تحقیقات جنگل و صنوبر ایران
سال:1393 | دوره:22 | شماره:1 (پیاپی 55) |تعداد مقالات:19

با توجه به کمبود فضای سبز در شهرها و علاقه مردم به گذران اوقات فراغت در فضاهای باز و محیط های طبیعی، هر روز بیش از پیش تعداد استفاده کنندگان از فضاهای طبیعی و پارک های جنگلی افزایش می یابد. این تحقیق با هدف مکان یابی عرصه هایی که قابلیت احداث جنگلکاری را دارند، در محدوده ای با شعاع 10 کیلومتر از شهر سنندج (48145 هکتار) انجام شد. ابتدا عامل های موثر بر هدف تحقیق، شامل عامل های رویشگاهی، شرایط اقتصادی- اجتماعی و کارکرد گردشگری شناسایی شدند و در مرحله بعد با گردآوری و تجزیه وتحلیل داده ها برای هر یک از عامل های موردبررسی، لایه های اطلاعاتی تهیه شد. به منظور ارزیابی هر یک از لایه ها، پرسشنامه هایی طراحی شد. با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، معیارهای موردبررسی به صورت زوجی مقایسه شدند. بر اساس مقدار اهمیت هر کدام از معیارها در مکان یابی عرصه برای جنگلکاری، به هر یک از عامل ها، وزن مناسبی اختصاص یافت. در نهایت کلیه لایه های اطلاعاتی در محیط Arc GIS روی هم گذاری شدند و نقشه قابلیت منطقه برای جنگلکاری تهیه شد. بر حسب ارزشی که به هر بخش از منطقه موردبررسی اختصاص یافته بود، نقشه نهایی مورد ارزیابی قرار گرفت و کل منطقه در پنج طبقه، طبقه بندی شد. مناطقی که بالاترین ارزش را به خود اختصاص دادند، برای احداث جنگلکاری در اولویت بالاتر قرار گرفتند.

به منظور بررسی عامل های موثر در شکل گیری ساختار پوشش جنگلی حاشیه رودخانه ارس، منطقه موردمطالعه بر اساس مشخصه های پوشش گیاهی (طبیعی و دست کاشت)، اندازه تخریب حاشیه رودخانه و عوارض طبیعی به پنج واحد تقسیم شد. در هر واحد، شرایط اکولوژیکی، مسائل اقتصادی- اجتماعی و خصوصیات جنگل شناسی مانند تراکم، قطر متوسط، ارتفاع متوسط، شکل پرورشی، تاج پوشش، وضعیت و کیفیت درختان بررسی و اندازه گیری شدند. بررسی مشخصه های جنگل شناسی از طریق 20 قطعه نمونه مربعی شکل به ابعاد 10×10 متر و به روش منظم- تصادفی انجام گرفت. با توجه به یافته های تحقیق مشخص شد که در واحدهای موردمطالعه اختلاف معنی داری بین تراکم گونه ها در سطح اطمینان 99 درصد وجود دارد، درحالی که قطر و ارتفاع متوسط گونه ها هیچ گونه اختلاف معنی داری را نشان ندادند. مطالعه وضعیت اقتصادی- اجتماعی در هریک از واحدهای مورد مطالعه نشان داد که بین دام های موجود در منطقه طرح با تراکم گونه ها ارتباط معنی دار منفی در سطح اطمینان 99 درصد وجود دارد، درحالی که بین جمعیت موجود و تراکم گونه ها هیچ گونه ارتباط معنی داری وجود ندارد. دیگر نتایج این بررسی نشان داد که بین تراکم گونه های درختی موجود با بافت خاک ارتباط معنی داری در سطح اطمینان 95 درصد وجود دارد.

