حیات
سال:1394 | دوره:21 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

اتنوگرافی یکی از انواع روش های تحقیق کیفی است که در آن محقق جنبه های ارزشی، اعتقادی و فرهنگی را در گروهی از افراد یا جوامع مورد مطالعه قرار می دهد. اتنوگرافی انتقادی در واقع انجام همین کار با تمرکز بر قدرت، پرستیژ، جایگاه و اقتدار افراد و گروه های اجتماعی است (1). در مطالعات اتنوگرافی پژوهشگر با منطقی استقرایی بر تعاملات بین افراد تمرکز می کند تا معانی نهفته در فرهنگ را کشف کند و رویکرد انتقادی توجه پژوهشگر را به سمت افرادی که نقش کم تری در این تعاملات دارند، جلب می کند...

زمینه و هدف: توجه به عوامل روان شناختی و اجتماعی موثر بر رفتارهای خودمراقبتی از جمله سبک های دلبستگی، اقدامی مهم در زمینه کنترل بیماری های مزمن به حساب می آید. این پژوهش با هدف تعیین رابطه سبک های دلبستگی و رفتار خودمراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلب انجام یافته است.روش بررسی: این پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی در مورد 180 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی که در بخش های CCU و Post CCU بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در سال 1393 بستری بودند و به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند انجام یافته است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه تجدیدنظر شده تجارب در روابط نزدیک (ECR-R) و پرسشنامه خودمراقبتی بیماران نارسایی قلب (SCHFIV6.2) است. داده ها پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS v.20 شد و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری تی مستقل، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار نمره رفتارهای خودمراقبتی در گروه بیماران با سبک دلبستگی ایمن (62.89±12.66) به طور معناداری بیش از گروه بیماران با سبک دلبستگی ناایمن (40.43±16.11) است (p<0.05). همچنین مدل رگرسیون نشان داد که نمره ابعاد اضطرابی و اجتنابی دلبستگی و سن، پیش بینی کننده نمره رفتارهای خودمراقبتی در بیماران است.نتیجه گیری: با توجه به رابطه سبک های دلبستگی و رفتارهای خودمراقبتی در این مطالعه و پایین بودن سطح رفتارهای خودمراقبتی در بیماران با سبک دلبستگی ناایمن، ضروری است اهمیت مداخلات روان شناختی در درمان طولانی مدت نارسایی مزمن قلبی مورد تاکید قرار گیرد.

