این پژوهش با هدف ارائه پروتکل استاندارد غنی سازی Artemia urmiana با روغن کلزا انجام شد. غنی سازی ناپلی A.urmiana در سه تراکم ناپلی و با سه غلظت روغن کلزا صورت گرفت که اثرات آن بر درصد بقا، طول کل و میزان اسیدهای چرب ناپلی A.urmiana در زمان های 6، 9، 12، 15 و 18 ساعت بعد از غنی سازی مورد ارزیابی قرار گرفت. سیست های A.urmiana طبق روش استاندارد تخم گشایی شدند و ناپلیوس های حاصله با تراکم های 50000، 100000 و 200000 ناپلی در لیتر به زوک های هفت لیتری منتقل شدند. امولسیون روغن کلزا در غلظت های 0.1، 0.2 و 0.3 گرم در لیتر در دو زمان صفر و 12 ساعت پس از شروع غنی سازی به زوک های حاوی آرتمیا افزوده شد. بر اساس نتایج پژوهش حاضر استفاده از غلظت 0.3 گرم در لیتر روغن کلزا تحت تراکم 100000 ناپلی در لیتر به مدت 18 ساعت، بهترین روش برای غنی سازی A.urmiana بود. ناپلی آرتمیا غنی شده تحت این تیمار، از لحاظ میزان اسیدهای چرب (n-3)PUFA و درصد بقا به طور معنی داری بیشتر و از لحاظ رشد به طور معنی داری کمتر از تیمار شاهد و اکثر تیمارهای آزمایشی بودند. همچنین این تیمار از لحاظ میزان اسیدهای چرب (n-6)PUFA به طور معنی داری نسبت به همه تیمارها به جز تیمار با تراکم 50000 با غلظت 0.1 گرم در لیتر روغن کلزا به مدت 18 ساعت غنی سازی بیشتر بود.

مطالعه حاضر جهت بررسی تأثیر استفاده از شکل­های مختلف کروم بر مصرف خوراک، فراسنجه­‫های شکمبه­ای و متابولیت­‫های خونی میش­های افشار در دوره انتقال و بره­های آن­ها در شرایط تنش گرمایی انجام شد. تعداد 40 رأس میش افشاری آبستن از 5±42 روز پیش از زایش مورد انتظار در قالب طرح کاملأ تصادفی به چهار تیمار با 10 تکرار اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه بدون مکمل کروم (شاهد)، 2) جیره پایه حاوی سه میلی­گرم کروم معدنی به­ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره، 3) جیره پایه حاوی سه میلی­گرم کروم به شکل کروم-متیونین به­ازای هر کیلوگرم ماده خشک و 4) جیره پایه حاوی سه میلی­گرم کروم به شکل نانو ذرات کروم به­ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره بودند. نتایج نشان داد که از هفته سوم تا ششم پس ­از زایش، ماده خشک مصرفی در میش های دریافت کننده کروم-متیونین و نانوذرات کروم در مقایسه با دو تیمار دیگر، یک روند صعودی داشت (05/0>P). افزودن کروم به جیره میش ها، تأثیر معنی داری بر pH شکمبه، غلظت اسیدهای چرب فرار و نیتروژن آمونیاکی شکمبه نداشت. افزودن مکمل کروم به جیره میش­ها سبب کاهش معنی دار جمعیت پروتوزوآی شکمبه نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). افزودن شکل­های مختلف کروم به جیره میش ها سبب کاهش غلظت گلوکز و افزایش غلظت کروم، انسولین، پروتئین تام، آلبومین و گلوبولین سرم نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). اختلاف معنی داری بین غلظت کلسترول، تری گلیسرید، اوره و کراتینین خون در تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. همچنین، شکل­های مختلف کروم، تأثیر معنی داری بر فراسنجه های خونی بره های متولد شده ایجاد نکرد. به طورکلی، استفاده از کروم به ویژه به شکل­های کروم-متیونین و نانوذرات کروم در دوره انتقال میش­ها در شرایط تنش گرمایی توصیه می­ شود.

