تحقیقات جنگل و صنوبر ایران
سال:1391 | دوره:20 | شماره:3 (49) |تعداد مقالات:20

ارقام مختلف صنوبر دارای نیازها و احتیاجات متفاوتی هستند و مقدار آب و دوره های دسترسی آنها به آب تغییرات بسیاری را در شرایط رویشی آنها باعث می شود. با توجه به محدودیت آبی بیشتر نقاط کشور و ملاک عمل بودن دوره های آبیاری بجای مقادیر آبیاری در سیستم های فعلی صنوبر کاریهای سنتی و صنعتی موجود در کشور و همچنین ضرورت بررسی وضعیت کمی و کیفی رویش ارقام مختلف صنوبر در رژیم های آبیاری مختلف و تعیین مناسبترین دوره های زمانی آبیاری، این طرح بر اساس سه دوره زمانی آبیاری 4، 8 و 12 روز (با میزان آبیاری متداول و یکسان در هر دوره)، برای تعداد 9 رقم برگزیده و برتر در منطقه کرج، در قالب طرح اسپلیت پلات و در سه تکرار اجرا شد. پس از تولید نهالهای یکدست و مناسب از ارقام مختلف و انتقال نهالها به عرصه اصلی در سال اول، به منظور ایجاد شرایط یکسان و مناسب برای استقرار درختان جوان، کلیه درختان عرصه به طور یکنواخت، با مقادیر یکسان و همزمان آبیاری شدند. از سال دوم تیمارهای آبیاری مطابق طرح اولیه اعمال شد. همچنین مقادیر آب ورودی به تیمارهای مختلف با کارگذاری «فلوم W.S.C تیپ 3» و اندازه گیری ارتفاع، سطح مقطع و زمان عبور آب از فلوم و با استفاده از منحنیهای استاندارد شده هر فلوم تعیین و اندازه گیری شد. در طول فصل رویش و در پایان هر سال شاخص های رویشی مختلفی همچون قطر برابرسینه، ارتفاع کامل، ارتفاع تنه، ابعاد تاج، حجم درختان و همچنین متغیرهای مورفولوژی و فنولوژی اندازه گیری و تعیین شد. در پایان دوره مشخص شد که رویش قطری، ارتفاعی و حجمی صنوبرهای دو تیمار 4 و 8 روزه با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشته و هر دوی آنها با تیمار 12 روزه تفاوت معنی داری دارند. این در حالیست که در تیمار 4 روزه در مقایسه با تیمار 8 روزه سالانه 7500 مترمکعب آب بیشتری به مصرف رسیده است. همگی کلن ها در تیمار 12 روزه با کاهش شدید تولید و ابعاد درختی مواجه شده و می توان گفت دوره آبیاری 12 روزه به هیچ وجه برای صنوبرکاری با هدف تولید چوب مناسب نیست. همچنین کلن های P.n.62.154، P.e.561.41 و P.e.vernirubensis در تیمارهای 4 و 8 روزه از بیشترین تولید حجمی و بهترین ابعاد قطری و ارتفاعی برخوردار هستند.

این مطالعه با هدف اندازه گیری و مقایسه pH، هدایت الکتریکی (EC)، سرب و کادمیم تاج بارش توده های خالص کاج تهران و سرو نقره ای در پارک جنگلی چیتگر انجام شد. در مجموع سه بارندگی برای آنالیز ترکیب شیمیایی تاج بارش اندازه گیری شد. باران فضای باز با استفاده از 10 جمع آوری کننده و تاج بارش با استفاده از 30 جمع آوری کننده در هر توده که به صورت تصادفی زیر تاج پوشش درختان کاج تهران و سرو نقره ای قرار داده شدند، جمع آوری شد. pH و EC نمونه ها بلافاصله بعد از انتقال به آزمایشگاه اندازه گیری گردید. همچنین غلظت عناصر سرب و کادمیم توسط دستگاه ICP اندازه گیری شد. سرب و کادمیم و EC دارای اختلاف معنی داری بین سه تیمار تاج بارش کاج تهران، سرو نقره ای و باران فضای باز بودند و مقدار آنها به ترتیب 74.04 ppb، 13.25 ppb و 298 mm برای تاج بارش کاج تهران، ppb 49.98، ppb  10.75و 251 mm برای تاج بارش سرو نقره ای و 8.55 ppb ،27.22 ppb و 90.5 mm برای باران فضای باز اندازه گیری شد. PH تاج بارش کاج تهران دارای اختلاف معنی داری در سطح 5 درصد با pH باران فضای باز بود، در حالی که pH تاج بارش سرو نقره ای با pH باران فضای باز اختلاف معنی داری نشان نداد. با توجه به تغییر عناصر سرب و کادمیم در تاج بارش کاج تهران و سرو نقره ای نسبت به آب باران، به نظر می رسد در کنار سایر عوامل برای انتخاب گونه در جنگلکاریهای مناطق آلوده شهری، این ویژگی نیز می تواند بسیار حائز اهمیت باشد.

