نشریه جراحی ایران
سال:1394 | دوره:23 | شماره:4 |تعداد مقالات:15

آیا سیستم های امتیازبندی و مقیاس بندی، شعری علمی هستند یا ضرورتی بالینی؟ برخی از مثال های رایج جراحی ما را در پاسخگویی به این سوال یاری می دهند. در یک بیمار 60 ساله پس از انجام همی کولتکومی سمت راست، مرحله بندی Duke به عنوان ابزاری توصیفی در برنامه ریزی درمانی آینده، در سطح وسیعی پذیرفته شده است. …

به کاربردن تکنولوژی های پیشرفته در پزشکی منجر به پیدایش فاکتورهای خطر جدید برای پرسنل حوزه سلامت می شود، که یکی از این مواد، دود جراحی حاصل از الکتروسرجری در اتاق عمل می باشد. سالانه بیش از نیم میلیون نفر از کارکنان اتاق عمل در معرض این دود جراحی قرار می گیرند. …

کیست هیداتید ریه در انسان، یک مشکل بهداشتی در مناطق اندمیک می باشد. ریه بعد از کبد شایعترین محل بروز کیست هیداتید می باشد. انسان میزبان واسط انگل می باشد که از طریق خوردن سبزیجات و مواد غذایی آلوده با مدفوع میزبان اصلی (مثل سگ) که حاوی تخم انگل است، آلوده می شود. روش انتخابی درمان کیست هیداتید ریه جراحی می باشد، اما درمان های دارویی نیز در مواردی که به هر دلیل، جراحی ممکن نیست، استفاده می شود. در این مقاله بررسی اجمالی بر روی بیماری کیست هیداتید ریه و روش های درمانی آن ارائه می شود.

زمینه و هدف: اپی لپسی مقاوم به درمان می تواند برای بیمار مبتلا و اطرافیان فاجعه بار باشد. در مواردی که بیمار دچار ضایعه مغزی است احتمال رشد ضایعه، خود منشاء نگرانی جدید برای بیمار و پزشک است. هر ابزاری که بتواند در شناسایی بافت مولد تشنج و تخلیه کاملتر، کم خطرتر و مطمئن تر ضایعه کمک کننده باشد، در درمان این بیماران ارزشمند خواهد بود. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر استفاده از اف ام آرآی، ترکتوگرافی و سیستم هدایت ناوبری عصبی در تخلیه کامل ضایعه و موفقیت عمل جراحی اپی لپسی ضایعه ای در نواحی مجاور کورتکس الوکوئنت مغز و میزان عوارض عمل جراحی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه 33 بیمار دچار صرع ناشی از ضایعه بصورت تصادفی و بر اساس معیارهای ورود و حذف انتخاب و به دو دسته تقسیم شدند. در یک گروه تخلیه ضایعه به شکل سنتی و مرسوم و در گروه دیگر تخلیه ضایعه پس از انجام اف ام آرآی و ترکتوگرافی و بر اساس اطلاعات ارائه شده این تصاویر در مورد موقعیت ضایعه در قبال کورتکس الوکوئنت و با استفاده از هدایت سیستم ناوبری عصبی انجام پذیرفت. پس از انجام جراحی میزان تخلیه ضایعه، میزان موفقیت عمل جراحی در کاهش تشنج و میزان بروز عوارض عصبی در بیماران پیگیری، ثبت و مقایسه گردید. یافته ها: فاکتورهای دموگرافیک و پروگنوستیک مهم در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت، جراحان موفق به تخلیه کامل و رادیکالی در دسته بیشتری از بیماران در گروه «درمان با هدایت اف ام آرآی، ترکتوگرافی و ناوبری عصبی» گشتند، اما تفاوت میان دو گروه معنی دار نبود (P-value= 0.07). میزان عوارض عصبی و مرگ و میر نیز در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. اما نتایج رضایتبخش از نظر کنترل تشنج در گروه «درمان با هدایت اف ام آرآی، ترکتوگرافی و ناوبری عصبی» با تفاوت معناداری بهتر از گروه «درمان سنتی» بود (88.23% در برابر P.value=0.04-%68.75). نتیجه گیری: استفاده همزمان از اف ام آرآی، ترکتوگرافی و ناوبری عصبی در حین اعمال جراحی اپی لپسی به جهت توده-های موجود در کورتکس الوکوئنت مغز ممکن است، بتواند بدون آنکه بر میزان عوارض عصبی تاثیر عمده ای گذارد، در بهبود نتایج عمل جراحی موثر باشد.

