رئوس مطالبی که در این مقاله مورد بحث و تدقیق قرار گرفته عبارتند از: بحث در مورد حصول (Actualisation)، تعریف (Détermination)، تخصیص (Caractéristation) و شناسه ها به طور اعم و سپس به طور اخص در مورد حرف تعریف (Articles)، شکل ها و ارزش های متفاوت آن ها یعنی: الف) حرف تعریف معرفه (Article défini) با ارزش های 1 ـ شهرت عام و منحصر به فرد بودن (Valeur de notoriété) 2 ـ ارزش تاکیدی (Valeur emphatique) 3 ـ ارزش ملکی (Valuer possessive) 4 ـ ارزش اشاره (Valeur démonstrative) 5 ـ ارزش توزیعی (Valeur distributive) و ارزش های خاص دیگر. ب) حرف تعریف نامعین (Article indéfini) با ارزش های 1 ـ تعمیم دهنده (Valeur généralisante) 2 ـ ارزش واحد و یگانه (Valeurd`unicité) 3 ـ ارزش تاکیدی (Valeur emphatique) 4 ـ ارزش معرفی (Valeur de présentation) و ارزش های خاص دیگر.

پایه ترین جستار در دانش های انسانی همان جستار انسان یا مردم است. اگر چه آشنایی نخستین همگان با مفهوم کلان مردم، به جهت رویارویی هر روزه با مصادیق آن، به احساس بی نیازی بسیاری، از پرداختن به تعریف و شناسه آن گردیده است. بی توجهی در شناخت و شناسه انسان می تواند ما را از دست یابی به نتایج تعمیم پذیر باز دارد و ما را به سوی تصمیم های روبینانه و گروهی و گذرا بکشاند. اما به راستی لغزشگاه هایی نیز در راه شناسه انسان هست: برون رفت از تعریف مفهوم به توضیح واژگان انسان، جدا نبودن زیستی گونه های جانداران از یکدیگر تا مرز انکار عینیت گونه ها، درآمد به درگیری های نامگرایان و برونگرایان، نارسایی تعریف های زیستی (ریختی، زایایی ، ژنتیکی و رفتاری) مردم و نیز کاستی تعریف منطقی آن.در نگاه ما ملاک فراگیر و جداگری درباره انسان زیستی در دست نیست؛ از این رو، حقوق و ویژگی هایی که در دانش های انسانی برای انسان بر می شماریم، از نگاه فلسفی نمی تواند منسوب به انسان زیستی گردد. در تلاش برای پیوست این گسست، در تعاریف انسان کمینه مشترک پذیرفته و انسان فلسفی دانسته شده و اختلافات و استثناها بدان الحاق گردیده است. آشکار است که الحاقی هم پایه با اصل نیست و میباید که درباره ی آن دو، پذیرای مراتب گردید و گرنه ملحق کلا از مقوله فلسفی انسان بیرون خواهد بود. دست کم در رویکرد ثبوتی، آن چه تفاوت چیستاری میان انسان و دیگر جانداران ایجاد می نماید، مفهوم زیستی و حتی شناسایی انسان نیست. هرچند در رویکرد اثباتی، این تعریف گاه تنها ابزار در دسترس برای جداگری نمونه های مردم باشد. خودآیینی و گزینش آزاد، ملاک راستین این شناسه تواند بود.

