منطقه مورد مطالعه در شرق ایران و در فاصله 15 کیلومتری جنوب خاوری گناباد واقع شده است. شیل و ماسه سنگ های ژوراسیک ابتدا تحت تاثیر دگرگونی ناحیه ای درجه پایین (کوهزایی زمان ژوراسیک- کرتاسه) به اسلیت و کوارتزیت دگرگون شده اند. اسلیت نیز در مجاورت با بیوتیت گرانودیوریت، به انواع شیست دگرگون شده است. اسلیت نیز در مجاورت با بیوتیت گرانودیوریت، به انواع شیست دگرگون شده اند. در منطقه گرانیتوئیدهای سری ایلمینیت و مگنتیت شناسایی شدند. باتولیت بیوتیت گرانودیوریت ها متعلق به سری ایلمینیت می باشد. توده های مونزونیتی منطقه که جوانتر از گرانودیوریت هستند، به شکل استوک رخنمون دارند. مونزونیت ها بر اساس ترکیب کانی شناختی و بالا بودن عدد پذیرفتاری مغناطیسی [x10-5 SI(>500)]، به سری مگنتیت (نوع I) اختصاص دارند. زون های دگرسانی سرسیتیک، پروپیلیتیک، سیلیسی، آرژیلیک و تورمالین فقط در گرانودیوریت و سنگ های مجاور با آن شناسایی شدند. رسوبات رودخانه ای (کانی سنگین) که از گرانودیوریت های بخش شرقی منشا گرفته اند، بیشترین بی هنجاری عناصر Sn, Au, As, Pb, Zn, Cu را نشان می دهند. حداکثر میزان عناصر بر حسب ppm در این محدوده عبارت است از:Sn= 445, Cu =321, As =399, W =59, Pb =980, Zn =608نتایج تجزیه 77 نمونه از توده های گرانودیوریتی و مونزونیتی (برداشت شده از مناطق دارای آلتراسیون و کانی- سازی) نشان داد که بی هنجاری Sn-W-Au-Pb-Zn-Cu-As در ارتباط با گرانودیوریت است. بیشترین میزان بی هنجاری عناصر Sn-W-Au-Pb-Zn-Cu-As در گرانودیوریت ها که در بخش شرقی منطقه رخنمون دارند شناسایی شده است.