علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی
سال:1389 | دوره:20 | شماره:1 (پی در پی 59) |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: تحقیقات آزمایشگاهی اخیر در مورد سرطان های کولورکتال نشان می دهد که عصاره گل همیشه بهار دارای خاصیت ضدسرطانی بر کشت سلول های مشتق شده از کارسینوم کولورکتال می باشد. میزان خاصیت مهاری این عصاره در حدود 70 الی 100 درصد بوده است. هدف از این مطالعه ارزیابی آپوپتوزیس سلول های دیسپلاستیک کولون متعاقب درمان با عصاره گل همیشه بهار می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 56 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن 12 هفته و وزن 200-300 گرم انتخاب و به دو گروه مساوی تیمار و شاهد تقسیم گردیدند. برای القا سرطان کولورکتال از ماده کارسینوژن 1و2-دی متیل هیدرازین به مقدار 40 میلی گرم/کیلوگرم به روش تزریق زیرجلدی (2 تزریق در هر هفته، به مدت 2 هفته) استفاده گردید. گروه تیمار علاوه بر دریافت ماده کارسینوژن، عصاره گل همیشه بهار را به میزان 200 میلی گرم/ کیلو گرم به مدت 10 هفته به روش خوراکی روزانه دریافت نمودند. پس از گذشت 10 هفته، از بافت کولون دیستال هر دو گروه جهت تهیه مقاطع 3-4 میکرونی و انجام رنگ آمیزی تانل نمونه برداری به عمل آمد.یافته ها: مطالعات ایمنوهیستوشیمی نشان داد که پدیداری سلول های آپوپتوتیک در گروه تیمار نسبت گروه شاهد بیشتر بوده و اختلاف میانگین هر دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (p<0.01).نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که عصاره گل همیشه بهار توانایی القا آپوپتوزیس سلول های دیسپلاستیک را در کارسینوم کولورکتال تجربی موش صحرایی را دارا می باشد.

سابقه و هدف: تاثیر بعضی از اعضا خانواده اکسیم ها بر کاهش تولید اسپرم و تخمک گزارش گردیده است. به دلیل مشابهت ساختاری تولوالدواکسیم با سایر اکسیم ها، تاثیر این ماده بر سیستم تولید مثل موش کوچک نژاد Balb/C نابالغ بررسی شد تا در صورت کاهش تولی اسپرم، مقدمه ای برای تحقیقات آینده در مورد تولید داروی ضدباروری مردانه باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 30 سر موش Balb/C نابالغ نر پس از تعیین وزن به سه گروه شاهد، شم و تجربی تقسیم شدند. میران LD50 در حد 350 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تعیین شد. دوز زیر کشنده از ترکیب به میزان 175 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت دورن صفاقی به موش های نابالغ (30 روزه) گروه تجربی به مدت 5 هفته و هفته ای سه بار تزریق شد.یافته ها: کاهش معنی داری در پارامترهای مختلف، بین گروه های تجربی در مقایسه با گروه شاهد وجود داشت (p<0.05). این نتایج شامل کاهش در وزن بدن، کاهش تعداد اسپرماتوگونی های نوع A و B، کاهش در تعداد اسپرماتوسیت ها و کاهش در تعداد اسپرم ها بود. در بعضی از نمونه ها، تعدادی از سلول های اسپرماتوینیک بصورت کیست درآمده و تعدادی از سلولهای نارس نیز درون لوله ها رها شده بود.نتیجه گیری: از این مطالعه نتیجه گیری می شود که تولوالدوکسیم بدون تاثیر بر میزان هورمون تستوسترون، شاخص های مختلف باروری را در موش های نژاد سوری کاهش می دهد.

