زمینه و هدف: ذهن آگاهی، از فنونی است که در پزشکی- ذهن بدن به منظور کاهش استرس و افزایش کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به بیماری های مزمن به کار می رود. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر کنترل گلیسمیک (Glycemic) مبتلایان به دیابت بود.روش کار: بدین منظور و در این پژوهش آزمایشی مورد- شاهدی از 60 بیمار مبتلا به دیابت (30 نفر گروه آزمایشی و 30 نفر گروه کنترل) که عضو انجمن دیابت یا انجمن حمایت از بیماران دیابتی شهرستان شهریار بودند، دعوت شد تا در این پژوهش شرکت کنند. ذهن آگاهی در 8 جلسه هفتگی ارائه شد. قبل و بعد از برنامه درمانی، سطوح همگلوبین گلیکوزیله (Glycolysis)، به عنوان شاخصی برای اندازه گیری کنترل گلیسمیک، اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون t برای گروه های وابسته و مستقل و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد.یافته ها: داده ها حاکی از تفاوت معنادار بین نتایج پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایشی بو، این تفاوت معنادار میان نتایج پس آزمون گروه آزمایشی و گروه کنترل هم به چشم می خورد درحالیکه چه در بین نتایج پیش آزمون گروه کنترل و آزمایشی و چه مابین نتایج پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل به چشم نخورد.نتیجه گیری: بدین ترتیب می توان اذعان داشت ذهن آگاهی بر کنترل گلیسمیک تاثیر می گذارد.

زمینه و هدف: اضطراب اجتماعی با متغیرهای مختلفی مانند ذهن آگاهی ارتباط دارد. با توجه به اثر بخشی کاهش استرس مبتنی بر برنامه ذهن آگاهی در گستره مشکلات بالینی و بهبود علائم روانشناختی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی، و اهمیت پرداختن به متغیر یاد شده در زندگی این افراد، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود ذهن آگاهی و ابراز وجود در دانشجویان مبتلا به اضطراب اجتماعی انجام گردید. روش پژوهش: این پژوهش یک طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان دختر دانشگاه آزاد کاشان بودند و تعداد 30 نفر از آن هایی که با توجه به اجرای پرسشنامه هراس اجتماعی کانور (2000) مبتلا به اضطراب اجتماعی بودند به روش نمونه گیری دردسترس هدفمند انتخاب و با گزینش تصادفی 15 نفر به عنوان گروه آزمایش و 15 نفر به عنوان گروه کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش تحت اجرای 8 جلسه آموزش برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ی ذهن آگاهی فرایبورگ (2006)، پرسشنامه ابراز وجود گمبریل و ریجی (1975) بود که در دو مرحله قبل از اجرای پژوهش و بعد از اتمام جلسات اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و نرم افزار spss22 استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل های آماری نشان داد که میزان ذهن آگاهی (0/05P<. و 7/40F=) و ابراز وجود (0/05P<. و 12/558F=) دانشجویان افزایش قابل قبولی از نظر آماری داشته است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گفت آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به افزایش و بهبود ذهن آگاهی و ابراز وجود دانشجویان مبتلا به اضطراب اجتماعی می شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: پرستاران با عوامل استرس زای متعددی در حرفه خود روبرو هستند که می تواند علاوه بر تهدید سلامتی بر توانمندی شغلی آنها نیز تاثیر گذاشته و باعث کاهش کیفیت عملکرد آنها شود. هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش استرس زدایی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش استرس شغلی پرستاران می باشد. روش کار: این پژوهش نیمه تجربی، به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری کلیه پرستاران بخش های مختلف مرکز آموزشی درمانی پنج آذر شهر گرگان در سال 1397 بود. از این تعداد 40 نفر به صورت هدفمند انتخاب سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه استرس شغلی پرستاران و مداخله, شامل 8 جلسه 5/2 ساعته و هفتگی، آموزش استرس زدایی مبتنی بر ذهن آگاهی بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS17 در سطح آماری 05/0 درصد(p≤ 0. 05) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: طبق نتایج این پژوهش بین میانگین نمرات استرس شغلی در دو سطح پیش آزمون (52/105)و پس آزمون(94/83) در گروه آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد، در حالی که این تفاوت در گروه کنترل مشاهده نشد (پیش آزمون29/103 و پس آزمون 60/100)؛ همچنین حدود 55% از تغییرات در نمره پس آزمون استرس شغلی، حاصل تاثیر استرس زدایی مبتنی بر ذهن آگاهی بود. این یافته ها بیانگر موثر بودن این برنامه آموزشی در کاهش استرس شغلی پرستاران بود. نتیجه گیری: به کار بردن روش های درمانی کوتاه مدت و کم هزینه برای کاهش استرس شغلی پرستاران امری ضروری است چرا که پرستاران در مقایسه با سایر مشاغل، استرس شغلی بالاتری را تحمل می کنند. باتوجه به نتایج پژوهش حاضر درمان گروهی استرس زدایی مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند گزینه مناسبی برای کاهش استرس شغلی در پرستاران باشد.