در مدیریت جنگل، آگاهی از ویژگیهای زیست شناختی و بوم شناختی درختان در یک توده از اهمیت بالایی برخوردار است. نخستین گام در کسب این آگاهی، شناخت الگوی مکانی درختان است. بنابراین برای برآورد سریع و قابل اطمینان پراکنش مکانی درختان، باید از روشهای مناسب بهره برد. این پژوهش با هدف بررسی مقایسه ای شاخص های مهم و پرکاربرد فاصله ای و تراکمی در برآورد الگوی مکانی درختان انجام شد. برای این منظور یک توده خالص از درختان بنه در جنگل تحقیقاتی بنه استان فارس آماربرداری صددرصد شد. با استفاده از روش نزدیکترین همسایه، الگوی مکانی مطلق درختان تعیین شد. سپس با برآورد توزیع مکانی درختان با استفاده از شاخص های مورد نظر، کارایی هر یک از آنها ارزیابی شد. الگوی مکانی مطلق درختان بنه در توده مورد بررسی، کپه ای تعیین شد. نتایج نشان داد از بین شاخص های تراکمی مورد بررسی، تنها دو شاخص پراکنش و ضریب ناهمگنی نتوانستند الگوی مکانی کپه ای درختان بنه را تشخیص دهند. همچنین تنها دو شاخص ابرهارت و هینز در بین شاخص های فاصله ای بکار رفته توانستند الگوی مکانی کپه ای درختان بنه را برآورد نمایند. به طور کلی، در این پژوهش شاخص های تراکمی به مراتب بهتر از شاخص های فاصله ای عمل کردند که این موضوع باید در مطالعات آینده روی توده های خالص بنه مورد توجه قرار گیرد.

به منظور تعیین سن بهره برداری مطلق (کمی) و حداکثر تولید در واحد سطح توده های 18 ساله دست کاشت پالونیا در طرح جنگلداری دکتر بهرام نیا، سه فاصله کاشت 3´6 متر، 5´8 متر و 6´10 متر مد نظر قرار گرفت. در هر فاصله کاشت، 5 اصله از درختان شاخص با توزیع مناسب در طبقات قطری به صورت تصادفی انتخاب شد. پس از قطع درختان انتخابی، دیسک هایی از ارتفاع 0.4 و 1.30 متر و همچنین دیسک های بعدی با فواصل 2 متری از قطر برابر سینه تا نوک درخت تهیه شد. رویش قطری و ارتفاعی به روش آنالیز تنه اندازه گیری شد. همچنین با محاسبه ضریب شکل درختان نمونه در سنین مختلف، موجودی حجمی، رویش متوسط و جاری حجمی در سنین مختلف محاسبه شد. سپس سن بهره برداری مطلق (ضابطه جنگلبانان) مشخص شد. نتایج نشان داد که سن بهره برداری مطلق در فواصل کاشت 5´8 ،3´6 و 6´10 متر به ترتیب در 11، 11 و 13 سالگی اتفاق می افتد. همچنین درختان در فاصله کاشت 5´8 متر میانگین رویش حجمی پایه ای بیشتری دارند ولی با توجه به تعداد پایه در هکتار، فاصله کاشت 3´6 متر با 525.98 متر مکعب در هکتار بیشترین متوسط سالانه تولید چوب در هکتار را نسبت به دیگر فواصل کاشت دارد. بنابراین نتیجه گیری می شود که اگر در زراعت چوب پالونیا هدف تولید کمی چوب باشد مناسب ترین فاصله کاشت 3´6 متر است در حالی که اگر هدف زراعت چوب در قالب بیشه زراعی باشد فاصله کاشت 6´10 متر نسبت به 5´8 متر برتری دارد.