سابقه و هدف: اکالیپتوس (Eucalyptus globulus L.) به دلیل فعالیت های بیولوژیکی مانند آنتی اکسیدانی، ضدباکتریایی و ضدویروسی در طب سنتی کاربرد دارد. در این مطالعه اثر هیپوگلیسمیک عصاره الکلی برگ گیاه اکالیپتوس در موش های صحرایی نر بالغ سالم و دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین بررسی شد.روش بررسی: در پژوهش تجربی حاضر، به منظور تعیین سطح گلوکز و انسولین سرم، عصاره الکلی برگ گیاه اکالیپتوس با مقادیر 0.05، 0.1، 0.2 و 0.4 گرم برکیلوگرم وزن بدن به مدت 21 روز بصورت خوراکی به موش های صحرایی نر سالم و دیابتی شده توسط داروی استرپتوزوتوسین تیمار گردید. مقایسه ای بین اثر عصاره الکلی برگ گیاه اکالیپتوس و داروی متداول ضددیابتی، گلی بن کلامید (با دوز 600 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن) انجام شد.یافته ها: تیمار خوراکی عصاره الکلی برگ گیاه اکالیپتوس فقط در موش های دیابتی شده باعث کاهش معنی داری بر میزان گلوکز و افزایش انسولین سرم شد و در موش های سالم چنین تاثیری نداشت. عصاره همانند داروی گلی بن کلامید موجب کاهش معنی داری بر میزان گلوکز و افزایش معنی داری بر میزان انسولین سرم شد.نتیجه گیری: این گیاه با داشتن اثرات هیپوگلیسمیک و به دلیل عوارض جانبی کمتر در مقایسه با داروهای سنتتیک در درمان دیابت توصیه می گردد، هر چند مکانیسم عمل آن نامشخص است و احتیاج به تحقیقات بیوشیمیایی و فارماکولوژیکی بیشتری دارد.

سابقه و هدف: به دلیل اهمیت میدانهای مغناطیسی در ایجاد تغییراتی در رفتار سلولی و نیز پی بردن به مکانیزم اثر میدان های مغناطیسی (Extremely low frequency) ELF و ترکیب آن با میدان های مغناطیسی مستقیم روی سلول لازم است مطالعه وسیع تری صورت پذیرد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر میدانهای مغناطیسی ترکیبی مستقیم DC و ELF پالسی بر روی رشد باکتری E.Coli-DH5-a بود.روش بررسی: در مطالعه تجربی حاضر، در هر سری آزمایش ده عدد کووت حاوی محیط کشت تلقیح داده شده با باکتری E.Coli در دو گروه تجربی و شاهد بررسی شدند. گروه تجربی در انکوباتور در دمای 37±0.1 درجه سانتی گراد در داخل میدان مغناطیسی یکنواخت قرار گرفت. شکل موج میدان متغیر در تمام موارد، پالسی با پهنای پالس 6 میلی ثانیه و محدوده اعمال فرکانس ها 10 الی 45 هرتز به فواصل 5 هرتز و محدوده شدت میدان پالسی موثر 2 الی 4 میلی تسلا به فواصل 1 میلی تسلا و میدان مغناطیسی ثابت در تمام آزمایش ها 1 میلی تسلا و مدت زمان اعمال میدان 6 ساعت بلا فاصله پس از شروع کشت بود. گروه شاهد در شرایط مشابه در محفظه آهنی و خارج میدان قرار داده شد. بررسی رشد باکتری، به روش کدورت سنجی محیط کشت ها به وسیله اسپکتروفتومتر در فواصل زمانی مشخص بود. اندازه گیری زمان تاخیر و نیز سرعت رشد در فاز لگاریتمی به عنوان شاخص های ارزیابی انتخاب گردید.یافته ها: میدان های مغناطیسی ترکیبی DC و ELF پالسی بجز فرکانس های 15، 25 و 40 هرتز، سرعت رشد را افزایش دادند. زمان تاخیر بجز در فرکانس های 15، 30 و 45 هرتز تغییر کرد. در فرکانس های 20 و 35 هرتز میدان باعث افزایش زمان تاخیر شد و در فرکانسهای 10، 25 و 40 هرتز زمان تاخیر کاهش می یابد و بنابراین در این محدوده از فرکانس اثر میدان بر روی زمان تاخیر در فواصل 15 هرتز تکرار شد.نتیجه گیری: این تحقیق، وجود دریچه هایی از فرکانس را برای تشدید اثر میدان مغناطیسی بر روی سلول تایید کرد.

