پژوهش حاضر الگوی شیردهی مادران ساکن شیراز را به صورت طولی مطالعه می کند بدین منظور یک هم گروه 329 نفری از مادران که طی دو هفته متوالی در سال 1375 در زایشگاههای 14 گانه شهر شیراز وضع حمل کرده بودند به صورت تصادفی انتخاب شدند. مادران انتخابی می بایست از زمان بارداری در شیراز ساکن بوده و فرزندان سالم به دنیا آورده باشند. نمونه مذکور یک نمونه 2.5 درصدی از تمام زایمان های 1375 مادران ساکن شیراز را تشکیل می داد. مادران در فواصل 1.5، 3، 4.5، 8.6، 10، 12، 15، 18، 21 و 24 ماهگی پس از زایمان در منزل مورد بازدید قرار گرفتند و توسط پرسشگران آموزش دیده و به صورت چهره به چهره با آنها مصاحبه به عمل آمد و نتایج مشاهده شده، در پرسشنامه ای ساختار یافته ثبت شد. در این مطالعه طرح هم اتاقی مادر و نوزاد در مورد 24.8% مادر و نوزاد انجام گرفته بود و 53.5% از مادران نحوه شیردهی را آموزش دیده بودند. مهمترین منبع کسب آگاهی مادران در رابطه با مدت شیردهی توصیه دوستان و آشنایان (39.8%) ذکر شده در حالیکه رسانه های گروهی نقش ضعیفی را ایفا کرده بودند (15.7%). استنباط شخصی مادر و توصیه دوستان و آشنایان در مورد تغذیه کودک بلافاصله پس از تولد مهمترین منبع آگاهی مادر (46.5%) ذکر شده بود. 99.7% از مادران شیر مادر را بهترین شیر برای نوزاد در آغاز تولد بیان کرده بودند و 94.5% از آنها نخستین ماده غذائی که باید به کودک داد را آغوز ذکر کرده اند. همچنین 66.4% از مادران معتقد بودند که زمان شروع تغذیه با شیر مادر باید بلافاصله پس از تولد نوزاد صورت گیرد. 81.3% از مادران اعتقاد داشتند که کودک را تا 24 ماهگی باید شیر داد. 97.9% از مادران تا سن 1.5 ماهگی نوزادشان را شیر می داده اند. این رقم در 6 ماهگی کودک به 85.6%، در یکسالگی به 77.3% و در دو سالگی به 26.4% کاهش یافته بود. همچنین 41.3% از نوزادان از تغذیه انحصاری با شیر مادر در 1.5 ماهگی برخوردار بوده اند که این رقم در 6 ماهگی به 9% کاهش یافت. حدود 66.9% از مادران تغذیه تکمیلی را در 6 ماهگی کودک شروع کرده بودند و تغذیه غالب با شیر مادر در 1.5 ماهگی نوزاد در 82.9% موارد دیده شد و تنها 2.1% از نوزادان در 1.5 ماهگی به صورت انحصاری با شیر خشک تغذیه شده بودند. نتایج مطالعه بر ضرورت برنامه ریزی های اصولی در جهت بهبود هر چه بیشتر الگوی شیر دهی مادران تأکید دارد و سرمایه گذاری بر روی آن از توجیه اقتصادی برخوردار است.

