مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز - Journal Of Dentistry
سال:1389 | دوره:11 | شماره:3 (مسلسل 28) |تعداد مقالات:14

بیان مساله: انقباض پلی مریزاسیون کامپوزیتی یکی از بزرگترین معایب کامپوزیت های امروزی است و می تواند به شکاف (Gap) لبه ای، حساسیت پس از کار، ترک مینایی و پوسیدگی ثانویه بینجامد.هدف: هدف از این پژوهش، بررسی اثر فیلرهای نانوپوروس بر میزان انقباض پلیمریزاسیون و درجه تبدیل یک گونه کامپوزیت آزمایشی در شرایط نوری گوناگون بود. نتایج به دست آمده از این کامپوزیت با نتایج به دست آمده از انقباض پلیمریزاسیون و درجه تبدیل کامپوزیت آزمایشی با فیلرهای معمولی میکروهیبرید مقایسه می شود.مواد و روش: در این پژوهش تجربی، کامپوزیت آزمایشی توسط آمیختن فیلرهای سایلانیزه شده و مونومر به دست آمد. 27 درصد مونومر و 73 درصد فیلر با هم آمیخته شدند. مونومر مورد استفاده از ترکیب Bis-GMA، 70 درصد و TEG DMA، 30 درصد به دست آمد. برای پوروس کردن فیلرها، آن ها را در حرارت 1300 درجه سانتی گراد سینتر و سپس آسیاب شدند. کامفورکینون و آمین به عنوان آغازکننده و تسهیل کننده در این بررسی استفاده گردیدند. سنجش میزان انقباض پلیمریزاسیون توسط دستگاه باندد دیسک و سنجش درجه تبدیل توسط FTIR اسپکتروسکوپی انجام شد. بررسی در سه شرایط نوری گوناگون استاندارد و پلکانی و شدت بالا (Standard – Ramping – High intensity) انجام گردید. نتایج به دست آمده از این بررسی توسط آزمون یک سویه آنوا و توکی واکاوی آماری شدند.یافته ها: فیلرهای نانوپوروس اثری مثبت در کاهش میزان انقباض پلیمریزاسیون داشتند و تفاوت معنادار در میزان انقباض پلیمریزاسیون میان سه روش گوناگون کیور دیده نشد. روش کیور و گونه فیلر نیز، اثری بر روی درجه تبدیل نداشتند (p<0.05).نتیجه گیری: با استفاده از فیلرهای نانوپوروس انقباض پلیمریزاسیون کامپوزیت کاهش می یابد و گونه های روش های نوردهی کیور اثری بر میزان انقباض پلیمریزاسیون و درجه تبدیل کامپوزیت ندارد.

بیان مساله: آملوبلاستوما توموری است، که به طور موضعی مهاجم است و همیشه مورد توجه پژوهشگران بوده تا رفتار زیست شناختی آن را بهتر بشناسند. یکی از نشانگرهایی که به تازگی توسط پژوهشگران در زمینه زیست شناختی سرطان ها مطرح شده، Minichromosome Maintenance 3 است، که بیان بیشتر از اندازه آن در سرطان های گوناگون گزارش شده اما پژوهشی در مورد MCM3 بر روی آملوبلاستوما انجام نگرفته است.هدف: هدف از این پژوهش، بررسی بیان MCM3، Ki-67و p27 در آملوبلاستوما بود.مواد و روش: در این بررسی توصیفی تحلیلی 18 مورد آملوبلاستوما از بایگانی انتخاب گردیدند. اطلاعات بالینی - آسیب شناسی از پرونده ها استخراج و مقاطع لازم از بلوک ها فراهم و رنگ آمیزی نشانگرهای Ki-67، p27و MCM3 انجام شد. سلول های رنگ گرفته در (High Power Field) 10HPF شمارش و Labeling Index (LI) ارزیابی گردید. سطح های رنگ پذیری به چهار گروه شدید (LI>50)، متوسط (25<LI £50)، ضعیف (5<LI £25) و منفی (LI £5) رده بندی شدند. محاسبه های آماری با نرم افزار SPSS 13و آزمون های رگرسیون رتبه ای و فریدمن (Freidman) انجام و p<0.05 معنادار درنظر گرفته شد.