آبیاری و زهکشی ایران
سال:1388 | دوره:3 | شماره:1 |تعداد مقالات:13

گرفتگی اعم از فیزکی و شیمیایی می تواند منجر به مسدود شدن پوشش و از کار افتادن زهکشهای زیرزمینی شود. گرفتگی شیمیایی توسط رسوب مواد مختلف رخ می دهد. شناخت ماده رسوب کننده به عنوان اولین گام در شناخت پدیده گرفتگی است. کربنات کلسیم ماده ای با حلالیت کم است که در صورت فراهم بودن شرایط، سریع رسوب کرده و لایه ای سخت را تشکیل می دهد موجب مسدود شدن زهکش می شود. مطالعه حاضر به بررسی پتانسیل رسوب گذاری کربنات کلسیم در زه آبهای کشاورزی در استان خوزستان می پردازد. در این تحقیق از سه شاخص لانژلیر، ریزنار و استیف - دیویس برای بررسی پتانسیل رسوب گذاری کربنات در زهکشهای کشاورزی استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان داد که تمام زهکشهای مورد بررسی در این مطالعه پتانسیل تشکیل کربنات کلسیم را دارند، لیکن شدت رسوب گذاری در مناطق مختلف با توجه به شرایط هر منطقه متفاوت است. ضمنا بررسی ها نشان دادند که شاخصهای استیف - دیویس و ریزنار برآورد منطقی تر و مناسب تری برای تعیین پتانسیل رسوب کربنات کلسیم نسبت به شاخص لانژلیر داشتند.

در این تحقیق اثرات شبکه های آبیاری بر بهبود مدیریت آبیاری و وضعیت اقتصادی – اجتماعی خانوار کشاورزان بررسی شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی – همبستگی و جامعه آماری آن 2500 نفر از کشاورزان عضو شبکه های ورامین، تجن و مغان بود. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 192 نفر تعیین گردید اما برای کاهش خطای تحقیق، این میزان به 262 نفر افزایش یافت. برای انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. ابزار تحقیق پرسشنامه ای بود که اعتبار آن با استفاده از فرمول کرونباخ آلفا (0.721) محاسبه شد و داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار 11.5 SPSSwin تجزیه تحلیل گردید. نتایج تحقیق نشان داد بین متغیرهای تعداد قطعات مزرعه، تعداد افراد تشکل، ادراک پاسخ گویان نسبت به مشکلات تشکل آب بران، ادراک پاسخ گویان نسبت به موفقیت تشکل های آب بران و میزان مشارکت در فعالیت های شبکه با متغیر تاثیر شبکه بر بهبود وضعیت اقتصاد خانوار رابطه مثبت و معنی داری در سطح 0.01 وجود داشت. همچنین نتایج حاصل از تحلیل عاملی اثرات شبکه بر بهبود مدیریت آبیاری متغیرها را پنج عامل بهبود توزیع و انتقال آب، مردمی شدن مدیریت شبکه، پذیرش بخشی ازمسوولیت شبکه، یکپارچه شدن اراضی و کاهش آلودگی آب در طول مسیر و نتایج حاصل از تحلیل عاملی تاثیر شبکه بر اقتصاد خانوار نشان داد که متغیرها در4 عامل بهبود وضعیت دانش و درآمد کشاورزان، بهبود وضعیت اقتصادی منطقه، تنوع فعالیت های کشاورزی و دام داری و کاهش نفوذ گروه های پرقدرت قرار گرفتند.