زمینه و هدف: فشارخون بالا از عوامل موثر در ایجاد بسیاری از بیماری ها می باشد از این رو در زمینه شناسایی عوامل موثر بر آن، مطالعات بسیار متنوعی صورت گرفته است که حاصل آن شناسایی عوامل متعدد در این زمینه شده است که از آن جمله می توان به عامل کار در نوبتکاری اشاره نمود. در این مطالعه سعی داریم با استفاده از روش رگرسیون GEE که روشی کارا در تحلیل داده های همبسته و طولی می باشد به مطالعه تاثیر کار در نوبت کاری با فشارخون همراه با کنترل عوامل مخدوشگر در یک مطالعه طولی بپردازیم.مواد و روش ها: در این مطالعه همگروهی گذشته نگر داده های استفاده شده از مشاهدات سالیانه مرکز بهداشت حرفه ای شرکت فولاد مبارکه اصفهان در طی سال های 86 تا 88 و از بین کلیه پرسنل شاغل در این شرکت استخراج و تحلیل گردید. متغیرهای پاسخ در این مطالعه فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، همچنین متغیرهای اندکس توده بدنی (BMI)، سن، میزان تحصیلات نیز به عنوان متغیرهای توضیح دهنده در نظر گرفته شدند. نرم افزار SPSS نسخه 15 جهت برازش رگرسیون GEE به منظور برآورد پارامترهای متناظر با عوامل موثر بر فشارخون سیستولیک و دیاستولیک استفاده گردید.یافته ها: از بین متغیرهای موجود در مطالعه متغیرهای اندکس توده بدنی و سن با فشارخون سیستولیک و دیاستولیک رابطه معنی داری را نشان دادند. نتایج همچنین نشان دهنده عدم ارتباط معنی دار بین فشارخون و متغیر کار در نوبت کاری و میزان تحصیلات بود.نتیجه گیری: در این مطالعه بین کار در نوبت کاری و فشارخون رابطه معنی داری مشاهده نگردید. مهم ترین علل در عدم مشاهده این ارتباط را می توان به امکان سالم تر بودن نوبت کارها و همچنین تنوع پذیری زمان کار، درآمد و زمان بیشتر استراحت نوبتکارها به نسبت روزکارها دانست.

مقدمه: توسعه یادگیری پیشرفته همراه با پیشرفت دانشجویان، از اهداف مهم آموزش عالی و رویکردهای یادگیری از مفاهیم کلیدی آن است. بنابراین درک چگونگی تغییر رویکردهای یادگیری دانشجویان در طول زمان بسیار مهم است. هدف این مطالعه بررسی رویکردهای یادگیری دانشجویان کارشناسی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در طول دوره تحصیل است. روش ها: این پژوهش توصیفی که به صورت طولی طی سال های 1391 تا 1395 انجام گرفت، رویکردهای یادگیری دانشجویان کارشناسی پرستاری و مامایی ورودی مهر 1391 دانشگاه علوم پزشکی بوشهر (76=n) که به صورت سرشماری وارد پژوهش شده بودند به وسیله پرسشنامه تجدید نظر شده دو عاملی فرآیند مطالعه که روایی و پایایی نسخه فارسی آن تأیید شده، مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی، آزمون تی مستقل و آنووا انجام شد. نتایج: تحلیل داده ها نشانگر استفاده غالب دانشجویان از رویکرد یادگیری عمقی (234/81± 7/29 از مجموع 50 نمره) در کل دوره تحصیل بود. با این حال آزمون آنووا تفاوت آماری معناداری را در نمره رویکرد سطحی و عمقی دانشجویان پرستاری (109/0=p و 481/0=p) و مامایی (232/0=p و 328/0=p) بر حسب سال تحصیل نشان نداد. اگرچه آزمون تی مستقل تفاوت آماری معناداری را در استفاده از رویکرد سطحی بر حسب رشته تحصیلی (020/0=P) و بر حسب جنسیت نشان داد (001/0=P). نتیجه گیری: اگرچه رویکرد غالب دانشجویان، رویکرد یادگیری عمقی بود با این حال تغییری در رویکردهای یادگیری آنها با افزایش سنوات تحصیل ایجاد نشده بود. بنابراین با توجه به تأکید آموزش عالی بر توسعه یادگیری عمقی در بین دانشجویان و اهمیت رشته های علوم پزشکی در جامعه، بررسی توسط اساتید، مسؤولان و برنامه ریزان آموزشی ضروری است.