در این مطالعه به بررسی فلوریستیکی و جامعه شناختی گیاهی بخش بهاربن جنگل آموزشی و پژوهشی خیرود واقع در 7 کیلومتری شرق نوشهر و ارتباط آن با خصوصیات شکل زمین پرداخته شده است. به منظور تعیین جوامع و زیرجوامع گیاهی جنگلهای بهاربن از مکتب براون-بلانکه (زوریخ-مون پلیه) استفاده شد. تعداد 51 قطعه نمونه 100 مترمربعی در رویشگاه های مختلف برداشت شد. تجزیه و تحلیل داده ها به روشهای AFC و CAH با استفاده از برنامه Anaphyto انجام شد. نتایج این بررسی نشان داد که 9 جامعه Querco macrantherae-Carpinetum orientalis، Fraxino excelsioris-Aceretum velutini، Parrotio persicae-Quercetum castaneifoliae، Parrotio persicae-Carpinetum betuli، Pterocaryo fraxinifoliae-Alnetum subcordatae، Aceri velutini-Fagetum orientalis، Carpino betuli-Fagetum orientalis،Rusco hyrcani-Fagetum orientalis و Fagetum orientalis در این بخش وجود دارد. پس از شناسایی جوامع، ارتباط آنها با خصوصیات شکل زمین به روش DCA برنامه CANOCO 4.5 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در محدوده مورد مطالعه، جوامع گیاهی با ارتفاع و جهت جغرافیایی رابطه معنی داری دارند؛ اما رابطه آنها با شیب زمین معنی دار نیست.

به منظور کسب اطلاعاتی جامع از وضعیت کمی جنگلهای بنه در استان فارس و میزان زادآوری طبیعی موجود در آن، طرح آماربرداری در این جنگلها انجام شد. مبنای انتخاب پلات های نمونه برداری روش نمونه برداری خوشه ای بود که در آن پس از تهیه نقشه پراکنش بنه در استان فارس شبکه آماربرداری به ابعاد 20´20 کیلومتر تهیه و در محل رئوس شبکه آماربرداری یک خوشه با 9 قطعه نمونه و آرایش چلیپایی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که زادآوری بنه در این جنگلها 5.2 اصله در هکتار و مقدار میانگین تاج پوشش درختان در این قطعات نمونه 171.25 مترمربع و 855 مترمربع در هکتار است که معادل 8.55 درصد می باشد. میانگین تاج پوشش در خوشه ها 1256.1 مترمربع بود. به طور متوسط در هر خوشه 7.4 قطعه نمونه قرار گرفت. نسبت درختان نر و ماده بنه به یکدیگر در عرصه های جنگلی به ترتیب 58.3 درصد و 41.7 درصد بود. نسبت درختان بنه به کل درختان به طور متوسط 7.7 درصد بود. این رویشگاه ها در اراضی کوهستانی پرشیب با بیرون زدگی سنگی، خاک اسکلتی کم عمق با فرسایش آبی واقع هستند. توسعه اراضی کشاورزی و تجاوز به حریم جنگل، قطع درختان و چرای مفرط دام از مهم ترین عوامل تخریب این جنگلها می باشند. حفاظت و حراست و کاشت درختچه های جنگلی مانند ارژن و تنگرس می تواند باعث بهبود وضعیت این جنگلها شود.

