مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال:1387 | دوره:4 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

مقدمه: نظرات مختلفی در مورد کارایی بالینی ترمیم های آمالگام باند شونده وجود دارد. هدف از این پژوهش بالینی، مقایسه مقاومت به شکستگی، انطباق لبه ای و عود پوسیدگی در دندان های پرمولری بود که معالجه ریشه شده بودند.مواد و روش ها: 35 بیمار که دندان های پر مولر اول یا دوم بالای آنها درمان ریشه شده بود، انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. در گروه A، وارنیش کوپالایت، در گروه B،Amalgambond Plus  و در گروهC ،Scotchbond Multi Purpose  به عنوان سیلر مورد استفاده قرار گرفت. روش ترمیم در هر سه گروه، استفاده از پین داخل کانال و آمالگام به همراه پوشش کاسپ لینگوال بود. بعد از گذشت یک سال مقاومت به شکستگی، انطباق لبه ای و عود پوسیدگی بررسی شد. برای آنالیز آماری داده ها از آزمون دقیق فیشر استفاده گردید (a=0.05).یافته ها: از نظر مقاومت به شکستگی، تفاوت معنی داری بین گروه ها وجود نداشت (p value=0/3). از نظر انطباق لبه ای، اختلاف معنی داری در انطباق لبه ای سه گروه وجود داشت (p value=0/01). در بررسی بالینی و رادیوگرافی دندان های ترمیم شده، در هیچ یک از دندان ها عود پوسیدگی مشاهده نشد.نتیجه گیری: در دوره بالینی یک ساله، استفاده از عوامل باندینگ Amalgambond Plus یا Scotchbond Multi Purpose برای باند کردن ترمیم های آمالگام پیچیده در دندان های پر مولری که معالجه ریشه شده بودند، مقاومت به شکستگی دندان و ترمیم را به صورت قابل توجهی افزایش نداد و تاثیری در عود پوسیدگی نداشت، اما سبب بهبود چشمگیری در انطباق لبه ای گردید.

مقدمه: اگر چه استخوان سازی کششی (Distraction osteogenesis) یک روش معجزه آسا در درمان بسیاری از ناهنجاری ها در ناحیه کرانیوفاشیال است، اما تحمل دستگاه های کششی (Distractor) برای بسیاری از بیماران طاقت فرسا و مشکل ساز می باشد. از این جهت لیزرهای کم توان در صورتی که قادر به افزایش سرعت استخوان سازی باشند، باعث کوتاه شدن دوره درمان و کاهش مشکلات بیماران خواهند شد. هدف از این بررسی تعیین تاثیر لیزر کم توان در تسریع تشکیل استخوان جدید و در نتیجه کوتاه نمودن دوره درمان و کاهش مشکلات دستگاه Distractor بود.مواد و روش ها: در این مطالعه، پس از کورتیکوتومی، دستگاه های Distractor در ناحیه تنه فک پایین 18 خرگوش سفید نیوزلندی قرار داده شدند و پس از پنج روز با سرعت یک میلی متر در روز برای مدت 10 روز فعال گردیدند. به 9 خرگوش، لیزر GaAs با توان 200 میکرو وات به مدت 20 ثانیه در طی 7 روز به صورت یک درمیان تابانده شد و 9 خرگوش دیگر هیچ لیزری دریافت نکردند. سپس در روزهای 10 و 20 و 40 در دوره تثبیت، خرگوش ها به نوبت قربانی شدند و نمونه های به دست آمده به وسیله اسکنینگ الکترون میکروسکوپ یا (Scanning Electron Microscopy) SEM و میکروسکوپ نوری تحت بررسی قرار گرفتند و توسط آزمون Mann-Whitney ارزیابی شدند.