مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال:1385 | دوره:2 | شماره:1 |تعداد مقالات:17

برخی از اعمال دندان پزشکی می توانند موجب خون ریزی شوند. تحت شرایط عادی، خطر کمی بیمار را تهدید می کند ولی بیمارانی که سیستم انعقادی در آنها به واسطه بیماری یا دارو تغییر کرده است، بیشتر در معرض حوادث یا حتی مرگ قرار دارند مگر اینکه دندان پزشک قبل از هر عمل، به مشکل آنها آگاهی پیدا کرده باشد.

مقدمه: با توجه به مشکلات پوشش کامل دندان، دندان پزشکان باید اقدام به طراحی روکش هایی با دوام و دارای فرم مقاوم قابل توجه نمایند. هدف از این بررسی، تعیین و مقایسه میزان مقاومت روکش های تمام فلزی مولر اول پایین در چهار نوع طرح تراش سطوح محوری در برابر نیروهای جدا کننده طرفی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی، دندان آکریلی به روش ماشین تراش میلینگ برای ایجاد زاویه همگرایی اکلوزالی کل برابر با 20 درجه ارتفاع اکلوزوسرویکالی 3 میلی متر و خط اختتام شولدر آماده گردید (گروه کنترل). از هر نمونه، 10 دای فلزی استاندارد تهیه گشت. سپس روکش های تمام فلزی استاندارد برای آنها ساخته شد. بعد از سمان کردن روکش ها به دای های فلزی با سمان رزینی، مقاومت نمونه ها در برابر نیروهای افقی با دستگاه اینسترون مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه های بعدی به ترتیب دارای باکس های اینترپروگزیمالی + گروو های باکولینگوالی (گروه دوم)، دارای ایسموس اکلوزالی (گروه سوم) و با زاویه همگرایی اکلوزالی کل کاهش یافته سرویکالی (گروه چهارم) با انجام آماده سازی روی دیواره محوری، گروه شاهد ایجاد گردیدند. داده ها توسط آزمون های Post Hoc و ANOVA مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: بیشترین اختلاف معنی دار با گروه کنترل متعلق به گروه چهارم بود (42/269 کیلوگرم)، سپس گروه دوم (11/179 کیلوگرم) در حالی که میان گروه های اول و سوم (45/122 و 42/269 کیلوگرم) اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.نتیجه گیری: بهترین آماده سازی محوری در ایجاد فرم مقاوم، کاهش زاویه تقارب سطوح محوری ناحیه سرویکالی بود، ایجاد باکس و گروو در درجه بعدی اهمیت قرار می گیرد. عدم آماده سازی محوری یا آماده سازی با طرح های فاقد اثر مطلوب نظیر ایسموس اکلوزالی در دندان های دارای فرم مقاوم ناکافی، اثری ندارد.

مقدمه: به منظور دستیابی به یک روش کارآمد و راحت تر، استفاده از لیزر به عنوان روشی جایگزین و یا همراه با روش دستی به منظور جرم گیری و هموارسازی پیشنهاد گردیده است. هدف این پژوهش، بررسی خشونت سطحی ناشی از کاربرد لیزر Er:YAG در جرم گیری و هموارسازی سطوح ریشه ای در مقایسه با وسایل دستی و اولتراسونیک به روش (Scanning Electro Microscope) SEM بود.مواد و روش ها: شیوه پژوهش تجربی - آزمایشگاهی و نمونه های پژوهش، 15 دندان پر مولر تازه کشیده شده از بیماران پریودنتال بود. دندان ها با دستگاه برش به دو نیمه مساوی و سپس سطوح خارجی ریشه آنها از زیر ناحیه CEJ به دو قسمت تقریبً مساوی تقسیم گردید. چهل و پنج سطح ریشه ای آلوده به جرم و دبری از میان آنها انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول با لیزر Er:YAG، گروه دوم با کورت دستی و گروه سوم با دستگاه اولتراسونیک جرم گیری و هموارسازی گردیدند. خشونت های سطحی بجا مانده از هر سه روش با دستگاه SEM و در سه بزرگ نمایی 50، 400 و 750 بررسی و توسط پنج مشاهده گر ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از آزمون های کروسکال-والیس، من-ویتنی و واریانس تحت نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.نتایج: فراوانی درجه خشونت برآورده شده در سه گروه مورد مطالعه متفاوت بود. در مقایسه دو به دو گروه ها، بین دو گروه کورت دستی و لیزر و همچنین کورت دستی و اولتراسونیک تفاوت معنی دار وجود داشت اما بین گروه لیزر و اولتراسونیک اختلافی مشاهده نشد. خشونت سطحی گروه دستی از دو گروه دیگر کمتر بود.نتیجه گیری: با کاربرد لیزر Er:YAG در جرم گیری و هموارسازی سطوح ریشه ای خشونت سطحی اندکی ایجاد گردید اما این روش در مقایسه با وسایل دستی و اولتراسونیک برتری نداشت. خشونت های سطحی بر جای مانده متعاقب کاربرد این لیزر بیشتر از وسایل دستی بود و در مقایسه با اولتراسونیک تفاوتی نداشت. 