این تحقیق به منظور شناخت ویژگیهای رویشگاهی گونه اوری (Quercus macranthera Fisch et Mey) در منطقه رودبارک استان سمنان انجام شده است. اوری گونه غالب جنگلهای مرتفع شمال ایران است. این گونه در استان سمنان در دو منطقه شمال شاهرود و شمال سمنان (ابتدای حوضه تجن) در ارتفاعات فوقانی گسترش دارد. در منطقه رودبارک در شمال سمنان از ارتفاع حدود 1700 متر تا 2000 متر بالاتر از سطح دریا به صورت تک درخت و از 2000 تا 2500 متر به صورت گونه غالب و اصلی ظاهر می شود و به طور کلی در شیب شمالی پراکنش بیشتری دارد. برای مطالعه خصوصیات رویشگاهی و جنگل شناسی این گونه در همین منطقه 42 پلات برای اندازه گیری مشخصههای رویشی و در 34 پلات از این تعداد اندازه گیریهای مربوط به مشخصه های خاک شامل بافت خاک (درصد رس، شن و لای)، کربن آلی، آهک و اسیدیته اندازه گیری بعمل آمد. میزان اسیدیته در رویشگاه های اوری بین 5.2 الی 8.1 متغیر است. خاک در نواحی پراکنش اوری در شکلهای مختلف زمین شامل دامنه، دره و اراضی مسطح اغلب دارای بافت لوم-رسی-شنی است، ولی در یالها لوم-رسی است. بافت خاک در جهت های جغرافیایی شرقی و شمال، لوم-رسی-شنی و در جهت های جنوبی و غربی لوم می باشد. کربن آلی در سه جهت شمالی، شرقی و غربی که از رطوبت بیشتری برخوردارند تقریبا یکسان بوده و به ترتیب 1.57، 1.69 و 1.95 درصد می باشد، ولی مقدار آن در جهت جنوبی 0.48 درصد است که با سایر جهت ها اختلاف معنی داری را نشان می دهد. حداقل و حداکثر مقدار آهک در رویشگاه های مورد مطالعه به ترتیب 0.9% (جهت غربی) و 20% (جهت جنوبی) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بلندترین درخت اوری با 23 متر ارتفاع در منطقه مسطح و قطورترین درخت اندازه گیری شده با 255 سانتی متر قطر بر روی دامنه شمالی قرار داشت. بیشترین ارتفاع و حجم درخت اوری در ارتفاع 2200 تا 2500 متری از سطح دریا دیده شد و حداکثر حجم تک درخت اوری با 19.81 سیلو در دامنه شمالی مشاهده گردید. بیشترین زادآوری اوری در جهت شرقی مشاهده شد. در مجموع زادآوری تمامی گونه ها بیشتر در دامنه شمالی مشاهده گردید.

به منظور بررسی اثر عوامل محیطی شیب، جهت دامنه و ارتفاع از سطح دریا بر روی وضعیت کمی و کیفی زادآوری توده های جنگلی ارس در دامنه های هزار مسجد واقع در شمال خراسان رضوی، نقشه های شیب، جهت، ارتفاع از سطح دریا و شکل کلی زمین (Landform) تهیه و پس از تلفیق نقشه های فوق، واحدهای همگن مشخص شد. از روش استراتیفیکاسیون (مونه بندی) برای نمونه برداری استفاده شد و تیپ بندی با استفاده از روش ترکیب نقشه ها انجام شد. سپس نسبت به برداشت سه قطعه نمونه دایره ای شکل به مساحت 1000 مترمربع در هر واحد همگن اقدام شد. در هر قطعه نمونه یک نمونه از خاک سطحی برداشت و پس از اندازه گیری خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک نتایج با استفاده از آزمون چند متغیره PCA تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که ارتفاع از سطح دریا بر مشخصه های تعداد نهال در قطعه نمونه، قطر یقه، ارتفاع و درصد نهالهای شاداب تاثیر دارد. عامل شیب بر مشخصه های تعداد نهال در قطعه نمونه تاثیرگذار است. جهت جغرافیایی تنها بر درصد نهالهای با شادابی متوسط موثر است و شکل کلی زمین با هیچ یک از مشخصه های مورد بررسی ارتباط معنی داری ندارد. بر اساس نتایج آزمون PCA می توان گفت که آهک، شوری، رس و فسفر بیشترین تاثیر را بر زادآوری ارس دارند.

