حیات
سال:1394 | دوره:21 | شماره:4 |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین ارکان موفقیت در ارایه خدمات مناسب در بخش زایمان، کار تیمی خوب (بین متخصصان زنان و ماماها) است. از این رو مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر بر کار تیمی در بخش زایمان یکی از بیمارستان های دولتی شهر تهران انجام گرفته است.روش بررسی: این مطالعه کیفی با 9 نفر از ماماها و 4 نفر از متخصصان زنان که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده بودند، انجام یافته است. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته در سال 93-1392 در یکی از بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران جمع آوری و به روش تحلیل محتوای قراردادی تحلیل شد.یافته ها: موانع و تسهیل کننده های کار تیمی در بخش لیبر دو مضمون پدیدار شده در این مطالعه بودند. طبقات اصلی مضمون موانع کار تیمی: مسایل زمینه ای (تضادهای بین حرفه ای، مسایل قانونی، دریافت مالی)، مشکلات فردی (مشکل جسمی، ویژگی های منفی شخصیتی، مسایل خانوادگی)، نقص توانایی و مهارت، (نداشتن توانمندی و انگیزه، ضعف آموزشی، تجربه کم) و سیستم مدیریتی سازمان یا خارج تیم (برنامه ریزی و سیاست گذاری نامناسب، ساختار سلسله مراتبی، عدم ارزشیابی تیم، بی عدالتی) و طبقات اصلی مضمون تسهیل کننده های کار تیمی: مدیریت داخلی تیم، (رهبر تیم، جوکاری، شفاف سازی ارزش گذاری فعالیت افراد، اجرای درست قوانین بالادستی) همکاری، همیاری و همدلی، (کمک و همکاری، همدلی و حمایت از هم) و ویژگی فردی لازم برای کار در تیم زایمان (روابط مناسب، ویژگی های مثبت شخصیتی)، بود.نتیجه گیری: در این مطالعه، موانع و تسهیل کننده های کار تیمی در بخش لیبر به صورت جامع و در سطوح مختلف شناسایی شدند. بر اساس این یافته ها می توان مداخلاتی را جهت افزایش سطح کار تیمی طراحی و اجرا نمود.

زمینه و هدف: از علل عمده سزارین، درخواست بیمار به دلیل ترس از زایمان طبیعی است. این مطالعه با هدف مقایسه ترس از زایمان و نوع زایمان در دو گروه از زنان باردار شرکت کننده در کلاس های آمادگی زایمان و دریافت کننده مراقبت های معمول زایمان انجام یافته است.روش بررسی: این مطالعه کوهورت آینده نگر در سال 93-92 در مورد 202 نفر از زنان باردار نخست زای مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهری شرق گیلان که متقاضی دریافت مراقبت دوران بارداری بودند، انجام یافت. روش نمونه گیری در دسترس بود. ترس از زایمان با پرسشنامه CAQ در طی دو مرحله (قبل از شرکت در کلاس آمادگی زایمان و دریافت مراقبت های معمول و نیز در سه ماهه سوم بارداری) بررسی شد و سپس هر دو گروه تا زمان زایمان مورد پیگیری قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی (کای اسکوئر، تی زوجی، آنوا، تی تست) در نرم افزار SPSS v.16 تحلیل شد.p<0.05 معنادار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین نمرات ترس از زایمان در دو گروه، قبل از شرکت در کلاس آمادگی زایمان و دریافت مراقبت های معمول تفاوت معناداری نداشت (p=0.23). اما مقایسه میانگین نمره ترس از زایمان در دو گروه در سه ماهه سوم بارداری تفاوت معناداری (p<0.001) را نشان داد. از نظر انجام زایمان طبیعی نیز بین دو گروه اختلاف معنادار بود (p=0.002).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از اهمیت کلاس های آمادگی زایمان در کاهش ترس از زایمان و افزایش زایمان طبیعی در زنان نخست زایی است که در این کلاس شرکت کردند. بنابراین، ترغیب زنان باردار برای شرکت در این کلاس ها توصیه می شود.

زمینه و هدف: مراقبت ناکافی از دهان بیماران بخش های مراقبت ویژه می تواند منجر به تجمع پاتوژن ها و عفونت های ریوی گردد. در این زمینه، علاوه بر روش های شیمیایی، روش مکانیکی نیز توصیه شده که در مورد اثر آن بر پنومونی نتایج متفاوتی گزارش شده است. لذا مطالعه حاضر جهت مقایسه دو روش شستشوی دهان با و بدون مسواک در ایجاد پنومونی مرتبط با ونتیلاتور در بیماران بخش مراقبت های ویژه طراحی و اجرا شده است.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوگروهی یک سوکور در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های منتخب شهر اهواز در سال 1392 انجام گرفته است. 68 بیمار تحت ونتیلاتور به صورت در دسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی با استفاده از نرم افزار R به دو گروه با مسواک (A=34 بیمار) و با سوآپ (B= 34 بیمار) تخصیص یافتند. در هر دو گروه از محلول کلرهگزیدین %0.2 استفاده شد. مداخله در دو گروه به مدت 3 دقیقه و دوبار در روز به مدت پنج روز انجام گرفت. ایجاد پنومونی در پایان روز پنجم با فرم نمره دهی بالینی عفونت ریه (CPIS) بررسی شد. داده ها با آزمون های کای دو و تی مستقل در نرم افزار SPSS v.16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: دو گروه از نظر سن، جنس، علت بستری، سطح هوشیاری، داروی مصرفی و مصرف دخانیات مشابه بودند.%58.8 کل بیماران به پنومونی مبتلا شدند (گروه A: %55.9 و گروه B: %61.8). آزمون مجذور کای اختلاف معناداری بین دو گروه از نظر ایجاد پنومونی نشان نداد.نتیجه گیری: استفاده از مسواک همراه محلول کلرهگزیدین در مقایسه با سوآپ همراه کلرهگزیدین نتوانست بروز پنومونی را کاهش دهد. با این حال به جهت اهمیت موضوع مطالعات بیش تری در این زمینه مورد نیاز است.

