این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین دلزدگی زناشویی و دلزدگی شغلی زنان شاغل در خدمات پرستاری انجام گرفته است. دو پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز 1996 و دلزدگی شغلی مسلش 2001 توسط 70 نفر از پرستاران بیمارستان های تهران که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند تکمیل و بررسی شد. نتایج این تحقیق نشان داد که پرستاران از فشار زیاد و دلزدگی شغلی رنج می برند.نتایج همچنین نشان می دهد که بین مولفه های دلزدگی شغلی و دلزدگی زناشویی رابطه معنادار وجود دارد. چنانچه بین دلزدگی زناشویی (کل) با تحلیل عاطفی (شدت و فراوانی) و مسخ شخصیت (شدت) از مولفه های دلزدگی شغلی رابطه معنادار وجود دارد و نیز بین خستگی عاطفی از مولفه های دلزدگی زناشویی با تحلیل عاطفی، عملکرد، درگیری، مسخ شخصیت (شدت و فراوانی) از مولفه های دلزدگی شغلی و نیز بین خستگی روانی از مولفه های دلزدگی زناشویی با تحلیل عاطفی (شدت و فراوانی)، عملکرد (شدت) و درگیری (شدت و فراوانی) از مولفه های دلزدگی شغلی رابطه معنادار وجود دارد. نتایج همچنین نشان می دهد که بین خستگی جسمی از مولفه های دلزدگی زناشویی با تحلیل عاطفی (شدت و فراوانی)، عملکرد، درگیری (شدت و فراوانی)، و مسخ شخصیت (شدت) از مولفه های دلزدگی شغلی رابطه معنادار وجود دارد. نتایج همچنین نشان می دهد که تحلیل عاطفی (شدت و فراوانی) به طور معناداری پیش بینی کننده دلزدگی زناشویی (کل) است.

مقدمه و هدف: خانواده مهم ترین بخش هر جامعه ای به شمار می رود که حفظ کیان آن می تواند منجر به رشد یک جامعه شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تیوری انتخاب بر رضایت زناشویی و دلزدگی زناشویی زوجین انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل زوجین متاهل دارای مشکلات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر همدان در فصل پاییز سال 1398 بودند. در این پژوهش تعداد 20 زوج با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (در هر گروه 10 زوج). گروه آزمایش مداخله تیوری انتخاب (گلاسر، 2000) را طی دوماه در 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه پرسشنامه تعارض زناشویی (براتی و ثنایی، 1375)؛ پرسشنامه رضایت زناشویی (انریچ، 1998) و پرسشنامه دلزدگی زناشویی (پاینز، 1996) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش تیوری انتخاب بر رضایت زناشویی و دلزدگی زناشویی زوجین تاثیر معنادار دارد (p<0/001). بدین صورت که این آموزش توانسته بود منجر به بهبود رضایت زناشویی و کاهش دلزدگی زناشویی زوجین شود. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که آموزش تیوری انتخاب با بهره گیری از فنونی همانند تبیین کنترل درونی و بیرونی و مسیولیت پذیری می تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت بهبود بهبود رضایت زناشویی و کاهش دلزدگی زناشویی زوجین مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: فقدان سلامت عمومی و صمیمیت زناشویی نقش اساسی در شکل گیری دلزدگی زناشویی دارد. با توجه به ضرورت شناسایی عوامل موثر بر دلزدگی زناشویی، در این مطالعه به پیش بینی دلزدگی زناشویی بر اساس سلامت عمومی و صمیمیت زناشویی در پرستاران پرداخته شد.روش بررسی: در طرح همبستگی حاضر 163 نفر از پرستاران به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی، صمیمیت زناشویی و ویژگی های جمعیت شناختی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری به شیوه گام به گام تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد دلزدگی زناشویی دارای رابطه منفی و معناداری با سلامت عمومی و صمیمیت زناشویی، درآمد و مدت ازدواج است. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که این چهار عامل قادر به پیش بینی 48 درصد از دلزدگی زناشویی در پرستاران است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر این است که به طور خاص سلامت عمومی، صمیمیت زناشویی، درآمد و مدت ازدواج نقش قابل توجهی در چگونگی دلزدگی زناشویی ایفا می کند، بنابراین توجه به این عوامل برای هرگونه اقدام و برنامه ریزی در زمینه دلزدگی بیش از پیش اهمیت دارد.

