آن چه در سال های اخیر مورد توجه پژوهش گران قرار گرفته اهمیت و تعیین کننده بودن مرحله پیش آیندی در ادامه مسیر همکاری میان سازمانی و تجدید آن در چرخه عمر فرایند همکاری است اما اهتمامی در خور برای شناسایی عناصر چارچوب پیشگفته صورت نگرفته است. با توجه به اهمیت بسیار بالای این موضوع، این تحقیق دستیابی به چارچوبی برای همکاری های میان سازمانی در مرحله پیش آیندی را وجهه همت قرار می دهد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش ISM و SEM استفاده می شود. جامعه آماری پژوهش در بخش ISM را 9 نفر از خبرگان بخش های دولتی و خصوصی و نیز استادان دانشگاه تشکیل می دهند. در بخش SEM نمونه آماری را 415 نفر ازکارکنان و مدیران سازمان هایی تشکیل می دهند که در بخش های مختلف آن ها در پروژه های مختلف با سایر سازمان ها درگیر بوده اند. نتایج نشان می دهد تعهد مدیریت عالی، ارتباطات، انگیزش، چشم انداز مشترک، روابط متقابل، هدف های همسو، فرهنگ همکاری، اعتماد، برنامه ریزی مشترک، توزیع قدرت، مدیریت تعارض، ایجاد سامانه های کنترلی و نظارتی، ایجاد سامانه های اطلاعاتی، محور قرار نگرفتن ملاحظات سیاسی و نیز اقتصادی بر اثربخشی همکاری میان سازمانی موثرند. بعلاوه این مدل مشخص می سازد که اثربخشی همکاری میان سازمانی نیز می تواند بر ایجاد ارزش و موفقیت کسب و کار موثر باشد.

هم آیندی حالت هنگامی رخ می دهد که حالت های مختلف دستوری در یک صورت واجی واحد تظاهر یابند. با آنکه برخی زبان شناسان بر اتفاقی بودن آن توافق دارند، از دیدگاه درزمانی، صورت واجی مذکور، بازمانده یک نظام حالت چندعضوی است که به اعتقاد نگارندگان با وجود تمایزات صوری و نقشی، همگی از یک هسته معنایی مشترک برخوردار بوده اند. در این مختصر برآنیم تا با بررسی نقش های معنایی متفاوتی که حالت غیرفاعلی در گویش تالشی به نمایش می گذارد، چندمعنایی را به عنوان انگیزه رخداد هم آیندی، و نقش معنایی مالک را به عنوان هسته معنایی مشترکی معرفی نماییم که در بازنمایی دیگر حالت ها دستخوش بسط استعاری شده است. پیرو رویکرد بسط استعاری هاینه و همکاران (1991) و نقشه معنایی نروگ و ملچوکف (2009) این روند بسط استعاری و در نتیجه چندمعناشدگی حالت را شاهدی بر حضور فرایند دستوری شدگی می دانیم.

این تحقیق به بررسی روابط خوداستنادی و هم آیندی مولفان با ضریب تاثیر نشریات حوزه اقتصاد، نمایه سازی شده در پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (آی اس سی) پرداخته است. نوع تحقیق، علم سنجی است که با استفاده از روش های تحلیل استنادی و کتابخانه ای به انجام رسیده. داده های تحقیق با استفاده از آی اس سی و تورق نشریات مورد مطالعه، گردآوری شده است. خوداستنادی، هم آیندی مولفان، و ضریب تاثیر نشریات مورد مطالعه، متغیرهای تحقیق را تشکیل می دهند. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که خوداستنادی و هم آیندی مولفان، روابط معناداری با ضریب تاثیر نشریات مورد مطالعه دارند. وجود رابطه معنادار بین هم آیندی مولفان و خوداستنادی نشریات مورد مطالعه، از دیگر نتایج تحلیل همبستگی است.

