قلم
سال:1387 | دوره:4 | شماره:8 |تعداد مقالات:8

در تمامی متون روایی، نقصانی بعنوان مسبب عمل به خود را به نمایش میگذارد؛ دنباله متن تلاش در جهت رفع آن نقصان خواهد بود. این دنباله که در آن، وضعیت اولیه به وضعیتی ثانویه تبدیل میگردد همان فرایند روایی است که بدون حضور عاملان، به عبارت دیگر آنانکه نقشی بعهده دارند از جمله اشیا، مفهومی نخواهد داشت. گرمس بعد از پرپ، اولین فردی که شکل متن روایی را ترسیم نمود، کار را از سر گرفت و عاملان را عهده دار عملکردهای متفاوتی نمود.شناسایی نقشهای عاملی و فرایند روایی در داستان کوتاه طعم گس خرمالو، نوشته زویا پیرزاد، با در نظر داشتن بررسی از دیدگاه ساختارگرایانه این داستان کوتاه، بعنوان محور اصلی کار، هدفی است که این مقاله دنبال می کند.

امروزه نام نیچه، این مطلب را به ذهن می آورد که او بزرگ استاد شک و تردید در مقوله فلسفه بود. از این رو، همزمان فلسفه و زمینه های گوناگونی که فلسفه در آن کاربرد دارد را مورد پرسش قرار می دهد. همانند فلسفه که همیشه در جستجوی «حقیقت» است، نیچه پایه و اساس رشته خود و رشته های همخوان و حتی رقیب را مخاطب قرار داده است. خصوصا او علم را به عنوان یک حوزه آکادمیک و نیز شیوه ای برای درک و فهم جهان هستی به حساب می آورد.هدف مقاله حاضر، استخراج، زمانبندی و تفسیر برخی از گفته های معنادار نیچه درباره دیدگاه علم گرایی حاکم دوران خود، یعنی تجربه گرایی می باشد.

ویکتور هوگو سخنرانی های بیشماری در مجالس مختلف قانونگذاری ایراد کرده است. لازم به یادآوری است که بر اثر حوادث این دوره پرتلاطم که انقلاب 1848 از مهمترین وقایع قابل ذکر آن می باشد، تحولات عمیقی در نحوه نگرش سیاسی هوگو روی می دهد. وی که تا چندی قبل از نقطه نظر سیاسی در کنار جناح راست قرار داشته پس از وقایع 1848 به مرور تغییر موضوع داده و به مخالفت با یاران قدیم خود می پردازد. در سال 1875 هوگو تصمیم به جمع آوری سخنرانی های مختلف خود گرفته و آنها را به صورت کتابی تحت عنوان «کردارها و گفتارها» به چاپ می رساند. وی به منظور توجیه سیر تحولات فکری خویش در بعضی موارد مشخص اصلاحاتی در متن سخنرانی ها به نفع خود انجام می دهد.مقاله حاضر به بررسی این اصلاحات و علل آن می پردازد.

اولین دیدار معمولا دارای جذابیت بسیار و ایفاگر نقشی مهم در داستان است. هدف از این پژوهش، مطالعه این صحنه در سه اثر متعلق به ادبیات فارسی یعنی بیژن و منیژه، ویس و رامین، لیلی و مجنون با الهام گیری از روش ژان روسه است. دو گروه از عناصر تشکیل دهنده داستان در این تحقیق مطالعه می شوند: نخست نشانه های زمانی و مکانی، سپس عناصر پویای داستان که شامل تاثیرگذاری، تبادل پیام و بالاخره وصال می باشد و زنجیره نقل داستان به آن وابسته است. بدین ترتیب این پژوهش، غنا و نو آفرینی آثار مورد نظر را به وضوح نشان داده و به شیوه خود جنبه معنوی و عرفانی عشق را در شعر کلاسیک فارسی نمایان می سازد.

بی شک، بارس یکی از بزرگترین و برجسته ترین نویسندگان آشنا به آهنگ کلام در فرانسه به شمار می رود. آثار ادبی وی در مجموع از مقام و اهمیت موسیقی حکایت می کنند، البته ارزشی که چندان با خود موسیقی مطابق نیست. به عبارت دیگر، با وجود این که به گفته بارس، وی چندان با فن موسیقی آشنایی ندارد، اما در نثر او اصولی چون تعادل، هماهنگی و شور و حرکت، همانند موسیقی، موج می زند. به علاوه، ارجاعات و اشاره های بی شماری به موسیقیدانان در نوشته هایش به چشم می خورد. در حقیقت، هیجان ها و احساسات موسیقایی و آهنگین، بیشتر از خود موسیقی، به بارس الهام می بخشد و در اغلب موارد، در پس هنر یک موسیقیدان، وی در جست و جوی آگاهی از شور و شوق اوست.این مقاله، در ضمن جمع آوری اشاره های بارس به موسیقیدانان گوناگون و مطالعه نثر آهنگین نویسنده، می کوشد تا تمامی نظرها و احساسات انسان را به هنگام شنیدن یک قطعه موسیقی بررسی کند که چگونه این هنر ارزشمند درهای جهانی دیگر را به روی شنونده می گشاید، او را به دنیای یادها و خاطره ها می کشاند و گاهی، حتی در پاره ای موارد، به آفرینش اثری نو می انجامد.