در تحقیق حاضر جدیدی بر پایه شبکه های عصبی پرسپترون چند لایه برای شبیه سازی تغییرات الگوی توزیع آبپاش منفرد سیستم سنترپیوت در اثر باد ارایه شده است. آزمایشات میدانی در اراضی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز انجام شد و الگوی توزیع حاصل از آبپاش منفرد مخصوص سیستم سنترپیوت با مارک R3000 Rotatorâ ساخت شرکت Nelson در ساعت ها و جهت های مختلف باد مورد آزمایش قرار گرفت. داده های برداشتی به سه دسته آموزش، آزمون و صحت سنجی تقسیم شد. پارامترهای موثر بر مساله تعریف شده و شبکه های مختلفی با ساختار متفاوت، آموزش و صحت سنجی شد. یک شبکه پرسپترون با الگوریتم پس انتشار خطا دارای دو لایه پنهان، 20 نرون در لایه پنهان اول و 6 نرون در لایه پنهان دوم و تابع محرک تانژانت هیپربولیک که مقادیر R2=0.925 و RMSE=6.69 برای مجموعه صحت سنجی آن حاصل گردید، بعنوان ساختار بهینه انتخاب شد. برای کاربردی نمودن نتایج، با استفاده از ساختار شبکه بهینه برنامه ای با عنوان شبیه ساز هوشمند الگوی توزیع (ISSP) در محیط MATLAB نگارش گردید که قادر است با دریافت مقادیر سرعت و جهت باد، الگوی توزیع آبپاش منفرد را شبیه سازی نموده و نتایج را بصورت گرافیکی و همچنین فایل Excel ارایه نماید. الگوی های توزیع حاصل از این مدل برای سه سرعت مختلف باد با الگوهای توزیع مشاهداتی مقایسه شد. نتایج نشان داد که مقادیر بدست آمده برای R2 در هر سه حالت اختلاف معنی داری نسبت بهم ندارند و در حد بسیار مطلوبی (R2>0.935).

شستشوی نیترات و آمونیوم از زمینهای کشاورزی می تواند سبب کاهش قابل توجه کود نیتروژن گردد و تغییرات زیادی در این کاهش مشاهده و گزارش شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی تجمع و حرکت نیترات و آمونیوم در پروفیل خاک در طول یک دوره کشت و تحت رژیم کم آبی بود. میزان ازت شستشو یافته و غلظت آن تحت سه سطح کود و سه رژیم آبیاری در منطقه خوزستان مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای آبیاری شامل تیمار آبیاری کامل I1 و سایر تیمارها 85 درصد (I1) و 70 درصد (I3) از مقدار آبیاری کامل بودند. مقادیر ازت شامل (N1)150، 250(N2) و (N3)350 کیلوگرم کود اوره در هکتار در نظر گرفته شدند. جمع آوری نمونه های خاک در بازه های مختلف زمانی و تا عمق 1.2 متری و با افزایش عمق به اندازه 0.3 متر در نمونه گیری صورت گرفت. میزان نیترات در پروفیل خاک با توجه به افزایش مقدار کود مصرفی و کاهش سطوح آبیاری افزایش یافت که این امر وابسته به تغییرات لحظه ای و موقت در غلظت آمونیوم در پروفیل خاک به جهت کاربرد مقادیر مختلف کود و رژیمهای آبیاری اعمال شده است. در همه تیمارها کاهشی در میزان غلظت آمونیوم از سطح تا عمق 120 سانتیمتری دیده شد. حداکثر غلظت نیترات و آمونیوم به ترتیب در تیمارهای I3N3 و I3N2 مشاهده گردید. نتایج بدست آمده بیانگر این مطلب بود که افزایش میزان آبیاری سبب افزایش نسبی در شستشوی نیترات می شود و تغییر در میزان کود و کاربرد میزان آب با توجه به نیاز می تواند تا حدی این شستشو را کاهش دهد.