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی روش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس شغلی و فرسودگی شغلی معلمان شهرستان مینودشت بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و در اجرا، آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه این پژوهش معلمان مرد شهرستان مینودشت بودند که 200 نفر از آن ها به روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش استرس شغلی از پرسش نامه موسسه سلامت و ایمنی انگلستانHSE(1990) و به منظور سنجش فرسودگی شغلی، از پرسش نامه مَزلَچ و همکاران MBI(1996) استفاده شد که روایی سازه نسخه های فارسی هر دو پرسش نامه قبلا به روش تحلیل عاملی تاییدی و اکتشافی تایید شده بود. پایایی کل ابزارها در این پژوهش نیز به روش محاسبه آلفای کرونباخ برای استرس شغلی و فرسودگی شغلی به ترتیب 81/0 و 84/0 محاسبه شد. تعداد 60 نفر که نمرات شان یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود، به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش با روش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی مورد مداخله قرار گرفته اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. پس از اتمام 8 جلسه آموزش ذهن آگاهی، هر دو گروه با پرسش نامه های استرس و فرسودگی شغلی مجدداً در مرحله پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری داده های به دست آمده نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل پس از انجام مداخله آزمایشی در متغیرهای استرس شغلی و فرسودگی شغلی تفاوت معنی داری وجود دارد. مقایسه میانگین ها نشان می دهد که میانگین دو متغیر خستگی عاطفی و مسخ شخصیت در پس آزمون، در گروه آزمایش پایین تر از گروه کنترل بوده است در حالی که میانگین عملکرد فردی در گروه آزمایش در پس-آزمون بالاتر از گروه کنترل بوده است. بنابراین می توان از طریق آموزش ضمن خدمت به روش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی، در جهت کاهش استرس و فرسودگی شغلی معلمان گام برداشت.

مقدمه و هدف: یکی از چالشهای بیماران تالاسمی کاهش کیفیت زندگی است. مطالعه پیش رو با هدف بررسی اثربخشی برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) بر کیفیت زندگی و مؤلفه های آن در بیماران تالاسمی انجام شد. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری را بیماران مبتلا به تالاسمی شهر بهشهر تشکیل دادند که عضو انجمن تالاسمی بودند (تقریباً 90 نفر). با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، 40 نفر از بیماران تالاسمی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 20 نفر). ابتدا هر دو گروه به پرسشنامه کیفیت زندگی منتظری و همکاران (1385) پاسخ دادند (پیشآزمون). سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی کابات زین (2009) قرار گرفت. گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 22 و آمار استنباطی تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد نمره مؤلفه های کیفیت زندگی افراد گروه آزمایش در مرحله پسآزمون نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری یافته است که ناشی از برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) بوده است (0/05 >P). نتیجه گیری: برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی (MBSR) بر کیفیت زندگی و مؤلفه های آن در بیماران تالاسمی تأثیرگذار است. درنتیجه میتوان از این روش درمانی برای افزایش کیفیت زندگی بیماران تالاسمی استفاده کرد.