ناکامی زوج ها در حل اختلافات زناشویی ممکن است به اشکال گوناگونی بروز پیدا کند که هرکدام به نوبه خود می تواند سلامت روابط زناشویی را به خطر بیندازد. یکی از انواع بروز اختلافات زناشویی، پدیده دلزدگی است که زوج های بسیاری را درگیر خود می کند و از عوامل بسیاری از جمله تمایزیافتگی، نورزگرایی، بخشندگی و تعارض زناشویی تاثیر می پذیرد. هدف پژوهش حاضر آزمون الگوی رابطه علی تمایزیافتگی، نورزگرایی و بخشندگی با دلزدگی زناشویی از طریق واسطه گری تعارض زناشویی بود. به این منظور نمونه ای 300 نفری از معلمان مرد متاهل مقاطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه مدارس شهر استهبان در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد به مقیاس دلزدگی زناشویی (MDS)، پرسشنامه تجدیدنظر شده تمایزیافتگی خود (DSI-R)، زیرمقیاس نورزگرایی پرسشنامه پنج عاملی شخصیت نئو (NEO-FFI)، مقیاس بخشش (FS) و پرسشنامه تعارضات زناشویی (MCQ-R) پاسخ دهند. نتایج نشان داد که در کل نمونه، تمامی ضرایب مسیر بین متغیرها، از لحاظ آماری معنادار بودند. به علاوه مسیرهای مستقیم تمایزیافتگی، نورزگرایی، بخشندگی و تعارض زناشویی به دلزدگی زناشویی، و هم چنین مسیرهای مستقیم تمایزیافتگی، نورزگرایی و بخشندگی به تعارض زناشویی نیز معنا دار بودند. از سوی دیگر، طبق نتایج پژوهش، رابطه غیرمستقیم تمایزیافتگی، نورزگرایی و بخشندگی با دلزدگی زناشویی از طریق تعارض زناشویی نیز معنادار به دست آمدند. به نظر می رسد دلزدگی زناشویی پدیده پیچیده ای است که ضمن درگیر کردن بسیاری از زوج ها، از عوامل بسیاری از جمله تمایزیافتگی، نورزگرایی، بخشودگی و تعارض زناشویی تاثیر می پذیرد.

هدف: هدف پژوهش حاضر طراحی مدل مفهومی پیشایندها و پسایندهای دلزدگی زناشویی و تعیین اثر بخشی پروتکل آموزش مستخرج از مدل بر بهبود دلزدگی و صمیمیت زناشویی بود. مواد و روش ها: روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع طرح تک آزمودنی با خط پایه چندگانه و جامعه آماری زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره کلینیک راز شهر شیراز و کلینیک اداره کل اموزش و پرورش استثنایی استان فارس در شهر شیراز در پاییز 1400بود از بین زوجین با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند 3 زوج به عنوان نمونه انتخاب شد. برنامه درمانی پروتکل آموزش مستخرج از مدل مفهومی (1400)توسط اساتید راهنما و مشاور، در طی 10جلسه اجرا شد و پس از خاتمه درمان نیز پیگیری در دو مرحله و با فاصله یک ماه صورت گرفت. آزمودنی ها در مراحل خط پایه، درمان و پیگیری به خرده مقیاس صمیمیت عاطفی از پرسشنامه ارزیابی عاطفی شخصی صمیمیت شافر والسون(1981)و تست دلزدگی زناشویی پاینز (1)پاسخ دادند. داده ها به روش تحلیل دیداری، فرمول درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان پروتکل مدل مفهومی موجب افزایش صمیمیت عاطفی و کیفیت زناشویی و کاهش دلزدگی زناشویی زوجین شده و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز پایدار مانده است. نتیجه گیری: درمان پروتکل مدل مفهومی از کارایی لازم برخوردار است و زوج درمانگران می تواننداز این مدل مفهومی در کار با زوجین به منظور کاهش دلزدگی زناشویی و افزایش صمیمیت عاطفی و بالا بردن کیفیت زناشویی مخصوصا در سالهای اولیه ازدواج زوجین که تاثیر بسازایی دارد به کار ببرند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف: هدف از انجام این پژوهش تعیین میزان اثربخشی گروه درمانی با رویکرد یکپارچه توحیدی بر دل زدگی زناشویی زنان متاهل، می باشد. روش: پژوهش حاضر در قالب یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و پی گیری یک ماهه انجام شد. افراد انتخاب شده به روش جایگزینی تصادفی در دو گروه 12 نفره شامل گروه آزمایشی و گروه گواه قرار گرفتند. قبل از شروع مداخله های درمانی، برای هر دو گروه آزمون دل زدگی زناشویی در پاییز (1394) اجرا شد. پس از آن، برای گروه آزمایشی 10 جلسه گروه درمانی یکپارچه توحیدی و برای گروه کنترل نیز 10 جلسه گفتگوی آزاد انجام شد. پس از پایان مداخله درمانی و یک ماه بعد برای پی گیری، مجددا هر دو گروه مقیاس فوق را که ابزار اندازه گیری پژوهش حاضر بود، تکمیل نمودند. جامعه آماری 24، نفر از زنان متاهل مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانواده پیوند انجمن اولیاء و مربیان شهرستان نقده به عنوان نمونه در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. این افراد از بین کسانی انتخاب شدند که به خاطر مشکلات خانوادگی و اختلاف با همسر به این مرکز مشاوره مراجعه کرده بودند و در مقیاس دل زدگی زناشویی نمره بالایی گرفته بودند. تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و با بهره گیری از نسخه 24 نرم افزار آماری SPSS تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان دل زدگی زناشویی در گروه آزمایشی بعد از مداخله گروه-درمانی یکپارچه توحیدی به طور معناداری پایین تر از گروه گواه است (01/0). لذا با توجه به یافته ها، موثر بودن گروه درمانی یکپارچه توحیدی تایید شد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش و موثر بودن گروه درمانی یکپارچه توحیدی، و متناسب بودن آن با فرهنگ و مذهب کشور ما پیشنهاد می شود، مشاوران خانواده برای کاهش مشکلات خانوادگی و دل زدگی زناشویی، از این رویکرد استفاده نمایند.