به لحاظ تاریخی توبرکلوزیس عامل مهم مرگ و میر در سرتاسر جهان بوده است. عفونت توبرکلوزیس به دلیل مسری بودن، قابلیت ماندن به صورت نهفته در میزبان برای یک مدت طولانی و سپس پیدایش آن به شکل یک عفونت فعال هنوز به عنوان تهدیدی جدی برای سلامت انسان باقی مانده است. تخمین زده می شود که یک سوم از جمعیت جهان نزدیک به دو بیلیون نفر با مایکوباکتریوم توبرکلوزیس آلوده شده اند. افراد مبتلا به عفونت نهفته تنها با مایکوباکتریوم توبرکلوزیس آلوده شده اند بدون اینکه علایم بالینی داشته باشند. تست توبرکولین بیشترین تستی است که به طور گسترده در جهان برای تشخیص افراد آلوده شده با مایکوباکتریوم توبرکلوزیس استفاده می شود. تست توبرکولین داده های ارزشمندی را در تشخیص عفونت نهفته فراهم می کند با این وجود واکسیناسیون با واکسن ب. ث. ژ و آلوده شدن با مایکوباکتریوم های غیرتوبرکلوزی اختصاصیت این تست را کاهش می دهد. در این تست پاسخ های ازدیاد حساسیت نسبت به مشتق پروتیینی تخلیص شده از مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ازریابی می شود. تست توبرکولین مثبت نشان دهنده احتمال ابتلا به عفونت توبرکلوزیس و پیشرفت عفونت نهفته به عفونت فعال می باشد. مطالعات پیشین نشان داده است که بین پاسخ مثبت تست توبرکولین و احتمال عفونت فعال رابطه ای وجود دارد. شواهد تجربی نشان داده است که درمان عفونت نهفته احتمال عفونت فعال را کاهش می هد. اگرچه تست توبرکولین یک تست ایده آل نیست اما یک روش ساده و ارزان قیمت برای تشخیص توبرکلوزیس می باشد که این ویژگی ها باعث شده به روشی مناسب به ویژه در کشورهای در حال توسعه بدل شود.

مقدمه: استئوپروز یکی از انواع بیماریهای متابولیکی استخوان می باشد که با توده استخوانی اندک و برهم ریختگی زیر ساختارهای بافت استخوانی همراه بوده و به افزایش شکنندگی استخوان و در نهایت شکستگی آن منجر می شود. این تحقیق با هدف بررسی معیار گزینشی تخمین ساده ریسک استئوپروز و ارتباط آن با تست سنجش تراکم استخوانی به عنوان یک روش کم هزینه ساده و غیرتهاجمی در تشخیص استئوپروز انجام شده است. روش کار: پژوهش از نوع مقطعی است که با نمونه گیری آسان و از طریق پرسشنامه چند قسمتی که بخش اول پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک و بخش دوم شامل فاکتورهای خطرساز استئوپروز جهت بررسی تخمین ساده خطر استئوپروز انجام گردید. پرسشنامه ها توسط 250 فرد مراجعه کننده به مراکز تراکم سنجی بیمارستان مرکزی شیراز تکمیل و سپس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج: در بین افراد مراجعه کننده با استفاده از پرسشنامه تست ساده تخمین خطر استئوپروز 39.4% افراد طبیعی و 60.6% افراد نیاز به بررسی بیشتر جهت تشخیص استئوپروز بودند. نتایج بدست آمده نشان می دهد که ارتباط معنی داری بین نمره آزمون تخمین ساده خطر استئوپروز و تست سنجش تراکم استخوانی ناحیه هیپ و لومبوساکرال وجود دارد (P<0.05). بین نمره تخمین ساده خطر استئوپروز و افراد با بیماریهای روماتیسمی و افراد با سابقه شکستگی قبلی و بین تست تراکم استخوانی ستون فقرات سن پس از یائسگی، استعمال سیگار و عدم مصرف مناسب فرآورده های حاوی کلسیم و ویتامین D نیز ارتباط معنی دار و مثبت بود (P<0.05).حساسیت و ویژگی بدست آمده از تست تراکم استخوانی ناحیه ستون فقرات جهت تشخیص افراد بیمار به ترتیب 64.5 و 48.1 محاسبه گردید. نتیجه گیری: استفاده از نمره تخمین ساده ریسک استئوپروز در غربالگری افراد با ریسک پایین موثر بوده و از هزینه های ناشی از تست های جذب سنجی و روشهای تهاجمی می کاهد و افرادی که نمره تست تخمین ساده خطر استئوپروز در آنها بیشتر از 6 است بایستی جهت پیشگیری از استئوپروز مورد تست سنجش تراکم استخوانی قرار گیرند.

لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

تخریب ناشی از کاویتاسیون در کشورهای زیادی و با روشهای متعددی مورد مطالعه قرار گرفته است. در این مقاله به بررسی روشهای تستی که نسبت به سایر روشها از دایره کاربرد وسیعتری برخوردارند پرداخته شده و مزایا و معایب هر کدام از آنها نیز مورد مطالعه قرار گرفته است. پس از آن تفسیر نتایج حاصل از این آزمایشها ارایه شده است. عوامل بروز اختلاف بین نتایج تستها با موارد عملی معرفی شده اند که تلاش برای رفع این عوامل زمینه ای برای توسعه های آینده این تستها محسوب می شود. نتایج مطالعات انجام شده، جهت تست کاویتاسیون در پمپ های سانتریفوژ اعمال گردید. همچنین مدار تست طراحی و ساخت آن در دست اتمام است.

1زمینه و هدف: بروسلوز از بیماری های عفونی شایع منتقله از حیوان به انسان است. جهت تشخیص بروسلوز از روش های مختلف کشت خون، سرولوژی، PCR و الیزا استفاده می شود. این مطالعه با هدف مقایسه ارزش تشخیصی تست های الیزا با تست های سرولوژیک بروسلا در بیماران مبتلا به بروسلوز انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی که از فروردین تا اسفند سال 1397 انجام شد، 231 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان سینا شهر همدان با علایم بالینی و تشخیص احتمالی بروسلوز وارد مطالعه شدند و همزمان با انجام آزمایشات سرولوژی رایت، کومبس رایت و 2ME ازنظر IgG و IgM به روش الیزا نیز انجام شد. سپس نتایج آزمایشات تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها: درمجموع (64/63%)147 مرد و (36/36%)84 زن با میانگین سنی 16/16±60/44 سال وارد مطالعه شدند. نتایج IgG و IgM به ترتیب در 1/80% و 30/30% مثبت و مبتلا به بروسلوز بود. حساسیت IgG درمقایسه با تست های سرولوژی 2ME، رایت و کومبس رایت در نقاط برش مختلف بین 28/94%-80/83 و ویژگی آن بین 34/33%-20 بود. حساسیت IgM نیز در نقاط برش مختلف بین 40%-78/34 و ویژگی آن بین 47/89%-67/78 دیده شد. نتیجه گیری: درمقایسه با تست های سرولوژی تشخیصی بروسلوز، IgG دارای حساسیت بیشتر و IgM واجد ویژگی بالاتری است. درصورت عدم دسترسی به تست های سرولوژیک می توان از الیزا جهت تشخیص بروسلوز استفاده کرد. اما به دلیل ارزش تشخیصی پایین تر نمی تواند جایگزین آنها شود.