یافته ها: در هر دو مطالعه SEM و میکروسکوپ نوری، در مرحله اول (روز دهم) در گروه لیزر سلول های فیبروبلاست و رشته های کلاژن با حجم و نظم بیشتری نسبت به گروه شاهد تشکیل شده بودند. در مرحله ی دوم (روز بیستم) در گروه لیزر علاوه بر بافت فیبروز، میزان استخوان جنینی (Woven) بیشتری نسبت به گروه شاهد تشکیل شده بود. اگر چه اختلاف آن ها معنی دار نبود و در واقع میزان اختلاف آن ها کمتر از مرحله اول بود. در مرحله سوم (روز چهلم) در هر دو گروه لیزر و شاهد، استخوان جنینی و استخوان تیغه ای دیده می شد ولی اختلاف واضحی بین دو گروه مشاهده نگردید و به نظر می رسد که تابش لیزر در مراحل اولیه کشش موثرتر از مراحل پایانی باشد.نتیجه گیری: علت این حالت را شاید بتوان با وضعیت تغییرات pH در حالت اکسیداسیون و احیای سلول (Redox Regulation) توضیح داد؛ به این صورت که در مراحل اولیه که pH بافتی به دلیل تروما، در حدود احیاست، تابش لیزر موثرتر از مراحل پایانی که وضعیت pH بافتی متعادل تر است، می باشد. البته واضح است که برای یافتن بهترین نتیجه، نیاز به تحقیقات وسیعی از نظر پروتکل های Distraction و تابش لیزر احساس می شود.

مقدمه: کارکنان لابراتوارهای دندان پزشکی به دلیل دریافت قالب ها و پروتزهای ضدعفونی نشده، در خطر آلودگی با عوامل عفونی می باشند. این مواد دارای میکروارگانیزم های متعددی هستند که ممکن است سبب ایجاد آلودگی عفونی متقاطع، از بیماران به کارکنان لابراتوار شوند. هدف از این پژوهش، بررسی وضعیت کنترل عفونت در لابراتوارهای دندان پزشکی شهر کرمان در سال 86 بود.مواد و روش ها: این پژوهش، یک بررسی مقطعی و توصیفی-تحلیلی بود. اطلاعات به وسیله پرسش نامه، از 38 لابراتوار دندان پزشکی شهر کرمان جمع آوری گردید. کارکنان لابراتوار از نظر اطلاعات دموگرافیک (سن، جنس، میزان تحصیلات)، وضعیت استفاده از وسایلی همچون دستکش، عینک و ماسک و وضعیت واکسیناسیون علیه هپاتیت B مورد بررسی قرار گرفتند. سرانجام، اطلاعات و یافته های این پژوهش با استفاده از آزمون مجذور کای، t-test و فیشر با استفاده از نرم افزار SPSS13.5، تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در مجموع، 103 نفر در 38 لابراتوار مشغول به کار بودند که 85 نفر (5/82 درصد) مرد و 18 نفر (5/17 درصد) زن بودند. شایع ترین ماده ای که به عنوان ضدعفونی کننده در لابراتوارها مورد استفاده قرار می گرفت به ترتیب، گلوتارآلدئید، هیپوکلریت سدیم و الکل بود. این پژوهش نشان داد که 14 درصد تکنیسین های لابراتوارها از دستکش و 7/7 درصد از عینک در هنگام کار استفاده می کردند. 54 نفر (4/52 درصد) از تکنیسین های لابراتوار، ضد هپاتیت B واکسینه شده بودند.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که ارتباط مناسبی بین دندان پزشکان و کارکنان لابراتوارهای دندان پزشکی وجود ندارد. همچنین، وضعیت کنترل عفونت در لابراتوارهای دندان پزشکی کرمان، نامناسب می باشد.

