پژوهشنامه ادب غنایی
سال:1391 | دوره:10 | شماره:19 |تعداد مقالات:8

در مباحث بیانی «تشبیه» به عنوان اولین عامل تصویر آفرین مورد توجه قرار گرفته است. شاید بتوان آن را ابتدایی ترین و ساده ترین نوع صور خیال شمرد، زیرا فهم آن برای ذهن از دیگر صور خیال راحت تر انجام می گیرد. تشبیه به عنوان پایه و جان مایه اصلی برخی دیگر از صور خیال شناخته می شود که قطعا فهم آن ها مستلزم فهم و دریافت تشبیه می باشد.پژوهش حاضر به منظور بررسی و شناخت «تشبیه»، ارکان و فروع آن به عنوان یکی از صور خیال پایه و مطرح در علم بیان، بر اساس تقسیمات تشبیه در حوزه علم بیان سنتی و دیدگاه های دانشمندان این علم صورت گرفته است.از آنجایی که مخاطبان، با شعر معاصر به لحاظ زبانی و زمانی انس بیشتری دارند، «مجموعه شعر سفرنامه گردباد» از شاعر معاصر، زنده یاد سید حسن حسینی انتخاب گردید و به روش تحلیلی-توصیفی همراه با ذکر مثال، جدول و نمودار آماری، مورد نقد و بررسی قرار گرفت.نتیجه تحقیق نشان می دهد، در 267 مورد تشبیه موجود در این مجموعه، حسینی به زیبایی از تشبیه در بیان هنری خود سود برده، تصاویری ساده، عینی، ملموس و قابل درک آفریده است.

مولوی پرآوازه ترین شاعری است که لطیف ترین و با شکوه ترین معانی زندگی را در قالب مثنوی به جهانیان عرضه کرده است. مثنوی را به عنوان گنجینه ای از تصاویر بی پایان و مولوی را با قدرت تصویرگری بی مانند، می شناسیم. مولوی از ساده ترین جلوه های زندگی و مظاهر بی مانند عالم طبیعت از جمله کوه، نفیس ترین و ناشنیده ترین درس ها را به ما می آموزد و به دنیای کهنه و غم زده درون ما، جامه ای از طراوت و تازگی می بخشد.با توجه به اهمیتی که کوه در تصویرگری هایی شاعرانه و بیان عواطف و احساسات مولانا دارد که این خود حاکی از بازتاب افکار متعالی و روح بزرگ اوست، در این مقاله کوشیده ایم تا نقش کوه و معانی نمادین آن را در بیان عواطف عاشقانه و عارفانه مولانا تحلیل کنیم و از این رهگذر با خلاقیت شاعرانه و شیوه بیان عواطف و احساسات او در بیان مضامین والای عرفانی آشنا شویم.این تحقیق به روش توصیفی و شیوه تحلیل محتوا انجام شده است. نتایج تحقیق، نشان دهنده تعلق خاطر و توجه روح بزرگ مولانا به مظاهر بخشندگی، عظمت و بزرگی و پایداری است. کوه علاوه بر هیبت و صلابتی که دارد، الهام بخش یک درس اخلاقی نیز هست و آن درس هم صدایی در عین راز داری و پناه دهندگی است که مولانا به آن توجه خاصی داشته است.

نیما در اوان جوانی و آغاز شاعری تحت تاثیر مکتب ادبی رومانتیسم فرانسه بوده و افسانه وی پیشاهنگ رمانتیسم در زبان فارسی است.چند صدایی بودن منظومه «افسانه»، هویت مرموز و ناشناخته آن، عشق رمانتیک، بدوی پسندی، ابهام هنری، طبیعت گرایی و انعکاس احساسات انسانی در آن، عشق رمانتیک و اظهار ملال و خستگی از آن، فرم و محتوای تازه، پناه بردن به خاطرات گذشته و احساسات اندوه بار، داشتن ساختار ارگانیک، برخورداری از بافت و شکل بلند آن هم چون منظومه های بلند رمانتیسم اروپایی مهم ترین عناصر رمانتیک این شعر محسوب می شود.«افسانه» را می توان از عالی ترین نمونه شعر رومانتیک در ادبیات معاصر فارسی محسوب کرد. این اثر از حیث فرم و محتوا همسانی بسیاری با مکتب ادبی رومانتیک فرانسه دارد. مقاله حاضر به منظور بررسی نشانه های مکتب رومانتیک هوگو، موسه و لامارتین در افسانه نیما با روش کتابخانه ای نوشته شده است. نگارنده پس از استخراج شواهدی از همسانی افسانه با آثار این سه تن از سردمداران مکتب رومانتیک، با استفاده ازروش تحلیل محتوا و فرم به طبقه بندی، توصیف و بیان مطالب پرداخته است.

