مقدمه: امروزه شرکت در فعالیت بدنی در پیش گیری از بیماری های مزمنی همچون استئوآرتریت پیشنهاد می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرینات پیلاتس بر شدت درد زانو، میزان علایم و مشکلات عملکرد حرکتی در فعالیت های روزانه، ورزشی، تفریحی و کیفیت زندگی مردان ورزشکار سالمند بود.مواد و روش ها: 15 معلم تربیت بدنی مبتلا به استئوآرتریت زانو با میانگین و انحراف استاندارد سن 6.47±57 سال، قد 8.49±176.43 سانتی متر، وزن 8.81±76.21 کیلوگرم به صورت هدفمند، به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه جهانی و بومی سازی شده پیامد صدمات زانو و استئوآرتریت استفاده شد. نمونه ها تمرینات پیلاتس را به مدت 8 هفته زیر نظر متخصص پیلاتس انجام دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از Correlated t-test در سطح معنی داری استفاده گردید ( .(P<0.05یافته ها: بین پیش تا پس آزمون میانگین شدت درد زانو ( (P=0.144و همچنین میزان علایم ( (P=0.367تفاوت معنی داری وجود نداشت، در حالی که عملکرد حرکتی در فعالیت های روزانه ((P=0.001، ورزشی، تفریحی ( (P=0.007و کیفیت زندگی ( (P=0.002پس از اجرای پروتکل به میزان معنی داری بهبود یافته بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تمرینات پیلاتس می تواند به عنوان یک روش تمرینی ایمن و موثر در بهبود عملکرد و کیفیت زندگی مردان سالمند دارای استئوآرتریت زانو مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: شواهد زیادی وجود دارد که ورزش درمانی برای بهبود بیماران دارای کمردرد مزمن موثر است. یکی از روش های ورزش درمانی که در سال های اخیر مورد توجه متخصصین ورزشی و توانبخشی قرار گرفته است و به طور وسیعی در حال فراگیر شدن می باشد، ورزش پیلاتس است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات پیلاتس بر میزان درد و سلامت عمومی بیماران زن دارای کمردرد مزمن می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه 28 بیمار زن مبتلا به کمردرد مزمن، در دو گروه تجربی (15 بیمار با میانگین سنی 8.07±40.20) و کنترل (13 بیمار با میانگین سنی 7.84±38.30) قرار داده شدند. گروه تجربی به مدت 6 هفته تمرینات تعدیل شده پیلاتس، و گروه کنترل در مدت زمان مشابه، درمان های رایج را دریافت کردند. شدت درد و میزان سلامت عمومی تمامی آزمودنی ها به ترتیب توسط شاخص اندازه گیری میزان درد [1] و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ28)[2] اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس، با عامل کووریت (پیش آزمون) در سطح 0.05=α استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که پس از 6 هفته درمان، میانگین شاخص درد(p=0.024)  گروه تجربی کمتر از گروه کنترل، بود. همچنین میزان سلامت عمومی گروه تجربی بهبود بیشتر را نسبت به گروه کنترل نشان داد.(p=0.04) بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، تمرینات پیلاتس، در بهبود درد و سلامت عمومی، موثرتر از روش های درمانی رایج برای بیماران مبتلا به کمردرد مزمن می باشد. یافته های تحقیق حاضر، از توصیه تمرینات پیلاتس به بیماران مبتلا به کمردرد مزمن حمایت می کند.