میوه های رسیده کلیر در خردادماه از رویشگاه طبیعی ان در سیریک در استان هرمزگان جمع آوری و بذرگیری شد و جهت تعیین درصد جوانه زنی بذرها و درصد نهالهای زنده، در شرایط نهالستان کاشته شدند. این بررسی در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی اجرا گردید که در آن مشخصه های آزمایشی عبارت بودند از: تیمار پیش رویشی بذر (در چهار سطح شامل: 12 ساعت خیساندن در آب، 30 دقیقه اسید سولفوریک غلیظ، 45 دقیقه اسید سولفوریک غلیظ و کاشت میوه کامل) و ترکیب خاک گلدان (در 11 سطح شامل نسبتهای مختلف شن، خاک باغچه، خاک رس، کود حیوانی و نیز خاک رویشگاه طبیعی). جهت بررسی همبستگی بین درصد نهالهای زنده کلیر و شرایط محیطی، ارتباط بین مشخصه های آب و هوایی (درجه حرارت، رطوبت نسبی و مجموع تبخیر ماهیانه) و مشخصه های ادافیکی (درصد مواد آلی، شن، سیلت و رس) با درصد نهالهای زنده کلیر بررسی شد. در بین تیمارهای پیش رویشی بذر در شرایط نهالستان، خیساندن بذرها به مدت 12 ساعت در آب معموی با 59.4 درصد نهال زنده به طور معنی داری (در سطح 0.01) با سایر تیمارها تفاوت نشان داد. در بین خاکهای آزمایشی، خاکهای شماره 9 (2.3 شن+1.3 خاک باغچه) و شماره 1 (1.2 شن+1.2 خاک باغچه) به ترتیب با 55.8 و 51.3 درصد نهال زنده تفاوت معنی درای (در سطح 0.01) با سایر خاکها نشان دادند. هیچ گونه اثر متقابلی بین تیمارهای پیش رویشی بذر و ترکیب خاک گلدان مشاهده نشد. همبستگی معنی داری (در سطح 0.01) بین درجه حرارت هوا و درصد شن خاک با درصد نهالهای زنده کلیر مشاهده شد. همبستگی منفی و معنی داری (در سطح 0.01) بین درصد سیلت و رس خاک با درصد نهالهای زنده کلیر مشاهده شد.

میوه های رسیده (میوه های با پوست و گوشت صورتی مایل به قرمز) و نارس (میوه های سبز رنگ با گوشت صورتی رنگ) کلیر در اواسط خرداد ماه 1380 از رویشگاه طبیعی کلیر در منطقه سیریک (واقع در 80 کیلومتری شرق میناب) جمع آوری گردید و بلافاصله به آزمایشگاه منتقل شدند. به طور مجزا از میوه های رسیده و نارس نمونه برداری شد و در آزمایشگاه صنایع غذایی مرکز تحقیقات منابع طبیعی و امور دام هرمزگان ارزش غذایی آن اندازه گیری شد. میوه های نارس کلیر دارای 35.73 درصد ماده خشک، 18.76 درصد پروتئین، 5.97  درصد چربی، 57.36  درصد کربوهیدرات، 12.5 درصد فیبر خام، 48 میلیگرم فسفر و 580 میلیگرم سدیم بودند که مقدار پروتئین، چربی، کربوهیدرات، فیبر خام و فسفر آنها به ترتیب دارای رتبه های دوم، پنجم، دوم، اول و دوم در میان تمام میوه ها بودند.

میوه های رسیده و نارس کلیر در خرداد ماه از رویشگاه طبیعی آن در سیریک جمع آوری گردید و به طور جداگانه بذرگیری شدند. دو آزمایش جداگانه به طور همزمان، جهت مقایسه قوه نامیه بذرهای رسیده و نارس کلیر و درصد نهالهای زنده در شرایط نهالستان ترتیب داده شد. هر بررسی در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی اجرا گردید که در آنها عوامل آزمایشی عبارت بودند از: تیمار پیش رویشی بذر (در چهار سطح شامل شاهد یا 12 ساعت خیساندن در آب، 30 دقیقه اسید سولفوریک، 45 دقیقه اسید سولفوریک و کاشت میوه کامل) و ترکیب خاک گلدان (در 11 سطح شامل نسبتهای مختلف شن، خاک باغچه، خاک رس، کود حیوانی و نیز خاک رویشگاه طبیعی به  عنوان شاهد). جهت کاشت بذرها از گلدانهای با ارتفاع 25 سانتیمتر استفاده شد و هر ترکیب تیماری شامل 4 گلدان در 3 تکرار در نظر گرفته شد.به جز تیمار شاهد (12 ساعت آب معمولی)، در سایر تیمارها بذرهای رسیده نسبت به بذرهای نارس به طور بسیار معنی داری (در سطح 0.01) از قوه نامیه و درصد نهال های زنده بیشتری برخوردار بودند. در تیمار 12 ساعت آب معمولی علاوه بر اینکه قوه نامیه و درصد نهال های زنده کلیر بیشتر از سایر تیمارها بود، هیچ گونه تفاوت معنی داری بین بذرهای رسیده و نارس مشاهده نشد. در تمامی خاکهای آزمایشی، بذرهای رسیده نسبت به بذرهای نارس به طور بسیار معنی داری (در سطح 0.01)  بهتر سبز شدند. به طور کلی استفاده از بذرهای رسیده نسبت به بذرهای نارس تفاوت بسیار معنی داری (در سطح 0.01) نشان دادند.

