نشریه دانشکده پرستاری و مامایی
سال:1387 | دوره:18 | شماره:61 |تعداد مقالات:11

مقدمه: به تغییرات جسمی و روحی حاصل در دوران حاملگی از موضوعات مورد توجه بهداشت جنسی دوران حاملگی است. چهار الگو برای علایق جنسی دوران بارداری مطرح شده است که شامل: 1- افزایش علایق جنسی در طی دوران بارداری 2- کاهش میل جنسی در سه ماهه اول و افزایش نسبی درسه ماهه دوم و کاهش در سه ماهه سوم 3- کاهش علایق جنسی در دوران بارداری 4- فقدان. این پژوهش با هدف تعیین تغییرات علایق جنسی در زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاههای علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1385 انجام شد.مواد و روشها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که بر روی 400 نفر زن باردار مراجعه کننده به درمانگاههای مراقبت بارداری که بر اساس نمونه گیری سهمیه ای در بیمارستانها و تصادفی ساده داخل بیمارستانها انتخاب شدند، صورت پذیرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. اعتبار پرسشنامه به روش اعتبار محتوا و پایایی آن به روش آزمون مجدد اندازه گیری شد. جمع آوری اطلاعات توسط کارشناس ارشد مامایی انجام شد. سپس داده ها استخراج و با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس 13 پردازش آماری گردید. (سطح معناداری 0.05 و فاصله اطمینان 95 درصد در نظر گرفته شد).یافته ها: سن زنان 26.1±4.8 سال سن همسر آنها 31.6±5.7 سال و مــدت ازدواج 5.9±4.8 سال بود 3 درصد زنان سه ماهه اول و 28.8 درصد سه ماهه دوم و 68.2 درصد سه ماهه سوم بودند. 61 درصد مشکل خاص در حاملگی نداشتند. 58 درصد رابطه جنسی دوران بارداری را ناخوشایند می دانستند. 96 درصد مادران سه ماهه اول و 92.2 درصد مادران سه ماهه دوم و 94.1 درصد مادران سه ماهه سوم لذت کمتری از رابطه جنسی نسبت به قبل از بارداری می بردند. 83.2 در مورد مادران سه ماهه اول و 80 درصد مادران سه ماهه دوم و 77 درصد مادران سه ماهه سوم کاهش دفعات رابطه جنسی داشتند. 50 درصد مادران سه ماهه اول و 41.7 درصد مادران سه ماهه دوم و 56 درصد مادران سه ماهه سوم تحریک جنسی کمتر نسبت به قبل از بارداری داشتند. 75 درصد مادران سه ماهه اول 57.4 در مورد مادران سه ماهه دوم و 62.3 درصد مادران سه ماهه سوم کاهش در میل جنسی نسبت به قبل از بارداری داشتند. 49.25 درصد مادران رابطه جنسی را غیر موثر بر حاملگی می دانستند.بحث و نتیجه گیری: کاهش علایق جنسی در حاملگی وجود دارد. لذا، آموزش و مشاوره صحیح برای تطابق بهتر زوجین جهت کاهش مشکل یا کاهش عوارض ناشی از آن پیشنهاد می شود.

مقدمه: شیوع بیماریهای قلبی - عروقی در حال افزایش است. اهمیت فعالیت فیزیکی به عنوان یک عامل مهم در پیشگیری از عود بیماری مهم است. با توجه به اهمیت عوامل بازدارنده و تسهیل کننده فعالیت فیزیکی در بیماران قلبی، مطالعه ای با هدف تعیین عوامل مربوطه بر فعالیت فیزیکی بیماران قلبی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر تهران انجام گرفت.مواد و روشها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است. روش نمونه گیری به صورت تصادفی چند مرحله ای بود. جامعه پژوهش، 400 بیمار قلبی واجد کلیه مشخصات افراد مورد پژوهش بود که به طور مستمر به مراکز درمانی مراجعه می کردند. اطلاعات توسط پرسشنامه ای در سه بخش شامل اطلاعات دموگرافیک، نوع فعالیت فیزیکی، عوامل بازدارنده و تسهیل کننده تنظیم گردید. اعتبار پرسشنامه به روش اعتبار محتوا و پایایی به روش آزمون مجدد به فاصله 2 هفته اندازه گیری شد. سپس توسط آزمونهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد اکثریت بیماران قلبی فعالیت فیزیکی روزانه کم تا متوسط 66.8 درصد و نیز فعالیت ورزشی کم تا متوسط 70.4 درصد داشتند. در ارتباط با عوامل بازدارنده در انجام فعالیت فیزیکی 41 درصد احساس کسالت و خستگی کرده و 35.7 درصد دچار تنش بودند. در رابطه با عوامل تسهیل کننده موثر بر انجام فعالیت فیزیکی از قبیل احساس تندرستی، 64.7 درصد و خودکفایی در ورزش، 74.5 درصد دچار مشکل بودند. ارتباط آماری معنی داری بین عوامل بازدارنده (P<0.005) و عدم وجود عوامل تسهیل کننده (P<0.05) با کاهش فعالیت فیزیکی مشاهده گردید.بحث و نتیجه گیری: فعالیت های فیزیکی روزانه و ورزشی در بیماران قلبی پایین و جای نگرانی دارد. مهم ترین عامل موثر در این کاهش فعالیت، وجود عوامل بازدارنده احساس ناخوشی و کسالت و تنش و عدم وجود عوامل تسهیل کننده احساس تندرستی و خودکفایی در ورزش می باشد.

