مجله علوم پزشکی پارس
سال:1391 | دوره:10 | شماره:4 |تعداد مقالات:12

مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری های مغز و اعصاب است. به نظر می رسد علاوه بر عوامل خطرساز شایع، عوامل دیگری از جمله املاح در پیشرفت یا سیر بالینی این بیماری موثر باشند. هدف از این مطالعه، ارزیابی سطح سرمی آهن، مس و روی در بیماران مبتلا به این بیماری و مقایسه با گروه کنترل بود.روش کار: در این مطالعه، سطح سرمی آهن، مس و روی در 25 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس اندازه گیری شد و با داده های مربوط به 25 فرد سالم که از نظر سنی و جنسی با آنان همسان سازی شده بودند مقایسه شد. داده های به دست آمده با کمک نرم افزار SPSS17 و آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در این مطالعه 9 نفر در هر دو گروه بیماران و کنترل، مرد و بقیه زن بودند. میانگین سنی مردان 28±3.44 سال و میانگین سنی زنان 24±2.55 سال بود. میانگین سطح سرمی آهن گروه بیماران (127.04±34.67) به طور معناداری بیش تر از گروه کنترل (103.95±3.81) بود. میانگین سطح سرمی روی در گروه بیماران (10.92±2.114) به طور معناداری کم تر از گروه کنترل (14.05±3.2) بود. همچنین میانگین سطح سرمی مس در بیماران (88.58±19.56) به طور معناداری کم تر از گروه کنترل (110.37±37.1) بود.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد سطح سرمی آهن، مس و روی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با افراد سالم متفاوت است.

مقدمه: آلوئه ورا یا صبر زرد گیاهی پایا متعلق به خانواده سوسنیان است. برگ آلوئه ورا دارای خواص ضد میکروبی و ضد سرطانی می باشد و در درمان زخم ها و سوختگی موثر است. در این پژوهش تاثیر احتمالی عصاره گیاه آلوئه ورا بر هورمون های پروژسترون، استروژن وگنادوتروپین در رت ماده بررسی شد.روش کار: در این مطالعه تجربی 40 سر رت ماده بالغ از نژاد ویستار با وزن متوسط 180±20 گرم به پنج گروه:کنترل، شاهد و گروه های تجربی 1 و 2 و 3 تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکرد و گروه شاهد فقط 2 میلی لیتر آب مقطر و گروه های تجربی به ترتیب 50 و 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن، عصاره هیدروالکلی گیاه آلوئه ورا به صورت خوراکی به مدت 10 روز (معادل دو چرخه جنسی) دریافت کردند. در پایان دوره، رت ها با اتر بیهوش شدند و خون گیری از بطن به عمل آمد. سپس سرم آن جدا و غلظت سرمی هورمون های استروژن، پروژسترون، لوتئینی و هورمون تحریک کننده فولیکولی با استفاده از روش رادیوایمونواسی اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که میزان غلظت سرمی هورمون استروژن در گروه های تجربی 2 (100 میلی گرم) و 3 (200 میلی گرم) در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری (p<0.05) داشت، ولی میزان غلظت سرمی هورمون پروژسترون، هورمون لوتئینی و هورمون تحریک کننده فولیکولی در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل تغییر معناداری نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل، احتمالا عصاره آلوئه ورا با دارا بودن ترکیبات فیتواستروژنی از جمله اسیتوسترول خاصیت استروژن زایی دارد و می تواند باعث افزایش میزان هورمون استروژن شود.

مقدمه: امروزه کیفیت زندگی در بیماری های مزمن از جمله بیماری نارسایی کلیه به عنوان یک معیار مورد توجه در جهان پزشکی مطرح است. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی بیماران با نارسایی مزمن کلیوی تحت همودیالیز انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی روی 52 بیمار تحت همودیالیز در بیمارستان شهید مطهری جهرم به روش سرشماری در سال 1389 انجام شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه ای شامل دو بخش اطلاعات جمعیت شناختی و اطلاعات پرسش نامه SF-36 به روش مصاحبه جمع-آوری و با کمک نرم افزار SPSS با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (میانگین، انحراف معیار، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تی) تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 56.48±15.38 بود. 46.2 درصد آنان زن و بقیه مرد بودند. میانگین نمره کل کیفیت زندگی 50.38±15.80، با کم ترین امتیاز (37.94±27.90) مربوط به بعد عملکرد جسمی و بیش ترین امتیاز (61.51±19.52) مربوط به بعد سلامت روانی بود. بین میانگین نمره کل کیفیت زندگی و جنسیت، گروه سنی و وضعیت تاهل تفاوت معناداری مشاهده شد (p=0.001، p=0.012، p=0.026). بین میانگین نمره کل کیفیت زندگی و وضعیت اقتصادی، میزان تحصیلات، وضعیت اشتغال، بیماری های زمینه ای، تعداد فرزندان و طول مدت دیالیز تفاوت معناداری وجود نداشت.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد بیماری مزمن کلیوی و انجام همودیالیز باعث ایجاد تغییرات زیادی در ابعاد زندگی بیمار می شود. با شناخت عوامل تاثیرگذار روی کیفیت زندگی در این بیماران، اعضای خانواده و تیم درمانی می توانند در راستای ارائه برنامه های مراقبتی و حمایتی از این اطلاعات استفاده کرده و بیماران را در سازگاری با بیماری و بهبود کیفیت زندگی یاری نمایند.

