نشریه پرستاری ایران
سال:1396 | دوره:30 | شماره:107 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: پرستاران می توانند با شناسایی اهدا کنندگان بالقوه عضو در جلب رضایت خانواده های آن ها برای اهدای عضو نقش مهمی ایفا کنند. هدف این مطالعه تعیین دانش و نگرش پرستاران شاغل در بخش های مراقبت های ویژه استان مازندران در مورد اهدای عضو در سال 1395 است. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی بود. با استفاده از روش نمونه گیری سرشماری، 226 پرستار شاغل در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های استان مازندران وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده ها از برگه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه دانش و نگرش اهدای عضو Chakradhar استفاده شد. پس از ترجمه پرسشنامه، روایی و پایایی آن تایید شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی و نیز نرم افزار SPSS نسخه 16استفاده شد. یافته ها: یافته های مطالعه حاضر نشان داد میانگین نمره دانش و نگرش پرستاران به ترتیب 8.3±1.7 (از 13) و 49.6±6.8 (از 65) بود. همچنین پرستاران 63.8 درصد کل نمره پرسشنامه دانش و 76.3 درصد نمره کل پرسشنامه نگرش را کسب کردند. میزان دانش پرستاران دارای کارت اهدای عضو به طور معنی داری بیشتر از پرستاران فاقد کارت بود (P=0.003) و بین نمره نگرش با سابقه کار در بخش مراقبت های ویژه ارتباط معنی داری وجود داشت (P=0.006 و F=5.216). نتیجه گیری کلی: پرستاران بخش های مراقبت ویژه دارای دانش و نگرش بالایی در رابطه با اهدای عضو بوده و می توانند نقش موثری در تشویق خانواده بیماران با مرگ مغزی و افراد جامعه نسبت به اهدای عضو ایفا کنند.

زمینه و هدف : عمده ترین مشکل در بیمارستان ها که منجر به شیوع اختلالات عضلانی- اسکلتی در بین کارکنان می شود مربوط به فعالیت هایی است که به منظور حمل و جابجایی بیماران انجام می شود. با توجه به اینکه آموزش نقش مهمی در توسعه ایمنی اعضای تیم درمان دارد، لذا این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش چگونگی حمل بیمار بر اختلالات عضلانی- اسکلتی در کمک بهیاران انجام شد. روش بررسی: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی غیر تصادفی (نیمه تجربی) بود که نمونه های آن (کمک بهیاران بودند. محیط پژوهش شامل بخش های اورژانس، داخلی، جراحی و بخش های مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. تعداد شرکت کننده ها در گروه کنترل و آزمون 50 نفر بود که با روش نمونه گیری تمام شماری وارد پژوهش شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه اختلالات عضلانی اسکلتی N ordic بود که قبل از مداخله و سه ماه پس از آن توسط شرکت کنندگان پژوهش تکمیل شد. برنامه آموزشی برای گروه آزمون طی سه جلسه در قالب سخنرانی، ایفای نقش، تمرین عملی، بحث گروهی و پرسش و پاسخ با استفاده از اسلاید، نمایش فیلم و کتابچه آموزشی در مورد چگونگی حمل بیمار ارائه شد، سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و با بکارگیری روش های آماری توصیفی نظیر فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آزمون های استنباطی نظیر کای دو، تی مستقل و آزمون فیشر در قسمت یافته ها مو ر د تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که توزیع فراوانی اختلالات عضلانی- اسکلتی از نظر درد و بی حسی در گروه آزمون، قبل و سه ماه بعد از برنامه آموزشی، در اندام های گردن و شانه (P=0.031) و کمر (P=0.031) تفاوت آماری معنی داری داشت. اما در مقایسه دو گروه کنترل و آزمون قبل و بعد از سه ماه، اختلالات عضلانی- اسکلتی تنها در اندام پا و قوزک پا در واحدهای مورد پژوهش تفاوت آماری معنی داری را نشان داد (P=0.006). نتیجه گیری کلی: اگر چه برنامه آموزش حمل بیمار ارائه شده در این مطالعه تنها در کاهش توزیع فراوانی اختلالات عضلانی- اسکلتی ناحیه اندام پا و قوزک پا تاثیر گذار بوده و نتوانسته تمامی اختلالات عضلانی- اسکلتی را کاهش دهد، اما این نتایج می تواند به دلیل محدودیت زمان لازم برای تمرین مهارت های فراگرفته شده، کمبود نیروی انسانی، حجم کاری زیاد و وجود نداشتن ابزارهای الکتریکی و مکانیکی در حمل بیماران بوجود آمده باشد و همچنین ممکن است کارکنان تیم درمانی هنوز بطور کافی و مناسبی اهمیت حمل صحیح بیمار را درک نکرده باشند در نتیجه نیاز است علاوه بر ارائه آموزش موثرتر عوامل یاد شده نیز مد نظر قرار گیرد.