مقدمه: خشونت خانگی علیه زنان در حال حاضر بطور وسیعی به عنوان مشکل مهم سلامت عمومی تشخیص داده شده است. خشونت در بارداری می تواند علاوه بر پیامدهای متعدد بر زن باردار، سلامت جنین فعلی و کودک بعدی او را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. شواهد نشان می دهد که خشونت در بارداری همچنین می تواند قابلیت شیردهی زنان را تحت تاثیر قرار دهد. هدف این پژوهش تعیین رابطه خشونت خانگی با وضعیت شیردهی است.مواد و روشها: پژوهش حاضر یک مطالعه تحلیلی آینده نگر است. نمونه ها شامل 240 زن بارداری بودند که مراقبت بارداری را در این مرکز دریافت کردند و مشخصات واحدهای پژوهش را داشتند. نمونه گیری در دو مرحله انجام شد. ابتدا زنان باردار در ماه آخر بارداری از نظر وجود یا عدم خشونت در بارداری با استفاده از پرسشنامه غربالگری خشونت بررسی شدند و به دو گروه خشونت دیده و خشونت ندیده تقسیم شدند. سپس از نظر وضعیت شیردهی در هفته 6-4 پس از زایمان پیگیری شدند. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه انجام شد. پرسشنامه با روش اعتبار محتوا و پایایی از طریق آلفای کرونباخ و آزمون مجدد اندازه گیری شد. در این پژوهش ضریب آلفا کرونباخ برای حیطه های مختلف پرسشنامه 0.85 بود. پایایی پرسشنامه خشونت با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن در دوبار اندازه گیری r=0.90 به دست آمد.یافته ها: میزان شیوع تغذیه انحصاری با شیر مادر، تغذیه ترکیبی و تغذیه مصنوعی در 4 هفته اول پس از زایمان به ترتیب 52.1 درصد، 47.5 درصد و 4 درصد بود. نتایج نشان داد که نوع تغذیه در زنان تجربه کننده خشونت عاطفی و جنسی در مقایسه با زنان بدون خشونت تفاوت معنی داری نداشت، اما در زنان تجربه کننده خشونت فیزیکی به طور معنی داری تغذیه انحصاری با شیر مادر نسبت به تغذیه ترکیبی و تغذیه مصنوعی کمتر بود (P=0.006).بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که خشونت فیزیکی در بارداری با وضعیت شیردهی ارتباط دارد. ماماها برای شناسایی و مداخله جهت تشویق و افزایش موفقیت بیشتر در امر شیردهی جایگاه کلیدی دارند.

