نشریه جراحی ایران
سال:1391 | دوره:20 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

پیش از این که آماده تدوین پیشنهاد یک طرح تحقیقاتی شوید، اندیشه های بسیار از ذهنتان می گذرد. در گسترده ترین سطح، یک ذهن بارور باید پذیرای اندیشه های نو، آماده پرورش نظریات نوظهور و حمایت از این افکار بوده و پس از یک دوره خلاقیت خردمندانه باید بتواند اندیشه ها را به صورت یک طرح تحقیقاتی مکتوب تدوین کند. فرایند کلی در دو سطح عمل می کنند، یک سطح گسترده، عقلانی و فلسفی و دیگری متمرکز، ساختاری و تفصیلی.

زمینه و هدف: پس از شکستگی های سوپراکوندیلار، شکستگی کوندیل خارجی استخوان بازو شایعترین نوع شکستگی آرنج در کودکان بوده و در صورت جابجایی درمان استاندارد آن جااندازی باز و ثابت کردن داخلی است. این مطالعه با هدف بررسی نتایج درمان جراحی شکستگی کوندیل خارجی استخوان بازو در کودکان انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 26 کودک 14-2 ساله مبتلا به شکستگی کوندیل خارجی استخوان بازو که طی سال های 86-1383 تحت عمل جراحی قرار گرفتند، طبق معیارهای ورود به مطالعه وارد شدند. اطلاعات جمعیتی و اطلاعات مربوط به نوع شکستگی، تکنیک جراحی، زمان بین ضربه و جراحی و وجود هرگونه عارضه جمع آوری شد. در آخرین پیگیری بیماران از نظر دامنه حرکت آرنج، راستای اندام و وجود بد شکلی بررسی شدند. بررسی رادیوگرافی از نظر کیفیت جوش خوردن و وجود بد شکلی انجام شد. از آزمون کای اسکوار و فیشر برای تحلیل اطلاعات استفاده شد.یافته ها: همه موارد مورد بررسی از نوع Milch II بودند. در 46% موارد جراحی در طی 24 ساعت و در 54% موارد پس از 24 ساعت از بروز حادثه صورت پذیرفته بود. ارتباط معناداری بین فاصله زمانی جراحی از زمان بروز حادثه وجود نداشت (P=0.085). در %15.4 موارد محدودیت حرکتی و در 7.7% بد شکلی آرنج دیده شد. هیچ موردی از جوش نخوردن یا بدجوش خوردگی وجود نداشت. در رادیوگرافی آخرین پیگیری در 3 بیمار (11.5%)، تشکیل خار در سمت خارج آرنج دیده شد.نتیجه گیری: جااندازی باز و ثابت کردن داخلی روش ایمن و مناسب در درمان شکستگی کوندیل خارجی استخوان بازو با جابجایی بوده و جااندازی آناتومیک صحیح و حفظ ثبات مهمترین عامل در تعیین نتایج درمانی است. فاصله زمانی بین ضربه و جراحی تاثیری در نتایج درمان و ایجاد عوارض نداشت.

زمینه و هدف: فتق ناحیه کشاله ران (اینگوینال) یک بیماری شایع در حوزه جراحی عمومی می باشد. روش های مختلف در ترمیم این فتق ها توصیف شده اند. در روش های نوین از مش صناعی جهت پوشاندن نقص موجود در دیواره استفاده می شود که شناخته شده ترین آنها روش جراحی لیختن اشتاین می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین کارآیی پروفیلاکسی با آنتی بیوتیک برای هرنیوپلاستی بدون کشش باستفاده از مش انجام شد.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی شاهد دار دو سوکور، 200 بیمار با فتق اینگوینال یک طرفه به طور تصادفی در دو گروه 100 نفره دریافت کننده آنتی بیوتیک پروفیلاکسی و دارونما مورد مطالعه قرار گرفتند. پرسشنامه ای شامل سن، جنس، نوع بیهوشی، طول مدت عمل و وضعیت زخم در هر بار ویزیت نیز برای هر فرد پر شد. اطلاعات پرسشنامه ها و فرم ها پس از استخراج توسط نرم افزار SPSS آنالیز و با استفاده از آمار توصیفی و در موارد مورد نیاز برای بررسی معنی داری ارتباطات از آزمون های آماری تی تست، کای اسکور و در صورت لزوم از آزمون دقیق فیشر استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه میانگین سنی افراد مورد مطالعه 55.49 سال با انحراف معیار 12.14 بود (حداقل سن شرکت کنندگان 17 سال و حداکثر آن 87 سال بود). از این افراد 184 نفر (معادل 92%) مرد و مابقی زن بودند. 3 بیمار (3%) در گروه دریافت کننده آنتی بیوتیک و 6 بیمار (6%) در گروه شاهد مبتلا به عفونت زخم بودند (P=0.249).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، تفاوت بین دو گروه از نظر عفونت زخم از نظر آماری معنی دار نبود، لذا استفاده روتین از آنتی بیوتیک برای پروفیلاکسی عمل های جراحی هرنیوپلاستی بدون کشش با استفاده از مش ممکن است ضرورتی نداشته باشد. برای اظهار نظر قطعی شاید لازم باشد، مطالعه ای با حجم نمونه بیشتر انجام شود.