جایگزینی چاهک آدم رو با اتصالات ساده تر در محل اتصال لوله های فرعی به لوله های اصلی در شبکه های زهکش زیرزمینی می تواند نقش موثری در اقتصاد طرح داشته باشد. استفاده از چنین تمهیداتی در کشورهای مختلف متداول است و اخیرا در ایران تولید و برای شبکه های زهکشی و فاضلاب کاربرد پیدا کرده است. در حالی که خصوصیات هیدرولیکی این ملحقات و تاثیر آن بر ظرفیت تخلیه شبکه که نقش اساسی در طراحی دارد، شناخته شده نیست. در این تحقیق با ایجاد تجهیزات آزمایشگاهی در مقیاس واقعی مشخصات هیدرولیکی اتصال رزوه ای و اتصال سه راهی کارگاهی بررسی و تعیین شد. داده برداری برای دامنه وسیعی از شیب طولی (شیب صفر تا 0.007) و دبی های لوله های اصلی (0.47 تا 7.55 لیتر بر ثانیه) و فرعی (0.26 تا 6.69 لیتر بر ثانیه) انجام شد و روابط تعیین ضرایب افت موضعی بر حسب دبی بی بعد ارایه شد. همچنین امکان ارایه ضریب افت موضعی متوسط و میزان تاثیر آن بر مقادیر پیش بینی شده، آزمون شد. نتایج این بخش از تحقیق نیز نشان داد که کاربرد ضرایب متوسط، نتایج قابل قبولی به ویژه برای محدوده دبی های طراحی ارایه می کند. کاربرد نتایج این تحقیق در مدل های تعیین ظرفیت تخلیه شبکه های زهکشی و فاضلاب برای شبکه هایی که این نوع ملحقات را به کار برده اند، می تواند عدم قطعیت های طراحی را کاهش داده و انتخاب ضرایب اطمینان معقول را ساده تر نماید.

تولید قطره چکان مناسب مستلزم صرف وقت و هزینه بالایی می باشد و از طرف دیگر مطالعه هیدرولیک جریان درون مجاری قطره چکان ها، به خاطره اندازه کوچک و ساختار پیچیده آن ها مشکل می باشد. در این مطالعه با استفاده از دینامیک سیالات محاسبی (CFD)، رفتار جریان داخل قطره چکان ها برای بدست آوردن نحوه توزیع سرعت و فشار به منظور طراحی نرم افزاری قطره چکان ها شبیه سازی شد و رابطه بین فشار و میزان دبی، تحت شش فشار مختلف به دست آمد. بدین منظور سه نمونه از یک نوع قطره چکان انتخاب، و تخریب شدند. اندازه مجاری با عکس برداری، توسط میکروسکوپ الکترونی (SEM) تعیین شد. سپس جریان درون قطره چکان ها توسط دو مدل آرام آشفته k-e شبیه سازی گردید. و ضرایب معادله دبی – فشار مشخص و توزیع سرعت و فشار داخل مجاری نمایش داده شد. به منظور صحت سنجی نتایج حاصله از مدل، قبل از تخریب قطره چکان ها تعدادی آزمایش با استفاده از مخزن با ارتفاع ثابت و سیستم پمپاژ بر روی این قطره چکان ها، صورت گرفت و رابطه دبی – فشار تعیین گردید. نتایج نشان دادند که داده های به دست آمده از شبیه سازی مطابقت بسیار خوبی با داده های آزمایشگاهی دارد و حداکثر درصد خطای متوسط پیش بینی کمتر از 2.5 درصد  R2بیشتر از 0.99 است که نشان دهنده قابلیت بالای CFD در شبیه سازی جریان می باشد. همچنین تفاوت نتایج به دست آمده از دو مدل جریان آرام آشفته بسیار ناچیز می باشد.

محدودیت منابع آب، عدم برنامه ریزی آبیاری و استفاده نامطلوب و غیراقتصادی از آب عامل اصلی محدود کننده توسعه کشاورزی و افزایش تولیدات غذایی در ایران است. موضوعات مختلفی در استفاده مطلوب و بهینه از منابع آب مورد بحث است، که می توان به مساله برنامه ریزی آبیاری و بهبود مدیریت آب در مزرعه، افزایش بهره وری آب و سودمندی اقتصادی آب اشاره کرد. در این تحقیق زمان و میزان مناسب آب آبیاری به منظور افزایش بهره وری آب در محصولات گندم و جو در شرایط مختلف کمی و کیفی آب شبکه آبشار اصفهان، تعیین گردید. بدین منظور با در نظرگرفتن هزینه های ثابت و متغیر، قیمت محصول، کمیت و کیفیت های مختلف آب آبیاری و بهره گیری از تلفیق اطلاعات مزرعه ای و مدل های شبیه سازی، برنامه آبیاری (زمان و عمق)، توابع تولید - آب کاربردی - شوری برای محصولات گندم و جو تعیین شد و عملکرد محصول، بهره وری مصرف آب در شرایط مدیریت زارع و پیشنهادی مدل شبیه سازی و مقایسه گردید. نتایج نشان داد که با اصلاح برنامه آبیاری، عملکرد محصول جو و گندم به مقدار قابل ملاحظه ای (15درصد) افزایش می یابد. از طرف دیگر با بهبود مدیریت زراعی و کاهش 20 درصد از عمق آب آبیاری عملکرد محصول تغییرات معنی داری نداشت. با افزایش شوری آب آبیاری، عمق بهینه آبیاری افزایش و اختلاف بین عمق بهینه آبیاری در شرایط محدودیت آب و زمین کاهش یافت. شاخص سودمندی اقتصادی آب با افزایش میزان آب کاربردی تا عمق بهینه افزایش یافت، لیکن افزایش عمق آب آبیاری بیش از عمق بهینه تاثیر معنی داری بر بهره وری اقتصادی آب نداشت. این نتایج حاکی از آن است که با برنامه ریزی صحیح آبیاری و بهبود مدیریت زراعی، ضمن کاهش 20 درصد از میزان آب آبیاری، عملکرد محصول به میزان 16 درصد و بهره وری مصرف آب به میزان 45 درصد افزایش یافته است.