الگوی پراکنش مکانی گونه های مختلف جنگل در درک پویایی بوم سازگان جنگل اهمیت دارد، زیرا بر استقرار، رویش، رقابت، تجدیدحیات، مرگ و میر، تخصیص منابع، پویایی روشنه و توسعه زیراشکوب جنگل تاثیرگذار است. در پژوهش پیش رو، الگوی پراکنش مکانی 12 گونه درختی و درختچه ای (شامل برودار، بنه، زالزالک، ارس، محلب، کیکم، زبان گنجشک، بادام، شن، شیرخشت، راناس، دافنه) در ذخیره گاه جنگلی چهارطاق بررسی شد. برای این منظور موقعیت مکانی و نوع گونه تمامی درختان با قطر برابر سینه بیشتر از پنج سانتی متر و درختچه های با قطر تاج بیش از 0.5 متر در یک قطعه 52 هکتاری ثبت شد. سپس الگوی پراکنش مکانی هر یک از گونه ها به تفکیک و نیز کل درختان و درختچه ها با استفاده از تابع K ریپلی تعیین شد. نتایج نشان داد که به طور کلی الگوی پراکنش مکانی عناصر چوبی در این منطقه کپه ای است، اگرچه شدت کپه ای بودن پراکنش افراد متفاوت بود. از بین درختان موردبررسی، الگوی پراکنش مکانی برودار (بلوط ایرانی) و کیکم بیشتر از سایر گونه ها کپه ای بودند. همچنین کپه ای بودن پراکنش افراد در گونه های درختی بیشتر از گونه های درختچه ای بود. در جمع بندی نتایج پژوهش پیش رو و پژوهش های دیگر انجام شده در ناحیه رویشی زاگرس می توان ادعا نمود که الگوی عمومی توزیع افراد گونه های مختلف به صورت کپه ای است. این یافته ضمن ایجاد یک راهنمای کلی برای احیا و جنگلکاری در این ناحیه رویشی، استفاده از روش های جمع آوری داده برای اتخاذ تصمیم گیری های مدیریتی را با محدودیت هایی مواجه می کند و کاربرد برخی روش ها مانند روش های نمونه برداری فاصله ای که برای پراکنش تصادفی طراحی شده اند را منتفی می سازد.

فقدان مدل های رویش و محصول، مدیریت یکپارچه جنگل (همه کارکرد های جنگل مورد توجه قرار گیرد) را به تاخیر می اندازد. در این تحقیق که برای اولین بار در داخل کشور در بخش گرازبن جنگل خیرود به وسعت 934.24 هکتار انجام شد، با استفاده از 256 قطعه نمونه دائم 10 آری که طی یک دوره نه ساله دوبار آماربرداری شده اند، مجموعه مدل هایی ارائه شد که قادرند توسعه توده جنگل را در روش های مختلف مدیریت جنگل، شبیه سازی کرده و درنهایت بهترین روش را انتخاب کنند. این مدل ها برای اولین بار بدون درنظرگرفتن شاخص رویشگاه و سن توده ارائه شده اند و شامل مدل تک درخت رویش قطری، مدل تک درخت رویش ارتفاع، مدل تک درخت رویشی زادآوری (تعداد درختانی که به قطر بیشتر از هفت سانتی متر در طول دوره رسیده اند) و مدل تک درخت زنده مانی (مرگ ومیر) می باشند. از مدل لجستیک با آنالیز رگرسیون لجستیک برای مدل زنده مانی استفاده شد. شاخص هایی که در مدل رویش قطری و زنده مانی استفاده شدند، تاثیر رقابت، اندازه درخت و ترکیب توده را نشان می دهند. رقابت در توده از طریق سطح مقطع و سطح مقطع قطورترین درختان در توده بررسی و محاسبه شد. از میان مدل ها، مدل های رویشی قطری، رویش ارتفاعی و مدل زنده مانی از دقت و صحت خوبی برخوردار بودند. در مدل رویش قطری، گونه های بلند مازو و راش بیشترین رویش و در مدل رویشی زنده مانی، احتمال زنده مانی گونه ممرز نسبت به دیگر گونه ها کمتر بود. در مجموع استفاده از مدل در برنامه ریزی و مدیریت جنگل دارای معایب و محاسنی است که با آگاهی از این مهم می توان تصمیم های صحیح و منطقی گرفت.