زمینه و هدف: سرطان پستان بیماری کشنده ای است که سبب مورتالیتی و موربیدیتی در زنان در سراسر دنیا می شود. ابزارهای ارزیابی سرطان پستان به طور متداول جهت مشاوره و تعیین خطر آن در جمعیت ها مورد استفاده قرار می گیرند در حالی که در جمعیت زنان ایرانی ارزش استفاده از این ابزارها مشخص نیست. در این مطالعه سعی شده است تا با استفاده از مدل گیل (Gail) خطر سرطان پستان مهاجم در جمعیت مراجعه کننده به مراکز بهداشت یاسوج بررسی شود.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی تعداد 513 زن که جهت دریافت خدمات روتین بهداشت زنان به مراکز بهداشتی درمانی یاسوج در طی سال های 1389 و 1390 مراجعه کرده بودند، بررسی شدند.اطلاعات مورد نیاز شامل سن، سن ازدواج، سابقه بارداری و منوپوز تعیین شد و امتیاز به دست آمده در مدل گیل در این افراد تعیین شد. در این مطالعه برای مقایسه میانگین ها از آزمون تی و Anova و برای آنالیز داده ها از 15 SPSS استفاده شد.یافته ها: میانگین سن زنان تحت مطالعه 41.8+6.1 سال بود. خطر بروز سرطان در طی 5 سال آینده 0.55 درصد و در کل زندگی 8.2 درصد تعیین شد. بر اساس مدل گیل در 14 نفر (2.7%) خطر سرطان پستان بالا بود که تحت ماموگرافی و سونوگرافی قرار گرفتند و همگی نرمال گزارش شدند.نتیجه گیری: با استفاده از مدل گیل مشخص شد که 2.7 درصد از زنان تحت مطالعه ما در خطر سرطان پستان هستند. انجام مطالعات بیشتر در جمعیت های دیگر جهت رسیدن به نتایج قطعی تر ضروری است.