مقدمه: آلوئه ورا یا صبر زرد گیاهی پایا متعلق به خانواده سوسنیان است. برگ آلوئه ورا دارای خواص ضد میکروبی و ضد سرطانی می باشد و در درمان زخم ها و سوختگی موثر است. در این پژوهش تاثیر احتمالی عصاره گیاه آلوئه ورا بر هورمون های پروژسترون، استروژن وگنادوتروپین در رت ماده بررسی شد.روش کار: در این مطالعه تجربی 40 سر رت ماده بالغ از نژاد ویستار با وزن متوسط 180±20 گرم به پنج گروه:کنترل، شاهد و گروه های تجربی 1 و 2 و 3 تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکرد و گروه شاهد فقط 2 میلی لیتر آب مقطر و گروه های تجربی به ترتیب 50 و 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن، عصاره هیدروالکلی گیاه آلوئه ورا به صورت خوراکی به مدت 10 روز (معادل دو چرخه جنسی) دریافت کردند. در پایان دوره، رت ها با اتر بیهوش شدند و خون گیری از بطن به عمل آمد. سپس سرم آن جدا و غلظت سرمی هورمون های استروژن، پروژسترون، لوتئینی و هورمون تحریک کننده فولیکولی با استفاده از روش رادیوایمونواسی اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که میزان غلظت سرمی هورمون استروژن در گروه های تجربی 2 (100 میلی گرم) و 3 (200 میلی گرم) در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری (p<0.05) داشت، ولی میزان غلظت سرمی هورمون پروژسترون، هورمون لوتئینی و هورمون تحریک کننده فولیکولی در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل تغییر معناداری نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل، احتمالا عصاره آلوئه ورا با دارا بودن ترکیبات فیتواستروژنی از جمله اسیتوسترول خاصیت استروژن زایی دارد و می تواند باعث افزایش میزان هورمون استروژن شود

مقدمه: امروزه استفاده از فراورده های گیاهی به عنوان جانشین یا مکمل داروهای سنتزی ضد بارداری مطرح می باشد. گزارش هایی علمی در خصوص اثرات ضد استروژنی گزنه که سبب عقیمی در پستانداران می شود وجود دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره هیدروالکلی ریشه گزنه روی هورمون های گنادوتروپین و آندروژن در خون موش های صحرایی نر بالغ انجام گرفت.روش کار: 80 سر موش صحرایی نر بالغ به صورت تصادفی به هشت گروه ده تایی تقسیم شدند. برای تعیین دوز کشنده، عصاره گزنه، به سه گروه از موش ها مقادیر 300، 600 و 1000 میلی گرم بر حسب هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 3 روز عصاره گزنه به صورت درون صفاقی تزریق شد. پس از تعیین دوز کشنده، از مابقی پنج گروه، یک گروه به عنوان گروه کنترل، یک گروه به عنوان گروه شاهد (شم) و سه گروه دیگر به عنوان گروه های تجربی یک تا سه در نظر گرفته شدند و روزانه به ترتیب 75، 150 و 300 میلی گرم بر حسب هر کیلوگرم وزن بدن، عصاره گزنه به مدت بیست روز به صورت درون صفاقی به آن ها تزریق شد. در روز بیست و یکم، خون گیری انجام و میزان هورمون لوتئینی (LH)، هورمون تحریک کننده فولیکولی (FSH) و تستوسترون سرم تعیین شد. سپس داده های بدست آمده تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین سطح پلاسمایی هورمون لوتئینی در گروه تجربی 3 در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشته است (p£0.05) همچنین سطح تستوسترون در هر سه گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل افزایش پیدا کرده است. در حالی که سطح هورمون محرک فولیکولی در گروه های تجربی 2 و 3 کاهش و در گروه تجربی 1 افزایش یافته است. اما هیچ کدام معنادار نبودند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تجویز عصاره هیدروالکلی ریشه گیاه گزنه با دوز 300 میلی گرم بر حسب هر کیلوگرم وزن بدن، سبب افزایش قابل توجه سطح پلاسمایی هورمون لوتئینی می شود.