این پژوهش به منظور بررسی اثر تغذیه سطوح مختلف زائدات پنبه به جای یونجه خشک بر عملکرد، تجزیه پذیری، فراسنجه های تخمیر، پروتئین میکروبی و جمعیت میکروبی شکمبه در بره های نر پرواری انجام شد. در این پژوهش از تعداد 24 رأس بره نر نژاد افشاری با میانگین وزن 7/0±30 کیلوگرم و میانگین سن چهار ماه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و شش تکرار به مدت 90 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره بدون زائدات پنبه (شاهد)، 2) جیره حاوی 33/33 درصد زائدات پنبه جایگزین یونجه، 3) جیره‎ حاوی 66/66 درصد زائدات پنبه جایگزین یونجه و 4) جیره حاوی 100 درصد زائدات پنبه جایگزین یونجه بر اساس ماده خشک بودند. نتایج نشان داد که جایگزین کردن 100 درصد زائدات پنبه به جای یونجه سبب افزایش معنی دار مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و کاهش ضریب تبدیل خوراک شد (05/0P<). جایگزینی 66/66 درصد و 100 درصد زائدات پنبه به جای یونجه سبب بیشترین غلظت کل اسیدهای چرب فرار، اسید استیک و نیز نسبت استات به پروپیونات شد (05/0P<). تفاوت معنی داری بین تیمارها در مقادیر دفع مشتقات پورینی ادرار و ساخت پروتئین میکروبی وجود نداشت. استفاده از 66/66 درصد جایگزینی زائدات پنبه به جای یونجه در جیره باعث افزایش معنی دار جمعیت کل باکتری های مایع شکمبه شد (05/0P<)، ولی بر جمعیت پروتوزوآ تأثیر معنی داری نداشت. فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی، تفاوت معنی داری بین تیمارهای آزمایشی نداشتند. به­طور کلی، این تحقیق نشان داد که جایگزین کردن زائدات پنبه  تا 100 درصد به جای یونجه در جیره سبب بهبود عملکرد رشد و غلظت کل اسیدهای چرب فرار شکمبه بره های پرواری شد و قابل توصیه است.

اُزن یک فرایند غیرحرارتی است که می تواند باعث بهبود کیفیت و ارتقای ایمنی مواد غذایی شده و دوره نگهداری آنها را افزایش دهد. در این پژوهش، از گاز اُزن در غلظت های 2 و 5 ppm، در تولید پنیر فراپالایش آب نمکی استفاده گردید و پس از آن نمونه ها طی دوره رسیدگی 105 روزه مورد آزمایش های میکروبی، فیزیکوشیمیایی و حسی قرار گرفتند. اُزن زنی کنسانتره همزمان با تلقیح آغازگر (OA)، اُزن زنی کنسانتره قبل از تلقیح آغازگر (OB)، اُزن زنی کنسانتره (قبل از تلقیح) و آب نمک (OC)، اُزن زنی آب نمک (OD) و نمونه شاهد (C) تیمارهای مورد استفاده بودند. طبق نتایج، مقادیر مواد جامد، خاکستر، نمک، عدد اسیدی و آب اندازی پنیرها با گذشت زمان رسیدگی به طور معنی داری (05/0≥p) افزایش پیدا کرد، درحالی که مقادیر پروتئین و چربی نمونه ها به طور معنی داری (05/0≥p) کاهش یافت. pH نمونه ها نیز از روز صفر تا 35 کاهش و پس از آن در اکثر نمونه ها تا انتهای دوره رسیدگی افزایش پیدا کرد. شمارش کلی میکروبی نمونه ها نیز ابتدا تا روز 70 افزایش یافت، اما در ادامه تا انتهای دوره رسیدگی کاهش پیدا کرد. طی رسیدگی، شمارش کلی پنیرهای تیمار شده با دوز ppm 5 اُزن، کمتر از نمونه های تیمار شده با دوز ppm 2 اُزن بود. پنیرهای تیمار شده با دوز ppm 5 اُزن نیز عدد اسیدی بیشتری از نمونه های تیمار شده با دوز ppm 2 اُزن داشتند. با افزایش زمان رسیدگی، عدد اسیدی نمونه های OD5 و OB5 به طور معنی داری (05/0≥p) بیشتر از سایر نمونه ها بود. آب اندازی نمونه های OA5 و OB5 از روز 70 به بعد به طور معنی داری (05/0≥p) از دیگر نمونه ها بالاتر بود. در بیشتر تیمارها، امتیاز حسی پنیرهای انتهای دوره رسیدگی در مقایسه با پنیرهای ابتدای دوره به طور معنی داری (05/0≥p) بالاتر بود و هرچند تیمار اُزن توانست برخی از ویژگی های حسی پنیرها را ارتقا دهد، اما در کل این افزایش نسبت به نمونه شاهد، خصوصاً در انتهای دوره رسیدگی، معنی دار نبود.