زمینه و هدف : سقوط یکی از مشکلات شایع سلامت سالمندان است که نتیجه تداخل عوامل خطر فراوانی بوده و سبک زندگی از عوامل خطر رفتاری سقوط می باشد، بنابراین بررسی مولفه های سبک زندگی و ویژگی های جمعیت شناختی در سالمندان سقوط کرده برای بررسی نقش آنها به منظور پیشگیری از سقوط از اهمیت زیادی برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین مولفه های سبک زندگی در سالمندان سقوط کرده مراجعه کننده به بیمارستان های شهر اصفهان انجام گرفت. روش بررسی : این مطالعه یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی بود. شرکت کنندگان 200 نفر از سالمندانی بودند که طی یکسال گذشته پس از زمین خوردگی، به اورژانس بیمارستان های دولتی شهر اصفهان در سال 1392 مراجعه کرده و سپس مرخص شده بودند. این افراد به روش تصادفی طبقه ای انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، شامل مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه سنجش سبک زندگی سالم سالمندان بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 17استفاده شد. به منظور توصیف داده ها از شاخص های توصیفی عددی و برای تحلیل داده ها از آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها : بیشتر سالمندان (70%) در منزل سقوط کرده و 20 درصد آنان دارای سبک زندگی مطلوب بودند. نمره سبک زندگی در این سالمندان در مولفه ورزش و فعالیت بدنی 11.5 و مدیریت تنش 17.16 بود. میانگین نمره روابط اجتماعی و بین فردی 21.67، تغذیه سالم 36.62 و مولفه پیشگیری از حوادث 53.73 بود. نتیجه گیری کلی : بر اساس نتایج مطالعه، تنها 20 درصد سالمندان دارای سبک زندگی مطلوب بودند. میزان مولفه های بررسی شده به جز مولفه "پیشگیری از حوادث" در سطح پایینی بود. با توجه به تاثیر سایر عوامل، بهسازی محیط داخل و خارج از منزل و فراهم کردن خدمات رفاهی اجتماعی جهت پیشگیری از مخاطرات توصیه می شود.

زمینه و هدف: سرطان پستان جزء شایع ترین سرطان ها در میان زنان است. آزمون ماموگرافی، حساس ترین و اختصاصی ترین آزمونی است که می تواند برای تشخیص زودرس سرطان پستان استفاده شود. هدف از مطالعه حاضر تعیین وضعیت انجام غربالگری با ماموگرافی و عوامل مرتبط با آن در جمعیت زنان شهر رشت بود. روش بررسی: این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی بر روی 1000 زن ساکن شهر رشت به روش تصادفی سیستماتیک در سال 94 - 1393 انجام گرفت. گرد آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات فردی- اجتماعی و وضعیت غربالگری از طریق تماس تلفنی انجام شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPPS نسخه 16 و آزمون های آماری تی تست، کای اسکوئر و رگرسیون لجستیک مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها : میانگین سنی زنان 49.43±10.18 سال بود. 45 درصد زنان ماموموگرافی را انجام داده بودند. در 80 درصد زنان فواصل تکرار غربالگری بیش از سه سال بود. میانگین سن ماموگرافی 44.16±9.23 سال بود. علت انجام غربالگری در 68.4 درصد زنان بررسی وضعیت سلامت ذکر شده بود. دلایل انجام ندادن غربالگری در 65.3 درصد زنان نداشتن هیچگونه مشکل در پستان ها و در 3.4 درصد کمبود آگاهی بیان شد. نتیجه گیری کلی : یافته های مطالعه حاضر نشان داد که بیشتر زنان به ضرورت غربالگری سرطان پستان و انجام آن به صورت منظم پی نبرده اند. بنابراین پیشنهاد می شود اقدامات پیشگیرانه به صورت آموزش همگانی به منظور افزایش آگاهی و همچنین فراهم نمودن شرایطی برای انجام ماموگرافی به منظور کاهش شیوع بیماری، بهبود وضعیت سلامت و کاهش هزینه های ناشی از درمان سرطان پستان در جمعیت زنان صورت گیرد.