به موجب ضعف غذایی درختان افرای سیاه (Acer negundo) موجود در باغ گیاهشناسی ملی ایران، که به صورت زردی برگ در این درختان ظاهر شده بود، آزمایشی سه ساله برای بهبود وضعیت تغذیه ای درختان مورد نظر انجام شد. در این تحقیق، به منظور تعیین عناصر غذایی از درختان شاداب و درختان غیرشاداب، از مناطق مختلف در خارج از محل طرح و درختان موجود در محل طرح نمونه برداری شد. تیمارهای این آزمایش شامل استفاده از کودهای آلی، معدنی و تلفیق این دو کود در سه سطح کودی به صورت کود آبیاری و چال کود بود. اجرای این طرح به صورت آزمایش فاکتوریل با طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار ساماندهی شد. آنالیزهای آماری با کمک برنامه نرم افزاری SAS و مقایسه میانگین ها به روش آزمون دانکن انجام شد. نتایج اندازه گیری ها نشان داد که مصرف کود (ازت، پتاسیم و فسفر) در هر دوسال کوددهی، عناصر غذایی مذکور را به استثنای فسفر در برگ، در مقایسه با شاهد افزایش داده است. شادابی درختان با توجه به میزان کلروفیل اندازه گیری شده در برگ، تابع اثرهای وضعیت تغذیه ای برگ قرار گرفت و با افزایش همراه بود. اما نحوه کوددهی و کودهای مصرفی بر میزان غلظت فسفر برگ اثری نشان نداد. با توجه به نتایج به دست آمده، درحال حاضر می توان میزان حد کفایت ازت و پتاسیم در برگ افرای سیاه را به ترتیب به اندازه 1.90 و 1.20 درصد در ماده خشک برگ معرفی نمود.

آگاهی از ویژگی های مکانیکی و فنی خاک برای انجام عملیات جاده سازی، مدیریت بهینه عرصه های جنگلی و اجرای عملی طرح های جنگلداری ضروریست. یکی از مهم ترین اصول ساخت جاده های جنگلی، جلوگیری از مخلوط شدن مواد آلی با مصالح جاده در زمان عملیات خاکبرداری و خاکریزی است که اغلب نادیده گرفته می شود. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر ماده آلی بر ویژگی های فیزیکی و مکانیکی خاک و تعیین رابطه مقدار ماده آلی و تغییر ویژگی های موردنظر است. از آنجاکه هزینه های اقتصادی و زیست محیطی ساخت جاده های جنگلی بسیار بالا است، تعیین عامل هایی که بر اندازه موفقیت این عملیات تاثیرگذارند، بسیار مهم است. این پژوهش بر روی نمونه خاک جنگل آموزشی پژوهشی خیرود (بخش نم خانه)، انجام شد. خاک موردنیاز، با حفر پروفیل و ماده آلی موردنیاز، از بقایای درختان و لاشبرگ موجود در کف جنگل تهیه شد. خاک با تیمارهای مختلف ماده آلی (0 درصد، 5 درصد، 10 درصد و 15 درصد وزنی) مخلوط و آزمایش های دانه بندی، حدود آتربرگ و CBR بر روی نمونه ها انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش مقدار ماده آلی، حدود روانی و خمیری افزایش و CBR کاهش پیدا می کند که بیان گر رابطه منفی مقدار ماده آلی و نسبت باربری (ترافیک پذیری) خاک است. نتایج این پژوهش به خوبی تاثیر منفی ماده آلی بر ویژگی های فنی خاک و درنتیجه ضرورت عدم اختلاط ماده آلی با خاک، در هنگام عملیات خاکی را نشان می دهد.

با توجه به اینکه گسترش صنوبرکاری یک راه کار عملی در تولید و تامین چوب انبوه برای خودکفایی کشور است، برآورد دقیق حجم با هدف افزایش دقت در تعیین ارزش اقتصادی محصول نهایی، ضروریست. منطقه مورد بررسی بخشی از صنوبرکاری های شرکت جنگل شفارود واقع در غرب گیلان است که به ترتیب در حوزه جنگلداری رضوانشهر، صومعه سرا و شفت قرار دارد. در این بررسی، تعداد 370 اصله درخت صنوبر دلتوئیدس (Populus deltoides) در طبقه های قطری یک سانتی متر (7 تا 43 سانتی متر) و از هر طبقه قطری 10 اصله انتخاب شد. حجم تک پایه ها به دو روش هوبر و اسمالیان محاسبه شده و داده ها ازنظر آماری مقایسه شدند. نتایج حاکی از آن است که بین میانگین حجم گونه صنوبر دلتوئیدسبه دو روش هوبر و اسمالیان اختلاف معنی داری وجود ندارد (P <0.05). نظر به اینکه در روش هوبر برای محاسبه حجم فقط قطر میانی بینه اندازه گیری می شود و موجب صرفه جویی قابل توجهی در وقت و هزینه می شود، پیشنهاد می شود از جدول حجم یک عامله هوبر در این راستا استفاده شود.

