مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سال:1391 | دوره:20 | شماره:1 |تعداد مقالات:14

مقدمه: درمان شکستگی دیستال رادیوس در استخوان استئوپروتیک همراه با نقص متافیزی به دلیل خردشدگی کورتکس خلفی غالبا به وسیله جابجایی ثانویه عارضه دار می گردد. هدف از این مطالعه بررسی پیامدهای عملکردی، معایب و مزایای تزریق سیمان استخوانی در تثبیت و نگهداری جااندازی شکستگی فوق بود.روش: این مطالعه به صورت آینده نگر و بر روی 20 بیمار انجام شد. پس از جااندازی اولیه شکستگی و تزریق سیمان استخوانی در قسمت نقص متافیزی با برش کوچک دورسال دیستال ساعد، گچ کوتاه ساعد به مدت 3 هفته گرفته شد. سپس گچ باز شده و حرکات آزادانه مچ دست شروع شد. بیماران در هفته ششم، ماه سوم و ماه ششم از نظر معیارهای دامنه حرکتی فعال مچ دست، میزان درد، قدرت چنگش، متغیر های رادیوگرافیک استاندارد، پرسش نامه معیار DASH و امتیاز عملکردی مچ دست «مایو» ارزیابی شدند.یافته ها: بیماران شامل 3 مرد و 17 زن با میانگین سنی 67 سال بودند. نوع شکستگی در تقسیم بندی AO شامل 17 مورد نوع A3 و 3 مورد نوع C2 بود. در ارزیابی نهایی ماه ششم، میانگین دامنه حرکتی فعال مچ دست در سمت شکسته نسبت به سالم در فلکسیون برابر 91%، اکستانسیون برابر 93%، انحراف رادیال برابر 91%، انحراف آلنار برابر 93%، سوپیناسیون برابر 98% و پروناسیون برابر99% بود. میانگین نمره DASH برابر 4.4 و میانگین قدرت چنگش برابر 90% نسبت به سمت مقابل بود. امتیاز عملکردی مچ دست «مایو» در 14 مورد عالی و در 6 مورد خوب بود. میانگین مقادیر رادیوگرافیک نهایی برابر 10 درجه volar angle، 24 درجه radial inclination، 10 میلیمتر طول رادیال، 1 میلیمتر انحراف آلنار و 0.3 میلیمتر intraarticular gap بود. هیپوستزی ناشی از تحت فشار قرار گرفتن عصب مدین قبل از جااندازی، از دست رفتن جااندازی، دیستروفی سمپاتتیک رفلکسی و قرار گرفتن ماده سیمانی در بافت نرم اطراف هر کدام در یک مورد رخ داد. هیچ عارضه دیگری مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، تزریق سیمان استخوانی در شکستگی های ناپایدار استئوپروتیک دیستال رادیوس می تواند یک روش درمانی مطمئن و موثر در نظر گرفته شود که سبب بهبود عملکرد بالینی و بازتوانی سریع با عوارض کم می شود.