سابقه و هدف: اگرچه شواهدی وجود دارد که دیابت حساسیت به تشنج را افزایش می دهد، مکانیسم دقیق این پدیده مشخص نشده است. از سوی دیگر بسیاری از مطالعات حاکی از دخالت کانال های پتاسیمی حساس بهATP (KATP)  در تنظیم آستانه تشنج می باشند. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی اثر دیابت بر آستانه تشنج کلونیک القا شده با پنتیلن تترازول در موش های سوری و بررسی نقش احتمالی کانال های KATP در این اثر انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، موش های سوری به وسیله تزریق داروی استرپتوزوسین دیابتیک گردیدند و آستانه تشنج القا شده با پنتیلن تترازول در آنها در زمان های 3 روز، 1، 2، 4، 6 و 8 هفته بعد از القا دیابت در مقایسه با گروه شاهد غیردیابتیک ارزیابی شد. هر گروه شامل 10 حیوان بود.یافته ها: در مقایسه با گروه شاهد، آستانه تشنج بطور وابسته به زمان در حیوانات دیابتیک تغییر نمود، بطوری که در هفته دوم بعد از القا دیابت به حداکثر خود رسید و بعد از آن تا هفته 8 بطور معنی داری کاهش یافت. دوز غیرموثر گلی بن کلامید (بلوک کننده KATP،1mg/kg ، i.p.)، اما نه 4-آمینوپیرپدین (بلوک کننده کانال پتاسیمی وابسته به ولتاژ،1mg/kg ، i.p.)، باعث کاهش معنی دار آستانه تشنج موش های دیابتیک 2 هفته ای شد که این اثر با تجویز هم زمان کروماکالیم (10 mg/kg، i.p.)، مهار شد. به علاوه، دوز غیرموثر کروماکالیم (10 mg/kg، i.p.) باعث افزایش معنی دار آستانه تشنج در حیوانات دیابتیک 8 هفته ای شد که این اثر با تجویز هم زمان گلی بن کلامید (1 mg/kg، i.p.)، ولی نه 4-آمینوپیرپدین (1 mg/kg، i.p.)، مهار شد.نتیجه گیری: آستانه تشنج در دیابت بطور وابسته به زمان تغییر می کند، به گونه ای که در اوایل دیابت افزایش و متعاقب آن کاهش می یابد. این تغییرات ممکن است در اثر تغییرات فعالیت کانال های پتاسیمی KATP در طول دیابت باشد.

سابقه و هدف: بررسی موتاسیون JAK2V617F در تشخیص و طبقه بندی نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو کاربرد گسترده ای یافته است. در این مطالعه، فراوانی موتاسیون V617F JAK2 در بیماران ایرانی مبتلا به پلی سیتمی ورا، ترومبوسیتمی اساسی و میلوفیبروز اولیه بررسی شد.روش بررسی: در این مطالعه بنیادی، نمونه خون محیطی 174 بیمار مبتلا به پلی سیتمی ورا (57 بیمار)، ترمومبوسیتمی اساسی (84 بیمار) و میلوفیبروز اولیه (33 بیمار) از نظر موتاسیون JAK2V617F بررسی شد. DNA نمونه ها با روش پروتئیناز k از بافی کوت بدست آمده از خون محیطی استخراج گردید. پس از انجام کنترل کیفی، برای ارزیابی وضعیت موتاسیون JAK2 از واکنش زنجیره پلیمراز با پرایمرهای اختصاصی الل استفاده شد. محصولات PCR، پس از الکتروفورز روی ژل پلی اکریل امید و انجام رنگ آمیزی نقره ارزیابی شدند.یافته ها: موتاسیون JAK2V617F در 63.8 درصد (111 نفر) نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو مشاهده گردید. 82 درصد (47 نفر) مبتلایان به پلی سایتمی ورا، 57 درصد (48 نفر) موارد ترومبوسیتمی اساسی و 48 درصد (16 نفر) مبتلایان به میلوفیبروز اولیه این موتاسیون را داشتند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بررسی موتاسیون JAK2V617f با استفاده از روش اختصاصی الل در بیماران ایرانی مبتلا به نئوپلاسمهای میلوپرولیفراتیو سرعت و دقت تشخیص نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو و متعاقب آن عاقبت بیماران مبتلا را ارتقا می دهد.

