هدف پژوهش حاضر، شناسایی معیارهای اثربخشی برنامه های آموزش الکترونیکی درس کار و فناوری از دیدگاه صاحبنظران میباشد. که رویکرد پژوهش کیفی و از روش نظریه زمینه ای اشتراوس و کوربین (1994) استفاده شده است. جامعه پژوهش صاحب نظران حوزه آموزش و برنامه ریزی فناوری های نوین و درس کار و فناوری می باشند که به صورت هدفمند تعداد 18 نفر از آن ها به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تکنیک مقوله بندی باز، محوری و گزینشی استفاده شد. براساس نتایج به دست آمده یک چارچوب اثربخشی ماتریسی از عوامل زمینه ای، علی، بازدارنده، راهبردها و پیامدها شکل گرفت. بدین صورت که تدوین چارچوب اثربخشی برنامه های آموزش الکترونیکی به عنوان مضمون فراگیر شامل عوامل مذکور بودند. هر یک از این دسته ها خود دارای ابعاد گوناگونی در مضامین پایه می باشند. بدیهی است که یافته های این پژوهش امکان ارزشیابی اثربخشی برنامه های آموزش الکترونیکی درس کار و فناوری در نظام جمهوری اسلامی ایران را برای ما فراهم آورده است.

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر کاربست الگوی آموزش مبتنی بر محیط های یادگیری سیار بر حضور اجتماعی و حضور تدریس دانش آموزان مدارس هوشمند در درس ریاضی بوده است. در این پژوهش از روش تحقیق ترکیبی استفاده شد. در قسمت تحقیق کمی از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزانی هستند که در شهر تهران در مدارس هوشمند مشغول به تحصیل می باشند. جهت گزینش حجم نمونه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از میان مدارس هوشمند شهر تهران، یک مدرسه انتخاب و سرانجام 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت آموزش محتوای تهیه شده توسط محقق از طریق سیستم مدیریت یادگیری سیار که بر اساس الگوی ارائه شده طراحی گردیده بود، قرار گرفتند. جهت بررسی فرضیه های اول و دوم تحقیق از تجزیه و تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که کاربرد این الگو بر تمام اَبعاد حضور اجتماعی و حضور تدریس در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل (در پس آزمون) موثر بوده است.

همه گیری کرونا بر جنبه های مختلف زندگی انسان اثرگذار بوده و آموزش و تدریس زبان نیز از این قاعده مستثنی نیست. هدف این پژوهش بررسی پیامدهای کوید-19 در شیوه های تدریس و فراگیری زبان، چالش ها و فرصت ها به روش مرور نظام مند است. جهت انجام این کار انتشارات های معتبر انگلیسی زبان به همراه ژورنال های انگلیسی زبان فعال در حوزه آموزش زبان دانشگاه های دولتی ایران با استفاده از کلید واژه های فراگیری، تدریس، زبان و کووید-19 مورد بررسی قرار گرفتند که سرانجام بر اساس معیارهای ارزیابی از میان 44 مقاله، 16 مقاله و نتایج آن ها سازماندهی، خلاصه و گزارش گردید. نتایج حاصل از این بررسی ها نشان داد که آموزش زبان در دوران همه گیری کووید-19 منجر به افزایش آشنایی مدرسان با تکنولوژی آموزش آنلاین گردیده و کمک شایانی به تسهیل فرآیندهای توسعه حرفه ای آن ها کرده است، اگرچه در طی فرآیند آموزش با چالش هایی همچون ابزار آموزشی مناسب، عدم آشنایی با تکنولوژی در ابتدای کووید-19 و مسائل و مشکلات مربوط به فراگیران مواجه بوده اند. نتایج حاصل از این تحقیق می تواند در جهت بهبود فرآیند آموزش موثر و همچنین بهبود شیوه های تدریس زبان موثر واقع گردد.

این پژوهش تأثیر روش تدریس با رویکرد اجتماعی-فرهنگی را بر ارتقا دانش منظور شناسی زبان انگلیسی در زبان آموزان ایرانی، با تاکید بر کنش گفتاری انتقاد کردن بررسی می کند. شرکت کنندگان دو کلاس 25 نفره از دانشجوی زبان انگلیسی بودند (گروههای ازمایش و کنترل). سعی بر آن شد که در این روش، زبان آموزان تحت اصول رویکرد اجتماعی-فرهنگی عمل کنند یعنی یادگیری حین انجام کارهای مشارکتی. همچنین مهم ترین روشی که در این تحقیق استفاده شد این بود که از دانشجویان خواسته می شد تا از تکالیف همدیگر به صورت شفاهی انتقاد کنند. معلم هم آموزش فردی و خصوصی منطبق با نیاز هر فرد را ارائه می داد. میزان یادگیری زبان-آموزان از طریق پیش آزمون، پس آزمون های فوری و تاخیری بررسی شد. آزمونهای استفاده شده، آزمون تکمیل گفتمان و آزمون ایفای نقش بودند. اطلاعات جمع اوری شده و به کمک آزمون تی تحلیل شدند. نتابج نشان داد که دانش منظور شناسی زبان آموزان در گروه آزمایش به طور معناداری بهبود پیدا کرد و آنها خیلی بهتر از گروه کنترل عمل کردند که نشان دهنده ی تأثیر فوق العاده عالی این روش تدریس بود. سپس از طریق مصاحبه با شرکت کنندگان، محققان به احساسات مثبت آنها در طی آموزش تحت این روش پی بردند (سطوح بالای هیجان و انگیزه، اضطراب کم، اوقات خوش، واضح بودن دستورالعملها و توضیحات) که خود سندی بر تأثیرات مثبت این روش است.