یافته ها: در موردKi-67، پنج نمونه (27.8 درصد) منفی و 13 نمونه ( 72.2درصد) ضعیف رنگ گرفتند و Ki-67 بیشتر در لایه آملوبلاستی دیده شد. در مورد p27، پنج نمونه (27.8 درصد) منفی، 11 نمونه (61.1 درصد) ضعیف و دو نمونه (11.1 درصد) رنگ پذیری متوسط را نشان دادند و p27 بیشتر در سلول های رتیکولوم ستاره ای دیده شد. هیچ یک از نمونه ها با MCM3 رنگ نگرفت. از نظر آماری میان بیان این پروتئین ها در آملوبلاستوما تفاوت دیده شد، اما میان سن، جنس و اندازه تومور با هیچ یک از پروتئین ها پیوند معنادار یافت نگردید.نتیجه گیری: با بیان ضعیف Ki-67 و p27 نمی توان نتیجه قطعی گرفت، که آسیب های ما چه رفتار زیست شناختی خواهند داشت، زیرا نبود p27 و یا ضعیف رنگ گرفتن آن برعکس Ki-67 به نفع تکثیر سلولی است و اثبات این موضوع که آیا تومور رفتار تهاجمی و عود خواهد داشت یا خیر، نیاز به بررسی های نشانگرهای بیشتر و نیز پی گیری بیماران در بالین دارد. با منفی شدن همه نمونه ها برایMCM3 ، به نظر می رسد که MCM3 در پاتوژنز آملوبلاستوما نقشی نداشته باشد.

بیان مساله: مهم ترین علت شکست فیشور سیلانت آلودگی در هنگام درمان است. امکان آلودگی در شرایط بالینی که جداسازی دشوار باشد، همچون دندان نیمه رویش یافته یا همکاری کم و ضعیف بیمار وجود دارد. پژوهش های بالینی ناچیزی در جهت بررسی اثر عامل باندینگ بر موفقیت فیشور سیلانت انجام شده است.هدف: هدف از این پژوهش مقایسه کارایی بالینی استفاده از دو عامل باندینگ بر میزان موفقیت فیشور سیلانت در مینای آلوده به بزاق بود.مواد و روش: در این بررسی کارآزمایی بالینی، 60 دندان از 35 کودک 6 تا 8 سال دارای دندان های مولر نخست دایمی تازه رویش یافته و سالم فک بالا انتخاب و به دو گروه بخش گردیدند. در یک گروه پی - کیو - وان و در گروه دیگر پرومپت - ال - پاپ استفاده شد. با توجه به تازه رویش یافته بودن دندان و تماس ناحیه دیستوپالاتال با شیار لثه و به دلیل جداسازی ناکافی بخش دیستوپالاتال و جداسازی خوب مزیال، این نواحی به ترتیب آلوده و ایزوله به شمار آمدند. در هر گروه پس از اچینگ در آغاز، در یک سمت عامل باندینگ و سپس فیشور سیلانت و در سمت دیگر، بی عامل باندینگ فیشور سیلانت قرار گرفت. بنابراین، دو گروه شاهد برای هر عامل باندینگ به وجود آمد. در معاینه های 3، 6 و 12 ماهه نتایج درمان به گونه موفقیت و شکست بررسی گردید و توسط آزمون های ویلکاکسون، من - ویتنی و کای - اسکویر واکاوی شد.یافته ها: استفاده از این دو عامل باندینگ میزان موفقیت فیشور سیلانت را به گونه معنادار افزایش داد (p<0.001). استفاده از این دو عامل در موفقیت فیشور سیلانت در مینای آلوده حتی در مواردی که دندان به صورت ایزوله فیشور سیلانت شده، به گونه معنادار افزایش را نشان داد (p<0.001). باندینگ پی - کیو - وان نسبت به پرومپت - ال - پاپ نتایج بهتری را نشان داد، گرچه تفاوت معناداری میان این دو گروه وجود ندارد.نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد، که آلودگی مینا پس از اچینگ و پیش از فیشور سیلانت موفقیت درمان را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین، استفاده از عامل باندینگ در درمان فیشور سیلانت در هر دو محیط ایزوله و آلوده برای استحکام بیشتر پیشنهاد می شود.

