زمینه و اهداف: رتینوپاتی دیابتی یکی از عوارض شایع دیابت است که می تواند موجب کوری غیر قابل برگشت شود. در مطالعه حاضر اثر قرص لواستاتین روی حدت بینایی و ضخامت ماکولا در بیمارانی که مبتلا به ادم ماکولای دیابتی بوده اند مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: در یک مطالعه از نوع قبل و بعد 40 بیمار با ماکولوپاتی دیابتی وارد مطالعه شده و به مدت سه ماه قرص لواستاتین 20 میلی گرم روزانه داده شد و اثر آن روی حدت بینایی (با معیار (logMAR و تغییرات ضخامت ماکولا با استفاده از (Optical Coherence Tomography) مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: میانگین بهترین دید اصلاح شده در چشم راست و چپ در زمان ورود به مطالعه (به ترتیب 0.2±0.42 و 0.3±0.46) و سه ماه پس از شروع درمان (به ترتیب 0.2±0.42 و 0.46±0.3) و ضخامت ماکولای بیماران در زمان ورود به مطالعه در چشم راست و چپ (به ترتیب 34±275 و 54±286) و سه ماه پس از شروع درمان (به ترتیب 34±278 و 76±287) به واحد میکرون بود که اختلاف معنی داری را نشان نداد.نتیجه گیری: در مطالعه ما مصرف روزانه 20 میلی گرم قرص لواستاتین به مدت 3 ماه روی حدت بینایی و ادم ماکولای ناشی از دیابت تاثیری را نشان نداد.

اهداف: امروزه یکی از راه حل های کاهش کلسترول خون استفاده از داروهایی به نام استاتین است که از سنتز کلسترول جلوگیری می کنند. این مواد به دلیل شباهت به موالونات موجب مهار رقابتی آنزیم HMG-CoA ردوکتاز می شوند. لواستاتین یکی از اولین داروهای استاتینی کشف شده است که توسط میکروارگانیزم های زیادی تولید می شود. تولید صنعتی این متابولیت توسط قارچ آسپرژیلوس ترئوس در کشت مایع انجام می شود. هدف اصلی این تحقیق بررسی اثر سن اسپور در هنگام تلقیح بر تولید لواستاتین بود. همچنین تاثیر افزودن روغن زیتون و تتراسایکلین به عنوان القاگرهای تولید لواستاتین بررسی شدند. مواد و روش ها: در تحقیق تجربی حاضر سوسپانسیون های متفاوتی از سن های مختلف اسپور تهیه و به محیط کشت قارچ آسپرژیلوس ترئوس ATCC 20542 اضافه شدند، غلظت لواستاتین نیز با کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (HPLC) اندازه گیری شد. یافته ها: بیشترین میزان لواستاتین با تلقیح اسپورهایی با سن 85 روز و برابر با 60میلی گرم بر لیتر مشاهده شد که حدود دوبرابر بیشتر از تلقیح با اسپورهایی با سن 10 روز بود. بهترین میزان تلقیح اسپور 107×0/5 اسپور بر میلی لیتر به دست آمد. تولید لواستاتین هنگامی که از تتراسایکلین و روغن زیتون به عنوان القاگرها استفاده شد به طور معنی داری افزایش یافت. نتیجه گیری: با افزایش سن اسپور تلقیحی تولید لواستاتین و زیست توده بیشتر می شود. تولید لواستاتین هنگام افزودن تتراسایکلین و روغن زیتون بیش از 1/5برابر نسبت به شیره خرمای تنها افزایش می یابد.

لواستاتین، یک داروی قوی برای کاهش کلسترول خون به حساب می آید. از آنجا که علل اصلی مرگ و میر در کشورهای در حال توسعه، بیماری های قلبی-عروقی است که در نتیجه ی رسوب چربیها و بویژه کلسترول در شریانهای بزرگ بوجود می آید، بنابراین، رژیم غذایی حاوی لواستاتین می تواند سبب پیشگیری از ابتلا به این بیماری شود. در این پژوهش، لواستاتین، موناکولین K یا مهارکننده رقابتی آنزیم HMG-COA ردوکتاز (آنزیم موثر در سنتز کلسترول)، توسط موناسکوس پورپورئوس PTCC5303در تخمیر غوطه ور تولید شد. 7 عامل تغذیه ای و شیمیایی موثر در تولید لواستاتین شامل مالتوز، پپتون، MgSO4. 7H2O، MnSO4. H2O، KH2PO4، تیامین و pH به روش پلاکت برمن غربالگری شدند. از میان عوامل مختلف، مالتوز و MgSO4 به عنوان عوامل مهم در تولید توده زیستی و لواستاتین شناخته شدند. بهینه سازی غلظت این عوامل به کمک روش آماری سطح پاسخ، در فلاسک های چرخان انجام شد. 10 روز پس از رشد موناسکوس پورپورئوس تحت شرایط بهینه حاوی g/L 26 مالتوز، g/L 1/0 MgSO4. 7H2O، g/L 5 پپتون، g/L 5/0 MnSO4، g/L 4 KH2PO4، g/L 1/0 Vitamin B1 و در 7 pH، rpm 130، دمای 30 درجه سانتی گراد بیشترین غلظت لواستاتین mg/l 63 بدست آمد.

