، جاذب بطول5.1cm در داخل سوزن نوع 21 به قطر داخلی 52mm قرار گرفته و با تنظیم متغیرهای تاثیر گذار بر این تکنیک در یک اتاقک استاندارد، عملکرد آن در سه مرحله حین نمونه برداری، نگهداری نمونه های گرفته شده و مرحله واجذب آنالیت در ریز نمونه گیری از ترکیب پرکلرواتیلن مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت نمونه بردار جهت ریز سنجش ترکیب پر کلرو اتیلن در فرآیند خشک شویی مورد استفاده قرار گرفت و با روش NIOSH مقایسه شد.یافته ها: نتایج نشان داد که حجم گذر شکست برای تله سوزنی حاوی کامپوزیت سیلیکاته نانو لوله کربنی و جاذب تجاری CAR/PDMS بترتیب بالاتر از 1300 و 1100 میلی لیتر بدست آمد. دما و رطوبت هوای نمونه برداری بر عملکرد جاذب تاثیر داشته و افزایش دما و رطوبت موجب کاهش جذب آنالیت روی بستر جاذب شد. جاذب در نگهداشت آنالیت نمونه برداری شده عملکرد بسیار خوبی داشته و مقدار آنالیت از دست رفته پس از گذشت یک هفته، کمتر از 3 درصد محاسبه گردید. در اندازه گیری نمونه های واقعی در فرآیند خشک شویی، روش تله سوزنی قادر به تشخیص نمونه ها با انحراف معیار نسبی استاندارد (3.8-5.3) پایین تری نسبت به روش پیشنهادی نایوش (10.27-18.12) بوده است.نتیجه گیری: عملکرد روش تله سوزنی و همچنین جاذب کامپوزیتی سیلیکاتی نانولوله کربنی در نمونه برداری از ترکیب پرکلرواتیلن در هوا مطلوب بوده و جهت پایش بهداشتی آلاینده های هوای محیط های زیستی و شغلی توصیه می شود.

سابقه و هدف: نگهداشت و هدایت هیدرولیکی از مهم ترین ویژگی های هیدرولیکی محیط متخلخل در ارتباط با آلاینده ها است. منحنی نگهداشت و هدایت هیدرولیکی وابسته به ویژگی های خاک و سیال هستند. آلاینده های کلردار به دلیل نوع ترکیباتی که دارند در هنگام ورود به آب های زیرزمینی سبب آلودگی می شوند، بنابرین جلوگیری از ورود این آلاینده ها به آب و خاک ضروری است. به منظور بررسی رفتار هیدرولیکی تری کلرواتیلن در خاک، منحنی های نگهداشت خاک برای تری کلرواتیلن و آب تعیین شد. تعیین هدایت هیدرولیکی اشباع در سیستم دو فازی NAPL-هوا و برآورد هدایت هیدرولیکی غیراشباع توسط مدل های معلم-ون گنوختن، معلم-بروکس وکوری، و معلم – کوسوگی، در سیستم های دو فازی NAPL-هوا هدف دیگر این پژوهش بود. مواد و روش ها: در پژوهش حاضر از سیالات تری کلرواتیلن و آب استفاده شد. برای رسم منحنی های نگهداشت آب و تری کلرواتیلن در خاک SiL (سیلتی لوم) از دستگاه ستون آویزان و برای تعیین هدایت هیدرولیکی اشباع از روش بار ثابت استفاده شد. پارامترهای منحنی-های نگهداشت خاک، برای سیالات تری کلرواتیلن و آب بر اساس مدل های ون گنوختن، بروکس-کوری و کوسوگی در نرم افزار RETC تعیین شد. هدایت هیدرولیکی غیر اشباع به عنوان تابعی از پتانسیل ماتریک، بر اساس مدل های معلم-ون گنوختن، معلم-بروکس-کوری و معلم-کوسوگی به دست آمد. همچنین برای مقایسه ی کمّی مدل های هیدرولیکی به کار رفته، از آماره های خطای حداکثر، ریشه ی میانگین مربعات خطا، ضریب تعیین، کارایی مدل و ضریب جرم باقیمانده استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در یک مقدار معین از فاز مایع، سیال تری کلرواتیلن نسبت به آب، نگهداشت کمتر و هدایت هیدرولیکی بیشتری را در خاک داشت که با توجه به کشش سطحی و گرانروی کمتر تری کلرواتیلن نسبت به آب، این رفتار قابل انتظاراست. مقدار هدایت هیدرولیکی اشباع برای تری کلرواتیلن و آب به ترتیب 75/136 و 5/94 سانتی متر بر روز به دست آمد. با مقایسه بین مقادیر اندازه گیری شده و برآورد شده نگهداشت سیالات در خاک، مدل ون گنوختن بیشترین کارایی (93/0) و کمترین خطای باقی مانده (018/0) را برای آب نسبت به تری کلرواتیلن نشان داد. در دو مدل دیگر نیز کارایی مدل برای سیال آب بیشتر است. در مورد سیال تری کلرواتیلن، مدل ون گنوختن و بروکس-کوری کارایی نسبتا مناسبی را از خود نشان دادند. به طور کلی، دقت هر سه مدل برای تری کلرواتیلن کمتر از آب بود. نتیجه گیری: نتایج اعتبار سنجی مدل های هیدرولیکی نشان داد که مدل ون گنوختن پیش بینی بهتری نسبت به مدل های کوسوگی و بروکس-کوری در نگهداشت خاک در سیستم های دو فازی آب-هوا و پرکلرواتیلن-هوا ارائه می نماید. در نهایت، با توجه به هدایت هیدرولیکی بیشتر و نگهداشت کمتری که سیال تری کلرواتیلن نسبت به آب دارد، در صورت ورود به خاک حرکت سریع تری به سمت آب های زیر زمینی خواهد داشت و در صورت ورود به آبخوان سبب آلودگی و تغییر کیفیت آب خواهد شد.