زمینه و هدف: جایگذاری پروتز پستان یکی از شایعترین روش های جراحی زیبایی می باشد. نوع برش محل پاکت، مشخصات پروتز (شکل، سطح، حجم، نوع پروتز) کلید تصمیم گیری در نوع جراحی است. مطالعات اندکی بر روی بررسی قدرت عضله پکتورالیس ماژور بعد از جایگذاری پروتز پستان انجام شده است. از آنجایی که کارایی عضله پکتورالیس ماژور در فعالیت های روزانه و ورزشی مهم می باشد، در این مطالعه قدرت عضله پکتورالیس ماژور قبل و بعد از جراحی و در دو روش ساب پکتورال و ساب گلاندولار ارزیابی شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه 20 بیمار مونث که 10 مورد تحت روش ساب پکتورال و 10 مورد تحت روش ساب گلاندولار جراحی شده اند، مورد بررسی قرار گرفتند. قدرت عضله پکتورالیس ماژور قبل از جراحی و 6 هفته بعد از جراحی اندازه گیری شد. سپس داده های مربوط به دو گروه با نرم افزار 16 SPSS آنالیز گردید. یافته ها: آنالیز دو گروه نشان داد که در هر دو گروه قدرت عضلانی پکتورالیس ماژور بعد از عمل جراحی کاهش یافته است، ولی درگروه ساب پکتورال این کاهش بیشتر و معنی دار بوده است (P-value: 0.03). نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داده است که در جایگذاری پروتز به روش ساب پکتورال قدرت عضلانی پکتورالیس نسبت به روش ساب گلاندولار به مقدار بیشتری کاهش پیدا می کند که با توجه به اهمیت عضله پکتورالیس ماژور در ورزشکاران، در جایگذاری پروتز در این گروه باید قدرت عضلانی را در نظر گرفت. اگرچه تاثیر عضلات سینرژیست و زمان کم مطالعه، تورش (BIAS) مطالعه ما می باشد، اما مطالعه ما نشان داده است که تعبیه پروتز ساب پکتورال به طور معنی داری باعث کاهش قدرت عضلانی عضله پکتورالیس ماژور نسبت به روش ساب گلاندولار می شود.

