تعداد زیادی از بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا اختلالاتی را در گفتار نشان می دهند. این اختلالات خیلی متنوع است و اغلب به سختی شناخته می شوند. غالبا مشخص نیست که آیا این افراد اشکالاتی در نفس سخن گفتن دارند یا اشکالات مربوط به فرآیندهای شناختی دیگری مثل تصمیم گیری، اجرا و حافظه است. برای پی بردن به پاسخ این سوال مطالعات گسترده ای انجام شده تا گفتار یک بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا را قدم به قدم، از حروف صدادار تا صوت شناسی، ریخت شناسی، علم نحو (دستور زبان)، علم معانی و کاربردهای آنها بررسی کند. حداقل دو نوع نقص در گفتار یک فرد مبتلا به اسکیزوفرنیا وجود دارد: اول، اختلالات مربوط به تفکر (عدم توانایی در نگهداری یک طرح برای سخن گفتن) و دوم، اشکال مختلفی از نقائص شبه دیسفازی مثل قافیه دار یا آهنگین سخن گفتن، لغات اختراعی و سخنان نامفهوم.

پیش از این، به نظر می رسید که اسکیزوفرنیا آسیبی به عملکرد شناختی نمی رساند، ولی اخیرا مشکل شناختی، هسته مرکزی تحقیقات اسکیزوفرنیا شده است. امروزه عقیده بر این است که عاقبت این بیماری ارتباط نزدیکتری با عملکردشناختی دارد تا با هذیان ها یا توهمات یا اختلالات عاطفی. آسیب های شناختی در اسکیزوفرنیا در برگیرنده عملکردهای اجرایی، حافظه کاربردی و جنبه های دیگر می باشند. سخن گفتن در بیماری اسکیزوفرنیا به وضوح تحت تاثیر قرار می گیرد. این آشفتگی در سخن گفتن خارج شدن از مسیر سخن، تغییر موضوع، بی ارتباطی کلام و نشانه های منفی مانند وقفه در سخن گفتن، فقر کلام و محتوا، و عاطفه سطحی را در بر می گیرد که مشخصه اسکیزوفرنیا هستند.

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه تعیین نیازهای آموزشی خانواده های بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا بر اساس تجارب آنان از مراقبت از بیمارانشان بود.روش ها: این پژوهش به طور کیفی و به روش پدیده شناسی انجام شد. جمعیت مورد مطالعه در این پژوهش یکی از مراقبین اصلی (والدین، همسر و یا فرزندان) مبتلایان به اسکیزوفرنیا بود. جمع آوری اطلاعات به صورت مصاحبه رو در رو و عمیق صورت گرفت و تا زمان اشباع اطلاعات ادامه یافت. در این مطالعه اطلاعات با 36 مصاحبه به اشباع رسید. سپس تجزیه و تحلیل اطلاعات به روش 7 مرحله ای کلایزی صورت گرفت. در مورد تعیین صحت و درستی نتایج، مفاهیم به دست آمده دوباره به شرکت کنندگان ارجاع داده شد و محقق تلاش نمود که با دقت در فرآیند گردآوری داده ها از هر نوع سوگیری اجتناب نماید.یافته ها: یافته‎های حاصل از پژوهش سه مفهوم اصلی در رابطه با مشکلات خانواده این بیماران تحت عناوین: نقش پذیری اجتماعی، واکنش به تنش و دستیابی به ناشناخته های بیماری بود.نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این مطالعه نشان می دهد که برنامه ریزی برای آموزش و آگاه نمودن خانواده های بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا برای مواجهه آنان با مسایل ناشی از این بیماری در سه زمینه اساسی نقش پذیری اجتماعی، واکنش به تنش، دستیابی به ناشناخته های بیماری لازم هستند.