مقدمه: هایپرلیپیدمی و خصوصا افزایش کلسترول خون یک ریسک فاکتور مهم بیماریهای قلب و عروق می باشد. انواع مختلفی از داروها، با عوارض فراوان جهت درمان هایپرلیپیدمی وجود دارد. یک دسته از رایج ترین آنها در درمان هایپرکلسترولمی استاتین ها و خصوصا لواستاتین می باشد. سرکه سیب و آبغوره نیز به عنوان دو ترکیب طبیعی در رژیم غذایی می توانند در درمان هایپرلیپیدمی موثر باشند. هدف از انجام این مطالعه تعیین کارایی و اثرات درمانی سرکه سیب و آبغوره در مقایسه با لواستاتین، روی هایپرلیپیدمی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی بود سه گروه 25 نفری شامل افراد 40 تا 65 سال با هایپرلیپیدمی که ویژگیهای فردی از جمله وزن، نوع رژیم غذایی غالب، سابقه پزشکی، سطح فعالیت فیزیکی و سطح سرمی چربی های خون مشابه داشتند، به طور تصادفی در سه گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. قبل از مداخله درمانی، سطح سرمی چربی های خون پایه در بیماران سنجش گردید. برای گروه اول، سرکه سیب با دوز 10 سی سی دوبار در روز، نیم ساعت قبل از نهار و شام به مدت چهار هفته و برای گروه دوم آبغوره با دوز مشابه و به مدت چهار هفته، برای گروه سوم قرص لواستاتین با دوز 20 میلی گرم روزانه به مدت چهار هفته تجویز گردید. در حین درمان، بیماران از هیچ گونه دارو یا ترکیب دیگری که روی مقادیر چربی های خون تاثیرگذار باشد، استفاده نمی کردند. سطح سرمی چربیهای خون در پایان هفته دوم و هفته چهارم در هر سه گروه اندازه گیری شد و در نهایت اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای آماری TUKEY, Bonferroni, ANPVA و همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در گروه تحت درمان با سرکه سیب، بین سطح سرمی کلسترول، LDL-C و HDL-C قبل از درمان، با سطوح سرمی آنها دو هفته و چهار هفته بعد از درمان، اختلاف معنی داری وجود داشت. در رابطه با گروه تحت درمان با لواستاتین و گروه تحت درمان با آبغوره نیز نتایج مشابه بدست آمد (p<0.001). میانگین سطح سرمی کلسترول دو هفته پس از درمان با سرکه، آبغوره و لواستاتین به ترتیب 16%، 5% و 21% و چهارهفته پس از درمان به ترتیب 25%، 8% و 26% کاهش یافته و HDL-C دو هفته پس از درمان به ترتیب %7, %20 و 28% و پس از چهارهفته درمان به ترتیب %8.4, %35.7 و %36.5 افزایش یافته بود. در هیچ یک از گروهها، تری گلیسرید پس از درمان کاهش معنی داری نداشت.نتیجه گیری: سرکه سیب به عنوان جزء ساده ای از رژیم غذایی، در کاهش سطح چربی های نامطلوب خون و درمان هایپرلیپیدمی تقریبا به اندازه لواستاتین موثر است. آبغوره نیز تا حدودی سطح کلسترول را کاهش می دهد ولی تاثیر آن به مراتب کمتر از سرکه سیب می باشد.