سابقه و هدف: پیش بینی الگوی نرمال رشد طی فرآیند بلوغ از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تغییرات اندازه و شکل قوس دندانی بر روی زیبایی دندانها و به خصوص ثبات سیستم دندانی اثر چشمگیری دارد. از آنجایی که تاکنون مطالعه طولی Longitudinal برروی تغییرات قوس دندانی در ایران انجام نشده بود این مطالعه با هدف بررسی تغییرات فرم و اندازه قوس فکی نرمال در نوجوانان 12 تا 16 ساله ایرانی در شهر قزوین طراحی شد.مواد و روشها: این مطالعه به صورت توصیفی - طولی بر روی 26 نفر از نوجوانان دارای اکلوژن نرمال با متوسط سنی 1±16 سال در پایان آن طراحی شد. این افراد دارای اکلوژن نرمال براساس تعریف Moyers در ابتدای مطالعه بودند. از هر یک از نمونه ها یک مدل دندانی در سال 1377 و دیگری در سال 1381 تهیه شد، مدلها طبق روش استاندارد پروفیت برای تراش دندانی تراش داده شدند. از نمای اکلوزال مدلها دو فتوگرافی با استفاده از دوربین دیجیتال در فاصله 20 سانتیمتری و با زاویه ای عمود بر میدلاین کست در طول زمان تهیه شد. پس از سوپرابمپوزیشن دو منحنی بر روی حداکثر تطابق میدلاین و نقاط وسط لبه اینسایزال دندانهای قدامی، کاسپ کانین و نوک کاسپ مزیال مولر اول تغییرات قوس دندانی در ناحیه عرض و عمق مولر و کانین محاسبه شد. تغیرات شکل قوس و سطح زیر این منحنی نیز محاسبه گردید. سپس میانگین انحراف معیار و فاصله اطمینان 95% برای هر یک از شاخصها در کل نمونه ها و به تفکیک جنس محاسبه و با استفاده از آزمون Paired T-test تغییرات شاخص در طول زمان و با T-test  تفاوتها در بین دو جنس محاسبه گردید.یافته ها: بیشترین حد متوسط تغییرات در کل نمونه ها در عمق مولرها در فک بالا به میزان -1.69mm و در فک پایین به میزان -1.29mm  بود. در طی چهار سال در کل نمونه ها تغییر معنی دار در شاخصهای عمق و عرض مولر بالا، عمق کانین بالا، عمق کانین و مولر پایین و سطح منحنی فک پایین مشاهده شد. در سال 77 تفاوت در عرض کانین و مولر بالا عمق کانین بالا و سطح زیر منحنی فک بالا و بین دو جنس وجود داشت. در سال 1381 تفاوت در کلیه شاخصها به جز عمق کانین بالا بین دو جنس مشاهده شد که همواره در پسران بزرگتر از دختران بود.نتیجه گیری: پس از گذشت 4 سال قوس دندانی پهن تر و کوتاهتر شده، تغییرات معنی دار بیشتر در جهت کوتاهتر شدن قوس و در جهت ساژیتال میباشند. اختلاف ابعاد قوس با گذشت زمان بین دو جنس بیشتر شده و این ابعاد همواره در پسران بزرگتر میباشد.

هدف :فراگیری فعل به عنوان یکی از اجزای اصلی جمله همواره به عنوان یکی از مقوله های سوال برانگیز در روند فراگیری زبان محسوب شده است. در این میان یکی از مسائل مهم در فعل آموزی، تشخیص معنای فعل با استفاده از سرنخ های نحوی و فراگیری جنبه معنایی فعل است. بنابراین هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رشد جنبه معنایی فعل در یک کودک فارسی زبان بود. علاوه براین همان گونه که در برخی از زبان ها گزارش شده است، پاسخ به این پرسش ها بود: آیا در فرایند فراگیری فعل و تعبیر معنای فعل کودک فارسی زبان، سرنخ های نحوی نقشی اساسی ایفا می کند؟ آیا کودک در تعبیر معنای فعل از قالب نحوی جمله کمک می گیرد؟