هدف: هدف بررسی حاضر مقایسه شیوع ناهنجاری های مادرزادی خفیف در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و بیماران طبی بود. روش: در این بررسی که به صورت مورد- گواه انجام شد 50 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا ، با 50 بیمار طبی از نظر شیوع ناهنجاری های مادرزادی مقایسه شدند. آزمودنی های گروه نخست را بیماران بستری دردو بیمارستان روانپزشکی تهران طی سه ماه و بیماران طبی را بیماران مراجعه کننده به یک درمانگاه عمومی در همان زمان در تهران تشکیل دادند که به تصادف انتخاب شده بودند. گرد آوری داده ها به کمک معاینه بالینی، مصاحبه روانپزشکی و پرسش نامه انجام گردید. یافته ها: در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا ناهنجاری های مادرزادی خفیف بیشتر از آزمودنی های گروه گواه بود به طوری که مجموع نمره های به دست آمده در این گروه 258 در برابر 143 و میانگین شمار ناهنجاری ها برای هر بیمار 5/5 در برابر 6/2 برای گروه گواه بود. در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا ناحیه دهان (%5) و در آزمودنی های گروه گواه پاها (%25) دارای بیشترین ناهنجاری یود. در هر دو گروه ناهنجاری چسبندگی نرمه گوش بیشترین فراوانی را داشت. انواع نا هنجاری به جز لاله گوش نرم و شل، در گروه بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا بیشتر افراد بهنجار و شیوع ناهنجاری در هر دو گروه در مردان بیشتر از زنان بوده است. نتیجه: شمار ناهنجاری های خفیف بدنی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا بیشنر از بیماران طبی مورد بررسی است.

بخش عمده بیماران روانی که نیازمند بستری طولانی مدت و توانبخشی هستند را مبتلایان به اسکیزوفرنیا تشکیل می دهند. قسمت زیادی از این بیماران همراه با بیماری خود به سنین سالمندی رسیده اند و علاوه بر عوارض بیماری اسکیزوفرنیا با کمبودها و بیماریهای ناشی از سالمندی هم روبرو هستند.بر خلاف دهه های گذشته که درمان موثری برای بیماری اسکیزوفرنیا وجود نداشت، امروزه می توان با تشخیص فوری و درمان بهنگام بیماری با داروهای موثر از زمان و مقاومت به درمان جلوگیری کرد و ضمن بهبود چشمگیر پیش آگهی بر کیفیت زندگی بیماران و مراقبان آنان افزود.در حال حاضر تقسیم بندی مصنوعی بیماران اسکیزوفرنیک به انواع حاد و مزمن اعتباری ندارد و در عین حال توصیه می شود به جای برپا کردن بیمارستانهای ویژه بیماران روانی که موجب جدا افتادن بیماران از اجتماع می گردد در بیمارستانهای عمومی بخش هایی به این بیماران اختصاص داده شود تا ضمن برخورداری از مراقبتهای درمانی و توانبخشی بهتر از عواقب روانشناختی و اجتماعی بستری در بیمارستانهای اختصاصی روانی هم محفوظ بمانند.

مقدمه: اسکیزوفرنیا یک بیماری روانی است که 1.4-4.6 از هر 1000 نفر جمعیت را مبتلا می سازد. برخی مطالعات به شیوع بیشتر سندرم متابولیک در این بیماران اشاره کرده اند. در مطالعه حاضر به بررسی شیوع این سندرم در نمونه ای از بیماران مبتلا به  اسکیزوفرنیا در ایران پرداخته ایم.روش ها: مطالعه به صورت مورد- شاهد بر روی 100 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا و 100 فرد سالم انجام شد. شیوع کلی سندرم متابولیک و تک تک عوامل سندرم متابولیک (چاقی، پرفشاری خون و دیس لیپیدمی) مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز اطلاعات با استفاده از آزمون های ANCOVA، Chi-Square و نرم افزار SPSS انجام شد.یافته ها: شیوع کلی سندرم متابولیک در بیماران مورد مطالعه 18% و در افراد شاهد 5.6% بود (P<0.05). در رابطه با دیابت اختلاف معنی داری بدست نیامد. ولی قند خون ناشتا در افراد بیمار به طور معنی داری بالاتر از افراد شاهد بود. همچنین متوسط دور کمر در بیماران بیش از افراد شاهد گزارش شد (P<0.001) ولی در مورد سایر عوامل سندرم متابولیک نتایج معنی داری بدست نیامد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که شیوع سندرم متابولیک به عنوان عامل خطر بیماری های قلبی- عروقی در بیماران اسکیزوفرنیا بیشتر است و این یافته با مطالعات قبلی همخوانی دارد. لازم است قبل از شروع و حین درمان، بررسی هایی از این نظر بر روی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا انجام شود.