سابقه و هدف: انفارکتوس حاد میوکارد یکی از علل مهم مرگ و میر است و عوامل مختلفی در میزان مرگ ناشی از آن موثرند. در این مطالعه، تاثیر میزان قند خون بدو بستری در مرگ و میر داخل بیمارستانی بیماران غیردیابتی مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد بررسی شد.روش بررسی: این مطالعه به صورت آینده نگر مداخله ای انجام شد و نمونه خون وریدی 210 بیمار غیردیابتی مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد بعد از بستری از لحاظ میزان قند خون، بررسی گردید. این 210 بیمار از لحاظ میزان قند خونشان به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل گروه مواجهه، با قند خون ≥ 140 میلی گرم در دسی لیتر و گروه دوم شامل گروه غیرمواجهه، با قند خون کمتر از 140 میلی گرم در دسی لیتر در بدو بستری بودند. داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون های کای دو و رگرسیون لجستیک تحلیل شد.یافته ها: میانگین قند خون بدو بستری بیماران مبتلا به انفاکتوس حاد میوکارد، 151±63 میلی گرم در دسی لیتر بود. از 210 بیمار مبتلا انفارکتوس میوکارد، 125 نفر (59.5 درصد) هایپرگلیسمی (قند خون £ 140 میلی گرم در دسی لیتر ) و 85 نفر (40.5 درصد) قند خون کمتر از 140 میلی گرم در دسی لیتر داشتند. از کل بیماران، 38 نفر (18.1 درصد) طی دوره بستری در بیمارستان فوت نمودند که 30 نفر (24 درصد) هایپرگلیسمی و 8 نفر قند خون < 140 میلی گرم در دسی لیتر داشتند (خطر نسبی=2.5؛p<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که میزان قند خون بدو بستری در پیش آگهی بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد تاثیر دارد، در نتیجه با کاهش و کنترل سریع قند خون بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد دارای قند خون بالا با استفاده از داروهای کاهنده قند خون می توان میزان مرگ و میر این بیماران را کاهش داد.

سابقه و هدف: سرطان روده بزرگ سومین سرطان شایع دنیا و دومین علت مرگ در بین سرطان ها است. بروز این سرطان در دهه های اخیر روند رو به رشدی در جامعه ما داشته است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی و مقایسه میزان بقا 4 ساله در بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ ارثی و غیرارثی بود.روش بررسی: در مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر، 121 نفر شامل 61 بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ غیرارثی و 60 بیمار مبتلا به نوع ارثی آن (HNPCC) که طی سال های 1387-1383 به مرکز تحقیقات گوارش و کبد بیمارستان طالقانی تهران مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. تحلیل آماری داده ها با استفاده از روش کاپلان مایر برآورد شد و با آزمون Log rank مقایسه شد. آنالیز چندمتغیری به منظور تعیین مهم ترین عوامل موثر بر پیش آگهی بیماران با استفاده از آنالیز مدل کاکس صورت گرفت.یافته ها: بقا 4 ساله بین دو گروه غیر ارثی و ارثی دارای اختلاف معنی داری بود، به این ترتیب که میزان بقا در افرد مبتلا به نوع ارثی 82.5 درصد بود و در گروه اسپورادیک 56.4 درصد  (p=0.044)محاسبه شد. سن تشخیص در بیماران مبتلا به سرطان غیرارثی بیشتر از نوع ارثی بود. نسبت خطر برای اسپورادیک ها در مقایسه با HNPCC برای محل تومور 2.93 (%95CI=1.06-8.11) محاسبه شد (p=0.038).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه، نتایج حاصل از مطالعات قبلی را تایید می کند. این مطالعه نشان داد که میزان بقا در افراد مبتلا به سرطان ارثی روده بزرگ بیشتر از مبتلایان به نوع اسپورادیک است.

