مساله محرمانگی، یکی از مباحث مهم و مورد توجه در جوامع انسانی است.یکی از حوزه هایی که امروزه به دلیل پیشرفت های علمی و تکنولوژیک با سوالات گوناگون در این خصوص مواجه است، خدمات درمانی مربوط به ناباروری است. شیوه های متداول کنونی و آینده این نوع از درمان، محل انگیزش پرسش های اساسی در خصوص الزام، قلمرو و مبنی محرمانگی است. نویسندگان در این مقاله بر آن هستند تا با ارایه تعریف، بیان ویژگی و قلمرو محرمانگی به سوالات مطرح در این باره پاسخ گویند و با بیان مبانی حقوقی محرمانگی به دفاع از آن بپردازند و بر لزوم حفظ اطلاعات پزشکی و درمانی افراد، تاکید نمایند.پاسداری از حریم خصوصی افراد در واقع نگاهبانی از کرامت و اراده آنان و در نتیجه فاعلیت اخلاقی آنهاست و تجاوز به آن به نام مصلحت و حقوق ثالث، تنها در شریط معین قابل توجیه است. در شیوه اهدای گامت و جنین و رحم جایگزین در درمان نا باروری نیز اصل محرمانگی بر پایه حفظ حریم خصوصی افراد جاری است. در موارد استثنا بر اصل هم با دقت می توان دریافت که دلیل موافقان محرمانه بودن اطلاعات از مخالفان آن قوی تر است.

تمایل به بقای نسل، هرچند یک نیاز غیر جسمانی است، ولی بدون برخورداری از سلامت جسمانی دست نایافتنی است؛ طبیعی است اگر هریک از زن و مرد یا هر دو از چنین سلامتی برخوردار نباشند، فرصت تولید انسانی را از دست خواهند داد.در مواجهه با چنین پدیده ای، سه راه حل وجود دارد: 1- بالا بردن آستانه تحمل زن و شوهر برای تحمل وضع موجود 2- پذیرش فرزند خواندگی 3- فراهم آوردن زمینه باروری.نا کارآمدی راه اول و دوم از یک سو و تلاش پزشکان برای بارور کردن افراد نابارور از سوی دیگر، مسایل جدیدی را در حوزه های گوناگون حقوقی، اجتماعی و اخلاقی به وجود آورده است که شاخه های مختلف علوم می بایست برای پاسخ گفتن به آن ها خود را آماه سازند.در این مقاله، تلاش شده است که با نگاهی به تحقیقات گذشته، به پرسش های حقوقی مطرح در مساله درمان کمکی تولید مثل (ARTS) همچون جواز و عدم جواز فرایند لقاح و همچنین رابطه حقوقی فرزند حاصل با زن و شوهر، پاسخ داده شود.

تا اواخر قرن نوزدهم، ناباروری هر یک از زوجین به منزله یک امر درمان ناپذیر و موجب انقطاع نسل محسوب می گردید. با تولد اولین کودک ناشی از لقاح آزمایشگاهی، آگاهی مردم از درمان های نوین ناباروری افزایش یافت و روش های جدید کمک باروری به سرعت رشد و گسترش پیدا کرد. و سالانه تعداد زیادی کودک از راه اهدای گامت متولد می شوند. در مورد این کودکان سوالات متعددی وجود دارد که مهمترین این سوالات در مورد افشاء یا عدم افشاء اهدای گامت یا رویان برای دیگران یا کودک حاصله از گامت می باشد که در این مقاله به آن پاسخ داده شده است.ناباروری، درمان های کمکی تولیدمثل، انواع باروری اعم از باروری طبیعی و مصنوعی،دلایل طرفداران اهدای ناشناخته و اهدای شناخته شده گامت، بررسی دلایل موافقان و مخالفان افشای راز اهداء به دیگران و کودک، منافع و زیان های رازداری گامت اهدایی، و استقلال فردی از جمله موارد مورد مطالعه در این مقاله است ودر نتیجه باید گفت که اولا، زوج های نابارور قبل از شروع به درمان باید با شرکت در جلسات مشاوره ای با روند درمانی و پیامد های آن آشنا شوند. ثانیا، فرزند حاصله از گامت اهدایی حق دارد از منشاء ژنتیکی خود مطلع شود. ثالثا، باید راه حلی پیدا کرد که حق و حقوق این کودکان به عهده والدین غیرژنتیکی آنها باشد. رابعا، افشاء نسب زیست شناختی کودک برای وی بر عهده والدین غیرژنتیکی باشد.

اضطرار یکی از عناوین ثانویه است که با وجود آن، حرمت فعل حرام، مرتفع و مجازات آن منتفی می گردد و در واقع، انجام آن فعلِ حرام، مباح و حلال می شود. اضطرار عبارت است از: واقع شدن شخص، تحت شرایط و موقعیت تهدیدآمیز درونی و طبیعی که خروج از آن شرایط و موقعیت، مقتضی ارتکاب فعل حرامی باشد. یکی از موارد عروض عنوان اضطرار بر موضوعات فقهی، درمان ناباروری است، یعنی اگر نازایی برای زوجین تا اندازه ای ایجاد مشکل کند که درمان آن، ضروری تشخیص داده شود، بنابر قاعده اضطرار (الضرورات تبیح المحظورات) ارتکاب به برخی از مقدمات درمان ناباروری که حرام است (از قبیل نگاه و لمس حرام) به عنوان حکم ثانوی، آن هم در حد ضرورت، مباح و حلال می گردد. تحقیق حاضر به بررسی جایگاه قاعده اضطرار در درمان ناباروری می پردازد.