بیان مساله: در شرایط وجود لایه ممانعتی اکسیژن، احتمال واکنش مواد قالبگیری به ویژه پلی اترها با سطح بیرونی لایه ادهزیو عاج که بلافاصله پس از تراش مهر و موم شده وجود دارد.هدف: هدف از این پ‍‍‍‍ژوهش، بررسی اثر سه روش گوناگون پاک سازی سطح بر استحکام برشی باند نمونه های پرسلنی به عاج تازه مهر و موم شده بود.مواد و روش: این بررسی آزمایشگاهی بر روی عاج سطح فیشیال 60 عدد دندان پرمولر کشیده شده صورت گرفت، عمل مهر و موم کردن تازه عاج با استفاده از ادهزیو سینگل باند (Single bond) انجام شد. سپس، سطح های مهر و موم شده عاجی در ماده قالبگیری پلی اتر قرار داده شده و پس از بیرون آوردن آن ها از درون ماده قالبگیری، نمونه ها به گونه تصادفی در چهار گروه بخش بندی شدند. در گروه 1 (شاهد)، پیوند نمونه های پرسلنی بی هرگونه آماده سازی سطحی عاج با استفاده از سمان رزینی انجام گردید و در گروه های 2، 3 و 4 پاک سازی سطح عاج به ترتیب با استفاده از اسید اچینگ، سند بلاست و پروفیلاکسی با پامیس و رابرکپ پیش از پیوند نمونه های پرسلنی انجام شد. آزمون استحکام باند برشی با سرعت بارگذاری 0.5 میلی متر بر دقیقه انجام شد و پس از ارزیابی میانگین استحکام برشی باند داده های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری واکاوی واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی (Tukey) واکاوی آماری گردیدند.یافته ها: میان میانگین استحکام باند برشی گروه شاهد با هر سه روش پاک سازی سطح تفاوت معنادار وجود داشت (p<0.001). میانگین استحکام باند برشی در گروه اسید اچینگ بالاتر از دو گروه آزمایشی دیگر بود، اما تفاوت معنادار میان سه روش پاک سازی سطح یافت نشد.نتیجه گیری: پاک سازی سطح عاج تازه مهر و موم شده، در حضور لایه ممانعتی اکسیژن و پس از کاربرد ماده قالب گیری پلی اتر با استفاده از روش های اسید اچینگ، سند بلاست و پروفیلاکسی استحکام باند را به گونه چشمگیر بهبود بخشید.

بیان مساله: تشخیص پوسیدگی های میان دندانی با استفاده از پرتونگاری بایت وینگ یک روش بالینی مناسب است. بسیاری از بررسی ها نشان داده اند، که پرتونگاری مستقیم دیجیتال و فیلم های رایج دندانپزشکی در تشخیص پوسیدگی های میان دندانی توانایی همانندی دارند.هدف: بر این پایه هدف از این پژوهش، مقایسه اثرات دستکاری نگاره های دیجیتال به صورت رنگ کاذب در توانایی تشخیص پوسیدگی های آغازین میان دندانی بود.مواد و روش: نگاره های دیجیتال 102 سطح میان دندانی دندان های پرمولر کشیده شده انسانی با و بی استفاده از برنامه نرم افزاری سودوکالر (Pseudocolor) توسط سه مشاهدگر ارزیابی گردید. دندان ها برش داده شده و به وسیله میکروسکوپ برای تعیین استاندارد طلایی بررسی شدند. سپس، ضریب هماهنگی کاپا و درصد هماهنگی کلی ارزیابی گردیدند.یافته ها: حساسیت و ویژگی در دو گونه نگاره رنگی و سیاه و سفید با استفاده از نرم افزار در نگاره های دیجیتال 66.7 و 60 درصد و برای پرتونگاری دیجیتال مستقیم رنگی شده 80.5 و 50 درصد به دست آمد، گرچه تفاوت آماری معنادار میان دو گونه نگاره دیده نشد (p=0.12).نتیجه گیری: در بررسی کنونی، استفاده از برنامه نرم افزاری رنگ کاذب نتوانست تفاوت آماری چشمگیری میان نگاره دیجیتال معمولی و رنگی شده ایجاد نماید.