سابقه و هدف: نیاز به عزت نفس یکی از نیازهای روانی طبیعی انسان است که به دنبال پیروی از قواعد و هنجارهای اجتماعی، پیشرفت، موفقیت، فعالیت های سالم و برخورداری از سبک زندگی سالم به دست می آید. هدف از مطالعه حاضر، تعیین ارتباط سبک زندگی با عزت نفس دختران نوجوان دبیرستانی بود.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- همبستگی است که در آن 400 نفر از دختران نوجوان دبیرستان های دولتی روزانه شهر تهران به صورت چندمرحله ای مبتنی بر هدف انتخاب و بررسی شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه ای مشتمل بر سه بخش دموگرافیک، سبک زندگی درابعاد (تغذیه، ورزش، خواب واستراحت، مصرف دخانیات و روش های مقابله با استرس) و عزت نفس کوپراسمیت بود.یافته ها: عزت نفس با مصرف لبنیات (p=0.0001)، میوه و سبزیجات (p=0.008)، الگوی خواب و استراحت (p=0.009)، مصرف سیگار (p=0.009) و روش مقابله با استرس (p=0.0001) ارتباط معنی داری داشت. درحالی که عزت نفس با مصرف گروه گوشت (p=0.058)، نان و غلات (p=0.06)، تنقلات (p=0.13)، ورزش (p=0.12) و مصرف قلیان (p=0.56) ارتباط معنی داری نداشت.نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که سبک زندگی شامل رژیم غذایی نامناسب، خواب و استراحت ناکافی، مصرف سیگار و روش های نامناسب مقابله با استرس، با عزت نفس ارتباط دارد.

سابقه و هدف: اثربخشی و موفقیت یک سازمان  به عملکرد کارکنان و میزان رضایت آنها بستگی دارد. در این مطالعه رابطه موجود میان عوامل بهداشتی و انگیزشی بر میزان رضایت کارکنان بیمارستان های آموزشی یاسوج بر اساس نظریه انگیزشی هرزبرگ بررسی شد.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی است که در آن 100 نفر از کارکنان بیمارستان های آموزشی شهر یاسوج به روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه ای استاندارد بود و برای تعیین میزان اهمیت هر یک از عوامل بهداشتی و انگیزشی موثر بر عملکرد کارکنان از مقیاس پنج درجه ای لیکرت استفاده شد.یافته ها: از میان عوامل بهداشتی، «وجود شرایط مناسب در محیط کار» و «امنیت شغلی در سازمان» و از میان عوامل انگیزشی، «احساس مسوولیت در کار» و «احساس موفقیت در کار» مهم ترین عوامل موثر بر عملکرد کارکنان بودند. عوامل انگیزشی اهمیت بیشتری در ارتقای عملکرد کارکنان داشتند. اکثر کارکنان «مسایل رفاهی»، «بی عدالتی»، «عدم شایستگی و صلاحیت مدیران»، «عدم رضایت از توجه و قدردانی مدیران»، را مهمترین عوامل بازدارنده در بهبود عملکرد خود می دانستند. بین سن و وضعیت حقوقی با هر یک عوامل بهداشتی موثر بر عملکرد کارکنان رابطه معنی داری وجود داشت. بین جنس، وضعیت تاهل، سابقه کار، وضعیت استخدامی و وضعیت تحصیلی با هر یک عوامل بهداشتی و انگیزشی موثر بر عملکرد کارکنان رابطه معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که توجه و برنامه ریزی جهت تامین 6 عامل «وجود شرایط مناسب در محیط کار»، «امنیت شغلی در سازمان»، «خط مشی و مقررات اداری»، «حقوق و دستمزد کافی»، «احساس مسوولیت در کار»، احساس موفقیت در کار، و «مورد علاقه بودن کار» می تواند در بهبود عملکرد کارکنان مثمرثمر باشد.