وجود دوره های خشکی طولانی مدت که به طور معمول در طول دوره رویش گیاه اتفاق می افتد، یکی از معضلات پیش روی جنگلکاری و احیاء رویشگاه های جنگلی در ناحیه اقلیمی صحارا- سندی است. با استفاده از سیستم های جمع آوری هرزآب و ذخیره سازی رطوبت در خاک، می توان ضمن کاهش تنش های خشکی، شرایط فیزیکی و شیمیایی خاک را نیز بهبود بخشید. به منظور بررسی بهترین شیوه ذخیره سازی رطوبت در جنگلکاری گازرخ (Moringa peregerina)، پروژه تحقیقی در قالب طرح آماری کرت های خردشده با سه تکرار با تیمار اصلی نوع کاشت (بذر، نهال گلدانی با منشا بذر) و تیمار فرعی شیوه های ذخیره سازی رطوبت در پنج سطح (بانکت هلالی، گودال عمیق همراه با کاه وکلش و بقایای گیاهی در کف گودال، ورقه پلی اتیلنی روی تشتک اطراف یقه، سوپرجاذب و تشتک اطراف یقه) در محدوده شهرستان راسک بر روی تراس های حاشیه رودخانه سرباز از سال 1387 به مدت چهار سال به مرحله اجرا درآمد. تجزیه وتحلیل اطلاعات نشان می دهد که نهال های گلدانی نسبت به نهال های حاصل از کشت مستقیم بذر از زنده مانی بیشتری برخوردار می باشند و بین تیمارهای ذخیره رطوبت در سطح پنج درصد، تفاوت معنی داری وجود دارد و تیمارهای ورقه پلی اتیلنی، بانکت هلالی و خاروخاشاک نسبت به تیمارهای دیگر برتری داشته و سوپرجاذب در پایین ترین رتبه قرار می گیرد. بررسی خصوصیات کمی (ارتفاع، تاج پوشش و قطریقه) نهال ها نشان می دهد که بین تیمارهای ذخیره رطوبت تفاوت معنی داری در سطح پنج درصد وجود داشته و تیمارهای بانکت هلالی و خاروخاشاک در طبقه برترین ها بوده و بین آنها تفاوت معنی داری مشاهده نمی شود. همچنین تیمارهای سوپرجاذب و شاهد (تشتک) در رتبه های آخر قرار می گیرند. اثر متقابل تیمارها موید بیشترین رشد در تیمارهای بانکت هلالی و خاروخاشاک در نهال های گلدانی و کمترین رویش در تیمار سوپرجاذب و بذر است. با توجه به نتایج به دست آمده، استفاده توام بانکت هلالی، ورقه پلاستیکی و خاروخاشاک برای جمع آوری و ذخیره رطوبت در جنگلکاری ها در مناطق خشک همراه با نهال گلدانی توصیه می شود.

به منظور مدیریت صحیح و برنامه ریزی اصولی در جنگل، به جمع آوری اطلاعات کمی و کیفی مناسب نیاز است. جمع آوری اطلاعات معمولا با استفاده از روش های مختلف نمونه برداری مانند روش خط نمونه انجام می شود. هدف از این تحقیق، تعیین مناسب ترین روش نمونه برداری در برآورد سطح مقطع برابر سینه درختان در جنگل های دالاب استان ایلام بود. بدین منظور پس از جنگل گردشی، 37.2 هکتار از جنگل های منطقه دالاب ایلام که معرف جنگل های منطقه بود، انتخاب و به صورت صددرصد آماربرداری شد. سپس نمونه برداری با استفاده از سه روش خط نمونه با طول ثابت 50 متر، خط نمونه بر اساس تئوری احتمالات و خط نمونه با تعداد ثابت 5 درخت انجام شد. برای هر روش، تعداد 37 قطعه نمونه بر اساس الگوی منظم تصادفی با ابعاد شبکه آماربرداری 100×100 متر برداشت شد. نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین میانگین برآوردشده از روش های نمونه برداری با میانگین واقعی که از آماربرداری صددرصد به دست آمده است، وجود دارد. به منظور ارزیابی بهتر روش های نمونه برداری از معیار (E%)2×T استفاده شد. نتایج نشان داد که روش خط نمونه با تعداد ثابت 5 درخت، از بین روش های فوق، مناسب ترین روش برای برآورد سطح مقطع برابر سینه درختان در جنگل های منطقه دالاب ایلام است.