زمینه و هدف: بدخیمی های درگیر کننده پلور سومین عامل ایجاد کننده پلورال افیوژن هستند. حدود 50% بیماران مبتلا به سرطان های متاستاتیک به پلورال افیوژن بدخیم دچار می شوند. وجود پلورال افیوژن بدخیم در این بیماران بر غیر قابل درمان بودن این تومورها با جراحی و کاهش بقای بیماران دلالت دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان عود پلورال افیوژن بدخیم در تزریق پودر تالک از طریق لوله سینه ای در بیماران مبتلا به افیوژن بدخیم در بیمارستان بعثت همدان انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر نوعی مطالعه مشاهده ای و آینده نگر بود که بر روی 90بیمار مبتلا به افیوژن پلور بدخیم بستری شده در بخش های جراحی و هماتولوژی انکولوژی بیمارستان بعثت همدان طی سال های 1389و 1390 انجام گرفت. افراد وارد شده در این مطالعه بیماران مبتلا به انواع معیارهای تشخیصی بالینی، رادیوگرافیک و یافته های بدست آمده از آنالیز شیمیایی و سیتولوژیک مایع جنبی با تشخیص افیوژن بدخیم جنب مطابقت داشتند. برای همه این بیماران پلورودز با استفاده از لوله سینه ای شماره 24 F انجام گرفت. 5 میلی گرم پودر تالک فاقد آزبست (Asbest-Free talc Powder) تزریق شد. پس از انجام فرآیند پلورودز در جهت پیگیری پاسخ به درمان و کنترل عوارض و عود بیماری، بیمار در فواصل یک ماهه معاینه می گردید. ضمن آنکه بیماران پس از انجام فرایند پلورودز و نیز به فواصل یک ماهه به مدت سه ماه از طریق رادیوگرافی و مقایسه رادیوگرافی های سریال بدست آمده با گرافی اولیه پیگیری گردیدند. اطلاعات توسط نرم افزار SPSS ویرایش 17 با استفاده از فرم ها و پرسشنامه های مربوطه، تحلیل گردید و از آمار توصیفی برای بیان نتایج استفاده شد.یافته ها: در مطالعه حاضر در مجموع 90 بیمار مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی این بیماران 58.86 با انحراف معیار 12.00 سال بود. 58 بیمار (معادل 64.4%) مرد بودند. سرفه با 92.2% شایعترین علامت بیماران بود و درد سینه با 81.87%، تنگی نفس 57.8% و کاهش وزن با 17.8% در رتبه های بعدی قرار داشتند. میانگین زمان لازم برای نگه داشتن چست تیوب، 3.72 روز با انحراف معیار 0.70 بود. میانگین طول مدت بستری، 5.74±0.71 روز بود. سرطان ریه با 24 مورد (26.7%) شایعترین بدخیمی زمینه ای بود. در 79 بیمار (87.8%) عمل موفقیت آمیز بود و در 11 بیمار (12.2%) عود بیماری گزارش شد. در پایان دوره پیگیری سه ماهه، سرفه در 11.1% بیماران، درد سینه در 6.7% و تنگی نفس در 3.3% بیماران گزارش شد. در 52 بیمار (57.8%)، عارضه قابل توجهی وجود نداشت و شایعترین عارضه در بیماران تب بعد از عمل (20%) و درد قفسه سینه (17.8%) بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، استفاده از تالک به عنوان ماده اسکلروزان با استفاده از چست تیوب شیوه ای مناسب برای درمان افیوژن بدخیم است و میزان عود در دوران پیگیری سه ماهه، پایین می باشد. بهتر است مطالعه حاضر در آینده با استفاده از توراکوسکوپی هم انجام شود، تا امکان مقایسه این دو روش فراهم گردد. همچنین استفاده از مواد اسکلروزان دیگر هم در یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار جهت مقایسه نتایج مواد مختلف با تالک پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: جفت سرراهی یکی از دلایل اصلی خونریزی واژینال در مراحل انتهایی حاملگی می باشد. در مطالعات زیادی، گزارش گردیده که جفت سرراهی می تواند سبب وزن پایین هنگام تولد و زایمان زودرس گردد و سبب افزایش مرگ و میر در دوره نوزادی شود. هدف این مطالعه بررسی فراوانی بروز جفت سرراهی و همراهی آن با وزن کم تولد و زایمان زودرس در مراجعه کنندگان به مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) در طی 5 سال بود.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی، بر روی همه پرونده های زایمان های انجام شده در بیمارستان از 1/1/80 تا 1/1/85 با تشخیص جفت سر راهی صورت گرفت و داده ها شامل وزن نوزاد، سن مادران، سن حاملگی، تعداد زایمان، سابقه سزارین قبلی و سابقه سقط قبلی، محدودیت رشد جنین و زایمان زودرس از پرونده ها استخراج و مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از کل 32866 زایمان، 79 مورد (0.24%) با جفت سرراهی همراه بود که 29.1%، وزن پایین هنگام تولد داشتند. از نظر سنی 79.1% مادران در فاصله سنی، 20 تا 34 سال قرار داشتند. 45% این زنان بدون زایمان قبلی بودند، 12.7% سابقه سزارین قبلی و 22.8% سابقه سقط قبلی داشتند. فراوانی نسبی زایمان زودرس، 40.5% و محدودیت رشد جنین 8.9%بود. در گروه سنی 30 تا 34 سال، بیشترین فراوانی جفت سرراهی وجود داشت.نتیجه گیری: در این مطالعه فراوانی نسبی وزن پایین هنگام تولد و زایمان زودرس در جفت سرراهی نسبت به سایر مطالعات رقم بالاتری داشت.

زمینه و هدف: بیماران استومی با مشکلات جسمی، روحی و اجتماعی زیادی درگیر هستند. این مشکلات باعث اختلال در روند طبیعی زندگی و کیفیت آن می گردد. با اینحال تاکنون در کشور ما به مفهوم کیفیت زندگی در بیماران دارای استومی روده ای پرداخته نشده است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی بیماران دارای استومی روده ای و عوامل مرتبط با آن انجام گردید.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی است که در آن 84 بیمار دارای استومی مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران و انجمن استومی ایران با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها بوسیله پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران استومی جمع آوری گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 15) و آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس و آنالیز رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه اکثریت شرکت کنندگان برای کیفیت کلی زندگی و هر یک از ابعاد آن نمره 7 و بالاتر (از 10 نمره) گرفتند که بیشترین و کمترین نمره کسب شده به ترتیب ابعاد جسمی (7±1.15) و اجتماعی (2±6) کیفیت زندگی اختصاص یافت. همچنین کیفیت زندگی با سن (P<0.01)، وضعیت اقتصادی (P<0.01)، وضعیت استومی (P<0.05) و مدت داشتن استومی (P<0.05) ارتباط آماری معنادار داشت.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه، سن، وضعیت اقتصادی، وضعیت استومی و مدت داشتن استومی از عوامل مرتبط با کیفیت زندگی استومیت ها هستند. پرستاران می توانند با استفاده از این یافته ها، فعالیت هایشان را در جهت ارتقای سلامتی و کیفیت زندگی این بیماران سازماندهی کنند.

فیستول های روده باریک از معضلات جراحی است. اقدامات مختلفی در برخورد با فیستول های روده باریک مطرح شده است. این گزارش مربوط به موردی است که شامل تزریق دو نوبتی 10سی سی مگلومین 300، حاوی ذرات ژلفوم در مجرای فیستول دئودنوم بود که در نتیجه آن بهبودی حاصل شد. شاید استفاده از ژلفوم در درمان فیستول های با ترشح بالای مجرای گوارش موثر باشد.