لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

آفلاتوکسیکوزیس و عوارض ناشی از آن در میان بسیاری از ماهیانی که با مواد غذایی آلوده به گونه های Aspergillus تغذیه شده اند، بارها مشاهده شده است. سم AFB1 به عنوان قوی ترین و خطرناک ترین مایکوتوکسین برای بیشتر گونه های ماهی های پرورشی کشنده به شمار می رود. مطالعه حاضر جهت ارزیابی و سنجش سمیت AFB1 در قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) از طریق بررسی پارامترهای خونی صورت گرفت که در آن غذای ماهی ها با غلظت های 0، 25، 50 و 100 قسمت در میلیون آفلاتوکسین آلوده و طی 60 روز به بچه ماهی های 3 ± 37 گرمی در قالب 4 تیمار آزمایشی با 3 تکرار خورانده شدند. نتایج آنالیز واریانس داده ها حاکی از وجود اختلافات معنی دار آماری بین تیمارهای مختلف در خصوص پارامترهای خونی ماهی ها شامل تعداد گلبول های قرمز، سفید، میزان هموگلوبین، هماتوکریت، حجم متوسط گلبولی، متوسط وزن هموگلوبین گلبولی و متوسط غلظت هموگلوبین گلبولی بود (p<0.05) به نحوی که این پارامترها در تیمار 100 قسمت در میلیون کاهش بیشتری داشتند. نتایج این تحقیق، حساسیت بالای قزل آلای رنگین کمان نسبت به AFB1 را تایید نمود.

مقدمه: آفلاتوکسین M1، یکی از مهم ترین سموم موجود در شیر و حاصل متابولیسم آفلاتوکسین B1 در میکروزوم های کبدی می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی توانایی جذب آفلاتوکسین M1 توسط نانوکامپوزیت پلی استایرن- هیدروکسی آپاتیت بود.روش: نخست احتمال جذب آفلاتوکسین M1 توسط نانوکامپوزیت در نرم افزار شبیه ساز (Hyperchem نسخه 8.0.3) مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس، نانوکامپوزیت پلی استایرن- هیدروکسی آپاتیت از طریق رسوب شیمیایی، سنتز و مشخصه یابی شد. در مرحله بعد، سریال غلظت نانوکامپوزیت تهیه و به طور جداگانه با محلول آفلاتوکسین M1 در دماها و pHهای مختلف انکوبه گردید. در نهایت، میزان جذب سم با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا به دست آمد.یافته ها: شبیه سازی رایانه ای نشان داد که آفلاتوکسین M1 توسط این نانوکامپوزیت جذب گردید. بر اساس تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی، نانوذرات پلی استایرن و هیدروکسی آپاتیت تشکیل شدند و به صورت نانوکامپوزیت در کنار هم قرار گرفتند. تحلیل تصاویر گزارش کرد که گستره اندازه ذرات نانوکامپوزیت بین 50 تا 500 نانومتر بود. اثر غلظت های مختلف نانوکامپوزیت سنتز شده در دماها و pHهای مختلف بر میزان جذب نشان داد که هرچند دما بر میزان جذب آفلاتوکسین M1 تاثیر چندانی نداشت، اما در همه غلظت ها به pH وابسته بود؛ به طوری که میزان جذب در pH=5 بالاتر از میزان جذب در pHهای 7 و 9 به دست آمد.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر برای اولین بار نشان داده شد که نانوکامپوزیت پلی استایرن- هیدروکسی آپاتیت می تواند آفلاتوکسین M1 را جذب کند. همچنین، جذب آفلاتوکسین M1 توسط نانوکامپوزیت پلی استایرن- هیدروکسی آپاتیت متاثر از دما نیست، اما به شدت وابسته به pH می باشد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.  لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: آفلاتوکسین M1 فرم هیدروکسیله آفلاتوکسین B1 سمی است از قارچ آسپرژیلوس فلاووس که از طریق علوفه و نان کپک زده آلوده به این قارچ وارد بدن گاو یا سایر حیوانات علفخوار می شود و سپس در شیر ترشح می شود و دارای قدرت کارسینوژنیک قوی در کبد و کلیه می باشد. شیر که از پر مصرف ترین مواد غذایی در انسانها می باشد در معرض آلودگی زیادی به آن قرار دارد.مواد و روش ها: 42 نمونه از شیرهای محلی مراکز جمع آوری شیر و 40 نمونه از شیرهای پاستوریزه توزیع شده در شهرستان خرم آباد در سال 1384 در دو فصل تابستان و زمستان، از نظر سم آفلاتوکسین (AFM1) M1 با روش HPLC و ستونهای ایمنوافینیتی بررسی شدند.یافته ها: 5 درصد نمونه های محلی در فصل تابستان با محدوده سمی  0.017–0.046 ng/ml و تمام نمونه های محلی فصل زمستان (100 درصد) با محدوده  0.003-0.041 ng/ml آلودگی به سم AFM1 را نشان دادند. همچنین در نمونه های پاستوریزه، در تابستان، 55 درصد با محدوده سمی  0.017-0.533 ng/ml و تمام نمونه های زمستان با محدوده  0.005-0.054 ng/ml آلودگی به سم AFM1 را نشان دادند. از تمام نمونه ها در 2 فصل فقط یک نمونه با غلظت 0.533 ng/ml از پاستوریزه های تابستان بیشتر از حد مجاز بود و بقیه نمونه ها کمتر از این حد را نشان دادند. میانگین آلودگی در نمونه های پاستوریزه و محلی در دو فصل تفاوت معنی دار نداشتند.بحث و نتیجه گیری: در نهایت نتایج حاصل از این پژوهش وجود آلودگی به سم AFM1 را در شیرهای پاستوریزه و محلی شهرستان خرم آباد را مطرح می کند هر چند که لزوم بررسی بیشتر توصیه می شود.

مطالعه حاضر با هدف بررسی سمیت آفلاتوکسین بر بافت های مختلف ماهی قزل آلای رنگین کمان انجام گرفت. در این مطالعه تعداد 207 قطعه بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزن ابتدایی 2/0± 67/9 گرم در 3 تیمار (گروه شاهد، 25 و ppb 50 سم آفلاتوکسین ب1) به مدت 8 هفته پرورش یافتند. پس از پایان آزمایش بافت های مختلف ماهیان آزمایشی از نظر آسیب های احتمالی مورد بررسی قرار گرفت. عوارض هیستوپاتولوژیکی ناشی از مواجهه بافت های مختلف ماهی با آفلاتوکسین شامل هیپرپلازی و تخریب تیغه های ثانویه آبشش و تغییرات عروقی و ادم و نکروز نورونی در مغز و همچنین تخریب و نکروز راسی پرزهای روده و زوائد پیلوریک بود. شدت ضایعات بافتی با افزایش میزان آفلاتوکسین ب1 به جیره غذایی افزایش یافت به طوری که این آسیب ها در ماهیان دریافت کننده جیره حاوی ppb 50 آفلاتوکسین شدیدتر از گروه تیمار شده با جیره دارای ppb 25 آفلاتوکسین بیشتر بود.