بیان مساله: تعیین سن دندانی در طرح درمان و تعیین سن جسدهای ناشناس و جمجمه ها استفاده می شود. یکی از روش های تعیین سن روش فوتی (Foti) است، که بر پایه واکاوی رگرسیون متغیرهای دندانی (شمار جوانه ها و دندان های رویش یافته)، چهار الگوی تخمین سن ارایه شده است.هدف: هدف از این پژوهش، مقایسه چهار الگوی ارایه شده در روش فوتی با سن برآورد دمیرجیان (Demirjian) در نمونه های مورد بررسی بر پایه سن تقویمی فرد بود.مواد و روش: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی، 150 پرتونگاری پانورامیک متعلق به 90 دختر و 60 پسر 6 تا 20 ساله بررسی گردید. متغیرهای مورد نیاز جهت واکاوی الگوهای رگرسیون از معاینه بالینی و بررسی پرتونگاری پانورامیک به دست آمد. سن دمیرجیان با بررسی پرتونگاری پانورامیک ثبت شد. همه اطلاعات توسط آزمون های پیرسون و تی زوج بررسی آماری گردید.یافته ها: در نمونه های مورد بررسی، میانگین سن تقویمی 3.02±10.74، روش دمیرجیان 2.76±11.16، الگوی یک 1.61±11.57، الگوی دو 2.35±11.44، الگوی سه 2.49±11.53، الگوی چهار 1.85±11.24 سال به دست آمد. مقایسه سن تقویمی و سن به دست آمده از الگوهای رگرسیون و روش دمیرجیان اختلاف آماری معنادار را نشان می دهد. سن به دست آمده از روش دمیرجیان و الگوهای رگرسیون اندازه های بیشتر از سن واقعی را برآورد می کنند.نتیجه گیری: رابطه ای مثبت میان سن واقعی و سن برآوردی به دست آمده از چهار الگوی ارایه شده در روش فوتی دیده شد. این الگوها برآورد سن را در شرایط ویژه همچون مواقعی که تنها فک بالا یا پایین نمونه در دسترس باشد یا کلیشه پرتونگاری در دسترس نباشد، امکان پذیر می کند.