مقدمه: در بیماران متقاضی سفید کردن دندان ها، درمان سفید کردن ممکن است بر ریزنشت ترمیم های موجود تاثیر بگذارد. از عوامل موثر در ریزنشت ترمیم های کامپوزیتی، غلظت ماده سفید کننده، نوع عامل باندینگ به کار رفته در ترمیم و روش سفید کردن است. هدف این مطا لعه بررسی تاثیر دو روش بلیچینگ بر روی ریزنشت ترمیم های کامپوزیتی می باشد.مواد و روش ها: 48 دندان پره مولر سالم کشیده شده انسان جمع آوری و به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شد. در سطح باکال و لینگوال دندان ها حفرات کلاس V با لبه جینجیوال یک میلی متر زیرCEJ ، تعبیه شد. در گروه اول در سطح باکال از عامل باندینگ کلیرفیل اس-ای باند و در سطح لینگوال از عامل سینگل باند استفاده شد و حفرات با کامپوزیت Z250 ترمیم گردید. در گروه دوم مراحل شبیه گروه اول بود با این تفاوت که نمونه ها پس از ترمیم به مدت یک ماه در آب مقطر نگه داری شدند. در گروه سوم تمام مراحل شبیه گروه دوم بود با این تفاوت که، پس از یک ماه نگه داری درآب مقطر بلیچینگ به روش خانگی بر روی دندان ها انجام شد. در گروه چهارم، تمام مراحل شبیه گروه دوم بود با این تفاوت که پس از یک ماه نگه داری در آب مقطر رژیم بلیچینگ در مطب بر روی دندان ها انجام شد. نمونه های هر گروه، تحت سیکل حرارتی و تحت ارزیابی ریز نشت قرار گرفتند. نتایج حاصل با آزمون های ویل کاکسون،Kruskall-Wallis  و Mann-Witney آنالیز شدند.یافته ها: ادهزیو سینگل باند ریزنشت کمتری را پس از سفید کردن نشان داد و میزان ریز نشت در هر دو دیواره هنگام استفاده از روش سفید کردن در مطب بیشتر بود.نتیجه گیری: سینگل باند بهترین نتایج را از نظر میکرولیکیج نشان داد. بلیچینگ تاثیر منفی بر میکرولیکیج داشت که در روش در مطب بالاتر بود.

مقدمه: قبل از سمان کردن نهایی روکشها مطلوب است در صورت استفاده از سمان موقت آنرا به طور کامل از سطح داخلی روکش و سطح دندان حذف نمود؛ چون بقایای سمان موقت ممکن است روی استحکام باند سمان دایم اثر نامطلوبی داشته باشد. این مطالعه با هدف بررسی اثر بقایای سمان موقت (بدون اوژنول) بر گیر روکش های سمان شده با دو سمان زینک فسفات و ماکسم (Maxcem) انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه  تجربی-آزمایشگاهی تعداد 40 دندان مولر کشیده شده انسانی به طور تصادفی به دو گروه و هر گروه نیز به دو زیر گروه تقسیم شدند. با استفاده از دستگاه Milling machine جهت روکش تمام فلز تراش داده شدند. 40 روکش به روش معمول لابراتواری ساخته شد. در یک زیر گروه از هر گروه، روکش های موقت اکریلیک آماده شد و با استفاده از سمان موقت روی دندان های آماده شده سمان گردید. کراون های موقت به مدت یک ساعت روی دندان ها باقی ماند و سپس روکش های موقت خارج و بقایای سمان موقت به وسیله اکسکاویتور برداشته شد. بعد از آن روکش های ریختگی با سمان ماکسم (Maxcem) و زینک فسفات به دندان های آماده شده سمان شد . بعد از انجام ترموسایکلینگ، گیر به وسیله اندازه گیری نیروی کششی لازم برای خارج کردن روکش ها از روی دندان های آماده شده با استفاده از دستگاه تست کشش یونیورسال بررسی شد. اطلاعات به دست آمده به وسیله آنالیز paired t-test و آزمون wilcoxon در نرم افزار SPSS ویرایش 5/11 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: میانگین نیروی گیر برای دو زیر گروه با و بدون استفاده قبلی از سمان موقت در گروه سمان ماکسم(Maxcem) ، به ترتیب 55 ± 176 و 169 ± 274 نیوتن بود و بین این دو زیر گروه از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود نداشت (174/0=p value) میانگین نیروی گیر برای دو زیر گروه با و بدون استفاده ی قبلی از سمان موقت، در گروه سمان زینک فسفات به ترتیب 125 ± 257 و 135 ± 238 نیوتن بود و بین این دو زیر گروه نیز از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود نداشت (782/ .(p value=0نتیجه گیری: اگر سمان موقت به خوبی برداشته شود، استفاده از سمان موقت بدون اوژنول، نیروی گیر ترمیم کننده های ریختگی سمان شده (با سیستم های چسباننده آزمایش شده) را تغییر نمی دهد.