در این بررسی 24 قطعه نمونه در 8 رویشگاه طبیعی کلیر در شرق استان هرمزگان که در آنها کلیر به صورت گروهی و حداقل بیش از 3 اصله در کنار یکدیگر قرار گرفته بودند انتخاب و خصوصیات کمی و کیفی تعداد 67 اصله درخت کلیر در آنها اندازه گیری شدند. در هر قطعه نمونه یک پروفیل خاک حفر و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آنها مطالعه شد. نتایج نشان داد که رویشگاه های طبیعی کلیر در استان هرمزگان دارای اقلیم گرم و خشک بیابانی هستند. در این رویشگاه ها برخلاف بارندگی سالانه کم (حدود 141.5 میلی متر) و حداکثر مطلق دمای بالا (44.8 درجه سانتی گراد)، به دلیل رطوبت نسبی بالای جو که در طول ماه های سال به ندرت به کمتر از 60 درصد می رسد، از شدت گرما و خشکی محیط کاسته می شود. گونه کلیر بیشتر به فرم رویشی درختچه ای یا درخت کوتاه دیده می شود. حالت درختچه ای کلیر بیشتر در جوانی مشاهده شده و با افزایش سن گیاه، ارتفاع کل گیاه و تنه آن افزایش می یابد. قطر تاج پوشش کلیر همواره بیشتر از ارتفاع آن بوده و تمایل گیاه در جهت گسترده تر شدن است. این موضوع به همراه تعداد زیاد ریشه جوش تولید شده توسط گیاه از نظر حفاظت و جلوگیری از فرسایش خاک اهمیت بسیاری دارد. از نظر خصوصیات خاک شناسی رویشگاه های کلیر دارای بافت لوم، لوم - سیلت یا لوم - شنی بودند و جزو خاک های شور، قلیایی، آهکی و فقیر از مواد آلی محسوب می شوند. به طورکلی در بین رویشگاه های مورد بررسی، رویشگاه جگین از نظر خصوصیات جنگل شناسی از سایر رویشگاه ها کاملا متمایز است. این رویشگاه دارای بلندترین درختان، تقریبا قطورترین تنه و جست، بیشترین ارتفاع تنه، بیشترین قطر تاج پوشش و تقریبا کمترین تعداد ریشه جوش است. تمام این خصوصیات از یک طرف نشان دهنده شرایط رویشگاهی مناسب و از طرف دیگر بیانگر مسن بودن درختان این رویشگاه می باشد.

مقدمه: استفاده از سمان های موقت برای سمان کردن پروتزهای متکی بر ایمپلنت، مزیت سهولت قابلیت بازیابی را داراست. بعضی از این سمان ها دارای گیر بیشتر و بعضی دارای گیر ضعیف تری می باشند. بنابراین انتخاب سمان موقت در نگهداری این مزیت (دسترسی مجدد) حائز اهمیت است. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر سه نوع سمان موقت بر میزان گیر روکش های سمان شونده بر اباتمنت های یک قطعه ای با دو طول مختلف بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی-ازمایشگاهی 20 عدد آنالوگ ایمپلنت DIO با استفاده از سرویور درون بلوک های تهیه شده از آکریل خودسخت شونده قرار داده شدند. بلوک ها به دو گروه 10 تایی تقسیم شدند. در یک گروه اباتمنت های یک قطعه ای به قطر 3.5 و ارتفاع 5.5 میلی متر و در گروه دیگر قطر 3.5 و ارتفاع 7 میلی متر، به آنالوگ های ایمپلنت با تورک 30 نیوتن سانتی متر متصل گردیدند. بعد از ساخت کوپینگ برای هر اباتمنت سمان های موقت تمپ باند، دایکال و تمپ باند کلیر برای اتصال کوپینگ به اباتمنت مربوط به کار رفتند. تمام نمونه ها قبل از آزمایش، در رطوبت 100% و دمای 37 درجه سانتی گراد برای مدت 48 ساعت نگهداری شدند. کوپینگ ها با سرعت 0.5 سانتی متر در دقیقه با استفاده از دستگاه یونیورسال تستینگ از روی اباتمنت ها کشیده شدند و میزان گیر به نیوتن ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون واریانس دوطرفه ارزیابی گردیدند.یافته ها: میزان گیر دایکال (138.6 نیوتن) به طور معنی داری از تمپ باند کلیر (67.3 نیوتن) و تمپ باند (30.3 نیوتن) بیشتر بود (P<0.001). همچنین برای هر نوع سمان، میزان گیر به طور معنی داری در اباتمنت با ارتفاع 7 میلی متر در مقایسه با اباتمنت دارای ارتفاع 5.5 میلی متر بیشتر بود (P=0.006).نتیجه گیری: جهت سمان روکش به اباتمنت ها، بهتر است زمانی که دسترسی مجدد آسان تر به پروتزهای ثابت سمان شونده مورد نیاز است از سمان تمپ باند و زمانی که گیر بیشتر مورد نیاز است از دایکال استفاده شود.