مقدمه: عضله پلنتاریس در کمپارتمان خلفی سطحی ساق قرار دارد و ممکن است بعضی افراد فاقد آن باشند. این مطالعه به منظور بررسی واریاسیون عدم وجود پلنتاریس و ارتباط این واریاسیون با تاندون های پالماریس لونگوس و فلکسور سطحی انگشت پنجم دست انجام شده است.روش: مطالعه با انجام تشریح بر روی اجساد تازه که از اردیبهشت سال 1389 لغایت آذرماه سال 1390 به مرکز پزشکی قانونی شهر کرمان ارجاع داده شده بودند، انجام شد. در نهایت، نتایج آن در پرسشنامه ای که شامل وجود تاندون های پالماریس لانگوس و پلنتاریس، قطر و طول آنها و وجود یا عدم وجود تاندون فلکسور سطحی انگشت پنجم بود، ثبت می شد. همچنین مناسب بودن تاندون های پالماریس و پلنتاریس برای پیوند با توجه به معیارهای قبلی و معیارهایی که خودمان پیشنهاد می کنیم بررسی شد.یافته ها: از 83 مورد جسد مورد مطالعه، هشت جسد دارای واریاسیون بودند. تاندون پلنتاریس در 80 مورد (96.3%) وجود داشت و در 3 مورد (3.7%) یافت نشد که از این 3 مورد 2 مورد (2.3%) به صورت دو طرفه و 1 مورد (1.2%) به صورت یک طرفه فاقد تاندون بودند. به همین ترتیب 6 جسد (7.2%) فاقد تاندون پالماریس لونگوس بودند که 4 مورد (4.8%) آن به صورت دو طرفه و 2 مورد (2.3%) آن به صورت یک طرفه بود. در دو حسد به صورت دو طرفه (2.3%) و در یکی هم (1.2%) به صورت یک طرفه غیاب فلکسور سطحی پنجم یافت شد. ارتباط معنی داری (P<0.05) بین وجود یا عدم وجود تاندون پلنتاریس و پالماریس لونگوس و تاندون فلکسور سطحی وجود نداشت. تاندون پلنتاریس نسبت به پالماریس خصوصیات به مراتب بهتری برای پیوند داشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه مد نظر قرار گرفتن برداشت پیوند از تاندون پلنتاریس با توجه به آمار بالای وجود آن در جامعه و مناسب تر بودن آن برای پیوند با توجه به معیارها منطقی به نظر می رسد.

مقدمه: از آنجا که مرگ سلولی برنامه ریزی شده (آپوپتوز) در بسیاری از بیماری های نورودژنراتیو دخیل می باشد، کنترل آن می تواند به عنوان یک روش محافظت عصبی بالقوه مطرح باشد. با توجه به تایید اثر محافظت عصبی داروی گیاهی نپتا منتوئیدس (اسطوخودوس) بر مرگ برنامه ریزی شده ناشی از آکسوتومی در نورون های حرکتی نخاعی، بر آن شدیم تا قابلیت پیش درمانی (پروفیلاکسی) آن را نیز مورد بررسی قرار دهیم.روش: در مطالعه حاضر عصب سیاتیک سمت راست 20 نوزاد دو روزه موش صحرایی (1 گروه شاهد و 3 گروه آزمایشی) قطع گردید. گروه های آزمایشی از 24 ساعت قبل از آکسوتومی دوزهای مختلف عصاره اسطوخودوس و گروه شاهد، حجم برابر از محلول سرم فیزیولوژی را به شکل داخل صفاقی و برای 3 روز متوالی دریافت کردند. در پایان پس از قطع عصب سیاتیک راست، در شاخ قدامی، سگمان های نخاعی مربوطه نورون های حرکتی و نورون های آپوپتوتیک شمرده شد. در همه نمونه ها نیمه چپ نخاع به عنوان کنترل داخلی در نظر گرفته شد.یافته ها: قطع عصب سیاتیک در همه گروه ها موجب مرگ برنامه ریزی شده و کاهش معنادار نورون های حرکتی شد. هرچند بر اساس مطالعه قبلی تجویز دوزهای 500 و 1000 میلی گرم بر کیلوگرم اسطوخودوس از روز قطع عصب، به شکل معناداری از مرگ برنامه ریزی شده جلوگیری کرد، ولی تجویز دارو از 24 ساعت قبل از آکسوتومی باعث افزایش اثر محافظت عصبی نشد.نتیجه گیری: اثر محافظت عصبی اسطوخودوس بر نورون های حرکتی آکسوتومی شده فاقد قابلیت پیش درمانی است و تجویز آن قبل از آسیب عصبی موجب افزایش تاثیر محافظت عصبی نمی شود.