مقدمه: افتراق بین لیکن پلان دهانی و ضایعات لیکنوئید مخاط دهان ناشی از داروها، هم از لحاظ بالینی و هم از لحاظ هیستولوژیک بسیار مشکل است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی توانایی های کاربردی روش ایمنوهیستوشیمیایی در افتراق بین این ضایعات بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 30 نمونه لیکن پلان دهانی و 60 نمونه ضایعات لیکنوئید مخاط دهان، به منظور بررسی تعداد و محل انتشار سلول های لانگرهانس S+100 و لنفوسیت های CD+4، CD+8 رنگ آمیزی ایمنونوهیستوشیمیایی شدند. برای رنگ آمیزی از روش استاندارد بیوتین- استرپتاویدین و Antigen retrieval استفاده شد. اطلاعات به دست آمده در نرم افزار SPSS توسط آزمون من ویتنی (Mann-Whitney) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: سلول های CD+4 و CD+8 در هر دو گروه در نواحی پاپیلر کوریوم و رتیکولر کوریوم بدون اختلاف واضحی از نظر تعداد و محل انتشار توزیع یافته بودند. از نظر توزیع سلول های S+100 نیز تفاوتی ملاحظه نشد ولی تعداد سلول های S+100 در ناحیه اپی تلیوم لیکن پلان دهانی با ضایعات لیکنوئید مخاط دهان تفاوت داشتند.نتیجه گیری: تعداد سلول های S+100 در لیکن پلان دهانی با ضایعات لیکنوئیدی متفاوت بود به نظر می رسد این دو گروه، علی رغم شباهت زیادی که دارند، احتمالا دارای پاتوژنز متفاوتی باشند. مطالعه در مورد سلول های پیش گفت همراه با پیگیری بیماران توصیه می شود.

مقدمه: داروهای جدید مهار کننده انتخابی سیکلواکسیژناز 2 با عنوان کوکسیب ها علاوه بر اثرات ضد درد، عوارض گوارشی کمتری نسبت به داروهای غیر استروییدی دارند. هدف از این مطالعه، تعیین اثر سلکوکسیب در کاهش تعداد بروفن مصرفی متعاقب جراحی دندان عقل نهفته بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی کارآزمایی بالینی دو سوکور، 14 بیمار در محدوده سنی 17 تا 30 سال که در نقش شاهد خود نیز بودند، تحت جراحی دندان های عقل قرینه با فاصله زمانی دو هفته قرار گرفتند. بطور تصادفی، بنا بر دندان عقل هر سمت، بیمار یک بار در گروه تجربی و بار دیگردر گروه شاهد قرار گرفت. گروه تجربی هر 12 ساعت سلکوکسیب 200 میلی گرم و در صورت وجود درد، بروفن 400 میلی گرم استفاده نمودند. گروه شاهد در صورت درد، بروفن 400 میلی گرم مصرف کردند. بیماران درد خود را تا 48 ساعت پس از عمل، در فواصل زمانی تعیین شده به وسیله شاخص VAS و نیز میزان مصرف بروفن در این زمان ها را ثبت کردند. یافته ها با استفاده از آزمون ویلکاکسون برای داده های زوج مورد تحلیل قرار گرفتند.نتایج: بین میانگین شدت درد در دو گروه تجربی و شاهد تفاوت معنی داری مشاهده نشد. تعداد بروفن مصرفی در گروه تجربی بطور معنی داری کمتر و تعداد کل مسکن مصرفی بیشتر بود. مشکلات گوارشی در گروه تجربی کمتر بود اما تفاوت معنی داری دیده نشد.نتیجه گیری: با تعیین کاهش مصرف بروفن و بروز مشکلات گوارشی کمتر، استفاده از سلکوکسیب 200 میلی گرم در هر 12 ساعت و در صورت داشتن درد، مصرف بروفن اضافی، یک روش پیشنهادی در افراد با مشکلات گوارشی است. ولی در افراد بدون مشکلات گوارشی، تجویز قرص بروفن بعد از جراحی دندان عقل توصیه می شود.