در زبان فارسی، فعل هایی هست که برخلاف دیگر فعل ها فاقد صیغه های شناسه دار است. به عبارت دیگر، در آخر این فعل ها فقط شناسه سوم شخص مفرد (-َ د در مضارع یا صفر در ماضی) می آید و لذا ارزش شناسه را ندارد. به همین دلیل، آنها را یک شناسه می نامیم. در این گونه افعال، نهاد، به جای مطابقت با شناسه، ضمیر متصل مطابقت می کند.ظاهرا اولین کسی که فعل های یک شناسه را بررسی کرده خانلری است. وی به بررسی آنها در متون پرداخته و بر آن است که، در این نوع، فعل به ظاهر «گذرا» ست یعنی مفعول می پذیرد؛ اما مفعول ظاهر در معنی فاعل است. در این گونه فعل ها، شناسه، یعنی جز حرفی که بر شخص دلالت می کند، نیست و فعل همیشه یکسان با ساخت دیگر کس (غایب) مفرد می آید؛ اما، به جای شناسه، ضمیر مفعولی جدا یا پیوسته به کار می رود. این ضمیر (یا اسم در دیگر کس) از نظر دستوری مفعول است اما از جنبه معنوی یا منطقی جانشین نهاد (یا فاعل) جمله است: وی را خوش آمد... فعل های ناگذر همیشه یکی از حالات انفعالی را بیان می کنند و از این جهت می توان آنها را فعل های بیان خواند. (ناتل خانلری 1349، ص 97-98)خانلری این گونه فعل ها را مرکب و همکردهای آنها را شش تا می داند: آمدن، بودن، شدن، گرفتن، بردن، زدن. (همو، ص 98)در دستور آموزش متوسطه عمومی، فرهنگ و ادب، نوشته علی اشرف صادقی و غلامرضا ارژنگ، نیز این گونه فعل ها تحت عنوان جمله های چهار جزئی بررسی شده است. در این دستور، از دیدگاه فارسی امروز، به بررسی این گونه فعل ها پرداخته شده است. نکاتی که در این دستور درباره این گونه فعل ها آمده چنین است:-         این جمله ها دارای نهاد نیستند و، از این رو، جمله های غیر شخصی نامیده می شوند.-         این جمله های کوتاه دارای چهار جز اصلی هستند: اسم (یا صفت) + ضمیر متصل + فعل + شناسه.-         شمار این گونه جمله ها نسبتا محدود است و نمی توان جمله های تازه ای شبیه آنچه هم اکنون در زبان وجود دارد، ساخت....

شناسه دیجیتال یک شی (نه "یک شی دیجیتال") Identifier Object Digital) DOI (در واقع یک کد منحصر به فرد برای یک موضوع است و مانند یک اثر انگشت عمل میکنند و هر شناسه نشان دهنده یک موضوع است. در اینجا هر شی= هر نهاد (چیز: فیزیکی، دیجیتال، یا انتزاعی) میباشد. موسسه بین المللی DOI) Foundation DOI International The (در اکتبر 1997 در ایالت دلوار ثبت شد. در حال حاضر بیش از 5000 عضو شامل ناشران، مراکز داده علمی، استودیوهای فیلم و غیره از خدمات این موسسه استفاده میکنند. تاکنون برای 230 میلیون موضوع DOI ثبت شده است. پس DOI فقط برای مقالات نیست. شناسه دیجیتال مقالات علمی یا DOI شامل اعداد و حروفی است که از دو بخش کد ناشر و کد نوشته تشکیل شده است. در شناسه دیجیتال مقالات علمی (DOI (کد ناشر و کد نوشته با (/) از هم جدا میشوند. بهترین مسیر برای اطمینان از صحت DOI مقالات مراجعه به سایت org. doi. www: //https میباشد. جهت ارتقای مجله و نمایه سازی در نمایه های معتبر و بهبود شاخصهای کیفی و کمی مقالات، ناشران برای مقالات خود DOI دریافت میکنند. که مهمترین مزیت آن در رفرنسدهی مقاله های علمی است. سهولت و سرعت ارجاع مقاله با DOI احتمال بروز اشتباه را به حداقل میرساند. از طریق DOI میتوان محل ذخیره سازی مقاله علمی را به Hyperlink تبدیل نمود و همین امر باعث ایجاد مشاهده پذیری بیشتر مقاله مربوطه میشود. نمونه ای از DOI برای مجله دانش و تندرستی در علوم پایه پزشکی در ذیل آورده شده است که با کلیک بر روی آن مستقیما به مقاله موردنظر راهنمایی میشوید.