زمینه و هدف: عملکردهای مراقبتی پرستاران مهم ترین عامل در تسریع بهبودی بیماران می باشد، اما امروزه به دلایل متعددی کیفیت این مراقبت ها مطلوب نیست. یکی از این مراقبت ها و اقدامات رایج و مهم در بخش های ویژه، اندازه گیری فشار ورید مرکزی است که باید حتما دقیق و طبق استانداردها انجام گیرد. هدف از این تحقیق تعیین اثربخشی استفاده از چک لیست ثبت اقدامات بر عملکرد پرستاران بخش های ویژه در اندازه گیری فشار ورید مرکزی است.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه مداخله ای با گروه شاهد غیر هم ارز است که در مورد 70 پرستار شاغل در بخش های ICU بیمارستان خاتم الانبیای تهران در سال 1393 انجام یافته است. ابتدا عملکرد پرستاران هنگام اندازه گیری فشار ورید مرکزی در دو گروه آزمون (35 نفر) و شاهد (35 نفر) به روش مشاهده ای بررسی شد. سپس مداخله به مدت یک ماه در گروه آزمون اجرا شد به این صورت که پرستاران موظف بودند در هر بار اندازه گیری فشار ورید مرکزی از چک لیست ثبت اقدامات استفاده کنند. در پایان مداخله، مجددا عملکرد هر دو گروه به روش مشاهده ای بررسی شد. داده ها در نرم افزار SPSS v.17 با استفاده آزمون های آماری کای دو، تی مستقل و تی زوجی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.یافته ها: مقایسه میانگین نمره عملکرد دو گروه قبل از مداخله، اختلاف آماری معناداری نشان نداد (p=0.7)، در حالی که اختلاف نمره دو گروه بعد از مداخله، معن ا دار بود (p=0.016). مقایسه تفاضل نمرات عملکرد قبل و بعد در دو گروه نیز معنادار بود (p<0.001).نتیجه گیری: استفاده از چک لیست ثبت اقدامات می تواند به عنوان یک روش در دسترس، کم هزینه و ساده در راستای ارتقای عملکرد و بهبود کیفیت مراقبت های پرستاری مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: یکی از گزینه های اصلی درمان سرطان پستان، شیمی درمانی است. این رویه درمانی در حدود 75% موارد سبب بروز عارضه تهوع و استفراغ به صورت حاد (24 ساعت پس از شیمی درمانی) در بیماران تحت درمان می شود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر استفاده از طب فشاری گوش، به منظور کنترل تهوع و استفراغ فاز حاد در زنان مبتلا به سرطان پستان، تحت درمان با شیمی درمانی بوده است.روش بررسی: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده از نوع تنها بعد است که در مورد 48 زن مبتلا به سرطان پستان که به صورت سرپایی جهت شیمی درمانی به مراکز شیمی درمانی بیمارستان امام خمینی (ره) و رسول اکرم (ص) مراجعه می کردند، انجام یافته است. قبل از انجام شیمی درمانی و پس از کسب رضایت نامه کتبی با روش نمونه گیری تصادفی بلوکی بیماران به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. در گروه مداخله علاوه بر داروهایی که به صورت معمول برای کنترل تهوع و استفراغ داده می شد، از طب فشاری گوش استفاده شد. داده ها به وسیله پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه استاندارد Morrow که اطلاعات مربوط به شدت و تعداد دفعات تهوع و استفراغ فاز حاد را مورد بررسی قرار می دهد، جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS v.21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد استفاده از طب فشاری گوش منجر به کاهش شدت و تعداد دفعات تهوع در فاز حاد شده است که این کاهش از نظر آماری معنادار بود (p<0.05). همچنین اعمال طب فشاری گوش منجر به کاهش در شدت و تعداد دفعات استفراغ شد و این کاهش هم از نظر آماری معنادار بود (p<0.05). علاوه بر این استفاده از طب فشاری منجر به هیچ گونه عارضه ای در بیماران نشد.نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که استفاده از طب فشاری گوش در نقاط شن من، قلب، معده، سیستم اعصاب مرکزی و مبدا، در کنار رژیم دارویی ضد تهوع و استفراغ می تواند منجر به تخفیف تهوع و استفراغ فاز حاد شود. لذا پیشنهاد می شود که پرستاران از این تکنیک به عنوان روشی مکمل برای تخفیف حالت تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی استفاده نمایند.