مقدمه: هدف جراحی ارتوگناتیک تصحیح ناهنجاری صورتی، مال اکلوژن دندانی و برگرداندن عملکرد دهانی-صورتی به حالت طبیعی می باشد. مفصل گیجگاهی -فکی اساس اکلوژن است و دستیابی به نتایج با ثبات و ایده آل در ارتودنسی و جراحی ارتوگناتیک در حضور یک مفصل بی ثبات و در حال تغییر غیر ممکن است. همچنین تغییر در موقعیت دیسک مفصلی می تواند سرآغازی برای سایر مشکلات در مفصل (Temporo Mandibular Joint) TMJ باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر جراحی ارتوگناتیک بر روی موقعیت دیسک مفصلی و کاهش یا افزایش علایم TMJ بود.مواد و روش ها: 15 بیمار (10 زن و 5 مرد) با ناهنجاری اسکلتال CI II که به طور میانگین 12 ماه تحت درمان ارتودنسی ثابت بودند، برای جراحی ارتوگناتیک انتخاب شدند. سن بیماران بین 32-19 (میانگین 23) سال متغیر بود. هر 15 بیمار تحت جراحی (Sagital Split Ramus Osteotomy) SSRO دو طرفه و استئوتومی لفورت I قرار گرفتند. از تمام بیماران 1 روز قبل از جراحی و 3 ماه بعد از آن، MRI تهیه و علایم ابژکتیو و سابژکتیو TMJ ارزیابی و ثبت شد. از آزمون های Wilcoxon، MC-Nemar و آمار توصیفی برای انجام آنالیز های آماری استفاده شد.یافته ها: مقادیر موقعیت دیسک قبل از عمل بیماران 25/4 تا 09/8 متغیر بودند (21/1 ± 74/5). مقادیر موقعیت دیسک بعد از عمل بیماران 36/4 تا 40/7 متغیر بودند (06/1 ± 65/5). با انجام آنالیز آماری مشخص شد که هر چند دیسک مفصلی پس از جراحی SSRO دو طرفه در بیماران تمایل داشت که به قدام جابه جا شود ولی این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود (05/p value>0).نتیجه گیری: با انجام این تحقیق مشخص گردید که جراحی ارتوگناتیک سبب تغییر در رابطه مجموعه دیسک کندیل نمی شود و تاثیر ناچیزی روی مفصل گیجگاهی فکی سالم و فانکشنال دارد. 