PRD (خشک نگهداشتن ناحیه ای ریشه) یک روش جدید کم آبیاری است که در آن یک طرف سیستم ریشه آبیاری می شود و طرف دیگر خشک است. در این مطالعه اثر PRD بر درصد ماده خشک، شاخص برداشت، توزیع سیستم ریشه و میزان عناصر غذایی در کلزا (Brassica napus L.) رقم زرفام تحت شرایط کم آبیاری و آب نسبتا شور در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی یزد در سال 1358 بررسی شد. آزمایش PRD با پنج تیمار (T1: آبیاری هر دو طرف گیاه داخل جعبه های چوبی در طول فصل رشد، T2: آبیاری طرف راست و چپ جعبه به طور متناوب، T3: آبیای فقط طرف راست جعبه، T4: آبیاری فقط سمت راست بدون تیغه عمودی در وسط جعبه و T5: آبیاری متناوب طرف راست و چپ جعبه بدون تیغه عمودی در وسط آن) به صورت طرح کاملا تصادفی با خاک لوم شنی، آب آبیاری با شوری 6.56 دسی زیمنس بر متر، در سه تکرار انجام گردید. در جعبه های تیمارهای T1 تا T3، وسط جعبه ها با تیغه نازک عمودی به دو قسمت تقسیم شده بود. نتایج آزمایش نشان داد که راندمان کاربرد آب در تیمار T1 برابر 0.376 و در تیمار T2 برابر 0.679 کیلوگرم بر متر مکعب به دست آمده که اختلاف آنها در سطح 1% معنی دار بود. در تیمار T2 نسبت به تیمار T1، میزان عناصر فسفر، پتاسیم، منیزیم، سدیم، کلر، مس، روی و آهن در گیاه کلزا افزایش و میزان عناصر منگنز و کلسیم کاهش یافت. مقایسه تیمارهای T1 و  T2نشان داد که PRD درصد ماده خشک را 0.8 درصد افزایش داد، ولی شاخص برداشت فقط 0.09 درصد کاهش یافت. این تفاوت ها از لحاظ آماری معنی دار نبود. با مطالعه همه ریشه ها در آزمایش PRD، به نظر می رسد گیاهانی که از هر دو طرف در طول فصل رشد آبیاری شده اند دارای ریشه هایی با توزیع تقریبا یکسان در دو طرف جعبه و گسترش عرضی بیشتر بودند و در تیمارهایی که فقط یک طرف جعبه ها آبیاری شد، ریشه ها در همان سمت گسترش یافته بود. نحوه توزیع ریشه در تیمارهای فوق بر جذب عناصر غذایی موثر بود.