زمینه و هدف: کریپتورکیدیسم توقف نزول بیضه در مسیر طبیعی خود می باشد. اهمیت کریپتورکیدیسم در عوارض آن است، عوارضی همچون فتق اینگوینال، ناباروری، سرطان، تورشن طناب اسپرماتیک و مسائل روانی که جبران ناپذیر بودن بعضی از آنها، لزوم توجه بیشتری را به درمان کریپتورکیدیسم نشان می دهد. هدف از این مطالعه بررسی میزان تاثیرات هورمون گنادوتروپین جفتی انسان (HCG) با دوز بالا بر درمان کریپتورکیدیسم و کاهش نیاز به مداخله جراحی در پسران یک تا سه ساله می باشد. مواد و روش ها: جهت بررسی میزان تاثیرات هورمون HCG با دوز بالا بر درمان کریپتورکیدیسم، 70 پسر کریپتورکید مورد مطالعه قرار گرفته، به دو گروه 35 نفری آ و ب تقسیم شدند. یکی از دو گروه تحت درمان با هورمون HCG قرار گرفت. به این صورت که 1500 واحد هورمون HCG به صورت داخل عضلانی سه بار در هفته برای سه هفته متوالی دریافت کردند. در گروه دیگر نیز به مدت سه هفته و هر هفته سه بار، تزریق داخل عضلانی دارونما صورت پذیرفت. یک ماه پس از آخرین تزریق، بیماران از طریق سونوگرافی و معاینه بالینی بررسی شدند و اثر HCG روی نزول و اندازه بیضه آنها مورد بررسی قرار گرفت. بیماران بهبود نیافته در انتها تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در نهایت اطلاعات حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی، آزمون کای اسکوئر، آزمون T و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: در این پژوهش مشخص گردید هورمون گنادوتروپین جفتی انسان در 80 درصد موارد در نزول و افزایش اندازه بیضه موثر است (P<0.001) و در 37 درصد موارد باعث درمان نهایی یعنی نزول بیضه به داخل اسکروتو م میشود (P<0.001). سن و مچوریتی بیماران تاثیری در نتیجه درمان نداشت، اما مکان بیضه در نتیجه درمان موثر بود. بیشترین میزان موفقیت در بیضه های ناحیه رینگ سطحی کانال اینگوینال و موارد دو طرفه بود.نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، هورمون گنادوتروپین جفتی انسان در نزول و افزایش اندازه بیضه موثر بوده، تایید این مساله نیازمند انجام پژوهش های تکمیلی و با حجم نمونه بیشتر میباشد.

زمینه و هدف: هیدروژل ها از جمله پانسمان هایی با ویژگی های مناسب و مورد استفاده در پوشش زخم ها به ویژه زخم های سوختگی می باشند. آلوئه ورا و کیتوسان، ترکیبات طبیعی و فراوانی در طبیعت می باشند که می توان از آنها در تهیه هیدروژل ها استفاده کرد. هدف از این مطالعه بررسی اثر هیدروژل ترکیبی کیتوسان و آلوئه ورا در بهبود سوختگی نیمه ضخامت در رت و مقایسه آن با اثرات موضعی هیدروژل کیتوسان و آلوئه ورا به تنهایی بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه حیوانی 28 رت نر از نژاد اسپراگ داولی به طور تصادفی در 4 گروه 7 تایی تقسیم شده اند. بعد از ایجاد سوختگی نیمه ضخامت به ابعاد 2 در 5 سانتیمتر در پشت همه رت ها، در یک گروه از پانسمان ترکیبی هیدروژل-آلوئه ورا، گروه دوم هیدروژل کیتوسان و گروه سوم آلوئه ورا به تنهایی استفاده شد و گروه کنترل بدون پانسمان بود. در روزهای 7 و 14 از همه رت ها عکسبرداری دیجیتال و نیز به شکل راندوم در هر گروه کشت و بیوپسی تهیه شد. اندازه زخم ها با نرم افراز Image J. بررسی شده و ارزیابی نمونه ها از لحاظ هیستوپاتولوژی انجام گردید. سپس نتایج با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس ANOVA تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که متوسط سطح زخم در گروه پانسمان شونده با هیدروژل ترکیبی کیتوسان - آلوئه ورا در پایان روز چهاردهم، 1.62±1.07 سانتیمتر مربع و در گروه پانسمان شونده با هیدروژل کیتوسان 6.91±0.57 و در گروه سوم 7.63±1.58 و در گروه کنترل 7.98±1.01 سانتیمتر مربع بود. طبق نتایج حاصله، در میزان ترمیم زخم در گروه پانسمان شونده با هیدروژل کیتوسان - آلوئه ورا نسبت به سه گروه دیگر اختلاف معناداری مشاهده شد (P<0.001). اما در بین گروه ها، از نظر ویژگیهای کیفی تفاوت قابل ملاحظه ای مشاهده نشد.نتیجه گیری: پانسمان هیدروژل کیتوسان - آلوئه ورا با توجه ب ه سرعت ترمیم مناسب، به عنوان یک پانسمان مناسب توصیه میشود.