هدف پژوهش حاضر طراحی جاده جنگلی کم هزینه تر از طریق تهیه نقشه پهنه بندی هزینه جاده سازی و در نظر گرفتن مهمترین عوامل موثر در هزینه جاده سازی با کمک AHP و بکارگیری الگوریتم حل مساله کوتاه ترین مسیر (Shortest Path) می باشد. در پژوهش حاضر از بین عوامل مختلفی که در طراحی جاده های جنگلی تاثیرگذارند 5 عامل شیب عرضی، هیدرولوژی، زمین شناسی، خاک شناسی و شیب طولی در نظر گرفته شد. بعد از وزن دهی و تلفیق عوامل هزینه جاده سازی، اقدام به تهیه نقشه پهنه بندی هزینه در نرم افزار Arc GIS 9.3 گردید. در مرحله بعد با استفاده از الگوریتم کوتاه ترین مسیر اقدام به طراحی جاده شد. به منظور مقایسه الگوریتم با روش رایج، از مسیر طراحی شده توسط یک کارشناس مجرب و آشنا به منطقه استفاده شد و با در نظر گرفتن نقطه شروع و پایان، یک مسیر واقعی توسط کارشناس طراحی گردید. طول و هزینه ساخت مسیر جاده طراحی شده به وسیله الگوریتم به ترتیب 55 و 65 درصد کمتر از مسیر جاده طراحی شده توسط کارشناس، قبل از اصلاح در طبیعت می باشد. طول مسیر طراحی شده به وسیله الگوریتم، 19 درصد و هزینه ساخت آن 21 درصد کمتر از مسیر طراحی شده توسط کارشناس، بعد از اصلاح در طبیعت می باشد. این اختلاف معادل 916000000 ریال هزینه کمتر برای واریانت ارائه شده به وسیله الگوریتم کوتاه ترین مسیر است. نتایج این تحقیق نشان داد که با استفاده از نقشه پهنه بندی هزینه و الگوریتم کوتاه ترین مسیر می توان مسیری با طول و هزینه ساخت کمتری نسبت به طراحی دستی توسط کارشناس طراحی کرد.

تردد ماشین آلات چوبکشی می تواند اثرهای مخرب طولانی مدتی بر خصوصیات فیزیکی خاک از جمله جرم مخصوص ظاهری و مقاومت خاک داشته باشد. این تحقیق به منظور بررسی میزان بازیابی خصوصیات فیزیکی خاک تراکم یافته در طی دوره 20 ساله در جنگل اسالم در شمال ایران انجام گرفت. بدین منظور سه پارسل از سری یک و دو ناو اسالم انتخاب گردید. تیمارها شامل سه دوره زمانی (1، 10 و 20 سال)، دو طبقه شیب (بیشتر و کمتر از 20 درصد) و دو سطح ترافیک (زیاد و کم) بود. به منظور اندازه گیری جرم مخصوص ظاهری و مقاومت خاک، پلاتی به ابعاد 5×12 متر تعیین و در هر پلات، نمونه برداری در مسیرهای چوبکشی و شاهد انجام شد. آزمایش جرم مخصوص ظاهری در آزمایشگاه انجام شد و مقاومت خاک با استفاده از دستگاه پنترومتر، اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که شیب طولی مسیر و شدت ترافیک فاکتورهای بسیار مهم بر روند بازیابی خاک در مسیرهای اسکیدررو بودند، به طوری که بیشترین کوبیدگی خاک در شیب بیش تر از 20% و سطح ترافیک زیاد اتفاق افتاد. همچنین نتایج نشان داد که 20 سال بعد از زمان چوبکشی، جرم مخصوص ظاهری و مقاومت خاک در حال بازیابی بودند، اما با مقادیر شاهد تفاوت معنی دار داشتند.

