نوشته حاضر به بررسی واقع گرایی اخلاقی جان مک داول اختصاص یافته است. بدین منظور ابتدا به تعریف واقع گرایی به طور عام و واقع گرایی اخلاقی به طور خاص پرداخته شده است. پس از آن دیدگاه مکی در باب نفی واقعی بودن ارزش ها و خاصه های اخلاقی به دلیل در گیر نبودن در تبیین های علی آورده شده است. بعد از آن به دیدگاه داول به عنوان پاسخی به نظریه مکی پرداخته شده است. داول با رد برداشت مکی از کیفیات ثانویه نشان می دهد که هم کیفیات ثانویه و هم خاصه های اخلاقی به نحوی انفسی است و وابستگی به انسان دارند؛ ولی این نوع وابستگی نافی واقعی بودن آن ها نیست. داول در نهایت با ارایه تبیینی غیرعلی در باب ارزش ها و نفی انحصاری بودن ملاک واقعی بودن اشیا در ملاک تبیین علی، سعی می کند با گسترش دامنه واقعی بودن اشیا واقعی بودن خاصه های اخلاقی را اثبات کند.