بیان مساله: با توجه به امکان برجا ماندن باکتری ها پس از تراش حفره و تکثیر آنها پس از ترمیم، گندزدایی کردن حفره پیش از ترمیم بی تداخل با هماهنگی رزین های چسبنده می تواند مفید باشد.هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر کاربرد محلول کلرهگزیدین دو درصد بر ریزنشت ترمیم های کامپوزیت در چهار سیستم ادهزیو بود.مواد و روش: در این بررسی تجربی، حفره های کلاس V در ناحیه حدفاصل سمان - مینا (CEJ) با ابعاد استاندارد در سطح باکال 88 دندان پره مولر سالم انسانی ایجاد گردید. دندان ها به گونه تصادفی به هشت گروه 11 تایی بخش شدند. در چهار گروه شاهد، از چهار ادهزیو Scotchbond Multi-Purpose (SBMP)، Excite (EX)، Clearfil SE Bond (CSEB) و i Bond (iB) بر پایه دستور کارخانه سازنده استفاده گردید. در چهار گروه آزمایش نیز از همان چهار ادهزیو استفاده شد، اما در دو گروه SBMP و EX پس از اچینگ محلول کلرهگزیدین دو درصد به مدت 40 ثانیه استفاده گردید. در دو گروه CSEB و iB پیش از کاربرد ادهزیو، محلول کلرهگزیدین به کار رفت. حفره ها با کامپوزیت Z250 پر شدند. پس از پایان ترمیم ها و انجام چرخه حرارتی، نمونه ها در محلول دو درصد متیلن بلو شناور گردیدند. پس از برش، نفوذ رنگ زیر استریومیکروسکوپ بررسی شد. آزمون آماری مورد استفاده کروسکال والیس (Kruskal-Wallis) و داون (Dunn) بود.یافته ها: میزان ریزنشت در میان چهار گروه شاهد در لبه اینسیزال و جینجیوال تفاوت معنادار نشان نداد. همچنین استفاده از کلرهگزیدین در هر چهار سیستم ادهزیو، اثری بر میزان ریزنشت نداشت.نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد، که گندزدایی کردن حفره با کلرهگزیدین می تواند هیچ گونه تداخلی با هماهنگی لبه ای چهار سیستم ادهزیو نداشته باشد.

بیان مساله: گیر پست یکی از عوامل مهم در دوام ترمیم نهایی دندان های معالجه ریشه شده است و عواملی همچون گونه پست و سمان و پیوند میان سمان و عاج و همچنین سمان با سطح پست می تواند بر این دوام اثرگذار باشد.هدف: هدف از پژوهش کنونی، بررسی اثر یک پرایمر فلزی بر گیر پست های ریختگی سمان شده با سمان رزینی بود.مواد و روش: در این بررسی آزمایشگاهی بخش تاجی 30 دندان کانین سالم قطع و پس از ترمیم ریشه، فضای پست با طول 12 میلی متر آماده گردید. برای هر یک از نمونه ها پست ریختگی از یک آلیاژ غیرقیمتی آماده و سند بلاست شد. دندان ها به گونه تصادفی به دو گروه مساوی بخش گردیدند. در هر دو گروه پست ها توسط یک سمان رزینی درون فضای پست سمان شدند، ولی در گروه یک پیش از سمان کردن، سطح پست به یک پرایمر یا آماده ساز فلزی آغشته گردید. پس از چرخه حرارتی، نمونه ها تحت نیروی کششی در دستگاه اینسترون با سرعت یک میلی متر در دقیقه قرار گرفتند و نیروی لازم برای جداسازی پست بر پایه نیوتن ثبت و به عنوان میزان گیر درنظر گرفته شد. شیوه شکست دو گروه با استفاده از استریومیکروسکوپ تعیین و داده ها با آزمون تی (T test) واکاوی گردید.یافته ها: میانگین میزان گیر برای گروه 1 و 2 به ترتیب برابر 28.37±112.45 و 7.19±59.05 نیوتن به دست آمد. گیر پست در گروه 1 نسبت به گروه 2 از نظر آماری به گونه معنادار بیشتر بود .(p£0.05) در بررسی استریومیکروسکوپی شکست در سطح تماس سمان - پست در گروه 1، 20 درصد و در گروه شاهد 60 درصد موارد را تشکیل داد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد، که آماده سازی سطحی پست های ریختگی با پرایمر فلزی موجب افزایش مطلوب در گیر آنها می شود.