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین خطاهای پزشکی، خطاهای دارویی است که در بخش مراقبت ویژه نوزادان این نوع خطاها اهمیت مضاعفی دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین فراوانی و نوع خطاهای دارویی در بخش مراقبت ویژه نوزادن بوده است.روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است. 71 پرستار شاغل در بخش مراقبت ویژه نوزادان به صورت تمام شماری از بیمارستان های شهر یزد در سال 1394 وارد مطالعه شدند. ابزارهای گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و شغلی و پرسشنامه «خطای تجویز دارو» بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون آماری کای اسکوئر در نرم افزار SPSS v.18 استفاده گردید.یافته ها: %47.9 (34 نفر) پرستاران مورد مطالعه مرتکب خطای دارویی شده بودند؛ %35.2 نمونه ها 2-1 خطا داشته اند و %51.51 خطاها در نوبت کاری شب رخ داده است. در داروهای غیرتزریقی: خطای ناشی از اشتباه در محاسبات دارویی، اشتباه در دوز دارویی، روش اشتباه در نحوه دادن دارو و داروی اشتباه دارای وقوع زیاد و در داروهای تزریقی: خطا در سرعت تزریق دارو، اشتباه در محاسبات دارویی، اشتباه در دوز دارویی و عدم توجه به تداخل داروها، دارای وقوع زیاد بودند. پرستاران اولین علت اصلی بروز خطاهای دارویی را تعداد زیاد بیماران بیان کردند.نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن فراوانی خطاها به خصوص در نوبت کاری شب و همچنین دخیل دانستن عدم تعادل نسبت پرستار به بیمار، لازم است در مطالعات آتی علل و راهکارهای پیشگیری از خطاهای دارویی مورد بررسی بیش تری قرار گیرد.

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده اند نگرش اعضای خانواده نسبت به بیماری روانی، رفتار آن ها را متاثر می کند و این امر ممکن است باعث کاهش کیفیت مراقبت از بیمار شود. این تحقیق با هدف تعیین تاثیر آموزش گروهی روان شناختی بر نگرش مراقبان خانوادگی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نسبت به بیماری روانی انجام گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی که در 1394 انجام یافته است، تعداد 74 نفر از مراقبان خانوادگی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی که بیماران شان سابقه بستری در بخش های روان پزشکی بیمارستان روان پزشکی رازی تبریز را داشتند، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و سپس به طور تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. به مراقبان خانوادگی گروه مداخله طی 8 جلسه آموزش روان شناختی داده شد. نگرش مراقبان خانوادگی نسبت به بیماری روانی با استفاده از پرسشنامه نگرش نسبت به بیماری های روانی قبل و بعد از مداخله ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون کای دو، تی مستقل، تی زوج و تحلیل کواوریانس در نرم افزار SPSS v.13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که در پیش آزمون اختلاف آماری معناداری از نظر میانگین نمره نگرش نسبت به بیماری روانی بین گروه مداخله و شاهد وجود نداشت (به ترتیب 92.54±8.51 و 90.52±9.43، p>0.05). اما میانگین نمره پس آزمون گروه مداخله (105.43±14.72) در مقایسه با گروه شاهد (90.52±7.50) به طور معناداری افزایش یافته بود (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشانگر این است که آموزش روان شناختی موجب بهبود نگرش مراقبان خانوادگی نسبت به بیماری روانی می شود. روش های آموزشی مناسب مانند آموزش روان شناختی گروهی برای ارتقای نگرش مثبت خانواده های بیماران مبتلا به اختلال روان پزشکی می تواند موثر باشد.