مقدمه: با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی گوناگونی که تاکنون برای سیر گزارش شده است، در این تحقیق اثر عصاره هیدروالکلی سیر در درمان مسمومیت کلیه ناشی از سرب در نوزاد موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.روش: نوزادان موش های صحرایی در 7 گروه 8 تایی تقسیم بندی شدند. گروه اول (کنترل) هیچ ماده ای دریافت نکردند، گروه دوم (شاهد) به میزان 0.1 میلی لیتر سرم فیزیولوژی، گروه سوم استات سرب با دوز 0.6 گرم در لیتر، گروه چهارم 0.4 گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره آبی- الکلی سیر و گروه های 5، 6، 7 پس از دریافت 0.6 گرم در لیتر استات سرب به ترتیب دوزهای 0.1، 0.2، 0.4 گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره آبی- الکلی سیر از طریق گاواژ به مدت 10 روز متوالی دریافت کردند و 24 ساعت بعد از آخرین روز تزریق، وزن بدن و وزن کلیه ها اندازه گیری و بعد از بی هوشی خفیف کلیه ها از بدن جدا شد و در ماده فرمالین جهت تهیه مقاطع بافتی نگه داری شد. با میکروسکوپ نوری تغییرات بافتی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، وزن بدن و کلیه در گروه های 3، 5، 6، 7 افزایش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان داد. وزن بدن و کلیه در گروه 4 کاهش معنی داری را نسبت به گروه سرب نشان داد. بررسی هیستولوژیکی بافت کلیه نشان داد که تجویز عصاره سیر باعث کاهش تخریب بافتی و انسجام توبول های کلیوی شده است.نتیجه گیری: سرب باعث ایجاد تخریب بافتی می شود و سیر به دلیل خاصیت آنتی اکسیدآنتی، اثر سمی سرب بر بافت کلیه را از بین می برد و از تخریب بافتی ایجاد شده توسط سرب جلوگیری می کند.

مقدمه: طرح تمام وقتی پزشکان یکی از اولویت های مهم وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و از تکالیف قانونی مندرج در برنامه پنجم توسعه می باشد. این مقاله در نظر دارد نظرات و پیشنهادهای روسای دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کشور در زمینه چالش ها و راهکارهای مرتبط با اجرای موفق این برنامه را در بخش دولتی بررسی و تدوین نماید.روش: در شصت و هشتمین اجلاس روسای دانشگاه های علوم پزشکی کشور که در آذر ماه 1390 در تهران برگزار گردید، یک پرسشنامه نیمه ساختاریافته به صورت دستی میان روسای دانشگاه های علوم پزشکی کشور توزیع و جمع آوری شد. پس از ورود داده ها به نرم افزار Excel، نتایج به دست آمده طبقه بندی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از نظر پاسخ دهندگان، نیاز به افزایش سهم سلامت از منابع عمومی، واقعی نبودن تعرفه ها، عدم وجود نظام مناسب پرداخت به ارائه کنندگان خدمت در کشور، مشخص نبودن چگونگی جلب همکاری و رضایت سازمان ها و طرف های درگیر در این قانون و جلب مشارکت عموم مردم و بیماران از مهم ترین چالش های مطرح شده در اجرای این برنامه بود. همچنین انتقال برخی از پزشکان توانمند از بخش دولتی و از دست دادن کادر با تجربه از عوارض اجرای این طرح عنوان گردید. راهکارهای پیشنهادی برای اجرای صحیح این طرح شامل اجرای طرح در بیمارستان های هیات امنایی و گسترش تدریجی آن، اجرای آن با اعمال محدودیت سقف محل مجاز ارایه خدمات و کاهش تدریجی آن به یک محل ارائه خدمت بود.نتیجه گیری: طرح تمام وقتی پزشکان با چالش های عمده ای مواجه است که توجه خاص به آن ها همراه با اجرای تدریجی این طرح و انجام هم زمان طرح های دیگر به ویژه اصلاح تعرفه و نظام پرداخت می تواند تبعات احتمالی منفی آن را کاهش دهد و باعث اجرای موفق طرح و ارتقای کیفیت خدمات سلامت گردد.