بیان مساله: در بررسی های گذشته تداخل احتمالی میان دهانشویه کلرهگزیدین و سدیم لوریل سولفات موجود در خمیر دندان گزارش شده و روش های گوناگون استفاده از دهان شویه کلرهگزیدین پیشنهاد گردیده است.هدف: این پژوهش، با هدف بررسی اثر فاصله های زمانی گوناگون در استفاده از دهان شویه کلرهگزیدین و مسواک زدن بر میزان مهار پلاک میکروبی به انجام رسید.مواد و روش: طراحی بررسی به صورت یک سوکور(Single Blind) ، تصادفی و متقاطع (Cross Over) بود و از یک الگوی چهار روزه تجمع پلاک برای مقایسه چهار برنامه گوناگون بهداشت دهانی با دوره بین درمانی 7 روزه جهت از میان بردن اثرات رژیم بهداشتی قبلی استفاده شد. چهل داوطلب سالم مورد بررسی قرار گرفتند. در آغاز هر دوره، بیماران تحت یک پروفیلاکسی کامل دندانی قرار گرفته و سپس به گونه تصادفی یکی از برنامه های بهداشتی شامل کاربرد دهانشویه کلرهگزیدین پیش از مسواک زدن )برنامه (A، بی درنگ پس از مسواک زدن (برنامه(B ؛ 30 دقیقه پس از مسواک زدن (برنامه (C و مسواک زدن به تنهایی (برنامه D) با خمیردندان دارای سدیم لوریل سولفات (SLS) را استفاده نمودند. در پایان هر دوره، نمایه پلاک بیماران توسط معیار تورسکی (Turesky) ارزیابی گردید. تفاوت میان برنامه های بالا توسط آزمون مانوا Multivariate repeated measure analyze of variance (MANOVA) داوری آماری شد.یافته ها: میانگین میزان پلاک میکروبی برای برنامه های A، B، C و D به ترتیب 90.0، 87.0، 83.0 و 96.0 بود. هیچ تفاوت معنادار در تجمع پلاک میان این چهار روش وجود نداشت.نتیجه گیری: اثر ضدپلاک دهانشویه کلرهگزیدین 2.0 درصد در استفاده از پیش، بی درنگ و 30 دقیقه پس از مسواک زدن با خمیر دندان دارای SLS کاهش نمی یابد و هیچ تفاوت معنادار میان روش های بالا دیده نشد.

بیان مساله: نهفتگی دندان های مولر سوم دایمی شایع است. به علت آسیب های احتمالی نهفتگی و اثر الگوی نهفتگی بر شیوه درمان این دندان ها، بررسی این الگو (سطح و زاویه نهفتگی) دارای اهمیت است.هدف: هدف از این پژوهش، بررسی الگوی نهفتگی دندان مولر سوم در مراجعه کنندگان به دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رشت در طی دو سال بود.مواد و روش: در این پژوهش توصیفی، پرتونگاری پانورامیک 409 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه دانشکده دندانپزشکی که میان 20 تا 40 سال بودند، انتخاب گردیدند. برای بررسی سطح نهفتگی تاج دندان نهفته مولر سوم، رابطه میان استخوان و محل اتصال سمان به مینای (CEJ) دندان نهفته بررسی شد و برای بررسی زاویه نهفتگی این دندان ها از طبقه بندی وینتر Winter Classification) به سطح الف، ب و پ) استفاده گردید. واکاوی داده ها با استفاده از آزمون مجذور کای انجام شد.یافته ها: از میان بیمارانی که پرتونگاری پانورامیک آنها شرایط بررسی را داشتند 44.7 درصد مرد و 55.3 درصد زن بودند. در بررسی سطح نهفتگی بیشترین حالت در فک بالا مربوط به سطح پ و در فک پایین مربوط به سطح ب بود. در فک بالا 47.5 درصد و در فک پایین 41.2 درصد دندان های نهفته در مردها بود. در بررسی زاویه های نهفتگی بیشترین و کمترین مقدار در ماگزیلا به ترتیب عمودی (67 درصد) و افقی (صفر درصد) و در مندیبل نیز به ترتیب مزیوانگولار (57.3 درصد) و دیستوانگولار (1.1 درصد) به دست آمد. در بررسی زاویه های گوناگون نهفتگی در سطوح گوناگون نهفتگی، بیشترین حالت عمودی و مزیوانگولار به ترتیب همراه با سطح ب و پ بودند.نتیجه گیری: تفاوت آماری معنادار میان مردها و زن ها در فراوانی دندان نهفته در دو فک وجود نداشت. در فک بالا و پایین توزیع زاویه های گوناگون نهفتگی دندان مولر سوم متفاوت بود. در ضمن، در سطوح گوناگون نهفتگی میان فراوانی زاویه های نهفتگی دندان تفاوت وجود داشت.