هدف: امروزه پژوهشگران با چالش هایی در نتایج هم آیندی و مشارکت علمی خود با دیگر پژوهشگران مواجه اند. پژوهش حاضر باهدف ارزیابی سهم مشارکت واقعی پژوهشگر در هم آیندی نگارش مقاله چند مؤلفی هوافضا با سنجه سه بُعدی «سی اِی دبلیو اِچ» انجام شده است.روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی علم سنجی و با رویکرد تحلیلی به انجام رسیده است. جامعه پژوهش شامل کلیه پژوهشگران قلمرو هوافضا در بازه زمانی 1945 - 2021 است که در مجموعه هسته «وب‏گاه علم» نمایه شده اند. داده های موردنیاز از پژوهشگران و بروندادهای علمی آنان توسط دو ابزار MiMFa Scraper متعلق به نرم افزار DataLab و توسط PHP استخراج و سپس بر مبنای فرمول سنجه «سی اِی دبلیو اِچ» با پایتون برنامه نویسی، تحلیل و محاسبه شده است.یافته ها: نتایج مربوط به سنجه «اچ- ایندکس هم نویسندگی وزنی» نشان داد "Florian Menter"، "Chae M. Rhie" و سپس "Philippe R. Spalart" در رتبه های اول تا سوم برترین پژوهشگران بر اساس شاخص «سی اِی دبلیو اِچ» قرار دارند. این سنجه به خوبی توانست سطح مشارکت هر نویسنده در نگارش یک مقاله چند مؤلفی را محاسبه و ارزیابی دقیق کند.نتیجه گیری: رویکرد توجه به سهم مشارکت پژوهشگران در نگارش مقاله به عنوان یک رویکرد عدالت محور در برنامه ریزی و سیاست گذاری محسوب می شود. سنجه مورداشاره علاوه بر بهبود همکاری و فرهنگ مشارکت، شفافیت و انصاف در کار پژوهشی را به همراه دارد.

فرآیند کشش عمیق، روشی پرکاربرد برای تولید قطعات از ورق فلزی می باشد. هزینه اصلی قالب در این روش ساخت ماتریس می باشد. استفاده از ماتریس لاستیکی سبب صرفه جویی در زمان ساخت و هزینه تولید می شود. کنترل تغییر شکل لاستیک و ورق از مسائل مهم در این روش می باشد. از اینرو در این مقاله مقایسه ای بین قطعات تولید شده توسط قالب فلزی و لاستیکی انجام شده است. در ادامه با استفاده از روش المان محدود و مدل هایپر الاستیک، شبیه سازی های سه بعدی انجام شده است. نتایج شبیه سازی نشان داد که قرار دادن یک ورق فلزی به عنوان واسطه بین لاستیک و ورق سبب بهبود چشمگیر در قطعات تولیدی و کنترل بهتر رفتار ورق و لاستیک حین تغییرشکل می شود. در ادامه برای صحت سنجی کار، یک قالب با اجزای لاستیکی و یک قالب با ماتریس فلزی ساخته و برای جنس فولاد، آزمایش هایی عملی انجام شد. قالب ها بر اساس تکنیک فاصله اولیه به جای سیستم فنر و ورق گیر ساخته شده اند. حداکثر درصد نازک شدگی، درصد کرنش معادل پلاستیک، چروکیدگی، پارگی و نیروی وارد بر سنبه فلزی، در دو حالت برای نمونه فولادی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته اند

زمینه و هدف: با توجه به مواردی همچون تغییر اقلیم گسترده و در نتیجه افزایش خشکسالی، رشد جمعیت انسانی و به تبع آن افزایش تقاضای جهانی برای انرژی و آب، پروژه های بزرگ سدسازی افزایش یافته است. با این وجود بدون تحقیقات جامع، یک پروژه بزرگ مانند سد، اثرات برگشت ناپذیر و پیش بینی نشده زیادی را روی محیط زیست خواهد گذاشت. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثرات زیست محیطی سد ایوشان در دو فاز ساختمانی و بهره برداری بر محیط های بیولوژیکی، فیزیکی-شیمیایی، اقتصادی-اجتماعی، فرهنگی و استراتژیکی انجام شد. مواد و روشها: در مطالعه ارزیابی اثرات زیست محیطی سد ایوشان با توجه به توسعه و تکامل و همچنین کاربرد فراوان ماتریس ها در پروژه های عمرانی، از روش ماتریس لئوپولد اصلاح شده و ماتریس ارزیابی اثرات سریع استفاده شد. جهت ارزیابی فعالیت های مرحله ساختمانی و بهره برداری بر روی اجزای محیط زیستی هر یک از گزینه ها، از روش بازدید میدانی و پرسشنامه استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج، بیشترین اثرات و پیامدهای منفی در فازهای ساختمانی و بهره برداری برای هر دو ماتریس لئوپولد اصلاح شده و ماتریس ارزیابی اثرات سریع مربوط به محیط فیزیکی-شیمیایی و بیشترین اثرات مثبت مربوط به محیط اقتصادی-اجتماعی برای هر دو فاز بود. نتیجهگیری: با مقایسه آثار مثبت فراوان ساخت و بهره برداری سد از نظر اقتصادی-اجتماعی نسبت به آثار منفی فیزیکی-شیمیایی، می توان گزینه ساخت سد را گزینه ای مناسب محسوب نمود. همچنین در نتایج هر دو ماتریس تطابق بسیار مناسبی به دست آمد که می تواند صحت نتایج را در ارزیابی زیست محیطی سد ایوشان در دو مرحله ساختمانی و بهره برداری تأیید نماید.