سابقه و هدف: آموزش به بیمار باید به عنوان یکی از حقوق بیمار نگریسته شود تا رفتار مطلوب بهداشتی با سه هدف عمده حفظ و ارتقا سلامتی و پیشگیری از بیماری، اعاده سلامتی و کمک به تطابق و سازگاری فرد حاصل گردد. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت آموزش به بیمار در دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل و بررسی عوامل تاثیرگذار در آن صورت گرفت.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - مقطعی است که در آن 352 پرستار و 241 دانشجوی پرستاری بررسی شدند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای و ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه ای شامل اطلاعات فردی و عوامل تاثیرگذار بود.یافته ها: 65.6 درصد پرستاران و 53.1 درصد دانشجویان زیاد بودن تعداد بیماران، 62.8 درصد پرستاران و 48.5 درصد دانشجویان کمبود وقت پرستار، 56.3 درصد پرستاران و 55.6 درصد دانشجویان کمبود پرسنل بخش، 40.9 درصد پرستاران و 37.8 درصد دانشجویان عدم وجود وسایل کمک آموزشی، 29.5 درصد پرستاران و 38.2 درصد دانشجویان عدم همکاری و هماهنگی بین اعضا مختلف تیم بهداشتی - درمانی، 29 درصد دانشجویان عدم اختصاص زمان معین برای آموزش به بیمار، 38.6 درصد عدم علاقه پرستار نسبت به امر آموزش، 36.5 درصد عدم حمایت مدیران پرستاری از آموزش به بیمار و 36.1 درصد کمبود آگاهی و اطلاعات پرستار نسبت به موارد آموزشی را از موانع آموزش به بیمار برشمردند. میانگین نمرات پرستاران و دانشجویان اختلاف معنی داری با هم داشت (p<0.001). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش بر تلاش مشترک مسوولین، مدیران بیمارستان ها و دانشکده های پرستاری در رفع موانع و تقویت تسهیل کننده ها تاکید می گردد تا پرستاران ضمن کسب مهارت ها، علوم و دانش های موردنیاز در امر آموزش به بیمار، به عنوان افرادی قابل اعتماد که می توانند برنامه های آموزش به بیماران را طرح، اجرا و ارزشیابی کنند، مطرح گردند.

سابقه و هدف: سندرم Hyper IgE بیماری نادری از دسته سندرم های کمبود ایمنی اولیه است که با مشخصات عفونت های ریوی و جلدی، اگزما و افزایش سطح سرمی IgE مشخص می شود. در این مقاله، 4 بیمار مبتلا به عفونت های متعدد ریوی در زمینه سندرم Hyper IgE معرفی می گردند.معرفی مورد: در این مطالعه 4 دختر که سابقه عفونت های ریوی متعدد داشتند، بررسی شدند و در نهایت سندرمHyper IgE  در آنها تشخیص داده شد. در تمامی بیماران سابقه عفونت های تنفسی شامل پنومونی، برونشکتازی، آبسه ریوی و هیدروپنوموتوراکس گزارش شده بود. در تمامی موارد سطح سرمی IgE بیشتر از 2000 واحد در میلی لیتر بود. در کشت های میکروبی 2 بیمار، استاف اورئوس و سودومونا ائروژینوزا بدست آمد. همه بیماران به درمان آنتی بیوتیکی گسترده طیف جواب مثبت دادند. عوارض خارج ریوی شامل لنفادنیت چرکی و آبسه های جلدی و مغزی نیز مشاهده شد.نتیجه گیری: سندرم Hyper IgE موجب عفونت های ریوی و خارج ریوی متعدد شده که به درمان با آنتی بیوتیک های گسترده طیف پاسخ خوبی می دهند.