مقدمه: با توجه به استفاده فراوان از ماده قالب گیری هیدروکلوئید غیر قابل برگشت در درمان های دندان پزشکی و اهمیت دقت قالب گیری در نتیجه نهایی درمان، لازم است کلیه عوامل تاثیرگذار بر دقت قالب، مورد بررسی قرار گیرند. این تحقیق به منظور بررسی دقت ثبت جزییات سطحی چند نوع هیدروکلوئید غیر قابل برگشت انجام گردید.مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی-آزمایشگاهی از مدل آزمایشگاهی توصیه شده موسسه تحقیقات به شماره 2787 استفاده شد. مدل به شکل یک بلوک شیاردار در اندازه های 20، 50 و 75 میکرون بود. برای قالب گیری از مواد ایرالژین سوپر، ایرالژین معمولی و آلژینوپلاست استفاده شد. برای هر ماده 20 بار قالب گیری در شرایط یکسان آزمایشگاهی انجام شد و با گچ استون نوع III ریخته شد. در کل 60 مدل گچی به دست آمد. مدل ها به صورت تصادفی توسط استریومیکروسکوپ بررسی و به هر یک از خطوط همانندسازی شده نمره مشخصی داده شد. نتایج با آزمون های آماری Mann-Whitney test و Kruskall-Walli's در سطح اطمینان a=0.05 آنالیز گردید.یافته ها: در ثبت خط 20 میکرون٬ تمام 20 نمونه در ایرالژین سوپر درجه 3، در ایرالژین معمولی و آلژینوپلاست 19 نمونه درجه 3 و یک نمونه درجه 4 را نشان داد که بین 3 گروه تفاوت معنی دار نبود (601/p value=0). در ثبت خط 50 میکرون٬ در ایرالژین سوپر 15 نمونه درجه 2 و 5 نمونه درجه 3، در آلژینوپلاست 7 نمونه درجه 2 و 13 نمونه درجه 3 و در ایرالژین معمولی 6 نمونه درجه 2 و 14 نمونه درجه 3 را نشان داد، که بین 3 گروه تفاوت معنی دار بود (008/p value=0). در ثبت خط 75 میکرون در ایرالژین سوپر 15 نمونه درجه 1 و 5 نمونه درجه 2، در آلژینوپلاست 7 نمونه درجه 1 و 13 نمونه درجه 2 و در ایرالژین معمولی 6 نمونه درجه 1 و 14 نمونه درجه 2 را نشان داد که بین سه گروه تفاوت معنی دار بود (008/p value=0).نتیجه گیری: در ثبت هر سه خط، ایرالژین سوپر از دو نوع دیگر دقیق تر و از نظر ثبت جزییات یک ماده ایده آل می باشد. در ثبت خط) 20µ میکرون) ایرالژین معمولی و آلژینوپلاست در یک سطح، ولی در ثبت دو خط دیگر آلژینوپلاست دقیق تر می باشد. بهتر است در جهت بهبود کیفیت ایرالژین معمولی از نظر ثبت جزییات بیشتر تلاش گردد.

مقدمه: در هنگام بازسازی اکلوژن، یکی از روش های تعیین پلن اکلوزال، توازی آن با پلن آلاتراگوس می باشد. هدف از این مطالعه بررسی توازی این دو پلن در افراد ایرانی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مشاهده ای-مقطعی، 197 بیمار 25-18 سال مراجعه کننده به کلینیک دانشکده دندان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی خوراسگان مورد بررسی قرار گرفتند. زاویه بین پلن آلاتراگوس و اکلوزال توسط فکس پلن شاخص دار و نیز موقعیت مدخل مجرای استنسن نسبت به دندان مولر مجاور در فک بالا و موقعیت سطح پشتی زبان نسبت به دندان های خلفی فک پایین با معاینه کلینیکی بررسی شد. سپس 23 بیمار انتخاب و در آنان توازی دو پلن به وسیله لترال سفالومتری سنجیده شد. افراد دیپ بایت، لانگ فیس و دچار براکسیسم نیز مشخص شدند تا تاثیر احتمالی این وضعیت در آن ها بررسی شود. یافته ها در گروه های مختلف با استفاده از آزمون t مستقل و پیرسون و X2 با سطح معنی داری (a=0.05) آنالیز شد.یافته ها: میانگین زاویه پلن آلاترگوس-اکلوزال، 1.77o به دست آمد که تمایل زیاد به توازی با پلن اکلوزال دندان های خلفی نشان می داد. در اندازه گیری سفالومتریک میانگین زاویه 2.96o برآورد شد. سطح پشتی زبان در اکثر موارد بالاتر از سطح اکلوزال دندان ها قرار داشت؛ در نیمی از موارد مجرای استنسن در یک سوم اکلوزال دندان مجاور قرار گرفته بود.نتیجه گیری: تفاوت میانگین زاویه ایجاد شده در اندازه گیری بالینی نسبت به اندازه گیری سفالومتریک از اختلاف در روش کار ناشی شده است. پلن اکلوزال و خط آلاتراگوس تقریبا موازی است و میتوان از پلن آلاتراگوس برای تعیین پلن اکلوزال استفاده کرد.