زمینه و هدف: تله مدیسین و تله نرسینگ به عنوان یکی از روش های مراقبت از راه دور در بهبود مراقبت از بیماران مطرح می باشد. این مطالعه با هدف تعیین دانش و نگرش دانشجویان رشته پرستاری در رابطه با تله مدیسین و تله نرسینگ در دانشگاه علوم پزشکی اردبیل انجام گرفت. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی بود. با نمونه گیری در دسترس 184 نفر ازدانشجویان پرستاری دانشکده های پرستاری وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال 1394انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه Glnkowski بود که پس از انجام روایی و پایایی پرسشنامه مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و انجام آزمون های آمار توصیفی، ضریب همبستگی اسپیرمن و کای دو تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد در میزان دانش تله مدیسین و تله نرسینگ تفاوت معنی داری (P<0.05) بین دانشجویان وجود داشت. البته تفاوت معنی داری بین تحصیلات و میزان دانش در مورد تله مدیسین وجود نداشت. همچنین 81.8 درصد دانشجویان استفاده از تله نرسینگ را در سیستم بهداشت و درمان ضروری و 72.3 درصد آموزش تله نرسینگ را در کوریکولوم پرستاری ضروری می دانستند. نتیجه گیری کلی: با توجه به یافته های مطالعه حاضر به نظر می رسد بیشتر دانشجویان با واژه تله مدیسین و تله نرسینگ آشنا بوده و نگرش مثبتی نسبت به استفاده از تله نرسینگ دارند، بنابراین پیشنهاد می شود این مساله مورد توجه برنامه ریزان توسعه مراقبت از راه دور قرار گیرد تا با فراهم نمودن زیر ساخت ها و تجهیزات لازم، راه را برای استفاده از این فناوری در پرستاری مهیا نمایند.

زمینه و هدف: خطاهای بالینی، جزو مهم ترین چالش های تهدید کننده نظام سلامت هستند. بنابراین انجام اقداماتی در جهت کاهش خطر وقوع مجدد وقایع ناگوار ضروری است. تکنیک تحلیل ریشه ای علل، یکی از مدل های مدیریت خطر می باشد که برای تحلیل گذشته نگر داده ها به صورت سیستماتیک با هدف تعیین علت یا دلایل اصلی خطا و ضعف در سیستم یا فرآیندهای مرتبط با آن خطا به کار می رود. مطالعه حاضر با هدف تحلیل ریشه ای دلایل یک حادثه ناخواسته منجر به مرگ در یکی از مراکز آموزشی درمانی شهر اصفهان در سال 1394 انجام شد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه گزارش موردی می باشد که برای انجام آن از روش تحلیل ریشه ای علل استفاده شده است. مطالعه در طی هفت مرحله شامل تعیین واقعه ای که باید مورد تحلیل قرار بگیرد، سازماندهی تیمی برای اجرای آن، جمع آوری داده های لازم، شناسایی مسائل و جستجوی دلایل وقوع واقعه، ارائه راهکار، اجرای راه حل ها و ارزیابی و نوشتن گزارش تحقیق می باشد که به مدت نه ماه به طول انجامید. یافته ها: بررسی ها نشان داد علت اول، اشکال در فرآیند ارائه خدمات، بصورت نبود خط مشی و پروتکل تدوین شده برای نحوه ارجاع بیمار از یک سرویس به سایر سرویس ها در بیمارستان بود که باعث اشکال در مدیریت و به عهده گرفتن مسوولیت اداره بیمار گردید. علت دوم ویزیت بیمار توسط متخصصین مختلف بدون در نظر گرفتن وضعیت و سیر علائم بالینی بیمار بود که باعث از دست رفتن اطلاعات کلیدی در سیر علائم بیمار شد. نتیجه گیری کلی: با توجه به سودمند بودن این تکنیک در شناسایی عوامل بروز خطا، می توان از آن برای جلوگیری از بروز خطاهای مشابه، رفع نقایص سازمان و اصلاح فرآیندها استفاده نمود و از این راه گامی در جهت ارتقای ایمنی بیماران برداشت.