امروزه ایجاد، حفظ و توسعه شناسه از مهم ترین مسایلی است که در هر کسب و کاری مطرح می شود. تحقیق حاضر، رابطه بین نوجویی مصرف کننده و پذیرش توسعه (افقی و عمودی) شناسه و همچنین تاثیر تعدیلی دو متغیر دانش محصول و اعتماد به شناسه والد را بر این رابطه، مورد بررسی قرار می دهد. برای آزمون فرضیه های تحقیق از نمونه 385 نفری مصرف کنندگان محصولات «رامک» در شهر شیراز استفاده شد. مدل ارایه شده و فرضیه ها با استفاده از «روش تقسیم» مورد آزمون قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که نوجویی مصرف کننده بر پذیرش توسعه افقی و عمودی شناسه، تاثیر مثبتی دارد. از میان دو متغیر تعدیل کننده مورد بررسی، اثر تعدیلی دانش محصول، مورد تایید قرار نگرفت و طبق یافته ها، مشخص شد که اعتماد به شناسه والد بر رابطه بین نوجویی مصرف کننده و پذیرش توسعه شناسه، اثر تعدیل کننده دارد.

در سال های اخیر به منظور کسب مزایای رقابتی موضوعات مربوط به شناسه و گرایش به شناسه توجه متخصصان و دست اندرکاران حوزة مدیریت و بخصوص بازاریابی را به خود جلب کرده است. در این پژوهش با هدف ارائة چارچوب ساختاری و نظری شناسایی و طراحی عوامل توانمندساز گرایش به شناسه براساس دیدگاه مبتنی بر منابع، مؤلفه های توانمندساز گرایش به شناسة هنرمندان و پیشه وران کارگاه های کوچک تولیدکنندة صنایع دستی شناسایی، انتخاب و مورد آزمون واقع شده و با بررسی چگونگی ارتباط و تأثیرات آنها با یکدیگر مدلی ارائه شده که در استان زنجان مورد بررسی و آزمون قرار گرفته است. جامعة آماری پژوهش، کلیة هنرمندان شاغل در کارگاه های فعال صنایع دستی در استان زنجان در بهار سال 1392 بودند که با روش نمونه گیری قضاوتی انتخاب گردیدند. نمونه شامل 197 هنرمند و پیشه ور می-باشد که با استفاده از فرمول کوکران از 400 کارگاه صنایع دستی انتخاب گردید. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه و اطلاعات ثانویه جمع آوری گردید و با استفاده از مدل معادلات ساختاری و تحلیل همبستگی و به کارگیری نرم افزارهای SPSS وLESREL، فرضیه های پژوهش مورد آزمون قرار گرفت. پس از تحلیل عاملی، کلیة سازه های پیشنهادی تحقیق تأیید شد. لذا تنها دو فرضیة فرعی مورد تأیید قرار نگرفت. در سال های اخیر به منظور کسب مزایای رقابتی موضوعات مربوط به شناسه و گرایش به شناسه[1] توجه متخصصان و دست اندرکاران حوزة مدیریت و بخصوص بازاریابی را به خود جلب کرده است. در این پژوهش با هدف ارائة چارچوب ساختاری و نظری شناسایی و طراحی عوامل توانمندساز گرایش به شناسه براساس دیدگاه مبتنی بر منابع[2]، مؤلفه های توانمندساز گرایش به شناسة هنرمندان و پیشه وران[3] کارگاه های کوچک تولیدکنندة صنایع دستی شناسایی، انتخاب و مورد آزمون واقع شده و با بررسی چگونگی ارتباط و تأثیرات آنها با یکدیگر مدلی ارائه شده که در استان زنجان مورد بررسی و آزمون قرار گرفته است. جامعة آماری پژوهش، کلیة هنرمندان شاغل در کارگاه های فعال صنایع دستی در استان زنجان در بهار سال 1392 بودند که با روش نمونه گیری قضاوتی انتخاب گردیدند. نمونه شامل 197 هنرمند و پیشه ور می باشد که با استفاده از فرمول کوکران از 400 کارگاه صنایع دستی انتخاب گردید. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه و اطلاعات ثانویه جمع-آوری گردید و با استفاده از مدل معادلات ساختاری و تحلیل همبستگی و به کارگیری نرم افزارهای SPSS وLESREL، فرضیه های پژوهش مورد آزمون قرار گرفت. پس از تحلیل عاملی، کلیة سازه های پیشنهادی تحقیق تأیید شد. لذا تنها دو فرضیة فرعی مورد تأیید قرار نگرفت. 2. Brand orientation 3. Resource-Based View(RBV) 4. Craftspeople