با توجه به شیوع و عوارض شناخته شده اسکیزوفرنیا و نیز روند رو به افزایش یافته های بیولوژیک در این بیماری و وجود بعضی گزارش ها مبنی بر بالا بودن کرآتین کیناز (CK) و همین طور رابطه کرآتین کیناز با اسکیزوفرنیا این تحقیق در مراجعین به بیمارستان طالقانی و امام حسین (ع) در سال های 79-1378 انجام گرفت.تحقیق به روش مورد- شاهدی روی 100 بیمار، شامل 50 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا و 50 نفر شاهد آنها انجام گرفت. تشخیص اسکیزوفرنیا بر مبنای DSM-IV بود و شاهد آنها اولا بر همین مبنا به اسکیزوفرنیا مبتلا نبودند و ثانیا همزمان به همان بیمارستان مراجعه کرده بودند و به لحاظ سن، جنس، تروما و نیز مصرف داروهای آنتی سایکوتیک مشابه بودند. میزان کرآتین کیناز با روش IFCC/DGKC تعیین و مقدار بالای 170IU/L برای خانم ها و 190IU/L برای آقایان، غیرطبیعی تلقی شد و با آزمون t قضاوت گردید.50 نفر گروه مورد و 50 نفر گروه شاهد مشابه بودند. میزان کرآتین کیناز در گروه شاهد 238±311.8 و در گروه مورد 397±538.5 بود، به تعبیر دیگر کرآتین کیناز بیماران اسکیزوفرنیا 66.8% بیشتر از افراد غیر اسکیزوفرنیا بود. تحقیق تجربی برای تعیین تاثیرکرآتین در اسکیزوفرنیا توصیه می شود.

مقدمه: اسکیزوفرنیا، ناتوان کننده ترین اختلال روانپزشکی است و در این اختلال خانواده بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا نقش مهمی بر فرایند مراقبتی و بهبودی دارند. هدف از این پژوهش تبیین تجارب زیسته خانواده های دارای بیمار اسکیزوفرنیا بوده است. روش کار: اینپژوهش کیفی با استفاده از نمونه گیری مبتنی بر هدف با 16 عضو خانواده دارای بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا، در سال 1399 در شهر گرگان انجام شد. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختار تا زمان رسیدن به اشباع استفاده گردید. تحلیل داده ها با رویکرد پدیدارشناسی ون منن انجام شد. ملاحظات اخلاقی در پژوهش های انسانی رعایت گردید. یافته ها: از تحلیل داده ها چهار مضمون اصلی شامل "غرق شدن در گرداب بیماری، تلاش جهت کنترل زندگی، سرگردانی در دوگانگی مراقبت، سوختن و ساختن با بیماری" استخراج شد. نتیجه گیری: یافته ها بیانگر رنج، سرگردانی و مورد غفلت واقع شدن خانواده ها در جامعه است. به طوری که علی رغم به دوش کشیدن بار مشقت مراقبت از بیمار، همچنان سعی بر غلبه بر مشکلات دارند. ضروری است به چالش های خانواده دارای بیمار اسکیزوفرنیا به طور ریشه ای و عمیق پرداخته شود تا بتوان با برنامه ریزی بهتر و توزیع عادلانه تر منابع، به آنها خدمات بیشتری ارایه داد.

اسکیزوفرنیا نوعی سایکوز و اختلال عمده و شدید روانی می باشد که به دلیل پیچیدگی و ابهامات زیادی که در شناخت و سیر بیماری وجود دارد راه های مختلفی برای تشخیص بیماری پیشنهاد شده است. یکی از این روشها سفالومتری می باشد که ارزش آن هنوز به طور کامل روشن نیست. به همین منظور یک مطالعه مورد شاهد با هدف بررسی به روش سفالومتری در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا صورت گرفت. در این مطالعه تعداد 195 نمونه با نمونه گیری غیراحتمالی آسان انتخاب شدند و با گروه شاهد (198 نفر) که از نظر قد، وزن، سن، جنس و موقعیت اجتماعی مشابه بودند از نظر دور سر، فرم صورت مورد مقایسه قرار گرفتند. گروه مورد از زنان و مردان مبتلا به اسکیزوفرنیا و گروه شاهد را از افراد غیراسکیزوفرن و افرادی که از وابستگان درجه اول بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا نبودند تشکیل دادند. ابزار گردآوری اطلاعات متر، ترازو، کالیبر کشویی و متر مخصوص اندازه گیری دور سر بود. نتایج تحقیق نشان داد که فرم سر و اندازه دور سر بین گروه شاهد و مبتلا اختلاف معنی دار داشته به طوری که سرهای بسیار پهن در گروه مبتلا شایع تر و اندازه دور سر آنها کمتر از گروه شاهد بود. اختلاف معنی داری از نظر فرم صورت بین دو گروه دیده نشد. لذا می توان گفت تغییرات اندازه دور سر و فرم سر ممکن است نشانگر عامل ژنتیک در بروز این اختلاف باشد و شاید بتوان از این دو مورد به عنوان فاکتور تشخیصی بیولوژیک برای افتراق بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا از سایر افراد استفاده نمود.