1سابقه و هدف: اضافه وزن یک مشکل جهانی سلامتی و مرتبط با بیماری های زمینه ای مهم از جمله بیماری قلبی- عروقی، بدخیمی، دیابت کبد چرب و... است. در سه دهه گذشته، چاقی در سطح جهان به ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط، افزایش یافته است. مطالعات متعدد نشان داده اند که چاقی خطر ابتلا به بیماری های مزمن و تهدیدکننده از جمله دیابت، بیماری های قلبی عروقی، فشار خون را افزایش و امید به زندگی را کاهش می دهد. از طرفی التهاب مزمن در اطراف سلول های چربی نقش مهمی در بیماری های مرتبط با چاقی ایفا می کند. هم چنین تغییرات در پارامترهای خونی با افزایش توده بدن و التهاب مزمن در چاقی همراه بوده و سلول های خون محیطی، مانند تعداد پلاکت ها، نوتروفیل ها، لنفوسیت ها و مونوسیت ها، با پیشرفت انواع مختلف بیماری ها و شرایط التهابی مرتبط هستند. بنابراین این مطالعه با هدف، یافتن ارتباط نشانگرهای زیستی شمارش خون با شاخص های آنتروپومتریک در گروه بزرگسالان بر طبق داده های کوهورت طبری، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، از داده های مقطعی مطالعه هم گروهی مبتنی بر جمعیت به نام "مطالعه کوهورت طبری" که از سال 1394 تا سال 1396 جمع آوری گردیده، استفاده شد. این مطالعه بخشی از یک مطالعه سراسری به نام "گروه مطالعات آینده پژوهی همه گیری شناسی در ایران (پرشین کوهورت)" می باشد. در فاز اول مطالعه کوهورت طبری، تعداد 10255 نفر شرکت کننده در سنین بین 35-70 سال از مناطق شهری و روستایی شهرستان ساری ثبت شده اند. معیارهای خروج در این تحقیق ابتلا به بیماری های التهابی، خود ایمنی، بدخیمی، بیماری های قلبی عروقی، پیوند و دریافت هر نوع داروی سرکوب گر ایمنی بوده و در نهایت تعداد 9939 فرد مشتمل 4043 مرد 5896 زن وارد مطالعه شدند. شاخص های سن، قد، وزن، اندازه های آنتروپومتریک (BMI دور کمر و...) و پارامترهای CBC شامل لکوسیت ها، پلاکت ها، نوتروفیل ها، لنفوسیت ها و مونوسیت ها)، عرض توزیع پلاکت (PDW) از شرکت کنندگان ثبت گردید. با استفاده از روش رسم نمودار هیستوگرام برای بررسی این که آیا متغیرها از توزیع نرمال پیروی می کنند تا بین تحلیل پارامتریک یا غیرپارامتریک تصمیم گیری شود، و آزمون های آماری T-test و ANOVA و نرم افزار SPSS 21 نتایج حاصل استخراج شد. سطح معنی داری در این مطالعه 0/05 و کم تر از آن در نظر گرفته شد. یافته ها: دور کمر بالاتر با WBC (0/001P<)، پلاکت(0/001P<)، درصد لنفوسیت(0/001P<) بالاتر همراه بود. نسبت دورکمر به لگن بالاتر با WBC (0/001 p<)، پلاکت(0/001P<)، درصد لنفوسیت(0/001P<)، درصد مونوسیت(0/001P<) بیش تر همراه بود. مقادیر بالاتر BMI با WBC (000/0=P)، پلاکت(0/001P<)، درصد لنفوسیت(0/001P<) و مونوسیت(0/001P<) بالاتر همراه بودند. WBC، پلاکت، درصد لنفوسیت و مونوسیت بالاتر به طور معنی داری در افرادی که نسبت بیش تر دورکمر به قد داشتند، مشاهده شد(0/001P<). استنتاج: نتایج نشان دهنده ارتباط بین شاخص های آنتروپومتریک و یافته های خونی به نفع شرایط التهابی بوده و چاقی می تواند شاخص های مرتبط با شمارش کامل خون را تحت تاثیر قرار دهد.