زمینه و هدف: تعارض در بخش های پرستاری اجتناب ناپذیر بوده و می تواند منجر به بروز نارضایتی پرستاران و در نتیجه ارائه خدمات با کیفیت پایین به بیماران شود. مدیریت صحیح تعارض در بخش های پرستاری منجر به افزایش بهره وری می شود. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین سبک مدیریت تعارض مدیران پرستاری بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی بود که در سال 1394 انجام شد. جامعه آماری شامل 269 نفر از مدیران پرستاری بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. ابزار مطالعه یک پرسشنامه محقق ساخته بر اساس مدل مدیریت تعارض Thomas-Kilmann بود. تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی و با کمک نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. یافته ها: مدیران پرستاری بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران به هنگام مواجهه با تعارض بیشتر از سبک های همکاری، مصالحه و اجتناب استفاده کردند. بین سبک همکاری مدیریت تعارض و سن، سابقه کاری و گذراندن دوره های آموزشی مدیریت تعارض مدیران پرستاری و نوع بیمارستان ها رابطه آماری معنی داری وجود داشت. مدیران با سابقه کاری بیشتر که دوره آموزشی مدیریت تعارض را گذرانده بودند، بیشتر از سبک همکاری استفاده کردند. (P<0.05). نتیجه گیری کلی: ماهیت خدمات پرستاری ایجاب می کند که مدیران پرستاری بیشتر از سبک های همکاری و مصالحه استفاده کنند. انتخاب افراد دارای تجربه و سابقه کاری کافی برای مدیریت پرستاری و برگزاری دوره های آموزشی مناسب در زمینه مدیریت تعارض نقش بسزایی در کاهش اثرات مخرب تعارض در بخش های پرستاری بیمارستان ها دارد.

زمینه و هدف: پرستاران از جمله کارکنان درمانی درگیر در ارائه مراقبت های پایان زندگی می باشند. بنابراین، آگاهی و نگرش آنان در این زمینه از ارکان مهم برنامه ریزی برای برنامه ریزی و اجرای بهتر چنین خدماتی است. هدف این مطالعه، تعیین آگاهی و نگرش پرستاران در زمینه مراقبت از بیماران در مراحل پایان زندگی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی 240 نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی تبریز با استفاده از نمونه گیری طبقه ای غیرتصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل آزمون آگاهی و پرسشنامه نگرش Frommelt ( Frommelt Attitude Toward Caring FOR Dying Patients) در رابطه با مراقبت از بیماران در مراحل پایان زندگی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده آمار توصیفی و آزمون های آماری t مستقل، ANOVA و همبستگی پیرسون انجام شد. یافته ها: میانگین نمره آگاهی پرستاران از مراقبت های پایان زندگی (4.37) 14.26 از 29 بود و 55.7 درصد از پرستاران بیان کردند که آموزش کافی در زمینه ارائه این مراقبت ها ندیده اند. با کسب نمره (11.79) 100.32 از حداکثر نمره 150 نگرش مشارکت کنندگان در زمینه مراقبت از بیماران در مراحل پایانی زندگی مثبت بود. سطح نمره نگرش در کارکنانی که سابقه مراقبت در مراکز مراقبت در منزل را داشتند، بیشتر بود (P<0.01). همچنین میانگین نمره آگاهی در کارکنانی که سابقه مراقبت در مراکز مراقبت در منزل، مراقبت از بستگان نزدیک و تعداد مواجهه بیشتر با بیماران در مرحله پایانی زندگی را داشتند، بیشتر بود. نتیجه گیری کلی: با توجه به آگاهی پایین پرستاران در زمینه ارائه مراقبت های پایان زندگی، لازم است برنامه های آموزشی جهت ارتقاء دانش پرستاران برگزار گردد. به ویژه با توجه به نگرش مثبت پرستاران در این زمینه، برگزاری چنین آموزش هایی می تواند زمینه ساز توسعه مراقبت های پایان زندگی به شکل تخصصی در ایران باشد.