امروزه پدیده بیابان و بیابانزایی گریبانگیر بسیاری از کشورهای جهان از جمله کشورهای در حال توسعه میباشد. با نگاهی به گستره منابع طبیعی کشور در مییابیم که چشمانداز غالب در این گستره، اراضی بیابانی است. دانشمندان و متخصصین بر این عقیده میباشند که علاوه بر عوامل طبیعی، عوامل انسانی نیز در بیابانزایی نقش اساسی و کلیدی دارند. از آنجا که اکثر معیارهای مؤثر در بیابانزایی در دسته عوامل طبیعی قرار دارند، تهیه مدلهای تعیین پتانسیل بیابانزایی، بهصورت منطقهای انجام میگیرد. در پژوهش حاضر بهمنظور بررسی معیارها و شاخصهای مؤثر در بیابانزایی منطقه جنوب شرق اهواز در استان خوزستان، از مدل ایرانی ارزیابی پتانسیل بیابانزایی (IMDPA) استفاده و از بین نه معیار این مدل دو معیار پوشش گیاهی و اقلیم با توجه به شرایط منطقه انتخاب و برای هر معیار، شاخص های مختلفی در نظر گرفته شده است. در این مدل ارزش عددی معیارها از میانگین هندسی شاخص ها و در نهایت بیابانزایی کل منطقه از میانگین هندسی معیارها بهدست آمده و در نرمافزار ArcGIS نقشه نهایی بیابانزایی منطقه تهیه گردید. نتایج نشان داد که معیار پوشش گیاهی با ارزش عددی 06/2 تأثیر بیشتری نسبت به معیار اقلیم با ارزش عددی 93/1 در بیابانزایی منطقه داشته است. در آخر نیز ارزش کمی شدت بیابانزایی براساس دو معیار مورد بررسی به میزان 99/1 بهدست آمد که طبق جدول امتیازدهی این مدل وضعیت فعلی بیابانزایی برای کل منطقه متوسط تعیین گردید.