بیان مساله: پزشکان به علت دیدارهای منظم کودکان در سال های نخستین می توانند جایگاه ویژه ای در راهنمایی خانواده ها برای پیشگیری از بیماری های دهان و دندان کودکان داشته باشند.هدف: هدف از این بررسی، تعیین و مقایسه میزان آگاهی، گونه نگرش و کارکرد پزشکان عمومی و متخصص کودکان در پیوند با پیشگیری از بیماری های دهانی در کودکان بود.مواد و روش: این بررسی توصیفی - تحلیلی، بر روی 296 پزشک عمومی و متخصص کودکان انجام گرفت. اطلاعات پیرامون دموگرافی و سطح آگاهی از عوامل خطرزا (Risk factor) و نگرش و کارکرد افراد در مورد پیشگیری از بیماری های دهان و دندان توسط یک پرسشنامه پنج بخشی به گونه خود اجرا گردآوری گردید. اطلاعات گردآوری شده توسط آزمون های آماری مجذور کای (Chi-square) و تی (T-test) واکاوی شد.یافته ها: میانگین نمره آگاهی از عوامل خطرزای بیماری های دهان و دندان در پزشکان و متخصصین کودکان 14±62، نمره نگرش 8±94 و نمره کارکرد 17±38 به دست آمد. تفاوت معناداری میان نمره های پزشکان عمومی و متخصصین کودکان وجود نداشت. پزشکان با آگاهی بیشتر و همچنین با ساعت های کاری و حجم بیمار بیشتر از نگرش بالاتری برخوردار بودند. پزشکانی که در مراکز دولتی فعالیت می کردند کارکرد بهتری در زمینه پیشگیری از بیماری های دهان و دندان داشتند.نتیجه گیری: بر پایه این بررسی، برنامه کنونی آموزش سلامت دهان و دندان در دوره آموزش پزشکی عمومی و تخصصی کمتر از حد مورد نیاز است. همچنین آگاهی و دانش خوب و کارکرد ضعیف پزشکان نشان دهنده این واقعیت است، که سطح بالای آگاهی و نگرش مثبت به کارکرد بهتر در پیشگیری از بیماری های دهان و دندان نمی انجامد. بنابراین، آموزش های عملی در این زمینه و تمرین ارجاع بیماران به دندانپزشک در طول دوران تحصیل می تواند کارکرد ایشان را بهبود بخشد.

ژاینت سل گرانولومای مرکزی، آسیبی درون استخوانی و غیرنئوپلاستیک است، که تقریبا در همه موارد در استخوان های فک ها دیده می شود و در فک پایین و قسمت پیشین نسبت به نواحی پشتی شایع تر است. این مقاله گزارش موردی از ژاینت سل گرانولومای مرکزی در خانمی 56 ساله و بی دندان است، که با شکایت از آسیبی با رشد سریع در بخش پیشین فک بالا به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز مراجعه کرده است. بر پایه ویژگی های بالینی و وجود کلسیفیکاسیون فراوان، همچنین الگوی کلسیفیکاسیون در پرتونگاری پانورامیک و CT این آسیب با گونه های مخرب آسیب های فیبرواسئوس و بدخیمی ها هماهنگی داشت، اما در بررسی آسیب شناختی بافت به عنوان ژاینت سل گرانولومای مرکزی تشخیص داده شد. هدف از گزارش این مورد، تاکید بر اهمیت آسیب شناختی بافت در تشخیص این آسیب می باشد.