مقدمه: خواب یکی از نیازهای اساسی انسان است. تحقیقات نشان داده است خواب با کیفیت ضعیف در رتبه سوم مشکلات سالمندان قرار دارد و یکی از موارد شایع شکایت و دلیل مراجعه سالمندان به پزشک است. هدف از این تحقیق، بررسی فراوانی اختلال خواب و چگونگی برخورد با آن در سالمندان می باشد.روش کار :این مطالعه به روش مقطعی روی 360 نفر سالمند 60 سال به بالا با پرسش نامه خودساخته ساختار یافته و به روش مصاحبه انجام گرفت. داده ها پس از ورود به نرم افزار SPSS نسخه 11.5 با روش آمار توصیفی و استفاده از آزمون کای مربع و آزمون دقیق فیشر تحلیل شدند.یافته ها:در این بررسی میانگین سنی افراد مورد مطالعه، 67.7±7.33 بود و 70.3 درصد افراد مشکل اختلال خواب و 81.8 درصد از آن ها بی خوابی اولیه داشتند. اختلال خواب با وضعیت تاهل، جنسیت، محل سکونت، تحصیلات و اشتغال رابطه معناداری داشت. در این مطالعه، 94.5 درصد (239 نفر) از افراد با مشکل اختلال خواب، حداقل یکی از روش های غیر دارویی مقابله با بی خوابی و 7.5 درصد آن ها از روش های دارویی استفاده می کردند.نتیجه گیری: با وجود استفاده اکثر سالمندان از حداقل یکی از روش های غیر دارویی مقابله با اختلال خواب، به دلیل عدم استفاده صحیح از این روش ها هنوز شیوع اختلال خواب بالا است. از این رو پیشنهاد می شود کارکنان بهداشتی تاکید بیش تری بر آموزش سالمندان در خصوص نحوه استفاده از روش های غیر دارویی داشته باشند

مقدمه: امروزه اساتید به دنبال راهی برای یادگیری بهتر دانشجویان هستند و ابداع روش های مختلف آموزش نیز در همین راستا می باشد. یکی از روش های با سابقه طولانی که اساتید برای ارزیابی میزان یادگیری دانشجویان به کار می گیرند، برگزاری امتحان های کوچک (quiz) است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر این گونه امتحان ها روی نمره درس دانشجویان رشته پزشکی دوره فیزیوپاتولوژی در دانشگاه علوم پزشکی جهرم انجام شده است.روش کار: در مطالعه حاضر تاثیر دو روش آموزش، با امتحان کوچک و بدون امتحان کوچک روی 32 نفر از دانشجویان دوره فیزیوپاتولوژی مبحث بیماری های عفونی بررسی شد. دانشجویان به دو گروه تقسیم شدند. از گروه اول در هر جلسه، از مطالب گفته شده جلسه قبل امتحان کوچک گرفته شد و از گروه دوم هیچ امتحان کوچکی به عمل نیامد. در نهایت نمره نهایی دانشجویان دو گروه با کمک آزمون t زوجی با یک دیگر مقایسه شدند.یافته ها: میانگین نمره نهایی دانشجویانی که در طول دوره از آن ها امتحان کوچک به عمل آمده بود برابر با 78.12±8.35 و دانشجویانی که مورد امتحان کوچک قرار نگرفته بودند برابر با 81.10±13.05 بود (p=0.11).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که در درس عفونی انجام امتحان کوچک در طول دوره نتوانسته است روی نمره نهایی دانشجویان تاثیر داشته باشد و لازم است اثر این نوع امتحانات در مقاطع و رشته های دیگر بیش تر بررسی شود.

مقدمه: دیابت یک اختلال متابولیکی است که به دنبال کاهش میزان ترشح انسولین حادث می شود. ورزش عامل مهمی در کنترل دیابت و موثر روی سیستم ایمنی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین با شدت بیشینه بر تعداد سلول های سیستم ایمنی خون محیطی در موش های صحرایی دیابتی شده بود.روش کار: در این تحقیق تجربی 28 سر موش صحرایی ماده سفید، نژاد ویستار با میانگین وزنی 260±20 و سن 80 روز به طور تصادفی به چهار گروه هفت تایی گروه کنترل، دیابتی بدون تمرین، دیابتی با شوک الکتریکی و دیابتی تمرین کرده تقسیم شدند. پس از چهار هفته دویدن بر روی تردمیل، نمونه های خونی از گروه ها اخذ و برای تعیین تعداد سلول های سیستم ایمنی خون به آزمایشگاه ارسال شد.یافته ها: در شمارش گلبول های سفید در گروه دیابتی تمرین کرده (گروه با فعالیت بیشینه) در مقایسه با گروه های کنترل و دیابتی تمرین نکرده، تعداد لنفوسیت ها افزایش (p<0.05) و تعداد مونوسیت ها و نوتروفیل ها کاهش معناداری را نشان داد (p<0.05) تعداد ائوزینوفیل ها در گروه دیابتی با فعالیت بیشینه در مقایسه با گروه دیابتی تمرین نکرده، کاهش داشت که در سطح p³0.05 معنادار نبود.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین بیشینه در موش های دیابتی باعث افزایش لنفوسیت ها و کاهش مونوسیت ها و نوتروفیل ها نسبت به گروه دیابتی تمرین نکرده می شود. در بین سلول های سیستم ایمنی موش های دیابتی تمرین کرده، بیش ترین فراوانی مشاهده شده مربوط به لنفوسیت ها و کم ترین فراوانی مربوط به ائوزینوفیل ها بود.