زمینه و هدف: فلاونوییدها یک گروه از ترکیبات پلی فنولیک می باشند و با کاهش خطر بیماری های قلبی رابطه دارند. کرفس کوهی (Kelussia odoratissima Mozaffarian) گیاهی حاوی فلاونویید است. لذا در این تحقیق اثر کرفس کوهی بر فاکتورهای خونی مربوط به چربی به عنوان عامل آترواسکلروز و بیماری های قلبی عروقی در بیماران هایپرلیپیدمیک مصرف کننده لواستاتین مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 74 بیمار مبتلا به هایپرلیپیدمی به ترتیب مراجعه به کلینیک داخلی مرکز درمانی آموزشی هاجر (س) شهرکرد در یکی از دو گروه کنترل (لواستاتین 40mg/day) و مورد (لواستاتین 40mg/day و پودر کرفس کوهی 2gr/day) قرار گرفتند. قبل از مطالعه، دو هفته و یکماه بعد از شروع مطالعه میزان کلسترول، تری گلیسیرید، لیپوپروتیین با دانسیته پایین (LDL)، لیپو پروتیین با دانسیته خیلی پایین (VLDL)، لیپوپروتیین با دانسیته بالا (HDL) و قند خون ناشتا (FBS) بیماران اندازه گیری گردید و توسط آزمون آنالیز واریانس مشاهدات تکرار شده با یکدیگر مقایسه شدند. یافته ها: میزان کلسترول، تری گلیسیرید،LDL  و VLDL خون، دو هفته و یک ماه بعد از مصرف کرفس کوهی کاهش یافت (P<0.001). ولی این کاهش در دو گروه اختلاف آماری معنی داری نداشت. میزان HDL در گروه مورد افزایش و در گروه کنترل کاهش یافت (P<0.01). نسبت LDL به HDL در هر دو گروه کاهش داشت (P<0.001). میانگین FBS طی مطالعه بدون تغییر بود. نتیجه گیری: مصرف پودر کرفس کوهی همراه با داروهای کاهنده چربی خون در بیماران هیپرلیپیدمیک احتمالا با افزایش HDL تاثیر مثبت دارد.

زمینه و هدف: سرطان کولورکتال یکی از مهم ترین و شایع ترین سرطان های منجر به مرگ در جهان می باشد. مسلما تعیین عوامل جدیدی که بتوانند به تنهایی و یا به طور ترکیبی با یکدیگر باعث القای آپوپتوز در سلول های تومور شوند در درمان سرطان کولون حایز اهمیت است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثربخشی کاربرد جداگانه و ترکیبی لوواستاتین و آلفا توکوفرول در القای آپوپتوز در سلول های سرطانی کولورکتال انسانی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی سلول های HT29 تحت تیمار با غلظت های مختلف آلفا توکوفرول (5، 10 و 20 میکرو مولار) و لوواستاتین (10، 20، 25 و 30 میکرو مولار) قرار گرفتند. پس از شمارش سلولی با استفاده از روش تریپان بلو و تکنیک DNA فراگمانتاسیون جهت ارزیابی مرگ سلولی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاصل از بررسی با تکنیک DNA فراگمانتاسیون نشان داد که دو دارو به تنهایی در تمام غلظت ها می توانند مرگ سلولی ایجاد کنند. در ترکیب غلظت 10 میکرومولار لواستاتین همراه با غلظت های 5 و 10 میکرو مولار آلفا توکوفرول القای مرگ سلولی مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به اثرات گسترده استاتین ها، غلظت لواستاتین در مکانیسم مرگ زایی آن موثر بوده و ترکیب آن با توکوفرول در غلظت های بالا با ایجاد مرگ سلولی می تواند فراهم کننده استراتژی های نوین و موثر در مهار سرطان کولورکتال انسانی باشد.

سابقه و هدف: لواستاتین یکی از داروهای مهم استاتینی می باشد که بطور معمول توسط قارچ آسپرژیلوس ترئوس در کشت مایع تولید می شود. مصرف لواستاتین موجب کاهش کلسترول خون و جلوگیری از بروز سکته قلبی و سختی عروق می شود. از آنجا که لواستاتین به عنوان یک متابولیت ثانویه گرانبها مطرح است، لذا این مطالعه بمنظور بررسی عوامل تاثیرگذار بر ریخت زایی قارچ برای افزایش تولید صنعتی این دارو بسیار مهم انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مروری برای جمع آوری اطلاعات، مقالاتی که دارای یکی از کلمات کلسترول، سختی عروق، ریخت زایی، لواستاتین، آسپرژیلوس ترئوس و القاءگر در فاصله سال های 1960 تا 2017 در پایگاه های Pubmed، Scopus، Science Direct و پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) بودند، جستجو و بررسی شدند. یافته ها: تعداد کل مقالات یافت شده 145 مورد بود که از این تعداد، 58 مقاله برای این مطالعه مناسب تشخیص داده شد. مطابق با نتایج مطالعات، منابع کربنی دیر مصرف شونده و محیط کشت مرکب، دور همزن بالا600rpm ، هوادهی برابر 70% حالت اشباع، میزان تلقیح برابر 107 اسپور و استفاده از القاءگرهایی مانند هیدرات منیزیم سیلیکات، متیونین، بوتیرولاکتون و لینولئیک اسید موجب ریخت زایی ویژه ای به نام پلت می شوند. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد نوع منبع کربنی بیشترین تاثیر را در تشکیل پلت می گذارند. شکل گیری پلت های کوچک موجب کاهش ویسکوزیته محیط و بالاتر رفتن نرخ انتقال اکسیژن به میکروارگانیسم شده و در نهایت موجب تولید بیشتر لواستاتین می شود.