تغییر اقلیم و افزایش گرمایش جهانی یکی از چالش های مهم در بحث توسعه پایدار است که ناشی از افزایش غلظت گازهای گلخانه ای است. ترسیب کربن در زی توده گیاهی و خاک های تحت آن، ساده ترین و از نظر اقتصادی عملی ترین راهکار ممکن به منظور کاهش کربن اتمسفری محسوب می شود. با توجه به اینکه جنگل های شهری از قابلیت بالایی برای جذب کربن اتمسفری و تعدیل اقلیم برخوردارند، بنابراین برای برآورد ترسیب کربن گونه کاج تهران (Pinus eldarica) کاشته شده در پارک جنگلی بختیاردشت اصفهان، نمونه برداری از زی توده، خاک (در دو عمق صفر تا 15 و 15 تا 30 سانتی متری) و لاشبرگ به صورت تصادفی- منظم انجام شد. ترسیب کربن در زی توده گیاهی از طریق معادلات آلومتریک و کربن آلی خاک از روش والکی- بلاک تعیین شد. نتایج نشان داد کشت گونه کاج تهران در این منطقه منجر به افزایش ترسیب کربن به مقدار 422.4 تن در هکتار نسبت به زمین بایر اطراف شده، که ارزش اقتصادی آن در کل مساحت منطقه کشت شده، بیش از 5 میلیون دلار محاسبه شد. همچنین نتایج توزیع کربن نشان داد که تنه درختان بیشترین سهم (40 درصد) از ترسیب کربن کل را دارا می باشند. بنابراین با توجه به مزایای بسیار زیاد ترسیب کربن، ضروری است که با مدیریت و محافظت مناسب این جنگل ها، گام مثبتی به منظور کاهش تراکم کربن اتمسفری و در نتیجه کاهش گرمایش جهانی و تغییرات اقلیمی برداشته شود.

در شرایط فعلی دست یابی به توسعه پایدار منابع طبیعی، مستلزم شناخت نقش و جایگاه مشارکت مردم محلی در فرایند حفظ، احیا و بهره برداری از منابع طبیعی است. این پژوهش که از نوع تحقیق های پیمایشی است با هدف بررسی میزان مشارکت جنگل نشینان در مدیریت جنگل و عامل های موثر بر مشارکت انجام شد. جامعه آماری تحقیق شامل 330 خانوار از جنگل نشینان شهرستان بابل در منطقه بابلکنار و 70 نفر از کارشناسان منابع طبیعی اداره کل منابع طبیعی استان مازندران است. با استفاده از جدول مورگان، تعداد 178 خانوار به عنوان نمونه جنگل نشین انتخاب شدند و کارشناسان اداره کل منابع طبیعی استان مازندران نیز از طریق سرشماری انتخاب شدند. اطلاعات و داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری و برای سنجش روایی ابزار تحقیق (پرسشنامه) از نظرات متخصصان و صاحب نظران علمی و اجرایی استفاده شد. با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ، ضریب پایایی پرسشنامه جنگل نشینان  a=0.87و کارشناسان a=0.89 تعیین شد. نتایج اقدامات انجام گرفته در مدیریت جنگل نشان داد که جنگل نشینان در فعالیت های حفظ و بهره برداری جنگل، مشارکت و عملکرد بهتر و بیشتری نسبت به احیای جنگل داشته اند. همچنین مشخص شد که رابطه مثبت و معنی داری بین متغیرهای میزان تحصیلات، سن، درآمد حاصل از فعالیت های کشاورزی، میزان ارتباط با مسوولین منابع طبیعی، میزان شرکت جنگل نشینان در دوره های آموزشی- ترویجی، میزان آگاهی و شناخت جنگل نشینان از فواید جنگل و میزان مدیریت صحیح اعمال شده توسط جنگل نشینان، رابطه معنی داری وجود دارد. درمجموع، پیشنهاد می شود که آگاهی و دانش جنگل نشینان در رابطه با مدیریت جنگل افزایش یابد.