اهمیت اطلاع از زیتوده درختان و اندازه گیری آن با توجه به موضوعات تغییر اقلیم و گرمایش زمین در حال افزایش است. اندازه گیری مستقیم زیتوده به ویژه در مورد ریشه، بسیار مشکل، پر هزینه و زمان بر است. در این موارد معمولا از روشهای برآورد زیتوده استفاده می شود. از جمله روشهای متداول در برآورد زیتوده، استفاده از معادلات آلومتریک است. هدف تحقیق حاضر، استقرار معادلات برآورد اندوخته کربن در اندام های هوایی، زیرزمینی و کل درختان در چهار گونه شامل توت (Morus alba)، اقاقیا (Robinia pseudoacacia)، کاج تهران (Pinus eldarica) و سرو نقره ای (Cupressus arizonica) در جنگل کاری اطراف کارخانه فولاد مبارکه است. به این منظور تعداد 15 اصله درخت برای هر گونه (در مجموع 60 اصله) به صورت کاملا تصادفی و با پراکنش مناسب در طبقات قطری و ارتفاعی انتخاب و پس از قطع، به اجزای مختلف تفکیک و وزن تر کامل هر جزء در محل قطع اندازه گیری شد. برای اندازه گیری زیتوده ریشه نیز تعداد 5 اصله از 15 اصله درختان قطع شده هر گونه به طور کامل ریشه کنی شد و پس از تعیین وزن تر، نمونه هایی برای تعیین وزن خشک از آن ها تهیه گردید. وزن خشک و درصد کربن هر جزء در آزمایشگاه اندازه گیری شد. روابط آلومتریک با استفاده از تحلیل رگرسیون غیر خطی بین متغیرهای مستقل و اندوخته کربن در قسمت های مختلف و کل درخت برقرار گردید. در مجموع 96 مدل برای برآورد اندوخته کربن در قسمت های مختلف چهار گونه ایجاد شد که تنها 8 مدل معنی دار نبود. نتایج این تحقیق نشان داد برای کاج و سرو نقره ای متغیر قطر برابرسینه و برای توت، متغیر قطر در ارتفاع 0.3 متری مدل هایی با بیشترین ضریب تعیین ایجاد نمود. در مورد اقاقیا متغیر خاصی که در همه موارد مدل هایی با بیشترین ضریب تعیین را تولید نماید، وجود نداشت؛ اما در برآورد اندوخته کربن کل اندام های هوایی و زمینی، ضریب تعیین مدل به دست آمده با متغیر ارتفاع کل درخت بیشترین مقدار را داشت. به طور کلی در هر دو بخش اندام های هوایی و زمینی مدل های ایجاد شده برای گونه های سوزنی برگ نسبت به گونه های پهن برگ دقت بیشتری داشتند.

روشنه، فضای باز شده ای است که در تاج پوشش جنگل در اثر افتادن یک یا چند درخت (وقوع طوفان، اتمام دیرزیستی) به وجود می آید. در این تحقیق به منظور بررسی میزان موفقیت زادآوری و مشخص کردن بهترین مساحت روشنه، ویژگیهای کمی گروه های زادآوری در طبقه های سطحی مختلف روشنه مورد ارزیابی قرار گرفت. برای انجام این تحقیق تعداد 15 روشنه زادآوری در سه طبقه سطحی 50 تا 150 (کوچک)، 150 تا 300 (متوسط) و 300 تا 600 (بزرگ) مترمربع با 5 تکرار در هر طبقه انتخاب شد. در داخل هر روشنه به منظور اندازه گیری برخی ویژگیهای کمی گروه های زادآوری از پلات های 4 متر مربعی با فاصله 2 متری از هم در قالب یک طرح سیستماتیک ساده به صورت ترانسکت شمالی-جنوبی و ترانسکت شرقی-غربی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها در قالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. به منظور مقایسه میانگین ها از آزمون دانکن استفاده شد. نتایج نشان داد که در روشنه های بزرگ ارتفاع و میزان رشد طولی نوشاخه بهاره در مقایسه با روشنه های کوچک به طور معنی داری بیشتر است (P<0.05). همچنین مشخص شد که از لحاظ فراوانی نونهال و نهال در مترمربع، روشنه های متوسط در مقایسه با روشنه های بزرگ و کوچک از وضعیت مطلوب تری برخوردار هستند؛ به این صورت که بیشترین فراوانی نونهالها و نهالهای ممرز و انجیلی در روشنه های متوسط مشاهده شد. از این رو می توان چنین نتیجه گرفت که روشنه های متوسط (150 تا 300 مترمربع) مناسبترین روشنه برای استقرار نهال در برشهای تک گزینی می باشند.