مقدمه و هدف :بیماریهای قلبی - عروقی در آمریکا، آمار بیشترین عامل مرگ و میر را به خود اختصاص داده است. امروزه علاوه بر داروهای متداول، داروهای مکمل از جمله ویتامین ها تحت مطالعه و یا مصرف، برای این بیماران هستند. در این رابطه، ویتامین های آنتی اکسیدان بیش از بقیه مورد توجه می باشند. هدف از این تحقیق تعیین تاثیر ویتامین ای و یا مجموعه ویتامین های ای و ث بر کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتیین با دانسیته کم و لیپوپروتیین با دانسیته زیاد بیماران هیپرلیپیدمیک می باشد که تحت درمان با لواستاتین هستند.مواد و روش ها :در یک کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور 93 بیمار هیپرلیپیدمیک به ترتیب مراجعه به یکی از مطب های پزشکان داخلی شهر کرد در سال 1383 در یکی از سه گروه دارویی زیر قرار گرفتند. گروه اول لواستاتین (40 ـ 20 میلی گرم) و پلاسبو (کپسول نشاسته)، گروه دوم لواستاتین (40-20 میلی گرم) و ویتامین ای ( 400واحد روزانه) و گروه سوم لواستاتین (40-20 میلی گرم) به اضافه ویتامین ای ( 400واحد روزانه) و ث (1000 میلی گرم روزانه) دریافت کردند. در ابتدای مطالعه و 10 هفته پس از مصرف دارو، میزان کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتیین با دانسیته کم و لیپوپروتیین با دانسیته زیاد بیماران اندازه گیری و مقایسه شدند. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS و آزمون آماری تی آنالیز شد .یافته ها :کلسترول، تری گلیسرید و لیپوپروتیین با دانسیته کم بیماران در همه گروه ها بعد از 10 هفته مصرف دارو کمتر و لیپوپروتیین با دانسیته زیاد آنها بیشتر از شروع مصرف دارو بود (p<0.01) پارامترهای فوق بر همین روال در گروه های دوم و سوم با گروه اول متفاوت بود (p<0.01)، ولی در گروه سوم به جز لیپوپروتیین با دانسیته کم  (p<0.05)که کمتر از گروه دوم بود، بقیه پارامترها با گروه دوم تفاوت معنی دار آماری نداشتند.نتیجه گیری :اضافه شدن ویتامین های آنتی اکسیدان به خصوص ویتامین ای به رژیم درمانی بیماران هیپرلیپیدمیک احتمالا مفید خواهد بود.