مقدمه: سوء رفتار نسبت به سالمندان توسط اعضای خانواده یکی از اشکال خشونت خانوادگی است که به عنوان یک مشکل بهداشت عمومی و اجتماعی در سراسر جهان شناخته شده است. هدف از این مطالعه درک ساختار اصلی پدیده سوء رفتار نسبت به سالمندان می باشد.مواد و روشها: این مطالعه با استفاده از پژوهش پدیده شناسی تفسیری بنر به منظور تبیین دیدگاه زنان سالمند از مفهوم پدیده سوء رفتار نسبت به سالمندان در شهر تهران انجام گرفت. به این منظور 5-2 مصاحبه بدون ساختار با 10 زن سالمند 87-68 ساله صورت گرفت که در طی آن زنان سالمند تجربیات خود را در خصوص این پدیده نقل کردند. مصاحبه ها ضبط شده و داده های به دست آمده از آن به صورت مکتوب در آمد؛ سپس با استفاده از آنالیز مضمونی تجزیه و تحلیل انجام شد.یافته ها: 3 تم از یافته ها استخراج شد که عبارتند از: ماهیت سوء رفتار نسبت به سالمندان، زندگی با پیامدهای سوء رفتار و رویارویی با پدیده سوء رفتار نسبت به سالمندان.بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه می تواند تصویری روشن از تجربیات این گروه از سالمندان را که همگی به نوعی در مواجهه با سوء رفتار بوده اند ارایه دهد. شناخت درک سالمندان از پدیده سوء رفتار منجر به افزایش آگاهی پرستاران از این پدیده شده و مفاهیم مهمی را در پرستاری به ویژه در پرستاری سالمندان آشکار می سازد.

مقدمه: تعداد بیماران مبتلا به ایدز در جهان رو به افزایش است. پیشرفتهای درمانی در رابطه با این بیماری سبب بقای عمر بیماران گردیده است. از طرف دیگر این امر سبب افزایش تعداد بیماران مبتلا به ایدز بستری در بیمارستانها، به علت عوارض دارویی و بروز عفونتهای فرصت طلب شده است. ترس از مبتلا شدن به بیماری سبب کاهش کیفیت مراقبت در این بیماران می شود. هدف این پژوهش بررسی کیفیت خدمات پرستاری از دیدگاه بیماران مبتلا به ایدز بستری در مراکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاههای علوم شهید بهشتی و تهران بود.مواد و روشها: در این پژوهش توصیفی تعداد 70 نفر بیمار مبتلا به ایدز که حداقل 3 روز در یکی از بخشهای عفونی بیمارستانهای شهر تهران بستری بودند، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه ای مشتمل بر 55 سوال (مشخصات دموگرافیک 11 سوال، بعد جسمی 20 سوال، بعد روانی شامل 14 سوال و بعد ارتباطی 10 سوال در اختیار نمونه ها گذاشته شد. جهت اندازه گیری اعتبار و پایایی پرسشنامه به ترتیب از اعتبار محتوا و آزمون مجدد استفاده شد.یافته ها: 27.9 درصد بیماران مبتلا به ایدز کیفیت مراقبتهای پرستاری را متوسط ارزیابی نمودند. 14.3 درصد، کیفیت مراقبتها را ضعیف، 11.4 درصد خوب و 4.1 درصد بیماران کیفیت مراقبتها را بسیار خوب ارزیابی نمودند. بین سن، جنس، تاهل و تحصیلات بیماران با دیدگاه بیماران در مورد کیفیت مراقبتها ارتباط معنی داری مشاهده نشد. بین مدت بستری و کیفیت مراقبتهای پرستاری از بعد ارتباطی همبستگی مثبت وجود داشت (r=0.333،P<0.01). همچنین بین متغیر سن بیماران و کیفیت مراقبتهای پرستاری از بعد ارتباطی همبستگی منفی مشاهده گردید (r=0.304، P<0.01).بحث و نتیجه گیری: نتایج از دیدگاه بیماران مبتلا به ایدز نشان می دهد که خدمات پرستاری ارایه شده به آنان نتوانسته است تامین کننده خواسته ها و انتظارات بیماران مبتلا به ایدز باشد. لذا مسوولین بهداشت و درمان در این مورد می بایست اقدامات لازم را بعمل آورند.