شاعران متافیزیک معتقد بودند که شاعر باید مترجم رازها و اسرار ملکوتی باشد و تجلیات طبیعت و قوانین حاکم بر علوم طبیعی را در آثار خود بیان کند. آنچه که ذوق ایجاد می کند اگر با فلسفه، اعتقادات مذهبی و عقل ممدوح در نیامیزد، شایستگی آن را نخواهد داشت که عنوان «شعر» به خود بگیرد.مقدمه مقاله ضمن بحث در پیدایش واژه متافیزیک، به زندگی سه تن از شاعران برجسته این مکتب می پردازد. پیشرو این مکتب «جان دان» نام دارد که دیگر شاعران به پیروی از او و یا در پاسخ به او شعر سروده اند: جرج هربرت به تاسی از جان دان؛ و هنری وان به تاسی از هربرت شعر سروده است.بخش دوم مقاله بستر فرهنگی و اجتماعی اشعار تغزلی متافیزیک را بررسی می کند و به بحث هایی مانند رنسانس، تغییرات سیاسی و مذهبی، و رشد مذهب پروتستان اشاره دارد.بخش سوم به تاثیر ادبیات کلاسیک در شعر متافیزیک و به دنبال آن به قالب های جدید مطرح شده مثل غزل، مرثیه و اشعار کوتاهی که مانند جملات قصار هستند، اشاره دارد.بخش پایانی، ویژگی های شعر متافیزیک از قبیل داشتن خطوط محکم، پر محتوا بودن ابیات و وجود استعاره های پیچیده و دور از ذهن را بحث و بررسی می کند. در ضمن نشان می دهد که چگونه افکار مذهبی به این اشعار وارد شده اند و چگونه شاعران دوره، ویژگی ها و برجستگی مکتب خود را بیان کرده اند. این تحقیق به شیوه کتابخانه ای تهیه شده و مربوط به زمانی است که نگارنده برای گذراندن فرصت مطالعاتی خود در دانشگاه آکسفورد بسر می برد.

تجزیه و تحلیل اجزا و عناصر سازنده متن یک داستان، زمینه شناخت بیشتر آن را فراهم می آورد و نقاط قوت و ضعف آن را باز می نمایاند. در پژوهش حاضر طرح داستان «یوسف و زلیخا» جامی به عنوان یکی از اجزای تشکیل دهنده آن، از دیدگاه چند تن از ساختارگرایان بررسی و تحلیل شده است. در این داستان، ابتدا وضعیت متعادل برقرار است؛ یوسف به دنیا می آید و زلیخا در خواب بر او دل می بندد. سپس حادثه رخ می دهد؛ یوسف خواب می بیند و این روند تغییر می کند و وضعیت نامتعادل شکل می گیرد. بعد از رسیدن قهرمان به هدفش، (پیامبری) وضعیت متعادل سامان یافته ای شکل می گیرد. هدف از انتخاب این موضوع، انطباق این نظریات بر این نوع ادبی (داستان غنایی) است.