گونه کلیر (Capparis decidua) از گیاهان بیابانی مقاوم به خشکسالی طولانی مدت است که خاص مناطق رویشی جنوب ایران (استان های هرمزگان، بوشهر، سیستان و بلوچستان) می باشد. با توجه به عدم زادآوری طبیعی این گونه در سال های اخیر، تکثیر غیرجنسی پایه های سالم این گونه از طریق کشت بافت، می تواند منجر به حفاظت از این منابع ژنتیکی با ارزش شود. تحقیق حاضر جهت کشت درون شیشه ای و تکثیر گونه کلیر از طریق ریزنمونه جنین و جوانه (دانهال ها و درختان برگزیده) انجام شده است. بذرها پس از سترون سازی شکافته شده و جنین های داخل آنها، در محیط کشت های MS و MCM درون ویال های شیشه ای و محیط های حاوی مقادیر مساوی ورمیکولایت، پیت و پرلیت سترون سازی شده در دو گروه، آبیاری شده با محیط کشت MS و بدون آن درون ظروف کشت Magenta GA7 کشت شدند. 74 درصد جنین ها پس از 3 هفته در ظروف کشت Magenta GA7 جوانه زدند و دانهال ها تشکیل شدند. سرشاخه های این دانهال ها و درختان برگزیده در محیط کشت های MS (N/2) و MCM حاوی ترکیبات مختلف هورمونی اکسین و سیتوکینین کشت شدند. در مرحله شاخه زایی، بیشترین تعداد شاخه (4.5) در محیط کشت MCM با ترکیب هورمونی 0.1 میلی گرم در لیتر BA، 0.3 میلی گرم در لیتر 2iP، 0.01 میلی گرم IBA و 0.5 میلی گرم در لیتر GA3 برای هر دو نوع سرشاخه با منشاء دانهال و برگزیده بدست آمد. بیشترین درصد ریشه زایی (89%) با قرار دادن شاخه ها در محیط MS (N/2) به همراه 0.5 میلی گرم در لیتر IBA و در ظروف کشت Magenta GA7 حاوی خاک سترون سازی شده پیت و ورمیکولایت بدست آمد. گیاهچه ها پس از طی مراحل مختلف سازگاری در نهالستان اداره کل منابع طبیعی شهرستان جاسک کشت شدند.

مقدمه: امروزه از روش های متنوعی برای برداشت و حذف پوسیدگی دندانی استفاده می شود. برداشت پوسیدگی به روش شیمیایی- مکانیکی نوعی تکنیک غیر تهاجمی است که علاوه بر این که بافت عفونی را بر می دارد، ساختار دندانی سالم را نیز حفظ کرده و از تحریک پالپی و ناراحتی بیمار جلوگیری می کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی استحکام باند برشی نوعی ادهزیو سلف اچ دو مرحله ای به عاج دمینرالیزه پس از برداشتن عاج عفونی به وسیله هندپیس در مقایسه با کاریوسالو (Carisolv) در مولرهای شیری بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 60 عدد دندان مولر شیری دارای پوسیدگی اکلوزالی که به تازگی خارج شده بودند، جمع آوری گردیدند. نمونه ها به دو گروه تقسیم شدند. هر نمونه به صورت عمودی در جهت باکولینگوال و مزیودیستال به منظور ایجاد 4 نمونه برش داده شد. در گروه یک پوسیدگی توسط ژل کاریوسالو و در گروه دوم پوسیدگی توسط فرز و هندپیس برداشته شد و سپس نمونه ها با کاربرد باندینگ کلیر فیل اس ای باند و کامپوزیت با استفاده از مولد به قطر 1.4 میلی متر و ارتفاع 2 میلی متر در سطح اکلوزال ترمیم شدند. حدفاصل اتصال در معرض تست استحکام برشی با استفاده از دستگاه تست یونیورسال قرار گرفت. مقادیر عددی استحکام باند برشی برای هر گروه محاسبه شد و با استفاده از نرم افزار SPSS و بر اساس آزمون آماری t آنالیز آماری انجام گردید (a=0.05).یافته ها: میانگین استحکام باند برشی در گروه کاریوسالو 19.7±6.1 و در گروه هندپیس 17.3±5.5 مگاپاسکال بود. بین دو روش برداشت پوسیدگی از لحاظ آماری اختلاف معنی دار وجود نداشت (P VALUE=0.308).نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، بین استحکام باند برشی ترمیم کامپوزیت به عاج آماده شده به هر دو روش برداشت پوسیدگی (کاریوسالو و هندپیس) با استفاده از باندینگ کلیر فیل اس ای باند، تفاوتی وجود نداشت.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.