حجم بسیار زیاد تصاویر هوایی چند طیفی، منجر به کاهش شدید سرعت پردازش داده ها و بروز مشکلاتی در آرشیو و مدیریت آنها برای تولید نقشه گونه های درختی می شود. بنابراین پژوهش پیش رو به منظور بررسی تاثیر کاهش توان تفکیک مکانی و رادیومتری این تصاویر، در تشخیص گونه های درختی به روش طبقه بندی شئ- پایه در سه منطقه جنگلی مجزا انجام شد. ابتدا تصاویر اصلی (با اندازه تفکیک مکانی 7 سانتی متر و توان تفکیک رادیومتری 16 بیت) مورد قطعه بندی واقع شده و پس از دستیابی به مطلوب ترین نتیجه، طبقه بندی شدند. سپس به ترتیب با 2، 3، 4، 5 و 6 برابر کردن اندازه پیکسل ها و همچنین کاهش عمق رادیومتری از 16 بیت به 8 بیت، فرایند طبقه بندی بر مبنای همان قطعه بندی و مجموعه باندها، توصیف گرها و نمونه های تعلیمی، مجددا تکرار شده و نتایج به دست آمده مورد ارزیابی صحت قرار گرفتند. طبق نتایج، در هر سه منطقه، با کاهش توان رادیومتری از 16 به 8 بیت، صحت کلی و ضریب کاپا نسبت به تصاویر اصلی به شکل محسوسی کاهش یافت. اما با کاهش توان تفکیک مکانی، روند یکسانی از تغییرات صحت در این سه منطقه مشاهده نشد. از این رو نتیجه گیری شد که در جنگلکاری های یکدست یا جنگل های با تنوع گونه های درختی کم و آمیختگی گرو هی، افزایش اندازه پیکسل ها تا حد 4 برابر، در مطالعات اجرایی که با موضوع پژوهش پیش رو انجام می شود، قابل توجیه و توصیه است. اما در جنگل های طبیعی که از تنوع گونه های درختی بیشتری برخوردار بوده و آمیختگی، بیشتر به صورت پایه ای است، افزایش اندازه پیکسل ها باید با احتیاط بیشتری انجام شده و تحقیقی مشابه پژوهش پیش رو باید در قسمت هایی از آنها انجام شود.

ارتفاع کم کنده، نقش بسزایی در افزایش حجم چوب خروجی و افزایش درآمد ناشی از آن به دنبال دارد. به همین دلیل ارتفاع کنده 254 درخت مقطوعه در جنگل های سری یک ناو در حوضه هفت جنگل های شمال به روش تصادفی انتخاب و اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از روش آنالیز واریانس سه عاملی با متغیرهای نوع گونه، شیب دامنه و قطر کنده استفاده شد تا اثر آنها بر روی ارتفاع کنده مورد مطالعه قرار گیرد. در مقایسه با ارتفاع ایده آل کنده (15 سانتی متر)، متوسط ارتفاع کنده درختان موردمطالعه 25.45 سانتی متر بود. نتایج نهایی نشان داد که قطر کنده مهم ترین عامل تاثیرگذار بر روی ارتفاع آن است و به ازای هر درخت مقطوعه، حجم چوبی معادل 0.02691 مترمکعب و 47167 ریال در ازای ارتفاع بیش از اندازه کنده از بین می رود.

جنگل های استان کردستان، به ویژه جنگل های مریوان به تبع از اقلیم مدیترانه، بسیار مستعد در برابر آتش سوزی است. به منظور بررسی تغییرات مواد غذایی ناشی از اثر آتش سوزی بر خاک منطقه جنگلی گاران مریوان، تعداد 10 نمونه خاک از عمق صفر تا سانتی متری از هر یک از مناطق آتش سوزی شده در سال های 1384، 1387 و 1389 و توده طبیعی برودار (Quercus brantii)، به عنوان شاهد برداشت شد. در کل 40 نمونه خاک برای بررسی پتاسیم، کلسیم، منیزیم و هدایت الکتریکی جمع آوری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که مقدار کلسیم، منیزیم تبادلی و هدایت الکتریکی در خاک های سوخته نسبت به شاهد افزایش یافته و هر چه سال وقوع آتش سوزی جدیدتر بود، این افزایش نیز بیشتر بود. مقدار پتاسیم قابل جذب به جز در آتش سوزی سال 1387، نسبت به شاهد افزایش یافت.