زمینه و هدف: آموزش های الکترونیکی از جمله روش های آموزشی هستند که به شیوه های مختلفی ارایه می شوند. هدف این مطالعه، مقایسه تاثیر دو روش آموزش الکترونیکی تعاملی و غیرتعاملی بر آگاهی پرستاران در مورد فرایند مرگ مغزی، اهدای عضو و رضایت آن ها از روش آموزشی بوده است.روش بررسی: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1393 در مورد پرستاران بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام یافت. شرکت کنندگان به روش در دسترس انتخاب و به دو گروه 32 نفره تقسیم شدند. گروه اول محتوای آموزشی در مورد مرگ مغزی را به صورت الکترونیکی تعاملی و گروه دوم به شیوه آموزش الکترونیکی غیرتعاملی دریافت کردند. میزان آگاهی هر دو گروه قبل و بعد از آموزش و میزان رضایتمندی شرکت کنندگان از دوره آموزش با استفاده از پرسشنامه بررسی شد. برای مقایسه امتیازات درون گروهی از آزمون آماری تی زوجی و برای مقایسه بین گروه ها از آزمون تی مستقل استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد تفاضل نمرات آگاهی قبل و بعد از مداخله معنادار نبوده (p=0.33) و همچنین سطح آگاهی هر دو گروه بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله به صورت معناداری افزایش داشته است (p<0.001)، ولی اختلاف میانگین نمرات دو گروه بعد از آموزش، تفاوت آماری معناداری را نشان نداد (p=0.19). رضایتمندی از دوره آموزشی به صورت معناداری در گروه تعاملی بیش تر بود (p=0.04).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد هر دو روش آموزش الکترونیکی تعاملی و غیرتعاملی می توانند موجب ارتقای آگاهی پرستاران شوند، اما از آن جا که رضایتمندی پرستاران از آموزش تعاملی به طور معناداری بیش تر بوده است، پیشنهاد می شود از این شیوه جهت برگزاری دوره های آموزش مداوم الکترونیکی استفاده گردد. ضمنا با توجه به محدودیت های این مطالعه، بررسی بیش تر اثربخشی روش های مختلف آموزش الکترونیکی توصیه می شود.

زمینه و هدف: ماماها به عنوان یکی از اعضای تیم بحران، ارایه خدمات به مادر و نوزاد را در شرایط بحران به عهده دارند، لذا تعیین نیازهای آموزشی آنان در این شرایط، اساس برنامه ریزی در این زمینه است. هدف این مطالعه شناخت نیازهای آموزشی دانشجویان مامایی برای ارایه خدمات پیشگیری از افزایش مرگ و میر مادر و نوزاد در شرایط بحران می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی در سال 1393، تعداد 235 نفر از دانشجویان مقاطع مختلف رشته مامایی از چهار دانشگاه علوم پزشکی شهر تهران، با روش سرشماری انتخاب و پس از اعلام رضایت آگاهانه، پرسشنامه محقق ساخته نیازهای آموزشی مرتبط با ارایه خدمات پیشگیری از مرگ و میر مادر و نوزاد در شرایط بحران را به شیوه خودگزارش دهی تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، t تست و همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS v.17 تحلیل شد.یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره نیاز آموزشی دانشجویان در حیطه مادری 70±21.5، از حداکثر 105 نمره، و در حیطه نوزادی 46.7±9، از حداکثر 65 نمره بود و در سطح نیازآموزشی زیاد قرار گرفت. دانشجویان کارشناسی در مقایسه با کارشناسی ارشد، در هر دو حیطه، نیاز آموزشی بیش تری را گزارش کردند (p<0.046)؛ %86.8 دانشجویان اظهار کردند تحصیلات دانشگاهی آن ها را برای ایفای نقش در شرایط بحران آماده نکرده، %10.6 در این مورد آموزش قبلی دیده بودند و %11.5 تجربه مواجهه با بحران را داشتند. بین سن دانشجویان (p<0.001)، سابقه کار بالینی آنان (p<0.001)، گذراندن دوره آموزشی قبلی (p<0.001) و تجربه حضور در بحران (p<0.05) با میزان نیاز آموزشی درباره بحران ارتباط معناداری وجود داشت. در حالی که بین دانشگاه محل تحصیل دانشجویان با میزان نیازآموزشی آن ها این ارتباط معنادار نبود (p=0.51).نتیجه گیری: با توجه به نیاز آموزشی زیاد دانشجویان برای ارایه خدمات در شرایط بحران و عدم کفایت تحصیلات دانشگاهی برای آماده سازی آنان برای ایفای نقش، بازنگری برنامه ریزی آموزشی دانشجویان مامایی، ضرورت دارد.