پیاز رطوبتی در آبیاری قطره ای از خصوصیات مهم و برجسته ای است که در هنگام طراح سیستم باید مورد توجه قرار گیرد. بهبود شکل و ابعاد پیاز رطوبتی موجب افزایش کارایی مصرف آب و سیستم آبیاری می گردد. استفاده از پلیمرهای سوپر جاذب در خاک از جمله اقدامات موثر در این راستا می باشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر پلیمر سوپر جاذب استاکوسورب بر خصوصیات فیزیکی خاک و شکل و ابعاد پیاز رطوبتی می باشد. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کاملا تصادفی با استفاده از چهار سطح ترکیبی پلیمر سوپر جاذب استاکوسورب با خاک در سه تکرار انجام گرفت. تیمارهای مربوط به مقدار پلیمر افزوده شده به خاک عبارت بودند از؛ 0، 0.1، 0.2 و 0.3 درصد وزنی و مقادیر شدت جریان ثابت در نظر گرفته شد. آزمایش در طول 3 آبیاری انجام گردید. بررسی ها نشان داد که کاربرد پلیمر استاکوسورب باعث بهبود برخی از خصوصیات فیزیکی خاک می گردد بطوریکه باعث افزایش مقادیر هدایت هیدرولیکی و رطوبت اشباع خاک و کاهش وزن مخصوص ظاهری خاک می شود. عمق و عرض خیس شدگی پیاز رطوبتی در آبیاری نخست نسبت به سایر نوبت های آبیاری متفاوت می باشد. در آبیاری نوبت اول عمق پیاز رطوبتی در تیمار شاهد نسبت به سایر تیمارها بیشتر است و در سایر نوبت ها این وضعیت برعکس می گردد. بطور کلی نتایج تجزیه واریانس حاکی از آن است که عمق خیس شده و عرض پیاز رطوبتی دارای اختلاف معنی داری در سطح احتمال یک درصد برای کل تیمارها می باشد. کاربرد 0.3 درصد وزنی پلیمر در خاک نسبت به سایر تیمارهای مصرف پلیمر تاثیر چشمگیری در افزایش عمق و عرض خیس شدگی دارد.

عملکرد بهینه و موثر حوضچه های آرامش کلاسیک در شبکه های آبیاری و زهکشی، نیازمند تامین عمق آب مناسب در پایین دست این حوضچه ها است. اگر به هر دلیل تامین چنین عمقی میسر یا مقرون به صرفه نباشد. در این صورت ایجاد یک واگرایی در مقطع جریان می تواند راه حل مناسبی برای کاهش عمق موردنیاز برای وقوع جهش هیدرولیکی باشد که در عین حال می تواند باعث کاهش هزینه احداث حوضچه های آرامش نیز گردد. در این تحقیق ویژگیهای جهش هیدرولیکی در مقطعی مستطیلی با واگرایی ناگهانی و تدریجی به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. در یک کانال مستطیلی به عرض 1 متر، عمق 0.7 متر و طول 6 متر، واگرایی هایی با زوایای 30، 60، 45، 75 و90 درجه، سه نسبت بازشدگی (نسبت به عرض مقطع پایین دست به بالاست) 1.5، 2.5 و 5 در مسیر جهش هیدرولیکی قرار داده شد. مشخصات جهش هیدولیکی در این مقاطع برای اعداد فرود مختلف اندازه گیری و نتایج حاصله مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با گذر جریان از مقطع واگرا، به تدریج گردابه های ساعت گرد و غیرساعت گرد به ترتیب در چپ و راست جهش هیدرولیکی تشکیل گردیدند. این گردابه ها نامتقارن بوده و اندازه و سرعت چزخش آنها نیز کاملا متفاوت بودند. مشخصات جهش هیدرولیکی شامل عمق ثانویه، طول جهش و طول گردابه های چپ و راست مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد که با کاهش زاویه واگرایی در نسبتهای مختلف بازشدگی، مشخصات نامطلوب جهشهای ناپیوسته و بینابینی بهبود یافته و در نهایت می توان به نتایجی بهتر از مشخصات جهش کلاسیک دسترسی پیدا نمود. گرچه برای هر نسبت بازشدگی، با کاهش واگرایی از 90 درجه به 30 درجه عمق ثانویه در این حالت نسبت به جهش کلاسیک کاهش قابل ملاحظه ای می یابد، اما نسبت عمق ثانویه به عمق اولیه دچار تغییرات قابل توجهی نمی شود. همچنین با کاهش نیسبت بازنشدگی و زاویه واگرایی، طول جهش نسبت به جهش کلاسیک کاهش می یابد. بازده جهش هیدرولیکی وگرا همواره بیشتر از جهش کلاسیک است اما برای یک نسبت بازشدگی ثابت، تغییرات زاویه واگرایی اثر معنی داری بر بازده جهش ندارد. در نهایت مناسبترین جهش هیدرولیکی واگرا در نسبت بازشدگی 2 با زاویه واگرایی 60 درجه می تواند رخ دهد.

