امام خمینی (ره) بر اساس نگرش معنوی و تعالی نگر خویش، به پیروی از پیشوایان معصوم و اندیشمندان مسلمان، سیاست را هدایت انسان ها، حفظ مصالح و تامین صلاح و سعادت حقیقی آدمیان می داند. بر این اساس، سیاست هم حق همگانی است و هم مسوولیت عمومی. بدین سان، مجریان سیاست در اصل، تمام افراد جامعه هستند که در این امر، یعنی تدبیر سرنوشت عمومی خویش، مشارکت دارند. هدف و مقصد سیاست نیز راه بردن افراد بر مبنای عدل و عقل در مسیر کمال انسانی برای رسیدن آنها به حقوق حقه خویش و خیر و سعادت راستین است.بر این اساس، در نگاه امام خمینی (ره) اساس سیاسی بودن، یعنی قرار گرفتن در مسیر سعادت حقیقی را اصول بنیادین عقل و خرد، آزادی، هویت و استقلال، عدالت خواهی، معنویت، محبت و برادری و عام نگری تشکیل می دهد.امام خمینی (ره) بر اساس نگرش خود نسبت به جهان هستی، جایگاه انسان و نقشی که به او محول شده است، اهدافی که آدمیان، سیاست را معطوف به آن کرده اند و نیز برداشت های کلی آدمیان، به بیان انواعی از سیاست می پردازد که عبارت است از:سیاست شیطانی، سیاست حیوانی یا سیاست این جهانی و سیاست الهی.از دیدگاه امام خمینی (ره)، اسلام نه تنها دین سیاست است، بلکه تمام آن سیاست است. آمیختگی دین و سیاست در این نگاه، به شدیدترین مفهوم خود و در قالب این همانی یعنی عینیت دین و سیاست مطرح می شود. سیاست الهی، به وسیله پیامبران و پیروان راستین آنها و به دور از هر گونه دروغ و فریب و تزویر، به تحقق حکومت عدل و انسانی در جامعه می انجامد. بر همین اساس، از دیدگاه امام خمینی (ره)، همه پیامبران الهی، برای تحقق حکومت عدل مبعوث شدند و چنین حکومتی عین سیاست است. امام خمینی (ره)، خود، چنین حکومتی را در قالب جمهوری اسلامی عرضه کرد و جز آن را شایسته ندانست.