تعهد و عمل منشا قسمت عمده ای از ادبیات فرانسه در طول قرن بیستم را تشکیل می دهند. روشن است که این موضوعات بتدریج، لااقل از صحنه ادبی معاصر فرانسه محو شده اند. با این حال، بعنوان کلامی شورانگیز، شعر متعهد دوره پایداری و جنگ دوم، بسیاری را تحت تاثیر قرار داده است. مطالعات گوناگونی در باره شاعران این دوره انجام شده، اما نو و بروز بودن مضمون های این شعر و زیبایی آنها، لا اقل برای سایر مناطق دنیا، نیاز به نگاهی دوباره دارد. در این مقاله سعی بر آن است که از جنبه عملگرایی ادبی و با ذکر نمونه هایی از شعر و شاعران دهه چهل میلادی این جریان را مورد مداقه قرار دهیم. برای این کار ابتدا در مورد شعر و کارکرد آن، سپس دوره پایداری و شاعران، و سرانجام شاخصه های شعر پایداری بحث خواهیم کرد.

روشهای اموزش زبانهای خارجی با در نظر گرفتن دست آوردهای اخیر زبانشناسی متحول شده است. به جرات می توان اظهار کرد یادگیری زبان فرانسه با دستور آن ارتباط مستقیم دارد زیرا آموزش زبان گقتاری به بزرگسالان در محیط آکادمیک با استفاده از دستور آسان تر صورت می گیرد.آموزش دستور در زبان فرانسه سابقه دیرینه دارد و تدوین کنندگان روشهای آموزش زبان نمی توانند به سادگی از آن صرف نظر کنند. دانشجویان ایرانی زبان خارجی (انگلیسی) را به صورت مستقیم با استفاده از دستور فرا گرفته اند و عادت به بیان قوائد دستوری دارند در نتیجه نادیده گرفتن آن در آموزش دشوار خواهد بود.آموزش زبان نوشتاری به دلیل ماهیت دستوری آن و تفاوت فاحش نوشتاری و گفتاری دز فرانسه استفاده از قوائد دستوری را جهت یادگیری نوشتار الزام آور می کند.مقاله حاضر «آموزش دستور زبان فرانسه به غیر فرانسه زبانان» بر آنست دستورهای نوین را مورد برسی قرار دهد تا مدرسین آموزش زبان با توجه به ویژگی های فردی زبان آموز از تدریس آن صرف نظر کرده یا آموزش مدون را جایگزین آن نمایند.

شعر امیلی دیکینسن در فرانسه کاملا شناخته شده است و نیازی به معرفی ندارد. در واقع مخاطبین فرانسوی از دهه پنجاه با آثار او آشنا شده اند. اما در مجموع مترجمین آن دوره شعر دیکینسن فقط به انتقال سخن شاعر بسنده نموده اند. تنها با ترجمه های کلر مالرو از این اشعار بود که خواننده فرانسوی توانست به عمق معنای اصوات و سازماندهی بیت ها در شعردیکینسن پی ببرد. در مقابل، کلر مالرو نیازی به رعایت وزن در ترجمه های خود نمی دید. مترجم دیگری یعنی گرتود لیپ ترجمه ای درخشان به زبان آلمانی، از اشعار دیکینسن عرضه کرده است و توانسته ظرایفی را در ترجمه خود رعایت کند و به خواننده انتقال دهد که در حرکت و سازماندهی ابیات در زبان اصلی بکار رفته است. لیپ توانسته است ترجمه ای به معنای حقیقی هنری از شعر دیکینسن عرضه کند. مقاله حاضر کار این دو مترجم زن را برروی آثار امیلی دیکینسن بررسی کرده است و در آن به ملاحاظاتی پرداخته است که مترجم با آنها در زبان و وزن شعر در فرانسه، آلمانی و انگلیسی مواجه می شود. در ضمن نشان می دهد که چگونه این دو مترجم با این ملاحظات برخورد می کنند، با آنها وفق پیدا می کنند و حتی آنها را تغییر می دهند.