زمینه و هدف: هر جمعیت یا ملتی دارای معیارهای سفالومتری خاص خودش است. تحلیل سفالومتری در اعمال جراحی فک و صورت، رینوپلاستی، ارتوگناتیک و مهندسی زیستی استفاده می شود. هدف از این مطالعه تعیین معیارهای سفالومتری در نوجوانان قزوین با اکلوژن نرمال بر اساس موقعیت طبیعی سر است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی روی 117 مرد و 117 زن با اکلوژن نرمال انجام شد. میانگین سنی آنها 16.6±1.1 و 16.6±1.1 بود و سابقه درمان ارتودنسی و یا ترومای صورت نداشتند. مقدار میانگین و انحراف استاندارد 24 پارامتر با استفاده از نرم افزار SPSS محاسبه شد. هنجارهای به دست آمده برای گروه های مرد و زن با استفاده از آزمون تی مقایسه شد، همچنین با مقادیر استاندارد نیز مقایسه صورت گرفت. یافته ها: بسیاری از متغیرهای ارتفاع نیمه میانی و کلی صورت در مردان نسبت به زنان بیشتر بوده و همه متغیرهای افقی نیمه میانی و پایینی صورت به جز زاویه SNO در مردان به طور معنی داری بیشتر بود و بسیاری از متغیرها متفاوت از هنجارهای اشتاینر بود. نتیجه گیری: نوجوانان قزوین دارای ویژگی های سفالومتری متمایزی هستند و در نظر گرفتن تفاوت های قومی و نژادی و تفاوت های جنسی مهم است و مردان از نظراسکلتی ارتفاع صورت و اندازه افقی بزرگتری دارند.

زمینه و هدف: سرطان معده چهارمین سرطان شایع و دومین سرطان کشنده در جهان می باشد. تنها گزینه درمانی در مورد این سرطان، عمل جراحی است که ممکن است از طریق موکوزکتومی آندوسکوپیک یا برداشتن محدودتر در لاپاراسکوپی یا عمل جراحی باز باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ابعاد مختلف کیفیت زندگی بیمارانی است که به دلیل ابتلا به سرطان معده تحت عمل جراحی گاسترکتومی قرار گرفته اند. مواد و روش ها: در این مطالعه ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان پژوهش و درمان سرطان اروپا (The European Organization for Research and Treatment of Cancer) و نیز پرسشنامه خود ساخته ثبت یافته های پاتولوژی و بالینی بیماران بود. پرسشنامه کیفیت زندگی از طریق مصاحبه چهره به چهره پژوهشگر با بیماران (قبل از عمل جراحی و شش ماه پس از آن) و نیز گروه کنترل تکمیل شد، تکمیل پرسشنامه کلینیکو پاتولوژی نیز بر اساس اطلاعات حاصل از پرونده بیماران بود. در نهایت اطلاعات حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی، آزمون کای اسکوئر و در برخی موارد آزمون های غیرپارامتریک مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: در مجموع کیفیت زندگی 54 بیمار مبتلا به سرطان معده قبل از عمل جراحی و شش ماه پس از آن با گروه کنترلی که از همراهان و یا بستگان غیر از خانواده بیماران انتخاب شده بودند، مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت. تحلیل ها نشان داد که وضعیت عملکرد فیزیکی (P= 0.001)، روحیه (P<0.001)، عملکرد اجتماعی (P<0.001)، عملکرد شناختی (P<0.001) و نیز میزان تاثیر بیماری روی رفتار (P=0.013) بیماران، شش ماه پس از عمل جراحی به شکل معنادارای بهبود یافته بود. این در حالی بود که در گروه شاهد، افزایش یا تغییر معنیداری در ابعاد مختلف کیفیت زندگی پس از شش ماه مشاهده نشد. به علاوه علائم خستگی، تهوع، درد، کاهش اشتها، اختلال خواب، یبوست و نیز تنگی نفس بیماران نسبت به قبل از عمل جراحی بهتر بوده است.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای سرطان معده و آسیبهای مختلف اجتماعی روانی ناشی از آن، انجام مطالعات مختلف در راستای دستیابی به روشهای مناسب ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان معده و تمامی انواع سرطانها ضروری به نظر میرسد، مطالعاتی که میتوانند اثربخشی روشهای مختلف درمانی را از لحاظ ارتقای کیفیت زندگی بیماران در کنار دستیابی به بهبودی کامل مورد ارزیابی و پایش قرار دهند.