مقدمه: نمای رادیوگرافیک ضایعات استخوان آلوئول به عوامل آناتومیک بستگی دارد و محل آناتومیک ضایعه بر تفسیر تصویر رادیوگرافی تاثیر می گذارد. در این مطالعه، این عامل به عنوان یکی از فاکتورهای موثر در تفسیر ضایعه مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، بر روی فکین یک جمجمه خشک انسان، هشت ناحیه آناتومیک مختلف در نظر گرفته شد و از هر ناحیه پنج گرافی استاندارد پری اپیکال به روش موازی تهیه گردید. برای ایجاد ضایعات استخوانی از فرزهای روند الماسی در اندازه هایی به قطر 2/1 و 6/1 و 2 میلی متر استفاده شد. اندازه ضایعات ایجاد شده به اندازه قطر فرزها بود. از هر اندازه ضایعه در هر ناحیه، پنج رادیوگرافی استاندارد پری اپیکال تهیه شد. در نهایت، بیست رادیوگرافی به دست آمده در هر ناحیه با ترتیب تصادفی در ده جفت (دو ردیف) چیده و از چهار دندان پزشک متخصص خواسته شد که در مورد هر جفت کلیشه رادیوگرافی، تغییرات استخوانی را تشخیص دهند.نتایج: تشخیص های صحیح در ضایعات مندیبل به نسبت ماگزیلا، در ضایعات سطح لینگوال استخوان آلوئول نسبت به باکال و در ضایعات استخوان مارژینال نسبت به اینتر پروگزیمال بطور معنی داری بیشتر بود.نتیجه گیری: تشخیص ضایعات استخوانی پریودونتال در رادیوگرافی پری اپیکال به موقعیت آناتومیک آنها بستگی دارد و ضایعات در مندیبل و سطح لینگوال و استخوان مارژینال بهتر از ضایعاتی که در ماگزیلا و سطح باکال و استخوان اینترپروگزیمال قرار دارند تشخیص داده می شوند. بهتر است هنگام معاینه کلینیکی سطوح باکال و استخوان اینترپروگزیمال و نیز ضایعات ماگزیلا با دقت بیشتری بررسی شوند.

مقدمه: درمان سالم و کارآمد ریشه دندان، با تشخیص و طرح درمان مناسب، پاکسازی و شکل دهی فضای کانال و انسداد کامل سه بعدی و متراکم مجموعه کانال ریشه با ماده ای که دارای خواص مناسب باشد، به دست می آید. برای بررسی تکنیک های مختلف موجود به ارزیابی و مقایسه آزمایشگاهی میزان ریزنشت آپیکالی در کانال های پرشده به روش تراکم جانبی و روش One-step پرداختیم.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت تجربی- آزمایشگاهی و نمونه آن شامل 90 دندان سالم و عاری از پوسیدگی ، تحلیل ریشه و کلسیفیکاسیون بود. پس از حذف دبری های سطح ریشه، تاج دندان ها در ناحیه اتصال مینا و سمان قطع شد و دندان ها تا فایل شماره 40 و به روش استپ-بک آماده سازی شدند. سپس دندان ها به صورت تصادفی به دو گروه 40تایی و دو گروه 5 تایی کنترل مثبت و منفی تقسیم گردیدند. گروه اول با روش تراکم جانبی و گروه دوم با روش One-step پرشدند. نمونه ها به مدت 72 ساعت در جوهر هندی قرارگرفت و میزان نفوذ آپیکالی رنگ اندازه گیری گردید. تحلیل نتایج با آزمون t-test انجام شد.نتایج: میانگین طول ریزنشت آپیکالی در نمونه های پرشده به روش تراکم جانبی، 2.23±4.00  میلی متر و در نمونه های پرشده به روش One-step، 2.03±3.60 بود. همچنین میزان نفوذ رنگ در گروه کنترل منفی، صفر بود و در گروه کنترل مثبت در سرتاسر طول کانال مشاهده شد. تفاوت معنی داری در میزان نفوذ آپیکالی رنگ بین دو گروه وجود نداشت.نتیجه گیری: علی رغم اینکه تحقیق، اختلاف معنی داری در قدرت مهر و موم کنندگی دو روش تراکم جانبی و One-step نشان نداد، مطالعات invitro و invivo بیشتری برای اثبات کارآیی کلینیکی روش One-step لازم است.

