زمینه و هدف: نتایج متفاوتی از اثر لیزر کم توان بر فازهای التهابی، پرولیفراسیون و تجدید مدل بافت در حال ترمیم گزارش شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر دو لیزر 632.8 nm (He-Ne) و 904 nm (Ga-As) بر تنش، کرنش، قدرت کشش، مدول الاستیک بافت، سطح زیر منحنی نیرو - تغییر طول و میزان بسته شدن سطح زخم، پس از 21 روز التیام در زخم تمام ضخامت پوستی نمونه های موش صحرایی بود.روش بررسی: در این مطالعه از 30 موش صحرایی (Rat)، جنس نر، ن‍ژاد Sprague-dawley، با وزن 350-200 گرم استفاده شد. این حیوانات به طور تصادفی به سه گروه لیزرHe-Ne ، Ga-As و کنترل تقسیم شدند (هر گروه 10 نمونه). در تمام نمونه ها، برش پوستی تمام ضخامت به طول 2.5 سانتی متر در قسمت ستون فقرات پشتی ایجاد شد. درمان از روز 1 تا 21 به صورت یک روز در میان با لیزر He-Ne و Ga-As با شدت 2 ژول بر سانتی متر مربع انجام شد و پس از هر جلسه درمان مساحت سطح زخم ثبت گردید. در روز 21 آزمون کشش یک محوری انجام شد و پس از ثبت منحنی تنش - کرنش و نیرو - تغییر طول، ویژگی های بیومکانیکی بافت (مقاومت کششی بافت، تنش، کرنش، میزان انرژی جذب شده، مدول الاستیک و سفتی) محاسبه شد. از تمام نمونه ها، جهت بررسی پارامترهای بیومکانیکال نمونه برداری شد.یافته ها: هر دو نوع لیزر منجر به تسریع در بسته شدن سطح زخم شدند. افزایش درصد بهبود ویژگی های حداکثر انرژی جذب شده در بافت، کرنش، حداکثر مقاوت کششی بافت، تغییر طول در پوست زخم نسبت به پوست سالم به دنبال درمان با هر دو نوع لیزر دیده شد که این اختلاف در گروه Ga-As با گروه کنترل معنادار بود (P<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد لیزر گالیوم آرسناید به دلیل اثرگذاری بیشتر در مکانیسم های پرولیفراسیون سلولی، در بهبود ویژگی های مکانیکی بافت ترمیم شده موثرتر باشد.