زمینه و هدف: سندرم پیش از قاعدگی (Premenstrual Syndrome)، یک یا چند علامت از مجموعه بزرگی از علائم جسمی، خلقی و رفتاری است که در 90–70 درصد زنان در سنین باروری رخ می دهد. 95 درصد زنان از علایم خفیف سندرم پیش از قاعدگی رنج می برند و در 10–3 درصد آنها علایم شدید و ناتوان کننده است. این پژوهش با هدف تعیین شدت سندرم پیش از قاعدگی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و خدمات بهداشتی درمانی انجام گرفت.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی است. نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف انجام شد. از 980 نفر از دانشجویان ساکن خوابگاه های دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی 85 نفر مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی بودند که اطلاعات دموگرافیک و شدت سندرم در آن ها بررسی شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه حاوی اطلاعات دموگرافیک و فرم ثبت علایم روزانه برگرفته از معیارهای DSM-4 (Diagnostic and Statistical Manual IV.)، بود که جهت اعتبار ابزار از روش اعتبار محتوا و جهت پایایی آن از آزمون مجدد با ضریب همبستگی 0.82 بین دو نوبت آزمون استفاده شد. جهت بررسی همبستگی شدت سندرم پیش از قاعدگی و متغیر های کمی و رتبه ای به ترتیب از ضریب همبستگی پیرسون واسپیرمن ا) استفاده شد.یافته ها: میانگین سنی افراد مورد پژوهش 1.5) 22.2 و میانگین شاخص توده بدنی (Body Mass Index) آن ها 1.3) 22.6 بود. 58.8 درصد (50 نفر علایم جسمی خفی، 38.8 درصد (33 نفر متوسط و 2.4 درصد (2 نفر شدید گزارش شدند. در مورد علایم روحی 30.7 درصد خفیف (26 نفر، 66.1 درصد متوسط، 56 نفر و 3 نفر 3.2 درصد شدید بودند.نتیجه گیری: شدت سندرم پیش از قاعدگی در بیش از دو سوم موارد "متوسط" و "خفیف" بود و بین زمان شروع علایم و ترم تحصیلی دانشجویان با شدت سندرم پیش از قاعدگی ارتباط مثبت معنی داری وجود داشت.