مقدمه: یکی از نیازمندی های اساسی سیستم های متال-سرامیک، اتصال مناسب پرسلن و قلز است. بررسی اتصال در سطح اتمی با آنالیز اتم های سیلیسیوم، روشی دقیق برای تعیین قدرت اتصال پرسلن و فلز می باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی استحکام اتصال پرسلن به سه آلیاژ نابل، بیس متال با و بدون بریلیوم بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 6 نمونه (به شکل مربع 1×10×10 میلی متر) از سه نوع آلیاژ نابل (بگوستار)، بیس متال حاوی بریلیوم (رکسیلیوم 3) و بیس متال فاقد بریلیوم (ویرون 99) تهیه گردید. نمونه ها با ذرات اکسید آلومینیوم 50 میکرومتر سند بلاست شد. پس از آماده سازی سطحی، پرسلن (به شکل دایره با قطر 6 و ضخامت 1 میلی متر) در مرکز آنها قرار گرفت و پخته شد. سپس نمونه ها به وسیله دستگاه تست یونیورسال با سرعت کراس هد 5/0 میلی متر در دقیقه تحت آزمایش برشی صفحه ای شکسته شدند و در سه مرحله، برای تعیین درصد اتمی سیلیسیوم با میکروسکوپ الکترونی با بزرگ نمایی 50× مورد بررسی قرار گرفتند. قدرت اتصال پرسلن به نمونه های آلیاژ با تعیین شاخص  (Area Fraction Adherent Porcelain) AFAPارزیابی شد. نتایج با آنالیز واریانس یک طرفه و تست تکمیلی LSD بررسی گردید.نتایج: شاخص AFAP در بین گروه های مورد آزمایش تفاوت معنی دار داشت. AFAP گروه آلیاژ نابل (07/0±97/0) بطور مشخصی بالاتر از دو گروه دیگر بود. در میان گروه آلیاژهای بیس متال نیز میزان شاخص AFAP گروه حاوی بریلیوم (13/0±45/0) بالاتر از گروه بدون بریلیوم (04/0±17/0) به دست آمد.نتیجه گیری: بالاتر بودن شاخص AFAP در آلیاژ نابل، استحکام اتصال بیشتر پرسلن و فلز را نسبت به آلیاژهای بیس متال تایید می کند. در بین آلیاژهای بیس متال نیز انواع حاوی بریلیوم، AFAP و استحکام اتصال بالاتری دارند.

مصرف هر آنتی بیوتیکی می تواند همراه با عوارضی باشد، حتی اگر به روش صحیح و با مقدار توصیه شده مصرف شود. این عوارض می توانند هر کدام از قسمت های بدن را گرفتار کند و با علایم بیماری اصلی اشتباه شود. یکی از ارگان های بدن که به دنبال مصرف آنتی بیوتیک ها گرفتار می شود، دهان و ضمایم آن است، مانند مخاط دهان و زبان، دندان ها، غدد بزاقی، کام سخت و نرم، عضلات حفره دهان و سیستم عصبی آن.اطلاع از عوارض دهانی آنتی بیوتیک ها به پزشکان و دندان پزشکان کمک می کند که عوارض آنتی بیوتیک ها را درست تشخیص داده و با بیماری های دهان اشتباه نکنند تا آسیب کمتری به بیمار برسد.