مقدمه: شیوع عفونت ناشی از استافیلوکوک اکتسابی از جامعه و عفونت های بیمارستانی ناشی از این باکتری رو به افزایش است. محل اولیه کلونیزه شدن باکتری سوراخ های قدامی بینی است. حاملین ارگانیسم عوامل خطر مهم عفونت در سطوح مختلف جمعیتی می باشند. عفونت ناشی از استافیلوکوک آرئوس مقاوم به متی سیلین که به طور معمول در بیمارستان رخ می دهد با انواع اکتسابی از جامعه از نظر طیف علایم بالینی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی متفاوت است. در این مطالعه میزان کلونیزاسیون بینی و مقاومت آنتی بیوتیکی کسب شده از جامعه و بیمارستان در گروه سنی کودکان بررسی شد.روش: این مطالعه، از تیر تا آذر ماه 1390 در بیمارستان افضلی پور کرمان، به صورت مقطعی انجام گرفت. از حفره قدامی بینی 180 کودک، در دو مرحله بدو مراجعه جهت بررسی میزان کلونیزاسیون موارد اکتسابی از جامعه و پس از 48 ساعت از بستری در بیمارستان، جهت بررسی میزان کلونیزاسیون در بیمارستان نمونه گیری به عمل آمد. کشت و آنتی بیوگرام نمونه ها جهت بررسی وجود استافیلوکوک آرئوس و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی انجام گردید.یافته ها: از 180 نمونه مورد بررسی در بدو مراجعه، استافیلوکوک آرئوس از بینی 22 نفر (12.2 درصد) جدا شد که 18.1 درصد از آن ها مقاوم به متی سیلین بودند (2.2 درصد کل جمعیت). میانگین سنی گروه کلونیزه با استافیلوکوک آرئوس مقاوم به متی سیلین به طور معنی داری از گروه کلونیزه نشده بالاتر بود (P<0.001). در نمونه های گرفته شده پس از 48 ساعت، 22 نفر (12.2 درصد) کشت مثبت جدید استافیلوکوک آرئوس، شامل 11 نفر (50 درصد) استافیلوکوک آرئوس مقاوم به متی سیلین اکتسابی در بیمارستان، را داشتند. همه نمونه های استافیلوکوک آرئوس مقاوم به متی سیلین اکتسابی از جامعه و بیمارستان به وانکوماسین حساس بودند. میزان مقاومت به سایر آنتی بیوتیک های رایج بررسی شده، در استافیلوکوک آرئوس های مقاوم به متی سیلین اکتسابی از بیمارستان بیشتر بود.نتیجه گیری: استافیلوکوک آرئوس های مقاوم به متی سیلین کسب شده از جامعه در منطقه ما نسبت به بسیاری از آنتی بیوتیک های رایج حساس می باشند. احتمال کلونیزه شدن با گونه های مقاوم به متی سیلین استافیلوکوک در بیماران بستری در بیمارستان وجود دارد. پیشنهاد برای استفاده از آنتی بیوتیک در عفونت های بیمارستانی باید بر اساس کشت و آنتی بیوگرام های دوره ای باشد.

مقدمه: بدون آگاهی از تکرارپذیر بودن متغیرهای نیروی عکس العمل زمین، ارزیابی دقیق مکانیسم های بی ثباتی مچ پا مشکل است و ممکن است منجر به نتایج نادرست شود. بر این اساس، هدف این مطالعه بررسی تکرارپذیری متغیرهای نیروی عکس العمل زمین به صورت آزمون- بازآزمون به هنگام پرش و فرود در جهت جلو و به پهلو در والیبالیست های مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا بود.روش: هجده والیبالیست حرفه ای دچار بی ثباتی عملکردی یکطرفه مچ پا در این مطالعه شرکت کردند. آنها چهار بار پرش و فرود در جهات جلو و پهلو را انجام دادند و تکرارپذیری متغیرهای نیروی عکس العمل زمین شامل حداکثر مقدار و زمان رسیدن به حداکثر مقدار سه مولفه قدامی-خلفی، داخلی-خارجی و عمودی نیروی عکس العمل زمین با استفاده از ضریب همبستگی، خطای استاندارد اندازه گیری و ضریب پراکندگی بعد از یک فاصله زمانی یک هفته ای بررسی شدند.یافته ها: همه متغیرها به هنگام پرش و فرود در دو جهت تکرارپذیری بالا و خیلی بالایی را نشان دادند بجز زمان رسیدن به حداکثر مقدار مولفه داخلی-خارجی در پرش و فرود جانبی که تکرارپذیری متوسطی داشت (ICC=0.67).ضریب پراکندگی همه شاخص های اندازه گیری شده کمتر از ده درصد بود بهجز حداکثر مقدار و زمان رسیدن به حداکثر مقدار مولفه داخلی-خارجی در پرش و فرود جانبی که به ترتیب 14.55 و 13.15 درصد بودند. به طور کلی، ثبات متغیرهای نیروی عکس العمل زمین به هنگام پرش و فرود به جلو بیشتر از پرش و فرود جانبی بود.نتیجه گیری: متغیرهای اندازه گیری شده نیروی عکس العمل زمین هنگام پرش و فرود به جلو و به پهلو تکرارپذیری بالایی را نشان دادند و این پارامترها برای ارزیابی الگوهای غیرطبیعی نیروی عکس العمل زمین در افراد دچار بی ثباتی عملکردی مچ پا مفید می باشند.