روش بررسی: این پژوهش به صورت موردی و طولی روی یک کودک فارسی زبان بین سنین 21 تا 45 ماهگی انجام و اطلاعات به طور طبیعی و در بافت مکالمات روزمره جمع آوری شد. پس از گردآوری داده ها که در طول بیست و چهار ماه انجام گرفت، افعال تولید شده براساس طبقه بندی معنایی افعال در چارچوب دیدگاه لی و نایگلس (2005) در چهار طبقه معنایی افعال حرکتی، افعال درونی ارتباطی، افعال فرایندهای بدنی و افعال خلقت اجرایی دسته بندی شد. چارچوب نظری پژوهش راه اندازی نحوی نایگلس (1990 و 2005) بود که دیدگاهی تعاملی (معنایی-نحوی) محسوب می شد. همچنین روش تحلیل داده های پژوهش نیز از نوع توصیفی تحلیلی بود.یافته ها :یافته های حاصل از پژوهش حضور راه اندازی نحوی را در روند رشد فعل آموزی کودک فارسی زبان تایید می کند؛ به این ترتیب که کودک فارسی زبان در دوره سنی 21 تا 45 ماهگی از سرنخ های نحوی در تعبیر معنای فعل استفاده می کند و قالب نحوی جمله به کودک کمک می کند که معنای فعل را تعبیر کند. از دیگر دستاوردهای این پژوهش، نشان دادن سلسله مراتب ظهور طبقه معنایی افعال در روند زبان آموزی بود؛ به این صورت که شواهد حاصل از پژوهش نشان داد که در روند فعل آموزی کودک فارسی زبان، ابتدا طبقه فعل های حرکتی ظاهر می شود و از بیشترین بسامد رخداد در روند فراگیری فعل برخوردار است. پس ازآن فعل های فرایندهای بدنی و سپس فعل های خلقت اجرایی و افعال درونی ارتباطی با بسامد کمتر در این بازه سنی تولید می شود. بسامد کم افعال درونی ارتباطی و نیز درک نکردن معنای ضمنی برخی افعال توسط کودک، به ویژه در دوره های ابتدایی این بازه سنی فعل آموزی، نشان می دهد که در آغاز بیشتر پدیده های ملموس و غیرانتزاعی در ذهن کودک وجود دارد. به عبارت دیگر کودک پدیده های ملموس و غیرانتزاعی را سریع تر یاد می گیرد و به تدریج با یادگیری واژه های ملموس و عینی، ذهن نقشی کودک خودبه خود به دنبال ویژ گی های مشترک بین واژه های ملموس و انتزاعی می گردد و آنها را درمی یابد. یکی از مسائل قابل توجه در یافته های پژوهش حاضر این بود که هرچه تعامل کودک با محیط اجتماعی بیشتر می شود و رشد شناختی کودک افزایش می یابد، تولید فعل به ویژه فعل های خلقت-اجرایی در کودک افزایش می یابد.نتیجه گیری :شواهد به دست آمده از پژوهش نشان داد که بسامد روند رشد فعل به لحاظ معنایی در کودک فارسی زبان مانند کودکان دیگر زبان هاست و قالب نحوی جمله در تعبیر معنای فعل به او کمک می کند. به نظر می رسد از این ویژگی می توان در تشخیص، ارزیابی و توانبخشی اختلالات گفتار و زبان در روند فراگیری فعل بهره گرفت.

قبل از پاسخ گویی به نقد مقاله، مقدمتا «لازم است به چند نکته اساسی اشاره شود. این نویسندگان از نقد ارایه شده به مقاله خود به دلایل گوناگون استقبال می کنند. اول از همه این که، امیدواریم این سرآغازی برای نقدهای سازنده در علوم اجتماعی باشد. در صورتی که نقدها با انگیزه پیشرفت علمی انجام شود، عملا می توانند، به عنوان نوعی کنترل کیفیت در تولید علم، نقشی سازنده ایفا نمایند. ضمنا امیدواریم نقد علمی به همراه خود فرهنگ لازم برای رشد اجتماع علمی را برای علوم اجتماعی در ایران به تدریج به ارمغان آورد.دوم این که منتقد محترم، گر چه سعی نموده به روش علمی و موشکافانه انتقادات خود را بیان نماید، اما به دفعات از آستانه شکیبایی علمی خود به سرعت عبور کرده و مکرر صحبت از «عدم اعتبار نتایج تحقیق نموده است».! بهتر بود این منتقد مکرر پرش در نتیجه گیری زودرس انجام نمی داد!