زمینه و هدف: آزمایش پاپ اسمیر روش غربالگری موثری جهت تشخیص زودرس سرطان دهانه رحم است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی اعتقاد بهداشتی بر باور و عملکرد زنان در زمینه انجام پاپ اسمیر انجام گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 100 نفر از زنان تحت پوشش مراکز بهداشتی- درمانی شهر بوشهر در سال 94-1393 شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، سوالات آگاهی و سازه های الگوی اعتقاد بهداشتی در زمینه پاپ اسمیر بود. برنامه آموزشی طی دو جلسه به صورت گروهی اجرا شد. انجام پاپ اسمیر در دو گروه سه ماه بعد از مداخله بررسی شد. بعد از جمع آوری اطلاعات، داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی و آزمون های آنالیز واریانس داده های تکراری، تی مستقل و کای دو در نرم افزار SPSS v.20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: قبل از مطالعه دو گروه از نظر کلیه متغیرها و سازه ها تفاوت معناداری نداشتند. بعد از مداخله بین دو گروه از نظر آگاهی (p<0.001)، شدت (p=0.015) و موانع درک شده (p<0.001) تفاوت معنادار مشاهده شد. سه ماه پس از مداخله در گروه آموزش 42 نفر (%85.7) و در گروه شاهد 4 نفر (%8.2) آزمایش پاپ اسمیر را انجام داده بودند (p<0.001).نتیجه گیری: طراحی و اجرای برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی اعتقاد بهداشتی می تواند علاوه بر ارتقای آگاهی و کاهش موانع درک شده، موجب افزایش عملکرد زنان در خصوص انجام تست پاپ اسمیر شود.

زمینه و هدف: اگرچه تهویه مکانیکی سبب نجات جان تعداد زیادی از نوزادان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی در سال های اخیر شده، اما همانند سایر درمان ها بدون عوارض نبوده است. یکی از این عوارض طول مدت قرارگیری نوزاد در زیر دستگاه تهویه مکانیکی می باشد. تهویه مکانیکی 15 روز و یا بیش تر با خطر بالای فلج مغزی و اختلال کم توجهی - بیش فعالی در نوزادان با وزن فوق العاده کم همراه است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین طول مدت تهویه مکانیکی و عوامل مرتبط با آن در نوزادان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی انجام یافته است.روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی 60 نوزاد نارس 33 هفته و یا کم تر، مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی و نیازمند به تهویه مکانیکی در بدو تولد در بیمارستان های مهدیه، کودکان مفید، امام حسین (ع) شهید بهشتی در سال 94-1393 به روش در دسترس وارد مطالعه شدند و طول مدت تهویه مکانیکی و عوامل مرتبط با آن از جمله جنس، نوع زایمان، وزن تولد، سن جنینی، آپگار دقیقه اول و آپگار دقیقه پنجم بررسی شد. داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی و آزمون های همبستگی پیرسون، t مستقل و تحلیل رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS v.20 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: متوسط سن جنینی نوزادان 30.62±1.8 هفته و متوسط وزن نوزادان 1510.33±390.940 گرم بود. میانگین طول مدت تهویه مکانیکی 3.58±2.97 روز بود. میان جنس و همچنین نوع زایمان با طول مدت تهویه مکانیکی همبستگی وجود نداشت (p>0.05). بین سن جنینی (p<0.001) و همچنین وزن با طول مدت تهویه مکانیکی (p<0.001) همبستگی معنادار وجود داشت. ولی در تحلیل تعدیل شده با استفاده از رگرسیون چندگانه فقط رابطه سن جنینی با طول مدت تهویه مکانیکی معنادار باقی ماند.نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که از بین عوامل مورد بررسی فقط سن جنینی عامل موثر بر طول مدت تهویه مکانیکی بوده است.

زمینه و هدف: آموزش عملکرد مبتنی بر شواهد از ضروریات آموزش پرستاری است. بر این اساس شناخت عوامل موثر بر پذیرش آن جهت انجام مداخلات مطلوب و با کیفیت پرستاری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین عوامل موثر بر پذیرش عملکرد مبتنی بر شواهد در پرستاران بر اساس مدل اشاعه نوآوری راجرز انجام گرفته است.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است. نمونه های پژوهش 130 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های علوم پزشکی تهران در سال 1393 بودند. ابزار پژوهش شامل 4 پرسشنامه: ویژگی های فردی، دانش، نگرش و پذیرش عملکرد مبتنی بر شواهد، نوآوری فردی و ویژگی های درک شده عملکرد مبتنی بر شواهد بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر) در نرم افزار SPSS v.19 و EQS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که سن و سابقه کار پرستاران با دانش عملکرد مبتنی بر شواهد رابطه ای معنادار و معکوس دارد (به ترتیب r=-0.805 و r=-0.809). نوآوری فردی با دانش رابطه مستقیم و معنادار دارد (r=0.776). همچنین، دانش با پذیرش عملکرد مبتنی بر شواهد رابطه ای مستقیم و معنادار و نسبت به متغیرهای دیگر بیش ترین تاثیر را بر پذیرش عملکرد مبتنی بر شواهد دارد (r=0.937). ویژگی های درک شده عملکرد مبتنی بر شواهد با نگرش و پذیرش رابطه ای معنادار و مستقیم داشتند (به ترتیب r=0.898 و r=0.888). نگرش با پذیرش نیز رابطه ای مستقیم و معنادار داشت (r=0.869). یافته های تحلیل مسیر نشان داد که مدل با متغیرهای موجود دارای برازش مطلوب است (p<0.001).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه عوامل موثر بر پذیرش عملکرد مبتنی بر شواهد را نشان می دهد که می توان با شناخت آن ها گام های موثری در جهت پذیرش بیش تر آن در محیط های بالینی برداشت.