مقدمه: شناسایی عوامل خطر بروز سر درد میگرنی بر اساس مدلی یکپارچه از عوامل روانی- اجتماعی واجد اهمیت است.این پژوهش با هدف بررسی نقش پیش بین عوامل روانشناختی، اجتماعی- اقتصادی و سبک زندگی در سر درد میگرنی انجام گرفت.روش: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، تعداد 233 نفر شامل 71 بیمار مبتلا به سر درد میگرنی از میان بیماران مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان امام حسین (ع) تهران و 162 فرد سالم از میان کارمندان بیمارستان امام حسین (ع) به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی، خصوصیات بیماری و فرم کوتاه مقیاس های افسردگی اضطراب استرس (DASS-21 یا depression anxiety and stress scale) جمع آوری و با آزمون های c2، Student-t و Binary Logistic Regression تحلیل گردید.یافته ها: اضطراب (OR=4.775 با 1.371-12.8: CI 95%)، افسردگی (OR=5.668، 1.449-14.811: CI 95%)، استرس (OR=5.896، 1.339-12.924: CI 95%)، وضعیت اجتماعی- اقتصادی پایین (OR=6.23، 2.466-13.487: CI 95%)، شاخص توده بدنی بالاتر از 30 (Or=5.051، 2.454-14.660: CI 95%)، فعالیت بدنی کمتر از دو ساعت طی هفته (OR=5.29، 1.432-11.572: CI 95%)، تدخین سیگار (OR=4.253، 2.493-15.171: CI 95%) و سابقه رخدادهای منفی در زندگی (OR=6.899، 1.626-13.755: CI 95%) به طور معنی داری افراد مبتلا به میگرن را از افراد سالم تفکیک کردند (P<0.001).نتیجه گیری: عوامل خطر روانشناختی، وضعیت اجتماعی- اقتصادی نامطلوب و نیز سبک زندگی ناسالم بروز میگرن را پیش بینی می نمایند. این یافته مبنایی برای بررسی های بیشتر و انجام مداخلات پیشگیرانه و درمانی برای مبتلایان به میگرن است.

مقدمه: آنوفل استفنسی (Anopheles stephensi) یکی از مهم ترین ناقلین مالاریا در استان هرمزگان می باشد. این گونه با وفور بالا به ویژه در مناطق دشت و ساحلی سهم بسزایی در انتقال بیماری دارد. در حال حاضر در برنامه مبارزه با مالاریا در مناطق دارای انتقال محلی جهت کنترل بالغ این آنوفل از روش سم پاشی ابقایی اماکن با استفاده از حشره کش دلتامترین 5 درصد و برای کنترل لارو از باسیلوس تورینژینسیس (Bacillus thuringiensis) و بهسازی محیط استفاده می شود. هدف از این مطالعه بررسی سطح حساسیت کنونی آنوفل استفنسی به آفت کش های مذکور بود.روش: آزمایش های حساسیت نسبت به دوز تفکیکی دلتامترین (0.05 درصد) و گرانول باسیلوس تورینژینسیس بر روی نمونه های آنوفل استفنسی سوش وحشی جمع آوری شده از منطقه سیاهو در شهرستان بندرعباس و همچنین شهرستان بشاگرد به روش استاندارد سازمان جهانی بهداشت در سال 1388 انجام شد.یافته ها: نتایج آزمایش های حساسیت انجام شده نشان داد که میزان مرگ و میر آنوفل استفنسی سیاهو و بشاگرد نسبت به حشره کش دلتامترین 0.05 درصد به ترتیب 97 و 98 درصد بود و در حال حاضر نسبت به این حشره کش حساس می باشند. همچنین نتایج آزمایشات به عمل آمده در شرایط آزمایشگاهی در زمینه تعیین میزان تاثیر دوز کاربردی فرمولاسیون گرانول باسیلوس تورینژینسیس بر روی لارو این آنوفل نشان داد که 24 ساعت پس از کاربرد، لاروکش در لاروهای سوش سیاهو و بشاگرد به ترتیب 63.5 و 39 درصد مرگ و میر ایجاد می نماید. این میزان پس از 48 ساعت به ترتیب به 77 و 56 درصد افزایش پیدا کرد.نتیجه گیری: کاربرد هدفمند حشره کش ها برای جلوگیری از بروز مقاومت در ناقلین مالاریا توصیه می شود، ضمن این که وضعیت مقاومت نیز باید از طریق ارزیابی منظم سطح حساسیت صورت گیرد.

