حوزه زاگرس به دلیل بالا بودن تراکم لرزه خیزی در تقسیم بندی لرزه زمین ساختی ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. پراکندگی حوزه های تنش در طول گستره زاگرس باعث گردیده تا منطقه از نظر لرزه خیزی دارای روندی غیر یکسان باشد. در این بررسی برای تعیین سازوکار زلزله ها از روش مدلسازی شکل موج استفاده شده است. هدف از بکارگیری این روش حل بهینه پارامترهای کانون لرزه است به گونه ای که افزایش ضریب خطا در روشهای کلاسیک (تعیین جهت حرکت اولیه فاز P)، که ناشی از توزیع غیر یکسان ایستگاههای ثبت می باشند، برطرف گردد. مساحت تقریبی چشمه (S) با بکارگیری تابع زمانی چشمه (Source Time Function) و گشتاور لرزه ای، محاسبه و مقادیر 48<S<138Km2 به دست آمده است و عمق زلزله های (h) مورد استفاده در این تحقیق حدودا 5<h<15Km تثبیت گردیده است. تراکم حوزه های تنش در فواصل عمقی مذکور ناشی از گسل پذیری حوزه های رسوبی با منشا پی سنگی و همچنین رفتار زمین ساختی گنبدهای نمکی است. با تعییت سازوکار زلزله ها و ترسیم بردار لغزش در نقاط مختلف حوزه زاگرس، همسویی تقریبی این بردارها با راستای نزدیکی صفحات زمین ساختی منطقه مشاهده گردیده است.