در این تحقیق 34 کلن بومی و غیربومی طی مدت دوسال در خزانه های آزمایشی، با توجه به تاثیر کف بر کردن بر روی رشد نهال ها و اندازه گیری رشد نهال ها در سنین مختلف (1.1 و 1.2) در ایستگاه تحقیقات چالکی گرگان بررسی شدند. بررسی خصوصیات کلن های مختلف صنوبر در خزانه، به منظور انتخاب کلن های مناسب برای استفاده در توسعه صنوبرکاری ها با هدف افزایش تولید و کاهش واردات چوب و ایجاد اشتغال در بخش ها و صنایع وابسته است. نهال های موردنیاز از طریق کاشت 100 قلمه در فاصله های 20 × 130 سانتی متر تولید شدند و پس از طی اولین دوره رشد و کف برکردن آنها، در سال بعد نهال های 1.2 (ریشه دوساله و ساقه یکساله) تولید شدند. کلن های مورد نظر از هر گونه Populus nigra، P. alba، P. euramericana، P. deltoides، P. trichocarpa و P. caspica 80.4 به ترتیب با 12، 6، 9، 5، 1 و 1 کلن انتخاب شده بودند. برای کلیه نهال ها، متغیرهای ارتفاع و قطر در محل یقه اندازه گیری شدند و درصد تغییرات رشد نیز محاسبه شد. تحلیل آماری داده ها به روش تجزیه واریانس یک طرفه و مقایسه میانگین ها با آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان داد که عملیات کف بر کردن تاثیر زیادی بر افزایش رشد و یکنواختی نهال ها در کلن های مختلف داشته است. از نظر درصد تغییرات رشد ارتفاعی در بین گروه های مختلف صنوبر، در سطح 95 درصد اطمینان وجود داشته است. گروه P. euramericana با 70 درصد بیشترین و گروه P. nigra با 46 درصد کمترین درصد تغییرات رشد ارتفاعی را دارا است. کلن های بومی P. caspica 80. 4 و P. alba به ترتیب با 143 و 109 درصد دارای بیشترین درصد تغییرات رشد ارتفاعی بوده اند.

جنگل های حرا به عنوان یکی از مهم ترین سرمایه های ملی طبیعی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری، همواره موردتوجه مردم محلی و برنامه ریزان بوده است، اما متاسفانه هیچ پژوهشی مبنی بر توسعه درست و اصولی آنها انجام نگرفته و اغلب تلاش ها برای توسعه این اکوسیستم ها، به شکست منجر شده است. این بررسی با هدف شناسایی مشخصه های مهم در یافتن مکان های مناسب برای توسعه این اجتماعات در سواحل استان هرمزگان به انجام رسید. به همین منظور در ابتدا 25 تحقیق مختلف در سطح ایران و جهان، با هدف شناخت معیار های موثر بر توسعه بررسی شد و 3 معیار و 9 زیرمعیار شناسایی شد. سپس معیار ها و زیرمعیار های شناسایی شده با روش دلفی غربال و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی وزن دهی شدند. نتایج نشان داد که سه معیار اقلیم، ویژگی های آب دریا و ویژگی های فیزیکی زمین و هشت زیرمعیار بارش، دمای هوا، نوع اقلیم، موج، جزرومد، کیفیت آب و ویژگی های فیزیکی و شیمیایی زمین برای گزینش مکان های مناسب به منظور استقرار رویشگاه های دست کاشت حرا دارای اهمیت هستند. معیار ویژگی های زمین به عنوان مهم ترین معیار و ویژگی های فیزیکی زمین و بارش به ترتیب به عنوان مهم ترین و کم اهمیت ترین زیرمعیارها شناسایی شدند. ضریب سازگاری قضاوت ها در روش تحلیل سلسله مراتبی فازی، کمتر از 0.1 تعیین شد که نشان دهنده سازگاری در قضاوت ها بود.