مقدمه: افزایش بیلیروبین (هیپربیلیروبینمی) در نوزادان می تواند به علامت های عصبی منجر شود. این علامت ها گاهی خفیف و مبهم هستند و پیامدهای چون کاهش تغذیه و کم آبی نوزاد را به دنبال دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی شیوع نارسایی قبل کلیه در نوزادان مبتلا به افزایش بیلیروبین است.روش کار: در مدت شش ماه، 199 نوزاد که تنها به علت بالابودن بیلیروبین سرم در بخش نوزادان بیمارستان استاد مطهری شهر شهرستان جهرم بستری شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. داده های مربوط به سن حاملگی، جنسیت، سن نوزاد، زمان بستری و سن شروع زردی نوزادان ثبت و نمونه خون آن ها برای تعیین مقدار اوره، کراتینین و بیلیروبین گرفته شد. شیوع نارسایی قبل کلیه تعیین و ارتباط آن با مقدار بیلیروبین سرم و فاکتورهای دیگر بررسی شد.یافته ها: متوسط سن حاملگی نوزادان مورد مطالعه، 38.2 هفته بود. 58.7 درصد این نوزادان پسر و 10.9 درصد نارس بودند. متوسط سن شروع زردی و سن زمان بستری به ترتیب 4.2±2.9 و 6.1±3.5 روز محاسبه شد. متوسط مقدار بیلیروبین سرم در زمان بستری شدن 17.5±3.1 میلی گرم درصد اندازه گیری شد. 10.7 درصد نوزادان نارسایی قبل کلیوی داشتند. ارتباط معناداری بین سن شروع زردی، سن بستری، مقدار بیلیروبین سرم و مقدار اوره خون وشیوع نارسای قبل کلیه مشاهده شد.نتیجه گیری: نوزادان مبتلا به افزایش بیلیروبین ممکن است علامت های خفیف و نامشخصی از جمله کم اشتهایی و کمبود آب بدن پیدا کنند. پیشنهاد می شود نوزادان با مقدار بیلیروبین بالا، به ویژه نوزادان با وزن کم تر، از نظر کم آبی و احتمال نارسایی قبل کلیه بررسی شوند.

مقدمه: اختلال اضطرابی یکی از شایع ترین اختلال های روان پزشکی است که به مراقبت های بهداشتی زیادی نیازمند است. در این پژوهش به مطالعه اثربخشی روش های دارودرمانی و تن آرامی در کاهش اضطراب و میزان اپی نفرین و نوراپی نفرین در بیماران با تشخیص اختلال اضطراب منتشر پرداخته شده است.روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی روی 30 بیمار مبتلا به اختلال اضطراب منتشر است. بیماران به سه گروه 10 نفری شامل گروه تن آرامی، گروه دارودرمانی و گروه درمان ترکیبی تقسیم شدند. به منظور مقایسه، یک گروه 10 نفری از افراد سالم نیز به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس اضطراب بک و شاخص ارزیابی اضطراب هامیلتون بود. همچنین برای اندازه گیری میزان اپی نفرین و نوراپی نفرین در بدن از سنجش میزان متانفرین و نورمتانفرین (متابولیت اپی نفرین و نوراپی نفرین) موجود در ادرار 24 ساعته استفاده شد. داده های به دست آمده مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که روش های درمانی تن آرامی، دارودرمانی و ترکیبی در کاهش اضطراب و میزان اپی نفرین و نوراپی نفرین به طور معناداری موثر بوده، ولی تفاوت معناداری بین سه شیوه فوق مشاهده نشد. همچنین یک رابطه معناداری بین میزان اپی نفرین و نوراپی نفرین با اضطراب و بین روش های درمانی و کاهش میزان اپی نفرین و نوراپی نفرین مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، می توان نتیجه گرفت که روش های درمان تن آرامی، دارودرمانی و درمان ترکیبی باعث کاهش اضطراب و میزان اپی نفرین و نوراپی نفرین در بدن می شوند. بنابراین می توان در بسیاری از موارد به جای استفاده از داروهای ضد اضطراب که اثرات جانبی روی بدن دارند، از روش تن آرامی استفاده کرد.