زمینه و هدف: پذیرش دارو یکی از عوامل مهم در برآیندهای درمانی بیماران مصروع می باشد. عدم پذیرش داروهای ضد تشنج در این بیماران ممکن است منجر به افزایش تعداد حملات تشنج، افزایش هزینه های بیمارستانی و حتی بالا رفتن میزان مرگ و میر بیماران گردد. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان پذیرش دارو و برخی عوامل مرتبط با آن در بیماران مصروع صورت گرفته است.روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در مورد 120 بیمار عضو انجمن صرع ایران که بر اساس معیارهای ورود و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، با استفاده از پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی و پذیرش داروی تعدیل شده Morisky صورت گرفته است. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های اسپیرمن و من ویتنی در نرم افزار SPSS v.16 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: %87.5 از نمونه ها پذیرش دارویی بالا، %10.8 پذیرش متوسط و %1.7 پذیرش پایین داشتند. بیش ترین علت پایین بودن پذیرش دارویی در نمونه های پژوهش، نداشتن حملات تشنج بود (%8.3). بین میانگین نمره پذیرش دارو با تعداد داروی مصرفی و تعداد حملات تشنج رابطه آماری معناداری وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری: میزان پذیرش دارو در نمونه های این پژوهش در سطح بالا ارزیابی شد. افرادی که پذیرش بیش تری داشتند حملات تشنج کم تری در 3 ماه گذشته تجربه کرده بودند. بیش ترین عامل قطع داروها و کاهش پذیرش دارویی، نبودن حملات تشنج در بیماران بود، لذا با ارایه برنامه های آموزشی در مورد رژیم دارویی که بر لزوم استفاده صحیح و مداوم داروها، حتی در صورت قطع حملات تشنج در بیماران مصروع تاکید دارد، می توان موجبات افزایش پذیرش این بیماران را فراهم آورد.

زمینه و هدف: اضطراب از نشانه های همراه با اختلالات خلقی مادران در دوران پس از زایمان می باشد که با تولد نوزاد آسیب پذیر افزایش پیدا می کند. رفلکسولوژی پا ممکن است به عنوان یک مداخله پرستاری جهت کاهش برخی علایم اضطراب مفید باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر رفلکسولوژی پا بر شدت اضطراب مادران سزارین شده دارای نوزاد آسیب پذیر انجام گرفته است.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی غیرتصادفی، 99 مادر سزارین شده دارای نوزاد آسیب پذیر از میان مادران بستری در بیمارستان جامع زنان و بیمارستان ولیعصر تهران در سال 1391 انتخاب و به روش نمونه گیری در دسترس در سه گروه 33 نفری قرار گرفتند. گروه مداخله به مدت 40 دقیقه رفلکسولوژی کف پا، گروه پلاسبو ماساژ ساق پا و گروه شاهد نیز مراقبت های معمول پس از سزارین را دریافت کردند. پرسشنامه Spielberger توسط نمونه ها قبل از مداخله و سه روز پس از مداخله تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون اندازه های تکراری و مجذور کای در نرم افزار SPSS v.16 استفاده شد.یافته ها: گروه های مورد مطالعه تفاوت معناداری از نظر مشخصات جمعیت شناختی و میانگین نمرات شدت اضطراب قبل از مداخله نداشتند. اما بعد از مداخله، میانگین نمرات شدت اضطراب به طور معناداری در گروه رفلکسولوژی و پلاسبو کم تر از گروه شاهد بود (p<0.001)، در حالی که این میزان در گروه رفلکسولوژی و پلاسبو تفاوت معناداری نداشت (p=0.1)، مقایسه اختلاف میانگین نمرات شدت اضطراب پس از مداخله در گروه رفلکسولوژی (14.7±7.2) و پلاسبو (9.4±8.5) نشان داد که مداخله رفلکسولوژی تاثیر بیش تری در کاهش شدت اضطراب دارد.نتیجه گیری: استفاده از رفلکسولوژی پا در کاهش شدت اضطراب مادران موثر است، از این رو پیشنهاد می شود که پرستاران و ماماها در بخش های سزارین این روش غیردارویی را برای کاهش علایم اضطراب مادران به کار گیرند.