زمینه و هدف: پرفوراسیون دستگاه گوارش از علل مهم جراحی های اورژانس در بخش های جراحی می باشد. همچنین شیوع پرفوراسیون زخم پپتیک از زمان گزارش اولین مورد تاکنون دچار تغییرات زیادی، از جمله در الگوی سن و جنس بیماران شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی فاکتورهای مستعدکننده پرفوراسیون در زخم های پپتیک پرفوره جراحی شده در بخش جراحی مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) شهر کرمانشاه طی سال های 1385 تا 1390 است. مواد و روش ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد، که با مطالعه پرونده ها و تکمیل فرم ثبت بیماران پرفوراسیون زخم پپتیک جراحی شده مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) طی سال های 1385 تا 1390 بستری شده اند، انجام گرفت. فرم پژوهش شامل متغیرهایی نظیر سن، مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، مشروبات الکلی، مصرف داروهای مهارکننده پمپ پروتون، سیگار و ابتلا به هلیکو باکتر پیلوری بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها: در این مطالعه 110 بیمار وارد مطالعه شدند که از این تعداد 97 مرد (88.2%) و 3 زن (11.8%) با میانگین سنی و انحراف معیار به ترتیب 47.44 و 18.05 سال بود. 25 مورد از بیماران سابقه مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی داشتند. همچنین تمام افراد مبتلا به هلیکو باکتر پیلوری که 41 جمعیت (19%) مورد مطالعه را شامل می شدند، سابقه مصرف داروهای مهارکننده پمپ پروتون را اظهار کردند. 24 مورد از 110 مورد سابقه مصرف مشروبات الکلی را بیان کردند، 74 مورد (67.3%) استعمال سیگار و 57 مورد سابقه مصرف مواد مخدر. همچنین 30 مورد از بیماران (27.3%) قبل از ایجاد پرفوراسیون، سابقه زخم معده داشتند. میانگین مدت بستری هر بیمار در بیمارستان 7 روز بود. نتیجه گیری: شایع ترین محل پرفوره در معده اطراف پیلور قرار داشت. عوامل مستعدکننده این عارضه سن، مصرف انواع مواد مخدر، سیگار، مشروبات الکلی، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، عفونت هلیکو باکتر پیلوری و وجود بیماری های همراه بوده است.

تومورهای پاراتستیکولار اولیه نادرند و فقط 7 تا 10 درصد تومورهای داخل اسکروتوم را تشکیل می دهند. در بالغین 75 درصد منشاء این ضایعات از طناب اسپرماتیک است و 20 درصد آنها را لیومیوسارکوم تشکیل می دهد. در این مقاله به معرفی مورد نادری از لیومیوسارکوم پاراتستیکولار اولیه در یک مرد 68 ساله می پردازیم که با تورم غیردردناک اسکروتوم راست مراجعه کرده است. سونوگرافی اسکروتوم یک توده هتروژن بزرگ را گزارش نمود. مارکرهای تومور از جمله آلفا فیتوپروتئین، لاکتات دهیدروژناز و بتا گنادوتروپین جفتی انسانی در سطح نرمال بود و شواهد متاستاز دوردست وجود نداشت. رادیکال ارکیدکتومی راست پاتولوژی لیومیوسارکوم پاراتستیکولار اولیه را اثبات نمود.