میوپی حاد به دنبال مصرف بعضی از داروها یک حالت نسبتا نادر است. یکی از این داروها توپیرامات است که برای درمان پیشگیرانه تشنج تجویز می شود. در این مقاله یک مورد میوپی حاد گذرا به دنبال مصرف توپیرامات گزارش می شود.بیمار معرفی شده خانم 28 ساله ای است که سابقه هیچ گونه بیماری چشمی نداشت. بیمار به دنبال مصرف توپیرامات و از روز قبل ازمراجعه دچارتاری دید شده بود. معاینات کامل چشمی نشان دهنده میوپی حاد دوطرفه بود که تقریبا 48 ساعت بعد از قطع دارو برطرف شد.پزشکان باید از عوارض چشمی این دارو آگاه بوده و نحوه برخورد صحیح با این عوارض را بدانند.

مقدمه: رادیولوژی از راه دور به منظور جلوگیری از انتقال غیر ضروری بیماران به مراکز درمانی نیازمند تصاویری با فرمت دیجیتال است. از آنجا که هنوز در بسیاری از نقاط ایران و بسیاری از کشورهای در حال توسعه، تصویربرداری به صورت سنتی و با دستگاه های غیردیجیتال انجام می گیرد، به کارگیری روش های تهیه تصویر دیجیتال از کلیشه های رادیوگرافی می تواند راه گشا باشد. در حال حاضر روشی که برای دیجیتال کردن تصویر کلیشه های رادیوگرافی مورد استفاده قرار می گیرد، استفاده از اسکنرها می باشد. اما از آنجایی که دوربین های دیجیتال نسبت به اسکنرها در دسترس تر و بسیار ارزان تر هستند، در صورت اثبات قابل اعتماد بودن نتایج آنها، می توانند گزینه مناسب تری برای این منظور باشندروش: در این پژوهش ابتدا تعداد 91 عکس رادیولوژی به صورت تصادفی جمع آوری شد. این عکس ها به یک متخصص رادیولوژی داده شده و از وی خواسته شد تا برای هر عکس تشخیص بگذارد. سپس با استفاده از یک دوربین دیجیتال، از هرکلیشه تصویری دیجیتال تهیه گردید. پس از گذشت 40 روز، تصاویر تهیه شده توسط دوربین دیجیتال به همان متخصص نشان داده شد و از ایشان تقاضا شد تا مجددا برای هریک تشخیص بگذارد. سپس نتایج با استفاده از ضریب توافق کاپا مقایسه شدند.یافته ها: ضریب توافق کاپای محاسبه شده معادل 708 درصد بود که بیان گر توافق تشخیصی خوب میان کلیشه های رادیوگرافی و تصاویر دیجیتال است.نتیجه گیری: این تحقیق پیشنهاد می کند که درشرایط نیاز به مشاوره با یک متخصص می توان ازکلیشه رادیولوژی توسط دوربین دیجیتال معمولی یک عکس دیجیتال تهیه کرد و سپس با استفاده از خطوط اینترنت آن را برای یک متخصص رادیولوژی ارسال نمود. این روش را می توان ساده ترین و ارزان ترین راهکار برای مشاوره با یک پزشک متخصص رادیولوژی ساکن در یک منطقه دورتر به حساب آورد.