مقدمه: ثبت مراقبت های پرستاری، نشانه ارایه مراقبت و کیفیت آن است. لذا، هرگونه نارسایی در آن مبین ارایه مراقبت ناکافی به بیمار می باشد. ارزشیابی همکار به عنوان شیوه ای از تفویض اختیارات مدیران جهت تضمین کیفیت مراقبت های پرستاری معرفی شده است. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر اجرای فرآیند ارزشیابی همکار بر کیفیت ثبت گزارشات پرستاری در بخشهای ویژه قلبی بیمارستانهای دولتی شهر اراک بود.مواد و روشها: این پژوهش، یک مطالعه نیمه تجربی بود. چهار بخش ویژه قلبی در دو بیمارستان دولتی شهر اراک بعنوان محیطهای پژوهش انتخاب شدند. دو بخشی که دارای تعداد پرستار بیشتر بود (با 25 پرستار) به عنوان گروه آزمون و دو بخش دیگر (با 19 پرستار) به عنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل چک لیست های بررسی کیفیت ثبت گزارشات پرستاری بود. جهت پیش آزمون چک لیستهای بررسی کیفیت ثبت به تعداد 35 عدد توسط همکار پژوهشگر، با مشاهده نحوه ثبت پرستاران در هر گروه تکمیل شد. قبل از مداخله، آماده سازی پرستاران ارزیاب توسط پژوهشگر بمدت یکماه انجام گرفت، سپس مداخله بصورت اجرای فرآیند ارزشیابی همکار توسط پرستاران ارزیاب در گروه مورد بمدت یکماه با نظارت مستقیم پژوهشگر و یکماه بدون نظارت مستقیم پژوهشگر انجام شد. بعد از آن ابزارهای مطالعه مجددا برای هر گروه (مرحله پس آزمون) تکمیل شد.یافته ها: گروههای آزمون و شاهد به لحاظ ویژگیهای دموگرافیک (سن، تحصیلات، وضعیت معیشت و...) همسان بوده و آزمون های مجذور کای و تی مستقل اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان نداد. همچنین در این پژوهش بین ویژگیهای دموگرافیک پرستاران با کیفیت ثبت در گروه آزمون و شاهد هیچگونه ارتباط معنی داری یافت نشد. آزمون آماری من ویتنی اختلاف معنی داری را برای کیفیت ثبت گزارشات پرستاری بین دو گروه آزمون و شاهد، بعد از مداخله نشان داد (P<0.001).بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که اجرای فرآیند ارزشیابی همکار بر ارتقای کیفیت ثبت گزارشات پرستاری موثر بوده است.

مهارت های مدیریت سنتی شامل برنامه ریزی، سازماندهی، هدایت و کنترل است و اما در سازمان های قرن 21 که بسیار پیچیده و با سرعت پیشرفت بالا هستند، این مهارت ها کافی نیستند.عصر کوانتوم رودرروی ماست. هیچ قسمت از زندگی بشر بی تاثیر از رخداد تغییر و حقایق جدید آن نیست و اما تاثیر این عصر بر مدیریت و رهبری کوانتومی به تازگی شناخته و مورد بحث قرار گرفته است. اگر رهبران و سازمان هایشان بخواهند در عصر جدید پیشرفت کنند، باید جهش فکری و مهارتی جدید در مدیران با این شیوه رهبری پدیدار شود. مطالعات نشان می دهد که کمبود معنی داری در تعداد رهبران پرستاری وجود دارد و این در حالی است که با کمبود پرستار مواجه است. لذا می بایست رهبران پرستاری در تعیین خط مشی های بهداشتی و تدوین قوانین نقش داشته باشند. تقویت رهبری به اندازه تقویت مهارت های بالینی می تواند باعث ارتقای حرفه پرستاری شود و البته پرستاران به ندرت در بالین بیمار اصول اساسی رهبری را بکار می گیرند.مطابق رویکرد کوانتومی به مدیریت، مدیران پرستاری برای افزایش اثربخشی عملکرد خویش نیازمند داشتن رویکرد جدیدی به انسان، فرایندها و اشیا هستند. هم چنین این مدل بیان می کند که ارتباط بین اشیا، انسان ها، یا عناصر از خود اشیا، انسان ها، یا عناصر مهم ترند.چالش جدید در رهبری دوری از تمرکز، حفظ انعطاف پذیری و طراحی مجدد و ایجاد ساختاری برای حمایت از فرهنگ و هدف پیروان است. بنابراین تعریف جدید سیستم عبارت است از مجموعه ای از فرایندهای چرخشی که بین نظم و بی نظمی بر اساس نیازهای درخواستی سیستم حرکت می کند.در مدل کوانتوم برای کارآمدی رهبران به هفت مهارت و هفت صفت و هفت اصل اشاره می شودکه او را به رهبر خدمتگزار مبدل می سازد. در این مقاله عوامل موثر بر رهبری کوانتومی و سازمان کوانتومی توضیح داده خواهد شد.