مقاومت چوب گونه های جنگلی نقش موثری در جلوگیری از توسعه و گسترش آتش سوزی جنگل دارد. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی مقاومت چوب گونه های درختی در هنگام آتش سوزی و ارزیابی مدت زمان سوختن کامل چوب با توجه به رطوبت و پوست آن می باشد. به همین منظور، چوب گونه های ممرز، توسکا، انجیلی، راش، لرگ، شیردار، پلت، زربین، بلندمازو و آزاد به دو صورت چوب خشک و چوب تر (با رطوبت طبیعی)، دارای پوست و بدون پوست شاخه تهیه شد. سپس مدت زمان سوختن چوب های مذکور در حرارت 400 درجه سانتی گراد با استفاده از کرنومتر اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد مقاومت چوب های تر در برابر سوختن کامل بین 2.3 (بلندمازو) تا 2.9 برابر (انجیلی) چوب های خشک می باشد. گونه های انجیلی و ممرز به ترتیب دارای بیشترین و کمترین مقاومت در برابر سوختن کامل می باشند. همچنین مقاومت چوب، به ترتیب برای گونه های پلت، شیردار، راش و آزاد افزایش می یابد. حضور پوست سبب افزایش مقاومت در برابر سوختن کامل برخی گونه های درختی می شود. به طوری که اختلاف مدت زمان سوختن کامل چوب های تر و خشک گونه های راش، زربین، پلت، شیردار و آزاد به ترتیب 46، 82، 110، 116 و 169 ثانیه اندازه گیری شد. گونه توسکا و لرگ با وجود قابلیت استقرار زیاد در مناطقی با زهکشی ضعیف، توانایی مقابله با آتش را ندارند. بنابراین بهتر است در مناطقی با خطر زیاد آتش سوزی با عوامل انسانی (به ویژه در کنار جاده های جنگلی و مناطق گردشگری) و طبیعی، گونه هایی مثل انجیلی، آزاد، پلت، شیردار و راش (با توجه به نیاز رویشگاهی) که توانایی بهتری در به تاخیر انداختن گسترش آتش سوزی دارند، به عنوان آتش بر زنده استفاده شوند.

تنظیم رطوبت بذر یکی از عوامل مهم در نگهداری و افزایش دوام بذر با حفظ کیفیت آن می باشد که به روشهای مختلفی انجام می شود. با توجه به اهمیت این عامل، این پژوهش به منظور بررسی تنظیم رطوبت و تعیین آستانه تحمل به خشکی بذر گیلاس وحشی با استفاده از روش وزنی در آون و دسیکاتور انجام شد. برای انجام این تحقیق پس از محاسبه وزن نمونه ها در سطوح رطوبتی مورد نظر، روند کاهش رطوبت در آون با استفاده از تغییر دما و در دسیکاتور با استفاده از سلیکاژل بررسی شد. نتایج حاصل نشان داد که همبستگی بالایی بین رطوبت محاسبه شده به روش وزنی و رطوبت واقعی وجود دارد، بنابراین استفاده از این روش در پیش بینی دوره کاهش رطوبت بذر گیلاس وحشی مناسب می باشد. همچنین در طی روند کاهش رطوبت، میانگین درصد زنده مانی بذر گیلاس وحشی در دسیکاتور در مقایسه با آون از وضعیت مطلوب تری برخوردار بود. همچنین با توجه به ثبات زنده مانی بذر گیلاس وحشی در طی روند کاهش رطوبت، آستانه تحمل به خشکی خاصی برای آن قابل تعریف نیست، بنابراین نمی توان رطوبت بحرانی معینی را برای بذر این گونه تعیین کرد.