پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر نوبت کاری بر رضامندی زناشویی پرستاران زن و متغیرهای پیش بینی کننده رضایت زناشویی آنان اجرا گردید. روش پژوهش از نوع علی- مقایسه ای است که نمونه آماری آن به طور مساوی از بین پرستاران شاغل در نوبت شب و پرستاران روزکار از 6 بیمارستان، شامل 2 بیمارستان دانشگاهی، 2 بیمارستان خصوصی و 2 بیمارستان نظامی، به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند و رضامندی زناشویی 10 نفر از پرستاران شاغل در نوبت شب و 10 نفر از پرستاران شاغل در نوبت روز هر یک از بیمارستان ها شامل 120 پرستار زن با پرسشنامه 115 ماده ای «انریچ» مورد اندازه گیری قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با روش های آماری t برای گروه های مستقل و تحلیل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در دو مولفه «روابط جنسی» و «نظارت مالی» در سطح معناداری 0.02 زنان پرستار شب کار به طور میانگین پایین تر هستند. نتایج نشان دهنده این است که افراد در گذار زمان با این پدیده منطبق شده اند و اکنون نوبت کاری تاثیرات خود را در مواردی که نیاز بیشتری به نزدیکی فیزیکی همسران است، می گذارد. تحلیل مسیر نشان داد که نوبت کاری دارای اثر مستقیم با ضریب 0.09 و اثر غیرمستقیم از طریق «ارتباط» و تاثیر آن بر «رابطه جنسی» و «نظارت مالی» برابر با 0.08 است که در نتیجه اثرات مستقیم و غیرمستقیم نوبت کاری بر رضایت زناشویی 0.17 است. این نتایج لزوم بررسی آموزش نوبت کاران در زمینه روش های مدیریت زمان بر کاهش تاثیرات منفی نوبت کاری را نشان می دهد.

مقدمه: نوبت کاری و به خصوص نوبت کاری شبانه باعث اختلال در ریتم طبیعی بدن بالاخص ریتم خواب و بیداری فرد می شود. پرستاران به عنوان کارکنان مراقبت های بهداشتی (HCW)  برای فراهم نمودن نیازهای بیماران مجبور به انجام کار در تمام ساعات شبانه روز هستند. نوبت کاری علاوه بر تاثیر در زندگی خصوصی باعث کاهش هوشیاری و بهره وری در شغل نیز می شود که می تواند زندگی سایر انسانها که به عنوان بیمار تحت خدمت اینگونه پرستاران هستند را به خطر اندازد.روش بررسی: این مطالعه به روش مقطعی انجام شد، پرستاران شاغل در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد به دو گروه شاهد (ثابت صبح) و مورد (نوبت کار) تقسیم شدند. این دو گروه از لحاظ سن و سابقه کاری با هم همسان شدند. هر دو گروه از بخشهای مختلف بیمارستان انتخاب شدند. دو پرسشنامه تهیه شد، یکی پرسشنامه اطلاعات عمومی و دیگری پرسشنامه استاندارد (ESS) Epworth برای خواب آلودگی. پرسشنامه ها توسط خود پرستاران و با نظارت مجری طرح تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ver. 17)و  بر اساس آزمونهای کای دو و مجذور تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 55 نمونه در هر گروه انتخاب و بررسی شدند. میانگین نمره ESS در افراد گروه مورد و شاهد به ترتیب 8.07 و 6.80 و اختلاف بین این دو معنادار بود. در گروه مورد 29.1% و در گروه شاهد 14.5% خواب آلودگی مشاهده شد که اختلاف بین آنها از نظر آماری معنا دار نبود.بحث و نتیجه گیری: در مجموع در پرستاران مطالعه شده فراوانی خواب آلودگی قابل توجه نبود و با وجود بالاتر بودن این فراوانی در گروه شاهد، اختلاف مشاهده شده از نظر آماری معنادار نبود.

مقدمه: بهداشت و سلامت روانی یکی از نیازهای اجتماعی است و اختلالاتی نظیر افسردگی و اضطراب به عنوان بیماری های شایع قرن مطرح هستند. پرستاران از جمله گروه های شاغل هستند که به دلیل شب کاری نسبت به سایر حرفه ها بیشتر در معرض تنش های روانی قرار دارند.هدف: بررسی رابطه نوبت کاری شب با میزان افسردگی و اضطراب پرستاران شاغل در بیمارستان های چالوس در سال 1393 بوده است.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- همبستگی بوده است. جامعه پژوهش را کلیه پرستاران نوبت کاری شب بیمارستان های چالوس تشکیل داده اند که بر حسب جدول کرجسی و مورگان، 140 نفر از آنان به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده ند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های «افسردگی بک-2» و «اضطراب بک» استفاده شد. بررسی روایی و پایایی این پرسشنامه ها روی جمعیت ایرانی انجام شده بود ولی در پژوهش حاضر، از آزمون الفای کرونباخ استفاده شد که ضریب پایایی برای پرسشنامه افسردگی بک- 2 برابر با 0.93 و برای پرسشنامه اضطراب بک برابر با 0.92 بود. داده ها با آزمون های همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس دو راهه و تی دو گروه مستقل و با استفاده از نرم افزار آماری اس. پی. اس. اس تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نوبت کاری شب با میزان افسردگی و اضطراب پرستاران نوبت کاری شب رابطه داشته است (p£0.05). جنسیت و سطح تحصیلات بر افسردگی و اضطراب پرستاران نوبت کاری شب ارتباط نداشتند (p>0.05) و بین میزان افسردگی و اضطراب پرستاران نوبت کاری شب بر حسب وضعیت تاهل آنها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p>0.05).نتیجه گیری: مدیران پرستاری می توانند با برنامه ریزی صحیح و تنظیم نوبت های کاری در محیط بیمارستان ها از حجم شب کاری پرستاران بکاهند و بدین ترتیب بهداشت روان آنها را تامین نمایند.

مقدمه: پرستاران بیمارستان نقش اساسی در تداوم مراقبت و ارتقای سلامت دارند و بهره وری سازمان را تحت تاثیر قرار می دهند. آگاهی از دیدگاه پرستاران در مورد ارتباط نوبت کاری با بهره وری منابع انسانی زمینه افزایش بهره وری آنان را فراهم و مدیران را در دستیابی به رسالت اصلی خود یعنی بهره وری بیشتر یاری خواهد نمود.هدف: تعیین ارتباط نوبت های کاری پرستاران با بهره وری منابع انسانی در بیمارستان های دولتی شمال غرب استان گیلان.روش کار: این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی است جامعه پژوهش پرستاران با مدرک تحصیلی کارشناسی پرستاری و بالاتر بوده که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به تعداد 184 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای است که بررسی، روایی آن از طریق روایی محتوا با اخذ نظر اساتید رشته های علوم مدیریت و پرستاری و بررسی پایایی آن از طریق آزمون بازآزمون انجام گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های توصیفی و تحلیلی (تحلیل واریانس یک طرفه و t استیودنت) در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نتایج نشان داد که پنج مولفه فرهنگ سازمانی، شرایط محیطی، عوامل انگیزشی، توانمندسازی و شیوه رهبری به طور معناداری تحت تاثیر نوبت کاری قرار دارند. که از بین این عوامل فرهنگ سازمانی بیشترین تاثیر بر روی بهره وری پرستاران در نوبت کاری داشته است. در تمامی عوامل (p-value<0.05) در نظر گرفته شده است.نتیجه گیری: بهره وری نیروی انسانی در نوبت صبح از سایر نوبت ها بالاتر است و نوبت در گردش، عصر کاری و نوبت شب در مراتب بعدی قرار دارند.