در ادبیات انگلیسی و فارسی وصف طبیعت از جایگاه والایی برخوردار است. در این مقاله، تلاش بر این است تا نشان داده شود که نگاه وردزورث به طبیعت، انفسی است در حالی که نگاه منوچهری به طبیعت، آفاقی است. ویلیام وردزورث طبیعت را مامنی قرار می دهد برای مفاهیم اخلاقی، عرفانی، شخصی و معنوی. وی عناصر ساده زیست طبیعت از جمله کشاورزان ساده زیست، مردم عامه و روستایی را به صحنه ادبیات می آورد که تا زمان او از قلمرو ادبیات حذف شده بودند. حال آنکه منوچهری شاعر دم است و به دنبال تجربه حسی است. وی همانند عکاسی است که به ضبط وقایع می پردازد و در عکسبرداری از طبیعت، هیچ تصرفی نمی نماید. منوچهری در پس عناصر و تصاویر طبیعت، چیزی را جز تجربه حسی شاعرانه جستجو نمی کند. برای وی قطرات باران، گل های بهاری، شبنم، بادنوروزی، زیبایند مادامی که شاعر سرخوش و سرمست است. این تحقیق با تکیه و استناد به روش توصیفی-تحلیلی مکتب امریکایی ادبیات تطبیقی انجام می شود، که قایل به بررسی های موازنه ای و مقایسه ای است و تمرکز در این مقاله بر مقایسه نگاه این دو شاعر به عناصر طبیعت است تا از این منظر به عمق نگاه آنان پی برده و تفاوت و تشابهات آنان را بدست دهیم.

منوچهر آتشی از شاعرانی است که دوران کودکی، طبیعت زنده جنوب و صداقت رفتاری آن دیار هرگز از ذهن و زبان او محو نمی شود. گذشته سرایی شاعر علاوه بر تاریخچه حضور او در دنیا به گذشته های بسیار دور و باستانی و اسطوره ای نیز باز می گردد. واژه ها، مکان ها، حوادث و اتفاقات، اشخاص، روستا و ... همیار شاعر در پردازش به این گذشته است. درد و حسرت از دست رفتن نیکی ها و مردانگی های آدمی در برابر همه بدی ها خمیرمایه این گذشته سرایی است. از آنجا که شعر شاعران به نوعی سرگذشت پنهان جامعه است با واکاوی حسرت سروده های آنها می توان تاریخچه پنهان جامعه هم دوره شاعر را بازشناخت. بازشناسی خصلت های مردم جنوب، مبارزه آنها علیه استعمار، افتخارات و زندگی پرشکوه آنها، جدال سنت و تمدن، تقابل طبیعی زیستی با صنعت و مدرنیته و آرمان های نهفته در مدینه فاضله از هدف های این بررسی است که در خلال اشعار آتشی نمود یافته است. به ضرورت همین مساله باواکاوی اشعار آتشی، آنچه که در این راستا و در پیوند با این هدف بوده استخراج شده و نمونه های برجسته آن ارایه شده است.

در میان داستان های خمسه نظامی، ماجرای عشق خسرو پرویز، پادشاه ساسانی به شیرین برادر زاده بانوی ارمن، به سبب رنگ ملی و برخورداری از زمینه های افسانه ای و غنایی از زیبایی و اهمیت خاصی برخوردار است. امیرخسرو دهلوی دومین منظومه خمسه خویش را به این داستان اختصاص داده است. او با آنکه سوژه و سیر اصلی داستان را مطابق داستان نظامی سروده است اما تغییراتی نیز در جریان داستان ایجاد کرده است. ضرورت و اهمیت این پژوهش از آن جهت است که برتری و توانایی های زبانی، انتخاب واژگان و صور خیال نظامی در خمسه سبب شده است تا دیگر جنبه های داستانی، افسانه ای و تاریخی نادیده گرفته شود. لذا در پژوهش حاضر با شیوه توصیفی-تحلیلی و مقایسه ای و روش نقد تاریخی زمینه های تاریخی داستان غنایی خسرو و شیرین بر اساس قدیم ترین منابع معتبر مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت تا در نهایت این نتیجه به دست آمد که: امیرخسرو، بیش از نظامی، به الگوی تاریخی پایبند بوده است. او هرچند به اعتراف خود هرگز نتوانست به پای نظامی برسد، اما توانسته است، با روی آوردن به الگوی تاریخی و تغییراتی جزئی اما هنرمندانه در بخش های افسانه ای و تاریخی، از بین دیگر نظریه پردازان این اثر غنایی بزرگ تاحدی نوآور باشد.