آزمون غیرمخرب فراصوتی روشی است توانمند که علاوه بر شناسایی عیوب سطحی و درونی قطعات، قادر است خواص مکانیکی و ساختاری مواد را نیز اندازه گیری کند. یکی از خواص مهم ماده، سرعت صوت (یا فراصوت) در آن ماده است. سرعت صوت نقشی اساسی در بازرسی های غیرمخرب فراصوتی ایفا می کند، به طوری که وجود خطا در اندازه گیری سرعت، موجب ایجاد خطا در اندازه گیری ضخامت می شود. هر چند در دماهای معمولی تغییرات سرعت صوت با دما ناچیز است، ولی در دماهای بالا باید حتما تاثیر دمای قطعه بر سرعت صوت لحاظ شود. در این مقاله، یک روش تجربی ساده و کم هزینه برای اندازه گیری سرعت امواج فراصوتی طولی و عرضی در یک نمونه استوانه ای از جنس فولاد St37 در دمای بالا، ارائه شده است. به منظور محافظت از تراگذار فراصوتی و دور نگه داشتن آن از سطح داغ نمونه از یک موج بر خاص، که برای همین منظور طراحی و ساخته شده است، استفاده می شود. با استفاده از روش فراصوتی عبوری و با بکارگیری این موج بر، تغییرات سرعت امواج فراصوتی در محدوده دمایی  40-160oCاندازه گیری شده است. نتایج بدست آمده از آزمایش ها با داده های تئوری مقایسه و عدم قطعیت مقادیر اندازه گیری شده محاسبه شده است. عدم قطعیت سرعت امواج فراصوتی طولی و عرضی، با احتمال %95، به ترتیب ±0.01m/s و ±0.003m/s بدست آمده است. نتایج آزمایش ها تطابق بسیار خوبی با داده های تئوری دارد.

هدف: پژوهش حاضر تعیین روند تغییر سلامت عمومی در زوجین است.روش: پژوهش از نوع توصیفی – مقایسه است که برای انجام آن 230 زوج از دانشجویان دانشگاه های تهران با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. از این تعداد 213 زوج در سال اول مطالعه، 116 زوج در سال دوم، 46 زوج در سال سوم، 95 زوج در سال چهارم، 56 زوج در سال پنجم و در نهایت 27 زوج که حدود 4 سال از عقد آنان گذشته بود به پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ، 1979 پاسخ دادند. داده ها با آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر، رگرسیون و t وابسته تحلیل شد.یافته ها: نشان داد به جز زیر مقیاس نشانه های بدنی، تفاوت میانگین زیر مقیاس ها و نمره کل پرسشنامه سلامت عمومی در بین سال های مختلف مطالعه، تفاوت معناداری ندارد. معتبرترین پیش بینی کننده نمره کل سلامت عمومی در سال پنجم مطالعه و ازدواج کردن زوجین است. وضعیت سلامت عمومی در بین زوج های دانشجوی مختلف در هر سال مطالعه تفاوت داشت و وضعیت سلامت عمومی زنان در مقایسه با شوهران خود نامطلوب تر بود.نتیجه گیری: در تبیین نتایج حاضر می توان به تغییر در روابط و مسوولیت های زوجین، و تنش حاصل از چگونگی کسب مهارت های ارتباطی و نحوه حل تعارض ها در سال های نخستین ازدواج اشاره نمود. همچنین در زنان این تنش می تواند با پذیرش نقش های خانوادگی یا کاری در اوایل ازدواج افزایش یافته و تاثیر نامطلوبی بر سلامت روانی آنها داشته باشد.