مقدمه: استرس موضوع رایج در زندگی صنعتی جهان امروز است و تعداد زیادی از افراد به نوعی دچار استرس هستند. پرستاران بیمارستان های روان پزشکی طیف وسیع تری از این استرس را تجربه می کنند و این امر بر ابعاد زندگی و سلامت جسمی-روانی آنان تاثیر می گذارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس پرستاران بیمارستان های روان پزشکی انجام شد. روش: پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، پلاسیبو و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری شامل پرستاران شاغل در سه بیمارستان روان پزشکی در سال 1398 بود که به صورت تصادفی از بین بیمارستان های تخصصی روان پزشکی شهر تهران انتخاب شد. 363 پرسشنامه تکمیل و دریافت شد. از بین 73 نفر که دارای ویژگی نشانگان استرس پس از اعمال معیارهای ورود و خروج بودند 60 نفر با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه (دو گروه آزمایش، گروه پلاسیبو و گروه کنترل) گمارش شدند که از این تعداد، 8 نفر ریزش داشتند. ابزار پژوهش پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه نشانگان استرس "Stress Sign Questionnaire" بود. بسته شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی در 8 جلسه 5/1 ساعته، هر روش برای یک گروه آزمایش اجرا شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 25 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمره استرس هر دو گروه آزمایش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی نسبت به گروه پلاسیبو و کنترل در مرحله پس آزمون افزایش معناداری پیدا کرده و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی اثرگذاری بیشتری بر روی نشانه های روانی-هیجانی استرس نسبت به شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی دارد و این افزایش در مرحله پیگیری نسبتا ثابت مانده است(p>0/05). نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی در مرحله پس آزمون و پیگیری به طور معناداری موجب کاهش نشانگان استرس در پرستاران بیمارستان های روان پزشکی شدند و روش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش نشانگان روانی-هیجانی استرس روش موفق تری بود. لذا این آموزش ها را می توان برای سایر پرستاران نیز به کار برد.

زمینه و هدف: اثرات نامطلوب و مخرب استرس در زندگی بسیاری از زوجین زمینه ساز فرسودگی زناشویی است و به دنبال آن کیفیت رابطه زناشویی زوجین تحت تاثیر قرار می گیرد. این مطالعه به منظور اثربخشی آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر فرسودگی زناشویی زنان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی روی 30 زن متاهل مراجعه کننده به مرکز مشاوره و خدمات روان شناختی با نمرات پرسشنامه تکمیل شده فرسودگی زناشویی بالای 75 امتیاز، طی سال 1395 انجام شد. آزمودنی ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت غیرتصادفی در دو گروه 15 نفری روش پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری (گروه مداخله) و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله در دوره 8 جلسه ای آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی شرکت کردند. برای آزمودنی های گروه کنترل تا پایان مرحله پیگیری مداخله ای ارایه نشد. ابزار گردآوردی داده ها مقیاس فرسودگی زناشویی Pines سال 1996 بود که در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه توسط آزمودنی های هر دو گروه تکمیل گردید. در گروه های مورد مطالعه، مولفه های فرسودگی زناشویی شامل خستگی جسمانی، خستگی روانی و خستگی عاطفی مقایسه و ارزیابی شد. یافته ها: آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی سبب کاهش معنی دار فرسودگی زناشویی و مولفه های آن (خستگی جسمانی، خستگی روانی و خستگی عاطفی) در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل در پایان مداخله و نیز و بعد از پیگیری یک ماهه گردید (P<0. 05). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی روش مداخله ای مناسبی برای کاهش سطح فرسودگی زناشویی زنان است.