کاربرد بهینه آب آبیاری و نیتروژن به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک که با محدودیت آبی مواجه می باشند از اهمیت خاصی برخوردار است. در این راستا مدل های شبیه ساز رایانه ای می توانند به عنوان ابزار مناسبی در مطالعه سیستم کشت مورد استفاده قرار گرفته و زمینه تدوین و تبیین الگوی بهینه مصرف این دو نهاده را فراهم نمایند. این تحقیق با هدف ارزیابی مدل گیاهی CropSyst در مطالعه اثر توامان آب و نیتروژن بر عملکرد و بهره وری آب گندم پاییزه انجام گرفت. کالیبراسیون و صحت سنجی مدل بر اساس نتایج یک آزمایش مزرعه ای سه ساله در یک منطقه با اقلیم خشک صورت پذیرفت. آزمایش بر پایه طرح کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گردید که در آن چهار رژیم آبیاری به عنوان تیمارهای اصلی و سه سطح نیتروژن به عنوان تیمارهای فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که عملکرد دانه شبیه سازی شده سازگاری مطلوبی با مقادیر واقعی داشته به طوری که RMSE آن در سالهای در سه فصل رشد معادل 0.41، 0.33 و 0.34 تن در هکتار بود. تخمین بیوماس نیز با داشتن مقادیر معنی داری R2 (بزرگتر از 0.8) و شاخص مطابقت ویلموت حدود 0.9 برای کلیه تیمارها، کاملا رضایت بخش بود. مقایسه مقادیر بهره وری آب شبیه سازی و واقعی نشان داد، برآوردها در تیمارهای تحت تنش آبی اختلاف بیشتری با مقادیر واقعی دارند. نتایج حاکی از آن است که بیشترین میزان بهره وری آب گندم مربوط به تیمار آبیاری کامل و کوددهی به میزان 120 درصد نیاز کودی بوده است و کمترین میزان آن مربوط به تیمار پر آبیاری به میزان 20 درصد نیاز آبی و کوددهی به میزان 60 درصد نیاز کودی می باشد. به تعبیر دیگر در شرایط کم آبیاری و پر آبیاری، افزایش نیتروژن مصرفی می تواند کاهش عملکرد و بهره وری آب محصول را به همراه داشته باشد. یافته های تحقیق بیانگر کارایی این مدل در شبیه سازی فرآیند رشد و تاثیرات آب و نیتروژن بر عملکرد و بهره وری آب گندم در مناطق خشک می باشد. بدین ترتیب کاربرد مدل برای دستیابی به بهره وری آب مطلوب محصول استراتژیک گندم مناطق مختلف کشور با توجه مدیریت این دو نهاده قابل توصیه می باشد.

حوضچه رسوبگیر مسطتیلی متداول ترین سازه جداکننده رسوب بشمار می رود که برای جلوگیری از ورود رسوبات ریزدانه، در ابتدای کانال های آبیاری احداث می شود. چنانچه قسمت ابتدایی این حوضچه ها به شکل تبدیل ناگهانی ساخته شود، تله اندازی رسوب توسط حوضچه بدلیل شکل گیری جریان های چرخشی کاهش می یابد. در این تحقیق امکان افزایش عملکرد این حوضچه ها با استفاده از یک تیغه هدایت کننده عرضی مورد بررسی قرار گرفته است و عمق بهینه و بهترین فاصله قرارگیری تیغه از ابتدای حوضچه مشخص گردیده است. نتایج نشان دادند که نصب تیغه هدایت کننده عرضی می تواند موجب افزایش راندمان حوضچه رسوبگیر به میزان 12% برای رسوبات ریزدانه شود.