1مقدمه: اختلالات شناختی سالمندان با ایجاد اخـتلال درسیستم عصبی، زندگی فردی و اجتمـاعی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد و شناسایی سالمندانی که بیشتر در معرض خطر بروز این اختلالات هستند حائز اهمیت است. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تعیین کننده های دموگرافیک وضعیت شناختی سالمندان مراجعه کننده به مرکز کوهورت سالمندی در نیشابور انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی بر اساس داده های فاز اول ثبت نام مطالعه کوهورت طولی سالمندی نیشابور بر روی 3451 نفر از افراد 60 سال به بالا (5/52% زن و 5/47% مرد) از سال 1395 آغاز و تا پایان سال 1397 انجام شد. انتخاب نمونه آماری ابتدا به روش طبقه بندی و سپس به روش تصادفی صورت گرفت.  جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های جمعیت شناختی، پرسشنامه کوتاه وضعیت شناختی (MMSE) ، ارزیابی شناختی مونترال (MOCA)  صورت گرفت و داده ها با استفاده از آزمون  tمستقل، تحلیل واریانس (ANOVA)و رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی در نرم افزار spss16 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: با ابزار MMSE فقط یک پنجم سالمندان (3/20%) و با ابزار MOCA تقریبا نیمی از شرکت کنندگان(3/49%) اختلال شناختی نداشتند. با افزایش سن اختلال شناختی شدیدتر می شد) 05/0>(p شدت اختلال شناختی در زنان) 05/0>(p، زندگی به تنهایی) 05/0>(p ، شغل خانه داری ) 05/0>(p و افراد بی سواد بیشتر بود) 05/0>(p. نتیجه گیری: غربالگری اختلالات شناختی در سالمندان و مداخلات زودرس از جمله برگزاری کلاس های آموزشی خصوصاً برای زنان با سطح سواد پایین که همسرانشان فوت شده اند، می تواند به پیشگیری از پیشرفت اختلال و بهبود کیفیت زندگی در آنان منجر گردد.

سابقه و هدف: اسپرین های جانبی مچ پا یکی از رایج ترین آسیب ها در ورزشکاران است. اطلاعات اندکی در زمینه ریسک فاکتورهای این آسیب وجود دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین ریسک فاکتورهای درونی اسپرین جانبی مچ پا در ورزشکاران است. روش مطالعه: مطالعه حاضر از نوع مطالعات طولی است. آزمودنی های این تحقیق، 152 پسر ورزشکار از ورزشکاران باشگاهی استان همدان بودند. آزمودنی ها فرم ثبت مشخصات فردی، اطلاعات پزشکی را ابتدای فصل تکمیل نمودند. سپس متغیرهای قد، وزن، شاخص توده بدنی، قدرت عضلات ابداکتور و اکستنسور ران و قدرت اینورتورها و اورتورهای مچ پا اندازه گیری شد. ورزشکاران برای مدت 20 ماه به بازی و تمرین پرداختند و به صورت هفتگی برای ثبت گزارش آسیب مورد بررسی قرار گرفتند. به دلیل اینکه متغیر وابسته بصورت گروه بندی (بروز یا عدم بروز اسپرین) است، برای تحلیل داده ها از رگرسیون لجستیک استفاده شد ( 0/. (P ≤ 5 یافته ها: در مجموع کل جلسات تمرینی و مسابقه 34 آسیب اسپرین جدید مچ پا ثبت شد که این مقدار معادل 804 / 0 آسیب به ازاء هر 1000 ساعت بازی و تمرین بود. نتایج رگرسیون لجستیک نشان داد که سن( 04 / OR=1/040 P =0 )، قد ( 03 / OR=1/024 P =0 )، وزن( 05 / OR=1/008 P =0 )، شاخص توده بدنی( 04 / OR=1/077 P =0 )، قدرت عضلات اینورتور ( 00 / P =1/091 OR =0 )، قدرت عضلات اورتور ( 03 / P =1/105 OR =0 ) و سابقه آسیب قبلی P =51/016 OR =0/00) ) با بروز آسیب اسپرین مچ پا ارتباط معناداری دارند. طبق نتایج انالیز رگرسیون و منحنی ROC سابقه آسیب قبلی به عنوان شاخص اصلی پیش بینی کننده اسپرین مچ پا معرفی شد. نتیجه گیری: بنظر می رسد که ریسک فاکتورهای آسیب قبلی، سن، قد، وزن و BMI می توانند اسپرین جانبی مچ پا را پیش بینی کنند. این نتایج می تواند به مربیان و بازیکنان برای پیشگیری از این آسیب در آینده کمک کند.