تحقیق و ترویج، به عنوان دو مولفه اساسی نظام دانش و اطلاعات کشاورزی همواره به عنوان عوامل مهم تاثیرگذار در فرآیند توسعه کشاورزی مورد توجه بوده اند. تعامل میان این دو مولفه از مباحث عمده در نظام دانش و اطلاعات کشاورزی بوده و معمولا در کشورهای درحال توسعه، از جمله ایران، ضعیف بوده و نهادینه نگردیده است. هدف کلی این تحقیق توصیفی- پیمایشی، شناسایی مکانیزم های ارتباطی ساختاری و کارکردی موجود میان تحقیق و ترویج کشاورزی ایران؛ بررسی تعامل میان تحقیق و ترویج؛ و شناسایی و بررسی مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر آنها به منظور ارایه راهکارهای عملی جهت تقویت ارتباط میان تحقیق و ترویج بود. جامعه آماری تحقیق، شامل محققان و کارشناسان ترویج حوزه ستادی وزارت جهاد کشاورزی و نیز کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی تهران که تعداد آنها، به ترتیب، برابر با 361 و 124 نفر بود. روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با بزرگی حجم جامعه بود که بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه 120 نفر انتخاب گردید. از این تعداد، 63 نفر محقق و 57 نفر کارشناس ترویج بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که اعتبار آن به وسیله یک پانل تخصصی 10 نفره از متخصصان و صاحب نظران ذیربط تایید؛ و قابلیت اعتماد آن با استفاده از محاسبه ضریب کرونباخ آلفا تعیین گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیل عاملی از طریق بکارگیری نرم افزارSPSS استفاده شد. مهم ترین یافته های تحقیق نشان داد که: 1) تعامل کنونی میان تحقیق و ترویج، نهادینه نبوده و در حد" ضعیفی" قرار دارد؛ 2) از میان 12 مکانیزم ارتباطی موجود، بیشترین تعامل از طریق "طرح های تحقیقی- ترویجی" و کمترین تعامل از طریق "مشارکت کارشناسان ترویج در طرح های تحقیقات کاربردی" صورت می گیرد؛ 3) بر اساس تحلیل عاملی شش عامل استخراج شد که بر اساس نتایج "عامل سازمانی" بیشترین تاثیر و "عامل نگرشی" کمترین تاثیر را در وضعیت کنونی تعامل میان تحقیق و ترویج دارد. از نتایج این تحقیق می توان درجهت تقویت ارتباط میان تحقیق و ترویج و مکانیزم های آن استفاده نمود.