سابقه و هدف: یکی از اقدامات درمانی رایج در جلوگیری از ابتلا به بیماریهای قلبی-عروقی استفاده از داروهای کاهنده چربی خون است. با توجه به عوارض جانبی این داروها، پیدا نمودن گیاهانی با خواص مشابه بسیار مفید خواهد بود. این مطالعه به منظور مقایسه اثر عصاره هیدروالکلی زوفایی با لواستاتین بر پروفایل لیپیدی خون انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی از 50 سر موش نر بالغ نژاد ویستار (20±330 گرم) استفاده شد. حیوانات به صورت تصادفی به 5 گروه 10 تایی تقسیم شدند. به مدت یک ماه حیوانات گروه اول یا کنترل تحت رژیم معمولی، گروه دوم رژیم پرکلسترول (حاوی 1% کلسترول)، گروه سوم رژیم پرکلسترول همراه لواستاتین (mg/kg 10)، گروه چهارم رژیم معمولی همراه عصاره هیدروالکلی زوفایی (mg/kg 100)، گروه پنجم رژیم پرکلسترول همراه عصاره هیدروالکلی زوفایی به روش گاواژ قرار گرفتند. در پایان یک ماه حیوانات بیهوش شده و خونگیری مستقیما از قلب انجام گرفت. به منظور تعیین پروفایل لیپیدی خون غلظت سرمی کلسترول، LDL، VLDL، TG ، HDL و نسبت های CHO/HDL، TG/HDL و LDL/HDL برای هر حیوان اندازه گیری و مقایسه شد.یافته ها: نتایج نشان داد که مصرف خوراکی عصاره الکلی زوفایی به تنهایی (1.78±62.6) در مقایسه با گروه کنترل (1.64±71.93) سبب کاهش معنی داری در سطح سرمی کلسترول (0.001>p) و TG (1.34±52.02 در مقابل 1.3±72.48) ((p<0.001،LDL  (6.79±1.58 در مقابل 1.73±16.66) (0.001>p)،  VLDL(10.36±1.15 در مقابل 0.48±14.27) ((p<0.001، TG/HDL (0.98±0.04 در مقابل 0.1±1.74) (0.001>p)، CHO/HDL (1.18±0.05 در مقابل 0.09±1.73) (0.001>p) LDL/HDL (0.13±0.03 در مقابل 0.06±0.4) (0.001>p) گردید. در حالیکه مقدار HDL (53.8±1.52 در مقابل 2.61±41.61) را به صورت معنی داری افزایش نشان داد (0.001>p). در بین گروه های دارای رژیم غذایی پرکلسترول تفاوت معنی داری بین گروه دریافت کننده عصاره زوفایی و دریافت کننده لواستاتین دیده نشد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عصاره هیدروالکلی گیاه زوفایی نه تنها سبب تصحیح پروفایل لیپیدی گردید بلکه توانست در کاهش سطح چربی های خون اثرات لواستاتین را تقلید کند.

مقدمه: دیابت شایع ترین بیماری متابولیک انسان است.دیابت نوع 2 ترکیبی متغیر از مقاومت به انسولین و اختلال در ترشح انسولین است که منجر به اختلال در لیپیدهای پلاسما و غلظت لیپوپروتیین ها می گردد. دیس لیپیدمی از سایر عوامل خطر اصلی قلبی- عروقی است در ایجاد بیماری شریان کرونر اهمیت بیشتری دارد. در اکثر موارد شایع ترین الگوی دیس لیپیدمی در افراد دیابتی به صورت تری گلیسرید (TG) بالا و HDL-C پایین گزارش شده است . سطح پایینHDL-C در افزایش خطر بروز بیماری های قلبی-عروقی تأثیر زیادی دارد؛ به این علت این بررسی برای یافتن داروی مؤثر تر جهت افزایش HDL-C انجام گرفته است . روش ها: در این بررسی 40 بیمار (13مرد -27 زن) دیابتی نوع دو به روش Cross over تحت درمان دو داروی ژمفیبروزیل و لواستاتین بطور جداگانه به مدت دو ماه قرار گرفتند و HDL-C قبل و بعد از مصرف دارو ها اندازه گیری شد.در تمامی بیماران مقادیر قند خون، کلسترول تام (TC) وTG قبل و بعد از درمان در حد طبیعی بودند و همچنین بیماران در طول درمان رژیم غذایی خود را تغییر نداده بودند. یافته های آزمایشگاهی جمع آوری و تجزیه و تحلیل گردید و رابطه میزان افزایشHDL-C و کاهش TC با مصرف لواستاتین و ژمفیبروزیل مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: میانگین HDL-C و TC قبل از مصرف دارو به ترتیب mg/dl 36.5 و mg/dl 174.56 بود . میانگین HDL-C و TC بعد از مصرف لواستاتین به ترتیب mg/dl 43.30 و mg/dl 150.44 بود . میانگین HDL-C و TC بعداز مصرف ژمفیبروزیل به ترتیب mg/dl 43.33 و mg/dl 146.36 بود. لواستاتین باعث افزایش % 18.54 در HDL-C و کاهش %13.82 در TC شده و ژمفیبروزیل نیز باعث افزایش %18.62 در HDL-C و کاهش %05/16 در TC شده است . نتیجه گیری: تفاوتی بین اثر لواستاتین و ژمفیبروزیل بر روی افزایش HDL-C مشاهده نشد (0.449=P)؛ همچنین تفاوتی بین اثر لواستاتین و ژمفیبروزیل بر روی کاهش TC نیز مشاهده نشده است (0.992=p). میزان افزایش HDL-C بعد از مصرف لواستاتین با جنسیت ارتباط داشت به طوری که باعث افزایش HDL-C به میزان بیشتر در زنان شده بود (0.006=p)؛ همچنین میزان افزایشHDL-C بعد از مصرف ژمفیبروزیل با جنسیت ارتباط داشت(0.035=p)به طوری که در زنان باعث افزایش بیشتری شده بود.