مازندرانی چند میلیون گویشور دارد و قدمت آثار مکتوبش به قرنها می رسد، اما شگفت این که نه آثار آن به درستی شناخته و رازگشایی شده و نه زبان کنونی اش به دقت گردآوری و پژوهیده شده است.در سده نوزدهم میلادی که زبانهای مشرق زمین موضوع تجسس اروپاییان گشت پژوهندگان و سیاحانی چون الکساندر خوچکو و برزین و بوریس درن و ملگونف و ژاک دو مورگان به گردآوری یا بررسی زبان مازندرانی همت گماشتند.

در میان نظریات ترجمه برخی نظریات جزءنگر هستند و برخی دیگر کل نگر. نظریات جزءنگر شامل بخش های خاصی از ترجمه می گردد، در صورتیکه نظریات کل نگر تمام انواع ترجمه را دربرمی گیرد. یکی از نظریات کل نگر، نظریه اسکوپوس است. موضوع این مقاله نظریه یاد شده است و می کوشیم در آن به بررسی برخی از وجوه این نظریه بپردازیم. ابتدا به جایگاه نظریه و کنش ترجمه از دیدگاه ژان- رنه لدمیرال می پردازیم. سپس بر دیدگاه برخی از نظریه پردازان نظریه اسکوپوس تأمل خواهیم کرد و خواهیم دید که چه ویژگی هایی از ترجمه از دیدگاه این نظریه حائز اهمیت است.

یکی از مفاهیم اصلی در شناسایی یک شیء در محیط دیجیتال شناسه گر دیجیتالی است. نظام های شناسه گر دیجیتالی به دنبال بروز مشکلات زیادی از جمله عدم ثبات و یکتایی نظام های شناسه گر فیزیکی و مکانیاب یکدست منابع (یو.آر.ال) در محیط دیجیتالی، شکل گرفتند. این شناسه گرها با استفاده از نام های غیر مستقیم برای «دی.ان.اس.»، ثبات و یکتایی نام های میزبانی را تضمین می نمایند. با توجه به اهمیت این شناسه گرها در مدیریت محتوا در محیط دیجیتالی، هدف اصلی این پژوهش پاسخ به این پرسش مهم است که چگونه می توان یک نظام شناسه گر دیجیتالی را از دیگر نظام های شناسه گر تشخیص داد؟ در این پژوهش ابتدا بر اساس مرور ادبیات و برگزاری مصاحبه گروه متمرکز، 7 معیار اصلی متمایزکننده شناسه گرهای دیجیتیال در سه حوزه خصوصیات شناسه گر شامل یکتایی و ثبات شناسه گر، پوشش محیط دیجیتالی شامل شناسایی دیجیتالی، یکتایی دیجیتالی، ثبات دیجیتالی و دسترسی دیجیتالی و جامعیت و گستره شامل جامعیت شناسایی مورد شناسایی قرار گرفت. یافته های انجام ارزیابی تطبیقی بر اساس معیارهای تطبیقی در مورد 22 نظام شناسه گر مطرح در سطح جهان نشان داد که شش نظام شناسه گر «دی.ا.آی.»، «هندل»، «یو.سی.آی.»، «یو.آر.ان.»، «آ.ر.ک.» و «پی.یو.آر.ال.» می توانند به عنوان بهترین گزینه های نظام شناسه گر دیجیتالی در کلیه حوزه ها و سه نظام «ماریام»، «آی.اس.ان.آی.» و «ان.بی.ان.» در حوزه های تخصصی خاص مورد استفاده قرار گیرند. نتایج این پژوهش می تواند به متخصصان محیط دیجیتالی در تشخیص نظام های شناسه گر دیجیتالی و استفاده موثر از آنها در حوزه های کاربرد یاری رساند.